ย้อนเวลา ไขคดีพิศวง - ตอนที่ 1 ปฏิเสธไม่ได้ โดย คุณหญิงเล็ก @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

สืบสวนสอบสวน,ชาย-หญิง,สะท้อนปัญหาสังคม

สืบสวนสอบสวน

นักสืบหนุ่มเพิ่งเรียนจบมาหมาดๆ กลับเจอภารกิจแรกที่แสนอันตราย แต่แล้วชายแก่คนนึง กับนาฬิกาปริศนาก็ทำให้ชีวิตเขาเปลี่ยนไป

ผู้แต่ง

คุณหญิงเล็ก

เรื่องย่อ

ย้อนเวลา ไขคดีพิศวง-ตอนที่ 1 ปฏิเสธไม่ได้,ย้อนเวลา ไขคดีพิศวง-ตอนที่ 2 แอนนี่,ย้อนเวลา ไขคดีพิศวง-ตอนที่ 3 ตุ๊กตา,ย้อนเวลา ไขคดีพิศวง-ตอนที่ 4 ปิดคดีแอนนี่

เคน รีลบาสชายหนุ่มวัย 22 ปีที่เพิ่งเรียนจบตำรวจแผนกสืบสวนมาหมาดๆ ได้รับภารกิจเรื่องยาเสพติดเป็นงานแรก ขณะปฏิบัติหน้าที่กลับถูกผู้ร้ายใช้มีดฟันที่อกเป็นแนวยาวราว 5 นิ้ว เลือดที่ไหลซึมเลอะเปรอะเปื้อนเสื้อสีขาวบางของเขาจนเห็นชัด เคนรีบใช้การต่อสู้ของตัวเองจับมัดผู้ร้ายใส่กุญแจมือไว้ได้ ก่อนส่งตัวไปเรือนจำชายผู้นั้นได้ฝากข้อความสุดท้ายไว้ พร้อมรอยยิ้มสุดเย้อหยัน "แกจะต้องได้ลิ้มรสความเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นแผลนั่น"

ระหว่างทางกลับบ้าน เคนเจ็บแผลเป็นอย่างมาก แม้แผลจะถูกเย็บปิดเรียบร้อยแล้วก็ตาม เลือดไหลซึมออกจากแผลเล็กน้อย เหมือนจะบอกว่ายังไม่หายดี หมอแจ้งเขาว่ารอยแผลนี้ถูกมีดที่มียาพิษ ทำให้เลือดไม่หยุดไหลง่ายๆ เขาอาจจะไปเล่นกับคนมีวิชาอยู่ก็ได้

ไฟแดงฟ้าส่องแสงสลับกันวิบวับ อยู่บริเวณหน้าบ้านของเขา แสงไฟที่ส่องไปมานั้นมาจากรถตำรวจนั่นเอง เคนลงจากรถตรงไปยังตำรวจคนนึงที่ดูภูมิฐานที่สุด

"เกิดอะไรขึ้นหรอครับ" เคนถามด้วยความสงสัย

"คุณคือเคน รีลบาสรึป่าวครับ" ตำรวจกล่าว

"ใช่ครับ"

"ผมไม่รู้หรอกนะว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่หลักฐานมันชัดเจน ผมได้รับแจ้งว่าคุณได้ซุกซ่อนศพคนตาย และยาเสพติดไว้จำนวนมาก ผมไม่อาจปล่อยไปได้จริงๆ ขอเชิญตัวคุณไปกับเราก่อนนะครับ ถ้าความจริงปรากฏว่าคุณบริสุทธิ์ เราจะปล่อยคุณไป"

"ผมมั่นใจว่าผมไม่ได้ทำอะไรผิด ผมยินดีครับ" เคนตกใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่อาจทำอะไรได้ ด้วยตัวเขาที่ก็เป็นตำรวจเหมือนกัน จึงเข้าใจขั้นตอนของการทำงาน และให้ความร่วมมือกับทางตำรวจแต่โดยดี

เวลาล่วงเลยไป เคนถูกตัดสินจำคุก 5 ปี เนื่องจากหลักฐานมัดตัว ทั้งยา และศพ ซึ่งหมายถึงหลักฐานที่ระบุว่าเขาเป็นฆาตกรด้วย เขารู้สึกแย่กับการตัดสินคดีเช่นนี้ นี่เขากำลังโดนใครใส่ร้าย กำลังเล่นกับใครอยู่ จู่ๆ บาดแผลก็เจ็บปวดเผยให้เห็นภาพหลอนของชายคนหนึ่งที่กำลังทาน้ำใสๆ บนมีด มีดเล่มเดียวกับที่ทำร้ายเขา เมื่อได้สติเขาก็คิดได้ว่าเขาไม่มีสิทธิ์ปกป้องตัวเองเลย ยิ่งแก้ตัว ก็ยิ่งมัดแน่นเข้าไปทุกที เขาจึงทำได้เพียงยอมรับอย่างปฏิเสธไม่ได้

