ดาวร้ายอันดับหนึ่งของวงการอย่างเขาต้องมาแต่งงานลับๆกับพระเอกแห่งชาติ แต่ใครจะไปคิดว่าสามีเขาปากร้ายอย่างกับหมา! แถมอ่อยเท่าไรก็ไม่เคยสนใจ นี่สามีเขาไร้ความรู้สึกไปแล้วหรือไงกัน!
ดราม่า,ชาย-ชาย,รัก,ผู้ใหญ่,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,ดราม่า,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
—
02
และแล้วช่วงเวลาสำคัญของบ่าวสาวก็มาถึง ญาติผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายยิ้มกว้างอย่างเปรมปรีดิ์เมื่อส่งตัวบ่าวสาวเข้ามายังห้องหอแล้ว ราชาปั้นยิ้มให้กับพ่อของลัดฟ้าจนเมื่อยแก้มแม้ว่าเขาจะไม่ได้คลี่ยิ้มเบิกบานเหมือนอย่างที่ลัดฟ้าทำอยู่ตอนนี้ก็ตาม
อืม ไม่ว่าจะมองอีกสักกี่ที นั่นมันก็เป็นรอยยิ้มของตัวร้ายชัด ๆ
ไม่รู้ว่าลัดฟ้าไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนถึงได้ทำตัวกวนประสาทเขาได้ตลอดทั้งงาน เพราะหลังจากที่จูบกันหลังสวมแหวนแล้ว ลัดฟ้าก็ยังกลั่นแกล้งเจ้าบ่าวตนเองด้วยการหอมแก้ม จับมือ หรือแม้กระทั่งซับเหงื่อให้เขาอย่างรักใคร่ ราชาได้แต่ขบกรามแน่นปล่อยให้อีกคนทำตามอำเภอใจอย่างเลี่ยงไม่ได้
ก็พ่อกับแม่ของเขาจ้องตาเขม็งเสียขนาดนั้น แล้วเขาจะขัดใจได้อย่างไรกัน
“อยู่ในห้องหอให้ครบคืนก่อนนะลูก พรุ่งนี้ค่อยออกจากห้องนะคะ” มารดาฝ่ายเจ้าบ่าวยื่นมือมาลูบหัวลูกสะใภ้ด้วยความเอ็นดู ก่อนที่เธอจะหันไปพูดกับลูกชายตนเองต่อ “ดูแลน้องดี ๆ ล่ะ”
“ครับแม่” ราชาตอบเสียงเนือยจนคนเป็นแม่แอบหยิกเข้าที่หลัง ใบหน้าคมเหนื่อยหน่ายจึงค่อยมีสีสันขึ้นมาบ้าง
“พ่อฝากลัดฟ้าด้วยนะราชา ดูแลพี่เขาดี ๆ นะลัดฟ้า”
ทั้งคู่ตอบรับคำบิดาฝ่ายเจ้าสาวพร้อมกัน ดวงตาคมกริบเหลือบมองลัดฟ้าที่นั่งอยู่บนเตียงข้างกันครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะเห็นว่าลัดฟ้าลอบยิ้มอย่างสะใจส่งมาให้
เอาเถอะ นิสัยของตัวร้ายก็มักจะยิ้มให้กล้องสองอยู่แล้ว ดูท่าว่าลัดฟ้าคงจะคิดอะไรสนุก ๆ อยู่ในหัวอยู่แน่ แต่ขอโทษทีเถอะ ราชาไม่ใช่คนที่ลัดฟ้าจะจัดการได้ง่ายขนาดนั้นเสียหน่อย
แกร๊ก
เสียงปิดประตูลงกลอนดังขึ้นหลังจากญาติผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายออกจากห้องไปแล้ว ราชาที่นั่งปั้นยิ้มอยู่นานก็หุบยิ้มลงทันที จากนั้นก็ผุดลุกขึ้นจากเตียงนอนก่อนจะเริ่มถอดสูทตัวนอกออก
