ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ผู้แต่ง
พรรณพสา2เรื่องย่อ
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักของปรายลดา(อ่านฟรีจนจบ)
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ตะวันนั่งจ้องมองรูปชุดฮาวายสีสด พื้นสีเขียว ดอกชบาสีเหลืองใหญ่ แขนพองใหญ่เกือบเท่าหัวคน คอปาดเรียบ เลยเอวลงไปยังมีระบายสามชั้นฟูฟ่อง เขาสงสัยว่าแขนเสื้อแบบนี้ ช่างเขาทำยังไงแขนถึงได้พองยกขึ้นได้มากขนาดนี้ และชั้นของชั้นของกระโปรงก็ดูพองดีจัง ดูสวยแปลกตามาก เขาเห็นชุดแบบนี้บ่อยๆ น้องปราย กับน้องกานใส่ ยิ่งปรายลดาได้ใส่ สวยมาก อยู่ที่ไม้แขวนจริงๆ
ตั้งแต่รู้จักกับปรายลดา ไปคัดผ้าที่ตลาดโรงเกลือที่อรัญประเทศ และที่ใต้ ด้วยกัน หลังจากนั้นเขาก็ชินกับชุดเดรสดีไซน์แปลกๆ บางทีก็เป็นเสื้อ เพราะน้องปรายใส่ประจำ ไม่ว่าจะอยู่บ้านหรือเดินทางไปไหนมาไหนเธอจะสวมใส่ตลอด ลามมาถึงน้องสาวของเขาด้วย กลายเป็นว่ากานดาราก็ชอบแต่งตัวเหมือนปรายลดา แต่น้องสาวเขาไม่ใส่แบบที่เวอร์วังเหมือนน้องปราย เวลาที่ใครก็ตามที่พบเห็นเกือบทุกคนก็จะหันหลังกลับมามอง ตลอด บางคนก็อาจชื่นชม บางคนก็จะมองแบบแปลกๆ
แต่เขาก็ไม่เคยเห็นน้องปรายสนใจใคร แต่งตัวในแบบที่ตัวเองชอบ และเพราะรักจริงๆ เขากลับมองว่าเธอใส่สวยมาก เขาชอบ เขาไม่ได้ติดตามเพจของปรายลดา เพราะน้องสาวเขาบอกว่า ถ้ากดติดตามเจ้าของเพจจะรู้ เขาไม่อยากให้ปรายลดาคิดมาก เกิดเธอเห็นเขาติดตามเพจขึ้นมา ยังโกรธเขาไม่หาย ปิดเพจหนีเขา หรือบล็อคเขา เขาคงบ้าตาย อย่างน้อยเธอไม่มาให้เขาเจอ แต่เขาดูบ่อยๆ เวลาที่เธอลงชุดในเพจ มันก็จะเด้งมาที่หน้าฟีดของเขา จากที่เขาไม่เล่นเฟสบุค กลายเป็นว่าเขาต้องเปิดทิ้งไว้ตลอดเวลา เขาไล่ดูรูปตั้งแต่หญิงสาวเปิดเพจวันแรก เฝ้าดูที่เธอไลฟสดขายของ แค่นี้เขาก็ชื่นใจมากแล้ว ได้ยินเสียง ได้เห็นกิริยาท่าทาง ถึงแม้จะเป็นคลิปเก่า เขาก็ดีใจ
น้องกานเคยถามว่า อยากจะส่งข้อความหาปรายลดาไหม? ทำไมเขาถึงจะไม่อยากทำ แต่เขาอยากเจอหญิงสาวตัวเป็นๆ มากกว่า เขาจะอดทนรอ เกือบแปดเดือนแล้วที่เขาติดต่อเธอไม่ได้ แต่ก็ดีใจที่เธอลงรูปเป็นประจำ ทำให้เขามีความสุขบ้าง เขาไม่รู้ว่าความสุขที่ได้เฝ้ามองหญิงสาวฝ่ายเดียวแบบนี้ จะใช้เวลานานไปถึงไหนกัน แต่เขาทนได้
