ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
ผู้แต่ง
พรรณพสา2เรื่องย่อ
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,อื่นๆ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักของปรายลดา(อ่านฟรีจนจบ)
ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน
“ก้อยเราจะพาน้องๆ ลงไปกินไก่ก่อนกลับใช่ไหม ปรายว่าจะเหมารถตู้ เพราะว่ารถคันนี้ไม่น่าจะพอ มีเด็กบางคนที่พ่อกับแม่ไม่ให้ไป อันนั้นไม่เป็นไร เราซื้อกลับมาฝากพวกเขาได้”
“ก็ได้นะไม่มีปัญหา งั้นเราจะพาเด็กที่อยู่โรงเรียนประจำไปก่อน ส่วนเด็กๆ ที่ไป - กลับบ้าน เราก็ซื้อมาฝาก ช่วงนี้ใกล้ปิดเทอมแล้ว เด็กๆไม่ค่อยมาโรงเรียน ส่วนมากก็อยู่บ้านช่วยพ่อแม่ทำงาน ก้อยมีรถตู้ที่รู้จักกัน ราคาไม่แพงมาก พอจะกลับลงไปจริงๆ ก็เศร้าอีกแล้วล่ะปราย ก้อยเป็นแบบนี้ทุกปีเลย”
“อย่าว่าแต่ก้อยเศร้าเลย ปรายก็เศร้าเหมือนกัน ขนาดเราอยู่ไม่กี่เดือนนะ เด็กๆ สอนอะไรเราหลายอย่างมาก เพราะงั้นปรายถึงอยากทำตามฝันของตัวเองให้เร็วที่สุด ปรายจะกลับบ้านไปช่วยพ่อกับแม่ ปรายไม่ควรทิ้งท่านมานานเกินไป ถึงแม้ว่าพ่อกับแม่จะไม่คิดอะไรก็ตาม แต่เราเริ่มคิดแล้วนะก้อย พอออกมาอยู่ข้างนอกนานๆ ปรายยิ่งคิดถึงบ้าน ”
“ว่าแต่ก้อยเถอะ คุยกับพี่เอกดีแล้วใช่ไหม ถ้าไปด้วยกันแล้วก้อยอยากกลับก่อนก็ไม่เป็นไรนะ ไม่ว่ากัน”
“ไม่มีปัญหาหรอก พี่เอกเป็นผู้ใหญ่ เข้าใจก้อย อยากให้ก้อยเที่ยวให้เต็มที่เลย เพราะว่าถ้าแต่งงานแล้ว พี่เอกจะไม่ปล่อยให้เที่ยวแบบคนโสดแล้ว เขาจะขอไปด้วยทุกทริป นี่พ่อกับแม่ก้อยบอกให้เอารถที่บ้านไป เอาที่แข็งแรงและใหม่หน่อย ที่สำคัญรถคันนี้ สามารถขับเข้าไปประเทศเพื่อนบ้านได้ สมัยพ่อกับแม่ ไปบ่อยแถบใกล้ๆบ้านเรา ”
“โห....ดีมากเลย สุดยอด พ่อกับแม่สนับสนุนเต็มที่ พี่เอกก็น่ารักมาก งั้นตกลงว่าเราเอารถที่บ้านก้อยไป ส่วนรถปรายจอดไว้ที่บ้านก้อยแทน”
ดีงาม สองสาวนอนดูดาวและคุยกันที่ระเบียงบ้านพักครู ต่างคนต่างคิดเรื่อยเปื่อย
“ปีหน้าเราขึ้นมาเที่ยวที่นี่กันอีกนะปราย เราจะมานอนดูดาวกัน”
“ได้เลย ปรายก็ตั้งใจไว้เหมือนกัน ดาวที่นี่สวยมาก ปรายชอบที่สุด”
"ก้อยว่าจะยกรถมอเตอร์ไซค์วิบากให้โรงเรียนไว้ใช้ ปรายว่าดีไหม ก้อยว่ามันเหมาะเพราะรถมันสูง คันเก่าที่เขาใช้กันมันลำบากเวลาหน้าฝน เดี๋ยวดับเดี๋ยวติดอยู่นั่น จำได้ไหมที่เราขับไปซื้อของ แล้วกลับไม่ได้ พี่ครูที่โรงเรียนต้องให้ผู้ใหญ่บ้านมาส่ง นึกถึงตอนนั้นตลกมากอ่ะ "
"ที่สำคัญ หาทางกลับมาโรงเรียนไม่ถูก จำทางไม่ได้" สองสาวหัวเราะออกมาพร้อมกัน
