อายุครบ 18 เมื่อไหร่.....เธอโดนแน่เด็กโง่
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,มาเฟีย,รุ่นพี่วิศวะ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แฟนฉันเป็นมาเฟีย
อายุครบ 18 เมื่อไหร่.....เธอโดนแน่เด็กโง่
ลูกชายคนเล็กของตระกูลมาเฟียเก่าแก่ ทายาทรุ่น 3 สายตรง
รูปหล่อ พ่อโคตรรวย นิสัยแสนเย็นชาจนพี่ชายแท้ยังเอือมระอา
ตอนนี้ อยู่วิศวะ ปี 3 ม.TK โสดสนิทแถมขี้รำคาญ
เรื่องความโหดก็สุดในรุ่นอยู่น่ะ
นิชาภา พิเศษชัยกุล หรือ นิชา Ni
ลูกสาวคนโตของไร่องุ่น ดิ วัลเล่ เขาใหญ่
สวยสดใส น่ารัก แสนซนตามภาษาด้วยวัย 17 ปี
มัธยม 5 เทอม 2 อีกไม่กี่เดือนจะขึ้น ม. 6 ชีวิตน้องนิชาต้องเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
ร่างสูง 185 ตื่นขึ้นมองนาฬิกาเป็นเวลา ตี 05:30 เป็นเวลาตื่นปกติที่จะต้องออกกำลังกายทุกวัน การต้องนอนค้างต่างที่โดยไม่ตั้งใจ ไม่ได้เป็นอุปสรรคใด ๆ เพราะในรถจะมีกระเป๋าเสื้อผ้าสำรอง รองเท้า แม้แต่สูทใส่ออกงานก็ต้องมี TD จัดการเปลี่ยนชุดเพื่อไปวิ่งซึ่งไม่มีลูกน้องคนสนิทไปด้วย สิ่งหนึ่งที่ตามไปทุกที่คือปืนพกขนาดเล็กแบบซ่อน 1 กระบอก ซึ่งโดยเวลาปกติเขาจะพกขนาดทั่วไปเพิ่มมาอีก 1 แม้ว่าตอนนี้เขามีอายุ 21 ย่าง 22 สำหรับคนทั่วไปคงไม่น่าจะต้องระวังอะไรมากมาย แต่เพราะเป็นลูกชายคนเล็กของแก็ง NOS
เมื่อหลายปีก่อนเขาเลยโดนหมายหัว ตอนที่ถูกกระสุนยิงถากหัวไหล่ไปไม่ถึงกับบาดเจ็บสาหัสแต่ด้วยวัย 16 ทำให้เขาต้องระวังตัวมากกว่าคนทั่วไป บอดี้การ์ดถูกเปลี่ยนเป็นคู่ปัจจุบันที่ถูกเลือกจากทหารหน่วยพิเศษ ยื่นขอเสนอให้ออกจากกองทัพด้วยเงินค่าจ้างมหาศาล กฎข้อเดียวคือ นายของเขาต้องรอดถ้านายตายพวกเขาต้องตาย คนที่ผ่านเกณฑ์แล้วยอมเซ็นเอกสารตกลงนี้ คือ ก้าว และ เหม ทั้งคู่อายุมากกว่า TD 5 ปี ซึ่งบางครั้ง TD ยังให้เกียรติเรียกว่าพี่ด้วย
ระหว่างทางที่วิ่งนั้นพระอาทิตย์กำลังขึ้นเหนือทิวเขา เสียงฝีเท้าม้าใกล้เข้ามาจนจะถึงตัวอยู่แล้ว ร่างสูงหยุดเตรียมมือจับไปที่ปืนก่อนจะต้องชะงักพร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างหัวเสีย ไม่ใช่ใครที่ไหนยัยม้าดีดนี่เอง…
Ni : ทำไมคุณไม่รอฉันหน่อยล่ะ
TD : …
Ni : ก็พ่อบอกให้ฉันพาคุณดูไร่เพราะคุณต้องกลับก่อนเที่ยง
TD : …
Ni : เฮ้ออออ...คุณจะวิ่งกลับหรือจะกลับด้วยกัน
TD : … (คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างสงสัยอะไรคือด้วยกันว่ะ)
Ni : ขึ้นม้ามาดิ่จะได้ไปเลย
TD : … (ให้กูนี่นะขึ้นม้าตัวเดียวกับเธอ)
Ni : คุณขึ้นมาเถอะจะได้กลับไปทานมื้อเช้าทัน
TD : …
ด้วยความ TD ก็ขี่ม้าเก่งอยู่แล้วเลยขึ้นซ้อนตัวยัยน้องโดยไม่ลำบากอะไร แค่ไม่ค่อยไว้ใจยัยน้องมากกว่า แต่ก็ไม่อยากพูดมากจึงยอมทำตามอย่างเสียไม่ได้ ยัยน้องกับมาตินพาชมไร่แบบไม่ละเอียดมาก แค่พาชี้จุดว่าตรงไหนเป็นโซนอะไรเท่านั้นเพราะคราวหน้าที่เขามาจะได้สามารถไปได้เอง การทัวร์จบลงตรงหน้าคอกม้าที่คุณพ่อของเธอยืนรออยู่กับบอดี้การ์ดทั้ง 2