ตลอดระยะเวลา 4 ปีกว่าที่ผ่านมา เคนทำตัวดีมาโดยตลอด จึงได้ออกจากคุกก่อนเวลา เขาเดินออกจากสถานคุมขังอย่างท้อแท้กับชีวิต ขณะที่กำลังขึ้นรถเตรียมจะขับออก จู่ๆ แผลก็เจ็บขึ้นมาย้ำเตือนเรื่องเมื่อ 4 ปีก่อนอีกครั้ง คราวนี้มาเป็นภาพเหตุการณ์เลยทีเดียว

ภาพชายคนหนึ่งทาน้ำใสๆ บนมีด ซึ่งเป็นเล่มเดียวกับที่ฟันอกของเคนเป็นแผลยาว ภาพนั้นฉายขึ้นอีกครั้งชัดเจนจนทำให้เขาเจ็บแผลในความเป็นจริง ชายกลุ่มหนึ่งลากศพผู้หญิงมาที่บ้านของเคนโดยการสะเดาะกุญแจมาอย่างง่ายดาย จัดฉากฆาตกรรมอย่างโหดเหี้ยม รอยแผลบนตัวของศพหญิงสาว พร้อมลายนิ้วมือที่ไม่รู้ว่าเอามาจากไหน ยาเสพติดที่ยัดไว้ตามพื้นบ้านจากการเลาะพื้นขึ้นมา หลักฐานทุกอย่างชี้มาที่เคนจริงอย่างหนีไม่ได้ อธิบายไปก็ไม่มีผล แต่เขาจะยอมรับสิ่งที่เขาไม่ได้ทำแบบนี้อย่างงั้นหรอ เขารีบขับรถกลับไปยังบ้านของตนเอง เพื่อดูว่ายังเหลือร่องรอยอะไรบ้าง ระหว่างทางเขาขับรถอย่างคนไร้สติ สมองไม่สั่งการให้เขาอยู่กับปัจจุบัน นึกย้อนแต่อดีตกับภาพที่เห็นราวกับเพิ่งเกิดเมื่อสักครู่ และเมื่อถึงบ้าน เคนรีบจอดรถลงไปดู แต่ก็ไม่พบอะไรเลย บ้านของเขาดูสะอาดราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน ไม่มีเลือด ไม่มีร่องรอยงัดบ้าน ไม่มีพื้นที่เลาะยัดยา นี่มันเรื่องอะไรกัน ผ่านมา 4 ปีแล้ว บ้านเขาไม่ควรที่จะสะอาดสะอ้านเช่นนี้สิ อย่างน้อยก็ต้องมีฝุ่นเขรอะ หรือเป็นที่กลบดานของวัยรุ่นวัยลองบ้างแหละ

เคนหมดหนทางที่จะแก้ไขอดีตตัวเองที่ได้ติดคุก 4 ปีกว่านั้นซะแล้ว เขาใส่เสื้อคลุมกันฝนสีดำเดินไปตามทางที่ฝนตกลงมาราวกับน้ำตา ข้างทางเป็นร้านขายของที่กำลังจะปิด เพราะด้วยเวลาที่ค่อนข้างดึก

"มาทางนี้สิ..." เสียงชายแก่คนหนึ่งดังขึ้นหลังเขา เขารีบหันกลับไปแต่ไม่พบอะไรเลย ว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่คนเดินผ่าน เขาหันกลับมาแล้วบอกตัวเองว่าหูแว่วไป แต่เมื่อเชิดสายตาขึ้นอีกนิดเขาเห็นชายคนหนึ่งสวมผ้าคลุมกันฝนสีแดงอยู่ข้างร้านขายของข้างหน้า ก่อนจะหายเข้าไปในตรอกด้านขวา เขาวิ่งตามไปพยายามให้ทันชายคนนั้น แต่เมื่อเลี้ยวขวาเข้าตรอกนั้นไป ก็เจอว่าชายแก่คนนั้นรออยู่ที่อีกฝั่งแล้ว เขาตามไปติดๆ แต่ชายคนนั้นไม่รอเขาเลย เมื่อโผล่มาอีกฝั่งชายคนนั้นก็หายไปอีกแล้ว มีเพียงเสียงของชายแก่ที่ดังขึ้น