เขาไม่ได้อยากมีคนอื่น ไม่ได้อยากรักคนอื่น เขาทำแค่ประชดเธอเท่านั้นเอง แต่เขาลืมคิดและไม่ได้ไตร่ตรองให้ดี ว่าการที่เขาทำแบบนั้น มันพลาดอย่างแรง นี่คือผลของการใจร้อน และเห็นแก่ตัวของเขาเอง เขายอมรับผิดคนเดียว ชายหนุ่มตั้งใจไว้เหมือนที่เคยพูด ว่าถ้าเขาไม่ได้คู่กับปรายลดา เขาก็จะไม่แต่งงาน ไม่มีคู่ครอง เขาจะอยู่เป็นโสด แบบนี้ตลอดไป เขาไม่หวังว่าการที่เขาทำแบบนี้ จะทำให้ปรายลดาเห็นใจเขา
ตั้งแต่ปรายลดาไป เขาก็เคลียร์งาน กลับไร่ไปอยู่กับแม่และน้องสาวบ่อยๆ แม่เขาจับสังเกตได้ว่าปรายลดาไม่อยู่ รบเร้าถามกับน้องกาน จนรู้เรื่องราวทั้งหมด นางดุจเดือนให้กำลังใจ และให้ใจเย็นๆ เพราะเขาทำผิดเอง อีกไม่นานหรอกเขาจะโชคดี นางดุจเดือนพูดแบบมั่นใจมาก เขายังมองไม่เห็นหนทางเลยว่าเขาจะโชคดีเมื่อไหร่ น้องปรายใจแข็งมากที่สุด แต่เขาไม่ท้อเขาเชื่อมั่นในใจว่า สักวันเขาจะได้เจอเธอ นานแค่ไหนก็จะรอ
ตะวันตาลุกใจเต้นแรง เมื่อเขาเลื่อนๆ ดูคลิปและรูปเก่าๆ ที่เพจของปรายลดา ตาเขาลุกจริงๆ คลิปที่เขาถ่ายกับน้องปรายที่ใต้ รูปต่างๆทั้งที่ตอนไปคัดผ้า หลายรูปที่เขาถ่ายให้เธอ และรูปที่ถ่ายคู่กัน มีเยอะมาก
ดูวันและเวลาที่ลง หลังจากที่กลับมาจากใต้ ไม่นาน ดีที่เธอไม่ลบออก เขาดีใจ ตะวันเลื่อนดูทุกรูปทุกคลิป มีรูปเขาและกานดาราเท่านั้นที่อยู่ในเพจ คนนอกอาจไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่เขาจำได้ ใครกันจะจำตัวเองไม่ได้ แค่นี้ใจเขาก็ฟูแล้ว ถ้าเธอเกลียดเขาถึงขนาดไม่อยากเห็นหน้า เธอคงไล่ลบรูปและคลิปออกจากเพจหมดแล้ว
บางทีเขาคิดว่าเขาต้องมีธุรกิจอีกสักอย่างที่ไร่ เขาเริ่มเบื่อเมืองแล้ว แม่กับน้องสาวก็ไม่อยากมาอยู่ที่กรุงเทพฯ บ้านนี้ก็มีแต่ลุงสรรกับป้านวลอยู่ เขาเริ่มเหงา ว่างเป็นไม่ได้ ต้องกลับบ้านไร่ อย่างน้อยเขาก็ได้เห็นบ้านของปรายลดา มองไปทางไหนก็เห็นแต่ภาพของเธออยู่เต็มไปหมด เช้าๆ กานดาราขับรถออกไปซื้อน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ มาให้เขากับแม่ เห็นภาพน้องสาวขับมอเตอร์ไซค์ออกไปซื้อของแล้ว เขายิ่งคิดถึงคนไกล
