อายุครบ 18 เมื่อไหร่.....เธอโดนแน่เด็กโง่
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,มาเฟีย,รุ่นพี่วิศวะ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แฟนฉันเป็นมาเฟีย
อายุครบ 18 เมื่อไหร่.....เธอโดนแน่เด็กโง่
ลูกชายคนเล็กของตระกูลมาเฟียเก่าแก่ ทายาทรุ่น 3 สายตรง
รูปหล่อ พ่อโคตรรวย นิสัยแสนเย็นชาจนพี่ชายแท้ยังเอือมระอา
ตอนนี้ อยู่วิศวะ ปี 3 ม.TK โสดสนิทแถมขี้รำคาญ
เรื่องความโหดก็สุดในรุ่นอยู่น่ะ
นิชาภา พิเศษชัยกุล หรือ นิชา Ni
ลูกสาวคนโตของไร่องุ่น ดิ วัลเล่ เขาใหญ่
สวยสดใส น่ารัก แสนซนตามภาษาด้วยวัย 17 ปี
มัธยม 5 เทอม 2 อีกไม่กี่เดือนจะขึ้น ม. 6 ชีวิตน้องนิชาต้องเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
กว่า TD จะมาไร่ดิ วัลเล่ อีกรอบก็เกือบ 1 เดือน ซึ่งแขนของยัยน้องก็หายพอดี พร้อมกับการเปิดเทอมวันแรกที่ยัยน้องขึ้นม.6 ด้วยความเรียนเก่งอยู่แล้ว จะสอบที่ไหนก็ไม่น่ามีปัญหา อาชีพก็พร้อมรองรับแต่ใจรักอยากเรียนสถาปัตเธอเลยเลือกเรียนสายศิลป์ แม้จะต้องสานต่อธุรกิจจากคนพ่อแต่ก็ขอเรียนในสิ่งที่ตัวเองชอบสักหน่อย ซึ่งคนพ่อก็ตามใจเพราะรู้ว่า 2 พี่น้องเต็มใจจะกลับมาช่วยงานอยู่แล้ว อีกไม่กี่ปีนทีคนน้องเรียนจบก็จะมาช่วยเรื่องไวน์เต็มตัวคนเป็นพ่อก็ยิ่งเบาใจ
Dad : จริง ๆ หลานให้อาส่งตัวอย่างไวน์ไปให้ก็ได้ไม่ต้องมาเองหรอก งานการก็เยอะไหนจะเรียนอีกแล้วเทอมนี้ปี 4 รึยัง
TD : ครับ
DaD : นิชาแขนหายแล้วพรุ่งนี้วันเสาร์เดี๋ยวอาให้พาไปดูรอบ ๆ แถวนี้มีไร่องุ่นอีกหลายที่หลานไปดูเพื่อได้ไอเดียอะไรเพิ่ม
TD : ครับ
Dad : เอารถกระบะไปนะ เอารถหลานไปเดี๋ยวคนตกใจ 555555
TD : …
ยัยม้าดีดกะโหลกเดินกลับเข้าบ้านมาพอดี ไม่เจอกันเดือนเดียวทำไมวันนี้ดูต่างจากเดือนก่อนมาก รึเพราะเธอใส่ชุดนักเรียนคงแปลกตามั๊ง TD ลืมตัวเผลอจ้องมองยัยน้องไม่วางตา ก่อนเสียงหวานสดใสเอ่ยทักทาย เขาจึงรู้สึกตัวแล้วหลบสายตาไปทางอื่นแทน
Ni : สวัสดีค่ะพ่อ เอ่อออสวัสดีค่ะคุณเท็ดดี้ พี่ก้าว พี่เหม
TD : (พี่งั้นรึ?)
หางตาผู้เป็นนายเหลือบไปที่คนสนิททั้ง 2 แล้วดูเหมือนคนสนิทก็จะรู้ตัวด้วย แต่แค่ไม่มั่นใจในเหตุผลที่นายของพวกเขาไม่พอใจทั้ง 2 ยังคงยืนนิ่งต่อไป จนน้าแพรยกอาหารเย็นมาขึ้นโต๊ะ กับ ชุดเล็กให้บอดี้การ์ดแยกทานที่ระเบียง
Part 2Bo
[Kao : กูว่านายกำลังโมโห
Hem : เรื่อง
Kao : ไม่แน่ใจเดี๋ยวกูนึกออกกูบอก
Hem : มึงนี่คิดเยอะจริง]
.