"ทางนี้..." หูซ้ายของเขาได้ยินชัดเจน เขาหันไปตามเสียงก็พบร้านขายของร้านหนึ่ง ดูเก่าและโทรมมาก ตกแต่งราวกับร้านเวทมนต์ในสมัยก่อน เขาคิดก่อนพักหนึ่งว่าจะเข้าไปดีหรือไม่ การเดินตามชายแก่คนนั้นมาเป็นเรื่องที่ถูกหรือผิด แต่ระหว่างนั้นเสียงก็ดังขึ้นอีกครั้ง ราวกับคะยั้ยคะยอให้เขาเข้าร้านไป

"เข้ามาสิ..." เคนเดินเข้าไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ พร่ำบอกกับตัวเองว่าเป็นถึงนักสืบ จะมากลัวเรื่องลี้ลับเช่นนี้ได้ยังไง ต้องค้นหาความจริงสิถึงจะถูก

คราวนี้เสียงที่เขาได้ยินไม่ใช่เสียงชายแก่อีกแล้ว กลับเป็นเสียงซ่าๆ ที่ฟังไม่ออก ดังขึ้นเป็นระยะๆ สินค้าที่อยู่ในร้านต่างเป็นของเก่า ที่ดูใช้งานได้ ราวกับอายุเท่าเสียงชายแก่ที่เรียกเขาเลย เขาเดินเข้าไปใกล้เสียงซ่านั้นมากขึ้นเรื่อยๆ ก็พบเข้ากับนาฬิกาพกโบราณชิ้นหนึ่ง มันนั่นเองที่ส่งเสียงน่าขนลุกมาให้เขาได้ยิน

"นาฬิกานั่นเก่ามากเลยนะครับ แต่ยังใช้ได้ดี เพียงแค่เปลี่ยนถ่านเท่านั้น" เคนตกใจสะดุ้งกับเสียงของคนปกติ เป็นชายหนุ่มอายุมากกว่าเขาไม่กี่ปี

"คุณเป็นเจ้าของร้านหรอ"

"ใช่ครับ ถึงผมจะหนุ่มอยู่ แต่ของในร้านผมเป็นของแท้นะครับ"

"...คุณได้ยินเสียงอะไรจากนาฬิกาเรือนนี้รึป่าวครับ" เคนชี้ไปที่นาฬิกา เจ้าของร้านทำหน้างง ก่อนจะหยิบไปดู

"ไม่นะครับ มันยังไม่ได้ใส่ถ่าน ไม่มีเสียงนาฬิกาเดินหรอกครับ อีกอย่าง..." เจ้าของร้านเขย่ามัน "มันก็ไม่ได้เสีย ไม่มีเสียงอะไรนะครับ"

"อ่อ ครับ" เจ้าของร้านส่งนาฬิกาเรือนนี้ให้เคน เขารับมาอย่างสงสัย เสียงนี้เขาได้ยินคนเดียวสินะ เสียงซ่าๆ ที่ฟังไม่รู้เรื่อง ชวนขนลุกราวกับต้องการจะบอกอะไรเขา ชายแก่คนนั้นชวนให้ซื้อนาฬิกาเรือนนี้รึป่าว เขาคิดจนเผลอพูดออกมา "นาฬิกานี่...."

"นาฬิกาเรือนนี้มีเรื่องเล่านะครับ มันถูกผลิตขึ้นปี ค.ศ. 1550 โดยช่างทำนาฬิกาชื่อดังอย่าง ฮัวเออร์(Heuer) ขายให้กับเศรษฐีชายชาวเยอรมนีท่านหนึ่ง เพื่อเป็นของขวัญการจากลาให้กับคุณครูสาวผู้เป็นเจ้าของมัน พร้อมตั้งชื่อให้นาฬิกานี้ว่า กอร์ฟ เฟนนอล เป็นภาษาเวลส์แปลว่าอดีต เพื่อหวนนึกถึงกันและกันเสมอ"

"อดีตหรอ" หรือว่าย้อนเวลาได้งั้นหรอ เคนเพียงแค่คิดเท่านั้น แต่ในใจตื่นเต้นราวกับมันย้อนเวลาได้จริง "แล้วคุณมีมันได้ยังไง"

"สมบัติทุกชิ้นในร้านนี้เป็นมรดกตกทอดของคุณปู่ผมเองครับ เก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร ขายให้คนที่อยากได้ดีกว่า ...คุณสนใจนาฬิกานี่หรอครับ"

"ครับ ถูกใจอะไรบางอย่าง"