ร่างสูงชำเลืองมองภรรยากำมะลอของตนเองเล็กน้อย ลัดฟ้าเอนตัวลงไปนอนราบกับเตียงแล้วขยับซุกใบหน้ากับหมอนด้วยความสบายใจ ราชาเห็นดังนั้นก็จิ๊ปากออกมาเสียงดัง ก่อนจะเดินไปดึงตัวอีกคนขึ้นมาจากเตียงทันที
“โอ๊ย เจ็บนะคุณ”
“ไปอาบน้ำก่อนค่อยมานอน มันสกปรก” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันแกมดุ เนื่องจากราชาเป็นคนที่รักความสะอาดเป็นอย่างมาก หากออกไปข้างนอกมาแล้วยังไม่ได้อาบน้ำเขาจะไม่เฉียดเข้าใกล้เตียงนอนแม้แต่นิดเดียว
ลัดฟ้ากลอกตาอย่างเบื่อหน่ายโดยที่อีกคนไม่ทันได้เห็น “ตัวผมหอมออก ไม่เชื่อคุณก็ลองมาดมดูสิ”
“อย่าลีลา” ราชาไม่สนใจท่าทีอ้อยอิ่งของอีกฝ่าย เขาพาดสูทสีขาวไว้กับเก้าอี้ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องน้ำ “ผมจะอาบก่อน คุณนั่งรอที่โซฟา ห้ามขึ้นไปบนเตียงเด็ดขาด”
“ครับ ๆ คุณสามี” ร่างบางแลบลิ้นปลิ้นตาไล่หลังสามีของตนเองที่เพิ่งเดินเข้าห้องน้ำไป
ลัดฟ้าถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เขาเริ่มจัดการถอดสูทของตนเองบ้าง ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาที่อยู่มุมห้อง นัยน์ตาหงส์สง่ากวาดมองไปรอบ ๆ กาย ห้องนอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของเพนต์เฮาส์หรูที่ฝ่ายพ่อสามีเป็นคนซื้อเอาไว้ให้ ทางผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายตกลงกันไว้ว่าจะให้พวกเขาทั้งคู่อาศัยอยู่ที่นี่จนกว่าจะหย่ากัน
ตอนแรกเขากับราชาไม่เห็นด้วยเท่าไร หากแต่เถียงผู้ใหญ่ไปก็ไม่ชนะอยู่ดี ทั้งเขาและราชาจึงต้องอยู่ด้วยกันที่นี่อย่างเลี่ยงไม่ได้ โชคดีหน่อยที่เพนต์เฮาส์มีความเป็นส่วนตัวสูง อีกทั้งคอนโดนี้ก็อยู่ในเครือของบริษัทพ่อสามีด้วย พวกเขาจึงไม่ต้องห่วงเรื่องข่าวหลุดลอดออกไปแต่อย่างใด
ร่างบางเท้าคางกับโซฟา ฟังเสียงน้ำที่ไหลกระทบพื้นในห้องน้ำอย่างไม่รู้จะทำอะไรต่อไป วันนี้ลัดฟ้ารู้สึกเหนื่อยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ถึงแม้ว่าชีวิตการทำงานของเขาจะเกี่ยวข้องกับการแสดงอยู่แล้ว แต่พอต้องแสดงต่อหน้าคนในงานโดยไม่มีการเทกเลยเนี่ย มันโคตรจะสูบพลังเขาเลยจริง ๆ ไหนจะต้องข่มความหมั่นไส้ที่มีต่อเจ้าบ่าวของตนเองอีก ก็ใบหน้าคมคายหล่อเหลาที่คอยแต่จะทำหน้าเบื่อโลกตลอดทั้งงานนั่นน่าหงุดหงิดชะมัด ไม่รู้จักเก็บสีหน้าไว้เสียบ้างเลย เป็นถึงพระเอกดังระดับประเทศได้อย่างไรกันก็ไม่รู้