"เดี๋ยวก้อยโทรหาพี่เจ้าของรถตู้เลยล่ะกันนะ จะได้รู้ว่าเขาจะว่างไหม"
“โทรเลย ปรายไม่มีปัญหา ก้อยคุยรายละเอียดไปเลยนะ พรุ่งนี้เห็นแววตาของเด็กๆ ปรายจะกลั้นน้ำตาไหวไหม นี่แหละคือปัญหา มีสะอื้นไห้แน่ๆ”
“เฮ้อ...เหมือนกันเลย ทุกปีที่มาก้อยบอกกับตัวเองว่า ปีต่อไปจะไม่มาอีกแล้ว แต่ทำไม่ได้สักปี อดมาหาน้องๆไม่ได้ ยิ่งช่วงหน้าหนาว ยิ่งต้องมา เพราะมีคนที่รู้ว่าเรามาประจำ เขาก็จะคอยฝากของพวกเสื้อผ้า หนังสือ ผ้าห่ม ขนมมาให้เด็กๆ”
“ไม่เป็นไร ต่อไปนี้ปรายจะมากับก้อยด้วย ไม่ต้องกังวลแล้ว ปรายตั้งใจแล้วว่าปรายจะมาทุกปี”
“มาจับมือกัน ไม่ต้องสัญญา ไม่ต้องสาบาน แต่เราจะมาทุกปี” สองสาวจับมือกันแน่น อิ่มเอมใจทั้งคู่
“ปรายว่าปรายจะมอบเงินไว้เป็นค่าอาหารกลางวันให้น้อง ช่วงที่ปรายอยู่ข้างล่าง ปรายขายชุดชนเผ่า ได้เยอะมาก กำไรแบบดีมากไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนซื้อมากมายขนาดนั้น อาจเป็นเพราะมีลูกค้าประจำในเพจอยู่แล้ว เงินหลังหักค่าใช่จ่ายทุกอย่างแล้วยังเหลือ”
“ดีเลย ก้อยก็จะมอบให้ด้วย เพราะที่เรามาอยู่นี่ก็อยู่ฟรีกินฟรี แทบไม่มีค่าใช่จ่ายอะไรเลย พี่เอกกับเพื่อนๆ ก็ฝากมา ไหนจะพ่อกับแม่อีก เพื่อนพ่อเพื่อนแม่อีก เพียบ ก้อยเห็นพี่ๆ เขาสอนหนังสือเด็กๆ แล้ว ชื่นชมมาก ยอมทิ้งครอบครัวมาเพื่อให้ความรู้กับเด็ก”
“จริงด้วย ปรายว่าปรายทำไม่ได้เหมือนพวกพี่เขาหรอก เสียสละมากๆ”
“ถึงเราช่วยอะไรเขาไม่ได้มาก แต่เราก็จะสนับสนุนเขาแบบนี้ตลอดไปนะปราย”
“มีความสุขจังเลยเนาะ แต่เราจะอยู่มีความสุขแบบนี้ตลอดไป มันไม่ใช่ทางของเรา เพราะงั้นเราต้องรีบเดินทางไปหาประสบการณ์ใหม่ ลงใต้ดีกว่า ปรายดีใจนะที่ลงใต้งวดนี้มีก้อยไปด้วยสนุกแน่ๆ”
“ปราย รูปดูดีมากทุกรูปเลยอ่ะ วีดีโอก็ดีมากๆ ฝีมือก้อยใช้ได้ไหม”
“ดีมาก ดีเวอร์ ทำบทสัมภาษณ์มืออาชีพมากๆ ปรายอยากขอบคุณลูกค้าทุกคน เงินที่เขาซื้อผ้ากับปราย ส่วนหนึ่งคือได้ช่วยเหลือน้องๆที่โรงเรียนบนดอยแห่งนี้ ได้บุญกันถ้วนหน้า”
“ เยี่ยมไปเลย ลงรูปและคลิปแป๊ปเดียวคนเข้ามาถูกใจเยอะมากๆ นี่ไม่กลัวคนนั้นเขารู้เหรอว่าอยู่ที่ไหน ทำอะไร ก้อยหันไปถามปรายลดา”
“ไม่เป็นไรหรอก คนเราจะหนีตลอดชีวิตก็เป็นไปไม่ได้ ทำให้มันชิน กลับบ้านเผื่อเจอกันจะได้ไม่รู้สึกอะไรมาก