.
Ni : คุณอยากไปกี่โมงคะ แล้วจะให้พี่ก้าวกับพี่เหมไปด้วยไหม
TD : ทำไม
Ni : ก็ถ้าไป 2 คนเอามอไซไปได้ค่ะ
TD : 2
Kao / Hem :???
Ni : งั้นสัก 08:00 ไหมคะคุณจะได้ทานกาแฟเช้าพอดี ฟาร์มวัวนมข้าง ๆ มีคาเฟ่แพนเค้กอร่อยนะ เสร็จแล้วเดี๋ยวค่อยไปไร่องุ่นอีกที่หนึ่งที่นั่นจะเน้นไวน์โอท็อปนะคะ
TD : อืม
Dad : พรุ่งนี้เอาขนมไปฝากบ้านคุณลุงธาดาด้วยนะ
Ni : ได้ค่ะ…เห็นว่าพี่ลมเพิ่งกลับมาด้วยนะคะ
TD : …
Dad : ถ้าเจอก็ชวนมากินข้าวที่บ้านเราสิ
Ni : ไม่รู้ปีนี้นิชาจะได้ของฝากเป็นอะไรน๊า คิคิ
ร่างสูงที่ตอนนี้รู้สึกว่าอาหารเย็นไม่อร่อยเสียแล้ว ทำไมยัยม้าดีดกะโหลกถึงพูดมากจังรู้จักและสนิทกับคนไปทั่ว เรียกทุกคนว่าพี่ยกเว้นเขาทำไมถึงเรียกคุณ ทั้งที่อายุเขาต่างจากไม่กี่ปี แม้แต่บอดี้การ์ดของเขาที่ห่างกันเกือบจะ 10 ปี ไม่รู้จักมักจี่กันมาก่อนเธอยังเรียกพี่ได้อย่างไม่เคอะเขิน ทำไมเขาถึงเป็นข้อยกเว้นทุกครั้ง
Ni : คุณซ้อนมอไซเป็นไหมคะ
TD : …
Ni : ก็ถามเพื่อคุณไม่เคยนั่ง
TD : เธอขี่เป็น
Ni : อ้าวนี่รถนิชา ๆ ก็ต้องขี่เป็นสิถามอะไรแปลก ๆ
TD ยกขายาว ๆ ขึ้นคร่อมซ้อนเวสป้าคันเก่งของยัยน้อง หลังจากขี่ออกมาจากไร่ดิ วัลเล่ รถก็เลี้ยวเข้าประตูรั้วเล็ก ๆ ที่อยู่ระหว่างไร่ป้ายเขียนว่าฟาร์มรุ่งเรืองกิจ ถนนน่าจะเป็นส่วนบุคคลไม่ได้ติดถนนใหญ่ แนวยาวไปถึงคาเฟ่ที่อยู่ด้านหน้าฟาร์ม มีเสียงกระดิ่งประตูดังกรุ้งกริ๊ง ๆ ตามแรงลมในตอนเช้า TD เผลอไล่สายตามองต้นคอขาวของยัยน้องอย่างไม่ได้ตั้งใจ กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ผมยาวที่วันนี้ถูกถักเปียไว้อย่างไม่เป็นระเบียบนักแต่ก็ทำให้ผมไม่ปลิวปัดมาถูกหน้า TD ความสูงที่ต่างกันเกือบ 1ฟุต ยิ่งทำให้ยัยน้องดูตัวเล็กตะมุตะมิพอสมควรเมื่ออยู่ใกล้เขา
Ni : พี่ลม...