เห็นทีชีวิตหลังแต่งงานของเขาคงจะมีแต่เรื่องน่าปวดหัวเต็มไปหมดแน่ ๆ
“คุณไปอาบต่อได้แล้ว” ราชาโยนผ้าขนหนูที่แม่บ้านเตรียมไว้ให้มาทางเขา เหมือนคนตัวสูงจะกะแรงมากไปหน่อยหรือไม่ก็ตั้งใจโยนจริง ๆ มันถึงได้ลอยมาใส่หน้าลัดฟ้าเต็มแรงแบบนี้
“โอ๊ย! นี่คุณทำผมเจ็บสองรอบแล้วนะ” ลัดฟ้าแหวใส่อีกคนเสียงดัง เขาผุดลุกขึ้นก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าราชาที่นุ่งเพียงผ้าขนหนูคาดเอวไว้หมิ่นเหม่
ราชาไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เขาเลิกคิ้วขึ้นเหมือนจะถามว่าแล้วอย่างไร ลัดฟ้ากัดฟันกรอด คนตัวเล็กหลับตาแล้วพ่นลมหายใจออกมาอย่างอดกลั้น
ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับร่างสูงตรงหน้า จากนั้นก็ส่งยิ้มหวานเคลือบยาพิษไปให้
“คุณสามีชอบแบบรุนแรงก็ไม่บอก”
พลั่ก
ลัดฟ้าผลักราชาลงไปบนโซฟาตัวเดิมก่อนที่เขาจะตามขึ้นไปคร่อมทับด้วยความรวดเร็ว ในขณะที่ฝ่ามือบางร้อนผ่าวก็สัมผัสลงบนกล้ามหน้าท้องเป็นมัดของคนตรงหน้าไปด้วย
น่าอิจฉาชะมัด เรือนร่างของราชาดูดีไปเสียทุกส่วน อีกทั้งยังดึงดูดให้เขาอยากสัมผัสลงไปมากกว่านี้ ปลายนิ้วเรียวลากไปตามร่องกล้ามเนื้อหน้าท้องโดยที่ยังไม่ละสายตาไปจากนัยน์ตาสีดำลุ่มลึก ลัดฟ้าลากฝ่ามือต่ำลงไปเรื่อย ๆ จนเกือบจะถึงปมผ้าขนหนูแล้ว
“จะเล่นอะไรอีกคุณฟ้า” ราชาจับปลายนิ้วเรียวที่กำลังไล้ไปบนร่างกายที่เปียกชื้นของตนเอาไว้ “ลุกขึ้นไปเดี๋ยวนี้”
“ไม่เอาน่า คืนวันแต่งงานก็ต้องทำอะไรที่สามีภรรยาควรจะทำสักหน่อยสิคุณ” ดวงหน้าเรียวเอียงคออย่างออดอ้อน ลัดฟ้าเลื่อนมือมาโอบรอบคอเขาไว้หลวม ๆ
“ผมบอกให้ลุกขึ้นไป” กระนั้นสามีตัวดีของเขาก็ยังคงปฏิเสธเสียงแข็ง แต่นั่นก็ยิ่งทำให้ลัดฟ้าอยากจะเอาชนะมากกว่าเดิม
ร่างบางเริ่มบดเบียดสะโพกและบั้นท้ายกลมกลึงลงกับตักแกร่ง ยิ่งอีกฝ่ายมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวกั้นเอาไว้ก็ยิ่งรู้สึกถึงความแข็งตึงและขนาดความเป็นชายของคนตรงหน้า ลัดฟ้าโน้มใบหน้าลงไปจนหน้าผากของพวกเขาจรดเข้าหากัน
“อื้อ”