เช้านี้สองสาวเตรียมพร้อมออกเดินทาง ปรายลดาหันไปมองด้านหลัง เด็กๆ ยืนโบกไม้โบกมือให้ เป็นภาพที่ประทับใจมาก เธอต้องได้กลับมาที่นี่อีก ลาก่อนเด็กๆ สามเดือนกว่าที่อยู่ด้วยกัน ผูกพันจังเลย หญิงสาวถ่ายวีดีโอเก็บไว้ทุกช่วงเวลา เธอจะตัดต่อไปลงที่ช่องยูทูปของตัวเอง การเดินทางได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง ป่านนี้ทุกคนที่บ้านคงได้เห็นคลิปวีดีโอที่เธอพาเด็กขึ้นรถ ลงไปกินไก่ทอดเจ้าดังในเมือง เธอไม่อยากปกปิดแล้ว รู้สึกไม่อิสระ ปล่อยไปตามธรรมชาติดีกว่า
ที่ปรายลดาตัดสินใจเดินทางตั้งแต่วันนี้เพราะ เธอเปิดอ่านข้อความจากกานดารา เพื่อนของเธอเก่งขึ้นมาก กานดาราขายของเก่ง ผ้าที่บ้านเธอใกล้จะหมดแล้ว หญิงสาวรู้สึกมีความสุข ยังไม่บอกกานดาราว่าจะลงใต้ แต่เธอรู้ว่าจะไปหากานดาราได้ที่ไหน แล้วเจอกันนะกาน ปรายกำลังเดินทาง เธอคำนวณเวลาไว้แล้ว ว่าเธอกับก้อยน่าจะถึงหาดใหญ่ก่อนกานดาราสักสองถึงสามวัน
“น้องกานๆๆๆ” ตะวันเคาะห้องกานดารา น้องกานเปิดประตูให้พี่หน่อย ทำอะไรอยู่ช้าจังเลย เสียงตะวันดังมาก
"พี่ตะวันคะ เป็นอะไรคะ แต่เช้าเลย นี่เพิ่งตีห้าเองนะคะ มีอะไรคะเนี้ย เบาๆ ค่ะเดี๋ยวแม่ตื่น"
น้องกานดูในเพจขายของหรือยัง เปิดเดี๋ยวนี้เลย เร็วซิ ช้าอยู่นั่นแหละไหนโทรศัพท์ ตะวันเข้าไปหยิบโทรศัพท์กานดาราที่วางอยู่บนเตียงแล้วยื่นให้น้องสาว
"ว้าว....สุดยอดเลยค่ะ พี่ตะวัน โห....คนกดถูกใจเยอะมาก นี่ปรายมีช่องยูทูปด้วยเหรอคะ กานไม่ยักกะรู้เลย เอ๊ะ..พี่ตะวันคะนี่มันโรงเรียนบนดอยนี่คะ แล้วผู้หญิงกับผู้ชายที่ยืนข้างปรายเป็นใครกัน ทำไมกานคุ้นจังเลยคะพี่ตะวัน มีคลิปวีดีโอด้วย" กานดาราตื่นเต้นพอๆ กับพี่ชายของเธอ ปรายลดาลงรูปเยอะมาก เห็นบรรยากาศปกติ ไม่มีการเบลอภาพเหมือนแต่ก่อน
“อย่าบอกนะว่าตั้งแต่ที่ปรายไป ปรายขึ้นเหนือและอยู่ที่นั่นตลอดเวลา ใช่จริงด้วยค่ะพี่ตะวัน เห็นไหมคะ มีแต่สถานที่ท่องเที่ยวดังๆ ทั้งนั้นเลย สวยมากสวยทั้งคนสวยทั้งชุดเลย”
“น้องกานนี่มันเจ้าเอกเพื่อนพี่นี่นา ตะวันอุทานเสียงดัง ตาโตขึ้นมาทันทีเสียงเขาสั่น แล้วผู้หญิงคนนี้ก็คือน้องก้อย แฟนเอก พี่ว่าแล้วพี่คุ้นหน้ามาก เอกเคยพาน้องก้อยมาทำแนะนำให้พี่รู้จัก” สองพี่น้องหันมองหน้ากัน
“พี่ตะวันคะ งั้นเราก็สืบได้ไม่ยากเลยว่าปรายอยู่ที่ไหน แต่......กานสงสัยค่ะว่าจู่ๆ ทำไมปรายลงรูปแบบไม่ปิดบังเลย ปรายคิดอะไรอยู่รึเปล่านะ พี่ตะวันพอที่จะติดต่อเพื่อนของพี่ได้ไหมคะ กานอยากรู้ว่าปรายอยู่ไหนตอนนี้ มีเบอร์ไหมคะโอ้ย....ตายแล้วกานดีใจจัง คนกันเองทั้งนั้น”
“พี่ภาษๆ กานโทรหาพี่ภาษก่อนนะคะ” ยังไม่ทันที่กานดาราจะโทรหาประภาษ เสียงของโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นรัวๆ