“แม่ขา พี่ตะวันคะ กานขออนุญาตไปเที่ยวกับเพื่อนได้ไหมคะ บ้านเพื่อนอยู่เบตง เขาเข้าออกมาเลย์บ่อยๆ และที่นั่นมีผ้ามือสอง กานอยากไปค่ะ ขอเวลากานสองสัปดาห์ได้ไหมคะ ผ้าที่บ้านปรายเกือบหมดแล้ว ปรายขนไปก็เยอะ ส่วนที่กานขายออกไปก็เยอะมาก ตอนนี้มีผ้าเหลือไม่ถึงร้อยชุดเลยค่ะ”
กานดาราตัดสินใจพูดกับแม่และพี่ชายระหว่างกินข้าวเย็น เธอคิดมานานหลายวันมาก แต่ไม่กล้าพูด สำหรับนางดุจเดือนเธอไม่กังวล แต่กับพี่ชายเธอนี่แหละ ที่เธอคิดหนัก กลัวเขาไม่อนุญาต แต่ก็ต้องลอง ไม่ให้ไปก็ไม่เป็นไร ถือว่าเธอได้ขอแล้ว เธอยอมรับสภาพได้
แล้วจะไปเมื่อไหร่ ไปยังไง ตะวันหันมาถามน้องสาวหน้าเขานิ่งๆ
“อาทิตย์หน้าค่ะ กานนั่งเครื่องไปลงที่หาดใหญ่ แวะดูผ้าที่หาดใหญ่ก่อน แล้วกานจะส่งกลับมาที่บ้านเราลอตแรก หลังจากนั้นกานจะไปเบตงค่ะ และข้ามไปฝั่งมาเลย์ รายละเอียดกานทำไว้แล้ว พร้อมงบประมาณ กานใช้ของส่วนกลางค่ะ ปรายมอบอำนาจให้กานเบิก-จ่ายเงินได้เลย และตั้งแต่ทำมา มันดีมากเลยนะคะ” หญิงสาวส่งบัญชีร้านให้แม่และพี่ชายดู
“เข้าท่าดีนะ พี่เห็นด้วย แล้วค่าเดินทางค่ากิน ทำยังไง พี่อยากรู้”
“กานใช้เงินส่วนตัวค่ะ แต่ถ้ามีบิล เราจะเบิกบัญชีร้านกันค่ะ”
“พี่ไม่ห้ามหรอก สนับสนุนเสียด้วยซ้ำ ตอนนี้ไม่มีน้องปราย น้องกานก็ต้องทำให้ดีนะ ทำให้เต็มที่ เรื่องค่าเดินทาง ค่าอยู่ ค่ากิน พี่สนับสนุนเอง ไม่ต้องห่วง จะทำก็ทำให้เต็มที่ พี่ไม่ว่า หรือแม่ว่ายังไงครับ” ชายหนุ่มหันไปถามนางดุจเดือน
“แม่ก็ไม่มีปัญหา ดีเสียอีกที่ลูกแม่ขยัน มีเป้าหมาย เรียนก็จบแล้ว เป็นผู้ใหญ่ขึ้นทุกวัน แม่ห่วงอย่างเดียวเรื่องความปลอดภัย ดูแลตัวเองให้ดี น้องปรายเขาทำไว้ดียังไง หนูก็ต้องทำให้ได้ดีเหมือนเขานะลูก เสียดายถ้าได้ไปด้วยกันก็คงจะดี” นางดุจเดือนลดเสียงลงเมื่อพูดถึงปรายลดา
“ไชโย.....กานดีใจจังเลยค่ะ แม่ พี่ตะวัน กานจะทำให้ดีที่สุดค่ะ เดี๋ยวคืนนี้กานจะโทรบอกเพื่อนนะคะ ตอนนี้เขาคัดผ้ารอกานอยู่ที่หาดใหญ่ค่ะ ผ้าเยอะมาก และถูกมากด้วย” หญิงสาวพูดเสียงสั่นด้วยความดีใจ ที่แม่กับพี่ชายอนุญาต ไม่น่าเชื่อเลย นี่ถ้าปรายอยู่ด้วย สองสาวคงกระโดดกอดกันอย่างดีใจ แต่....มันก็เป็นไปไม่ได้ เธอจะทำให้ดีที่สุด หญิงสาวตัดสินใจทักหาปรายลดาในเพจ บอกรายละเอียดทุกอย่างให้ปรายลดารู้ จะตอบหรือไม่ตอบก็ไม่เป็นไร แต่เธออยากให้เพื่อนได้รู้ และดีใจกับเธอ