Dad : หลานโอเคไหมเจ้าซนนี่กวนใจรึเปล่า
TD : ไม่ครับ
Ni : เห็นนิชาเป็นเด็ก 5 ขวบรึไงพ่อ
TD : ผมขอเดินดูม้าหน่อยนะครับ
Dad : ตามสบายเลย…อาหารเช้า 09:30 น่ะ หลานจะได้ไม่ต้องรีบ
ม้าที่นี่เป็นม้าใช้งานในฟาร์มเป็นส่วนใหญ่ มีแค่ 2 ตัวที่เป็นม้าสายพันธุ์นอกนำเข้ามา 100% ด้วยความชอบม้าอยู่แล้ว TD จึงเดินเข้าไปหาม้าสีดำเงาสนิท ที่อยู่ตรงท้ายคอก มันสวยมากจนร่างสูงเผลอยื่นมือจะไปสัมผัส เสียงดังมาจากข้างหลัง "ตัวนั้นอย่าจับนะ" แต่ไม่ทันเสียแล้ว เจ้าม้ายกขาหน้าขึ้นมาใส่มันกำลังโมโหด้วยเรื่องอะไรไม่รู้ ก่อนที่ขาหน้าของมันจะฟาดลงมาที่ร่างสูง ยัยน้องก็เอาตัวเข้าขวางทัน ม้าที่กำลังพยศก็หยุดทันทีเพราะคนตรงหน้าที่โดนขาหน้าของมันคือเจ้านายสุดที่รักไม่ใช่คนแปลกหน้าที่จะจับตัวมันก่อนหน้านี้ เสียงร้องดังของมันบ่งบอกว่ามันเสียใจ ตามด้วยกระทืบเท้าอยู่กับที่หลายครั้ง
คนงานในคอกม้าตอนนี้วิ่งกันชุลมุน บ้างก็ตะโกนให้ไปตามผู้เป็นพ่อให้รีบมาดูนายหญิงน้อยของฟาร์ม บางคนก็เข้าไปกันเจ้า "ฮาดิน" ให้ออกห่าง เพราะกลัวว่าจะทำอะไรซ้ำขึ้นมาอีก เสียงนิชาร้องเจ็บที่แขนมากแต่ก็ยังให้คนงานพยุงตัวเองขึ้นมาเพื่อจะเข้าไปปลอบฮาดิน มันก้มหัวมาให้ผู้เป็นนายลูบใบหน้าอย่างสงบ หมอประจำฟาร์มรีบวิ่งเข้ามาดูอาการ กลายเป็นว่ากระดูกแขนอาจจะร้าว นิชาจึงถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลเพื่อเอกซเรย์อีกที ก่อนเธอจะขึ้นรถไปโรงพยาบาล เธอยังหันมาพูดกับร่างสูงที่ตอนนี้ได้แต่ยืนนิ่งตกใจที่ยัยม้าดีดกะโหลกเอาตัวเข้ามาขวางม้าเพื่อปกป้องเขา ในชีวิตนี้เขายังไม่เคยเจอผู้หญิงที่ไหนใจกล้าขนาดนี้
Ni : คุณอย่าโกรธฮาดินเลยนะคะ มันยังไม่ได้ทำหมันช่วงนี้มันติดสัดเพราะตัวเมียคอกข้าง ๆ อ่ะ
TD : …
Ni : อย่ายิงมันนะ
Kao : นายไม่เป็นอะไรนะครับ
TD : อืม
Hem : ให้ผมตามไปดูคุณนิชาที่รพ.ไหมครับ
TD : ได้โทรมาบอกด้วย…ถ้าวันนี้ไม่มีอะไรกลับช้าหน่อยแล้วกัน
Kao : ครับนาย
ตอนนี้ TD ที่อยากจะเอ่ยปากอะไรสักอย่างแต่ไม่สามารถทำได้ อุปนิสัยส่วนตัวที่แทบไม่พูดอยู่แล้ว ตอนนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะขอโทษหรือขอบคุณยัยม้าดีดยังไงก่อนดี ระหว่างความคิดที่สับสนก็ต้องหยุดเพราะเสียงพ่อของยัยม้าดีดทักขึ้นมา
Dad : หลานปลอดภัยนะ
TD : ครับแต่…
Dad : อย่าคิดมากน้องก็แบบนี้ละตกม้าบ่อย คงห่วงเรามากกลัวจะเจ็บตัวเพราะม้าสุดที่รักของตัวเองเลยรีบขวางไว้
TD : ผมรอเจอนิชาก่อนได้ไหมครับ
Dad : ได้สิ...ไป ๆ กินมื้อเช้ารอ ถ้าหักก็เข้าเฝือกอ่อนสักอาทิตย์ค่อยเข้าเฝือกแข็ง เรื่องนี้เล็กน้อยอย่าคิดมาก ๆ
TD : (ครอบครัวนี้มองว่าแขนหักเป็นเรื่องเล็กน้อย?)
Line
MomTTT : น้องน่ารักเหมือนที่แม่บอกไหม?
TD : แม่ครับผมกลับเย็น ๆ พอดีมีเรื่องนิดหน่อย
MomTTT : เจ็บตัวรึเปล่า
TD : ผมไม่ครับ
MomTTT : ไลน์บอกแม่ด้วยนะก่อนจะออกมา
TD : ครับ