“คะพี่ภาษ มีอะไรเหรอคะโทรมาแต่เช้าเลย กานเพิ่งตื่นค่ะ คะอยู่ค่ะพี่ตะวันนั่งอยู่ใกล้ๆ กาน อ่อได้ๆ ค่ะ มากินข้าวเช้าที่นี่ก็ได้ค่ะพี่ภาษ แล้วเจอกันนะคะ สวัสดีค่ะ”
“พี่ตะวันคะ กานว่าพี่ภาษเห็นรูปที่ปรายลงแล้วค่ะ น่าจะมาหาเราเพราะเรื่องนี้แน่นอน งั้นกานอาบน้ำก่อนนะคะพี่ตะวัน เดี๋ยวกานลงไปเตรียมอาหารเช้าให้ พี่ตะวันก็ไปอาบน้ำนะคะ”
“น่านะคะ ไปอาบน้ำก่อนจะได้สดชื่นค่ะ กานเชื่อว่าที่พี่ภาษโทรมาแต่เช้าคงมาเรื่องเดียวกับเราแน่ๆ พี่ตะวันอย่าทำหน้าแบบนั้นซิคะอยู่มาได้ตั้งนาน แทนที่จะดีใจ กลับทำหน้าเครียดซะงั้น ไปๆ ค่ะไปอาบน้ำ”
หญิงสาวผลักหลังพี่ชายให้ออกจากห้องของเธอ การที่ปรายลดาลงรูปและลงคลิปที่เป็นปัจจุบัน ทำให้คิดได้หลายอย่าง ช่างเถอะแค่เธอรู้ว่าเพื่อนอยู่สบายดีเธอก็ดีใจแล้ว
“สวัสดีค่ะพี่ภาษ” กานดารายกมือไหว้ชายหนุ่ม
"มาเร็วจังเลยค่ะนั่งก่อนค่ะพี่ภาษ แม่ยังไม่ตื่น พี่ตะวันอาบน้ำอยู่ค่ะ นี่หกโมงเช้าเองนะคะ พี่ภาษตื่นเช้ามาก เหมือนพี่ตะวันเลย"
“พี่ใจร้อนอยู่ไม่ได้ เลยรีบแจ้นมาที่นี่ กวนน้องกานแต่เช้าเลย น้ำขนมพี่ลืมหมดไม่ได้หยิบมาด้วยเลยครับ รบกวนน้องกานด้วยนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ กานเตรียมไว้ให้อยู่แล้ว พี่ตะวันลงมาแล้ว เดี๋ยวกานไปเตรียมอาหารเช้าแป๊ปนะคะ”
“ตะวันเป็นไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นบ้างไหม” ประภาษเห็นหน้าตะวันแล้วเขาก็อดสงสารเพื่อนไม่ได้ น้องปรายก็ใจแข็งมาก น้องปรายเป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยมีปัญหากับใคร แต่เวลาโกรธก็ไม่เอาใครเหมือนกัน แต่อย่างว่าแหละ เรื่องแบบนี้ไม่มีใครคิดหรอกว่ามันจะเกิด คนเราไม่ได้รู้เหตุการณ์ล่วงหน้า
“อาหารเช้ามาแล้วค่ะพี่ๆ วันนี้มีข้าวต้มเครื่องด้วยนะคะ ถ้าทานเบรกฟัส ไม่อิ่ม กานดารายกกาแฟ และอาหารเช้าให้สองหนุ่ม เติมพลังก่อนนะคะ พี่ภาษคะ พี่ตะวันบอกว่าผู้ชายในรูปที่ถ่ายกับปรายเป็นเพื่อนพี่ตะวันค่ะ”
“เด็ดกว่านั้นครับน้องปราย ผู้หญิงที่ยืนข้างผู้ชายคนนั้นพี่รู้จัก เมื่อก่อนบ้านเขาอยู่ใกล้ๆ กับเรานี่เอง แต่ครอบครัวเขาย้ายไปอยู่เชียงใหม่นานหลายปีแล้ว น้องก้อย เป็นเพื่อนสนิทของน้องปรายเลยล่ะ คนนี้แหละที่ชอบพากันไปเที่ยวงานวัด เมาสาโทกลับมาบ่อยๆ โลกกลมจริงๆ” ประภาษพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น
“แสดงว่าน้องก้อยเป็นแฟนเอก แต่ใครมีเบอร์สองคนนี้บ้าง พี่ก็ไม่มีเบอร์น้องก้อย แล้วตะวันมีเบอร์เอกไหม ถ้ามีเราก็โทรหาเลย แต่ต้องกำชับเขานะว่า ห้ามบอกน้องปราย” สามคนตื่นเต้นมาก คนบางคนตื่นเต้นจนทำตัวไม่ถูก