สาบานเลยว่าลัดฟ้าไม่ได้ตั้งใจจะทำเสียงกระเส่าขนาดนั้น แต่ระหว่างที่เขาบดสะโพกกับความแข็งขืนนั่นก็เริ่มจะรู้สึกเสียวขึ้นมาแล้วจริง ๆ
ให้ตายสิ แค่สัมผัสกันผ่านเนื้อผ้าก็รู้สึกดีแล้ว ขนาดของราชาใหญ่กว่าคู่นอนที่ผ่านมาของเขามากจริง ๆ สาว ๆ ทั้งประเทศจะต้องอิจฉาเขาแน่ ๆ
นัยน์ตาหวานซึ้งสบเข้ากับดวงตาคมปลาบที่เหมือนจะเป็นประกายวิบวับ ลัดฟ้าปรือตาลงเล็กน้อยแล้วบดสะโพกหนักกว่าเดิมเมื่อราชาสวนสะโพกกลับมา ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายเขากันแน่ แต่สายตาร้ายกาจที่มองมากลับทำให้อารมณ์ของเขาถูกจุดติดขึ้นมาได้ง่าย ๆ
กะจะแกล้งอีกคนแท้ ๆ แต่ตัวเองกลับตกหลุมพรางเสียอย่างนั้น
วงแขนใหญ่เอื้อมมากอดรัดเอวคอดบางเอาไว้แล้วดึงเข้าหาตัว ฝ่ามือข้างหนึ่งล้วงเข้าไปในเสื้อเชิ้ตตัวบาง ราชาลูบไล้แผ่นหลังขาวเนียนจากนั้นมือหนาก็เลื่อนลงไปบีบเค้นสะโพกอวบก่อนที่จะล้วงเข้าไปในกางเกงผ้าเนื้อดี
เขาได้ยินเสียงหัวเราะหึของสามีที่ข้างหู นิ้วใหญ่เลื่อนลงไปแตะที่ช่องทางชื้นแฉะ มันกระตุกถี่ยิบ ตอดรัดอากาศอย่างกระสันใคร่
“อ๊ะ” ลัดฟ้าอ้าปากส่งเสียงครางผะแผ่วอีกครั้งเมื่อราชาใช้นิ้วลากวนปากทางอย่างหยอกล้อ พวกเขาโน้มตัวเข้าไปใกล้ชิดกันมากขึ้น และริมฝีปากของทั้งคู่ก็ขยับเข้าหากันช้า ๆ
เพี้ยะ!
ช่องทางสีสวยกระตุกฮุบอากาศเกือบจะดูดกลืนปลายนิ้วชี้ของราชาเข้าไปแล้ว คนตัวสูงใช้มืออีกข้างฟาดลงบนแก้มก้นนุ่มนิ่มเต็มแรง ในตอนแรกลัดฟ้าคิดว่าราชาคงจะมีรสนิยมชอบความรุนแรงหากแต่อีกคนกลับดึงฝ่ามือออกจากกางเกงของเขาไป จากนั้นก็ตรึงแขนของเขาเอาไว้แน่นแล้วพลิกตัวเขาให้นอนคว่ำ
ก่อนที่ฝ่ามือหนาจะฟาดลงมาที่ก้นของเขาอีกครั้ง
“โอ๊ย!”
ลัดฟ้าสะดุ้งเฮือก แววตาเป็นประกายของคนตรงหน้าเมื่อครู่กลับมานิ่งเฉย ราชาไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านั้น ไม่มีการจูบ ไม่มีการเล้าโลม หากแต่ร่างสูงกลับตีก้นเขาแรงขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับครูฝ่ายปกครองที่กำลังลงโทษนักเรียนอยู่
เพี้ยะ!
“โอ๊ย! นี่คุณตีก้นผมทำไมเนี่ย!?”
“ทำโทษคนหน้าไม่อายแบบคุณไง”
ร่างบางดีดดิ้นอยู่บนตักแกร่ง กลุ่มผมสีบลอนด์สว่างสะบัดไปมาตามแรง ลัดฟ้ากัดริมฝีปากล่างอย่างอับอาย
เขาไม่ใช่เด็กที่ต้องถูกลงโทษแบบนี้สักหน่อย!
“ผมไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะคุณราม!” ลัดฟ้าเอ่ยเรียกชื่อเล่นของอีกคนอย่างเหลืออด ร่างสูงหยุดตีก้นเขาแล้ว แต่กลับผุดลุกขึ้นจนตัวเขาที่นอนคว่ำอยู่บนตักไม่ทันได้ตั้งตัว ร่างบางกลิ้งตกโซฟาเสียงดังตุ้บ
“งั้นก็ทำตัวให้เหมือนผู้ใหญ่เสียบ้าง”
นัยน์ตาคู่งามตวัดมองขวางใส่คนตัวสูงในสภาพกึ่งเปลือยที่ยืนหัวเราะอยู่ ลัดฟ้าลูบสะโพกที่กระแทกพื้นของตนเองป้อย ๆ
“ลงไปหาอะไรที่พื้นเหรอครับคุณภรรยา”
ลัดฟ้ากัดฟันกรอดด้วยความโมโห เส้นเอ็นตรงขมับเต้นตุบ ๆ ราชายังคงจุดยิ้มที่มุมปากส่งเสียงหัวเราะเบา ๆ แล้วกอดอกมองคนที่ยังนั่งกองอยู่กับพื้นไปด้วย
“วันนี้คุณทำผมเจ็บตัวหลายรอบแล้วนะ!”
“ก็ถ้าคุณทำตัวดี ๆ ไม่คิดจะอ่อยผม ผมคงไม่ต้องทำแบบนั้นหรอก” ราชาเดินเข้ามาช่วยพยุงเขา แต่ลัดฟ้ากลับปัดมือหนาออกอย่างโกรธเคือง
ดวงหน้าเรียวเชิดหน้าขึ้นก่อนจะก้มลงไปหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาแล้วเดินตรงไปยังประตูห้องน้ำ” ผมไม่ยอมแพ้คุณง่าย ๆ หรอกนะ”
“ยังไงคุณก็ไม่มีทางชนะใจผมได้หรอก” ราชาเอ่ยไล่หลังภรรยาที่หยุดยืนอยู่หน้าห้องน้ำ “แล้วผมก็ขอเตือนคุณเลยนะ ถ้ามีคราวหน้าอีก ผมจะไม่ใช้แค่มือตีก้นคุณแน่”
ลัดฟ้าเลิกคิ้วด้วยความสงสัยกับตนเอง
“บางทีผมคงต้องเหลาไม้เรียวเอาไว้ทำโทษเด็กหน้าไม่อายแบบคุณสักหน่อยแล้ว”
ปัง!
เสียงประตูห้องน้ำกระแทกปิดลงดังลั่นด้วยฝีมือของลัดฟ้า ราชายังคงหัวเราะไม่หยุดกับเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ น่าแปลกที่เขาควรจะโกรธที่อีกฝ่ายฉวยโอกาสกับเขา หากแต่ราชากลับรู้สึกสนุกที่ได้หาวิธีรับมือกับลัดฟ้าเสียอย่างนั้น
ราชามองบานประตูห้องน้ำที่ถูกปิดสนิทอย่างอารมณ์ดี อย่างไรในสายตาเขา ลัดฟ้าก็เป็นแค่เด็กที่อยากเอาชนะคนหนึ่งก็เท่านั้น และในฐานะที่เขาเป็นผู้ใหญ่ รับรองเลยว่าเขาจะไม่ปล่อยให้เด็กดื้อคนนี้ได้ทำอะไรตามใจชอบแน่นอน
จะว่าไปแล้ว ไม้เรียวที่เขาควรหาติดตัวเอาไว้ควรจะเป็นก้านมะยมหรือไม้แขวนเสื้อดีล่ะ
*
เช้าวันต่อมา ลัดฟ้าตื่นมาด้วยอารมณ์ที่สดใสมากกว่าเดิม เพราะเมื่อคืนนี้เขาทำทีแกล้งเป็นนอนดิ้น ลัดฟ้าทั้งถีบทั้งตวัดแขนตบเข้าที่ใบหน้าของราชาตลอดทั้งคืน จึงทำให้สามีของเขาต้องระเห็จไปนอนโซฟาแคบ ๆ อย่างเลี่ยงไม่ได้
สามีของเขานี่ช่างจิตใจดีเสียจริง ๆ ยอมนอนขดกับโซฟาและนอนหนาวอยู่ทั้งคืน แลกกับการให้ภรรยาได้ครองเตียงนุ่ม ๆ นี้จนถึงเช้า