“แม่ไม่ต้องห่วงน้องนะครับ น้องกานเป็นผู้ใหญ่แล้ว จบทริปนี้เขาคงโตขึ้นเยอะมาก ผมเชื่อว่าน้องทำได้ น้องกานไม่ใช่คนเกเร เป็นเด็กดีมาก ขนาดผมเข้มงวดหลายอย่าง น้องก็ไม่โกรธไม่งอแงเลย ผมยังรู้สึกผิดเลยครับแม่ ที่ให้อิสระกับน้องน้อยมาก”
“โชคดีที่เรารู้จักน้องปราย ถ้าไม่เจอคนแบบน้องปราย ผมคงยังเป็นคนที่หมกมุ่นอยู่แต่อดีต ชีวิตไม่มีความสุขตลอดเวลา พูดแล้วผมก็คิดถึงเขามากครับแม่ เมื่อไหร่น้องปรายจะใจอ่อนครับ” เขาพูดเสียงสั่น
ภาพที่พี่ชายเธอกอดผู้เป็นแม่ และคำพูดของเขา ทำให้กานดาราน้ำตาไหล เธอสงสารพี่ชาย แต่จะทำยังไงได้ เธอไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้เลย และก็คิดว่าจะไม่ช่วย จะไม่พูดไม่เล่าเรื่องของพี่ชายเธอให้ปรายลดาฟังเด็ดขาด เธอรักเพื่อนและซื่อสัตย์กับคำพูด เธอไม่อยากให้เพื่อนเจ็บซ้ำหลายครั้ง เธอรู้ว่าตัวเองเข้าข้างเพื่อนมากกว่าพี่ชาย ทำไงได้ก็พี่ชายเธอทำผิดเอง
“แม่เข้าใจนะลูก อย่าเสียใจมากเลย สักวันทุกสิ่งทุกอย่างมันจะดีขึ้นเอง แม่ขอให้ตะวันใจเย็นๆ อย่าใจร้อน ตั้งใจทำงานของเราไป คนเราคู่แล้วไม่แคล้วกันหรอก เชื่อแม่” นางดุจเดือนลูบหลังให้กำลังใจลูกชายคนโต
นางสงสารลูกมาก แต่ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยยังไง ได้แต่รอเวลา บ้านโน้นเขาก็เฉยๆ เขาเคารพการตัดสินใจของลูกสาวเขา ให้อิสระลูกเต็มที่ ไม่มีการบังคับ สองสามีภรรยาพ่อและแม่ของน้องปรายใช้ชีวิตเรียบง่าย ปกติเหมือนเดิม ไม่ได้ทุกข์ร้อนกับเรื่องที่ลูกสาวออกจากบ้าน นางดุจเดือนถอนหายใจ สงสารลูกชายมาก น้ำตาลูกผู้ชายไหลรดบ่าของแม่ ลูกชายนางร้องไห้ นับตั้งแต่วันที่สามีนางเสียชีวิต นี่เป็นครั้งที่สองที่นางเห็นน้ำตาของเขา คนเป็นแม่จุกในอก นางทำได้แค่กอดเขาให้แน่นยิ่งขึ้น
กานดาราทนดูภาพนั้นไม่ได้ เดินขึ้นชั้นสองเข้าห้องของตัวเอง น้ำตาซึมสงสารพี่ชาย ยังไงเขาก็ยังเป็นพี่ชายของเธอ