L : ไงจ๊ะตัวเล็กทำไมมาแต่เช้าเลย
Ni : นิชาพาแขกของคุณพ่อมาดื่มกาแฟค่ะ
L : สวัสดีครับ
TD : สวัสดีครับ
L : เชิญนั่งก่อนครับเดี๋ยวผมหยิบเมนูมาให้
Ni : นี่น้ำองุ่นกับแยมนิชาทำเมื่อวาน คิคิ
L : ขอบใจนะคิดถึงแยมนิชามาก ๆ เลยครับ
TD : … ผมขอกาแฟดำก่อนได้ไหมครับ
L : ครับ ๆ รอสักครู่
ยัยม้าดีดกะโหลกตอนนี้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เดินไปเดินมาในร้านคงสนิทกันมากสินะ เป็นผู้หญิงทำไมไม่รู้จักการวางตัว ถ้าเป็นน้องสาวเขา ๆ จะจับตีก้นสักที 2 ที กาแฟมาเสิร์ฟถูกนำมาเสิร์ฟก่อน ตามด้วยแพนเค้กกับชุดอาหารเช้า ยัยน้องก็จัดการเอาเข้าปากเคี้ยวตุ้ย ๆ อย่างมีความสุข พอทานเสร็จก็เดินไปคุยกับชายหนุ่มร่างหนา หน้าตาคมเข้มแม้จะไม่สูงเท่า TD แต่ก็ถือว่าเป็นคนบุคลิกดีมากคนหนึ่ง ยัยน้องเดินกลับมาพร้อมถุงผ้าใบหนึ่งก่อนจะยกมือลาชายหนุ่มอย่างอารมณ์ดี
Ni : ไปค่ะ...ไปไร่องุ่นอีกที่กัน
TD : …
ไร่องุ่นนี้เล็กกว่าไร่ ดิ วัลเล่มาก แต่ก็วิวสวยมากทีเดียวเดินดูเสร็จ TD ก็ซื้อไวน์ขวดเล็ก ๆ กลับไปด้วย แม้จะไม่ได้เอาไปขายแต่ก็อยากชิมจะได้รู้ว่าในตลาดไวน์พื้นบ้านรสชาติแบบไหน เหมาะจะขายที่ไหนไหม รึจะเอาไปพัฒนาต่อได้รึเปล่า ปกติจะมีคนซื้อมาให้เขาชิมถึงบริษัทนี่เป็นครั้งแรกที่มาซื้อเองเลยได้เห็นอะไรหลายอย่าง ความคิดบางอย่างอาจจะต้องเข้าที่ประชุมรอบหน้ากับพี่ชาย
Ni : กลางวันอยากทานอะไรคะ
TD : ได้หมด
Ni : งั้นนิชาพาคุณไปร้านก๋วยเตี๋ยวนะเจ้านี้นิชาว่าอร่อย
TD : อืม
Ni : คุณ ๆ ...นิชาขอรับสายแป๊บนะ
TD : …
Ni : คร่าพี่ลม เอ่ออออ อ๋ออออออ วันเกิดหรอคะ ทำไมคะ อ่อออออ งั้นนิชาจัดวันที่พี่ลมสะดวกก็ได้นิชาอยากได้ของขวัญจากพี่ลม คิคิ บายค่ะ
TD : วันเกิดเธอ?
Ni : อีก 2 เดือนค่ะแต่พี่ลมจะกลับอังกฤษยาวเลย เลยจะจัดงานให้นิชาก่อน
TD : เป็นอะไรกัน
Ni : พี่ลมหรอเป็นเหมือนพี่ชายค่ะ โตมาด้วยกันนทีก็รักพี่ลมมากพี่ลมใจดีพ่อแม่พี่ลมก็ใจดี จริง ๆ มีพี่พายุอีกคนแต่เขาโตกว่าเยอะเลยไม่ค่อยสนิท
TD : …
Ni : ไปกันค่ะนิชาหิวล่ะ
Line
TD : ยังไม่กลับ...หาประวัติครอบครัวฟาร์มวัวข้างไร่หน่อย
Kao : ครับนาย
.
.
TD นั่งมองก๋วยเตี๋ยวชามน้อย ที่ยัยน้องสั่งให้ซึ่งกว่าเขาจะกินหมด ยัยน้องก็นำไป 2 ชามแล้วกินเก่งเกินตัวไปมากเด็กกำลังโตสินะ