“สมน้ำหน้า” ลัดฟ้าเบะปากใส่ราชาที่ยังหลับอยู่ เขาตื่นก่อนอีกคนนานแล้ว กะเอาไว้ว่าจะทำหน้าที่ภรรยาที่ดีด้วยการทำอาหารเช้าแสนอร่อยให้สามีก่อนไปทำงาน
และในขณะที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เขาก็เดินผ่านคนตัวสูงที่นอนอยู่บนโซฟา เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ถึงอยากจะแกล้งอีกคนมากแค่ไหนแต่ราชาก็นอนหลับโดยที่ไม่มีผ้าห่มมาทั้งคืนแล้ว ลัดฟ้าเองก็เป็นภรรยาที่จิตใจดีไม่แพ้กัน เขากลัวสามีสุดที่รักจะหนาวตายไปเสียก่อน จึงเดินไปหยิบผ้าห่มผืนหนามาห่มให้
ร่างบางเดินออกมาจากห้องนอน ก่อนจะสำรวจเพนต์เฮาส์ด้านนอกไปด้วย เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นหรูหราและแพงใช่เล่น ลัดฟ้าแทบไม่กล้าจะเดินไปจับอะไรด้วยซ้ำ หากแตกหักขึ้นมา เขาคงจะเดือดร้อนไม่มากก็น้อยแน่ ๆ
แต่ก็เอาเถอะ ยังไงเสียพ่อสามีของเขาก็ดูใจดี ถ้าเกิดเขาทำอะไรในนี้พังขึ้นมาก็คงจะไม่ถือสาอะไรกับลูกสะใภ้คนนี้หรอกมั้ง
ขาเรียวในกางเกง skinny jeans สีขาวเดินมาถึงห้องครัว ลัดฟ้าจัดการเปิดตู้เย็นหาวัตถุดิบที่พอจะทำมื้อเช้าได้ โชคดีที่แม่บ้านซื้อเนื้อสดกับผักเตรียมเอาไว้ให้แล้ว ร่างบางจึงหยิบมันออกมาก่อนจะลงมือทำอาหารเช้าสำหรับสองที่ทันที
ไม่นานข้าวต้มกุ้งสองชามก็เสร็จเรียบร้อยพร้อมกับร่างสูงของใครอีกคนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องนอน ราชาอยู่ในชุดที่พร้อมออกไปทำงานแล้ว เขาสวมเสื้อคอเต่าสีเข้มกับกางเกงสแล็กส์สีเดียวกัน คอหนาสวมสร้อยเงินแบรนด์ดังยาวลงไปตัดกับสีเสื้อ ใบหน้าคมคายเต็มไปด้วยเสน่ห์ดังเช่นเคย กลุ่มผมสีดำสนิทที่ถูกเซตเปิดหน้าผากยิ่งทำให้อีกคนดูน่ามองมากขึ้นไปกว่าเดิม
ราชาเหลือบมองโต๊ะอาหารที่ลัดฟ้ากำลังจัดวางอยู่ เขาไม่ได้สนใจลัดฟ้าที่ส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจมาให้มากนัก นึกโมโหอีกคนอยู่ในใจที่เมื่อคืนนี้ทำให้เขาแทบไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำ แต่อย่างน้อยลัดฟ้าก็ยังพอจะมีสำนึกบ้างถึงได้เอาผ้ามาห่มให้เขาแม้จะเช้าแล้วก็ตาม
ร่างสูงเดินเข้าไปชงกาแฟในครัวจากนั้นก็กลับออกมานั่งที่เก้าอี้หัวโต๊ะ เขาหยิบมือถือขึ้นมาเช็กตารางงานที่ผู้จัดการส่งมาให้คร่าว ๆ พลางจิบกาแฟไปด้วย
“ทานข้าวเช้าด้วยสิคุณ ดื่มแต่กาแฟเดี๋ยวก็ปวดท้องหรอก” ลัดฟ้าเอ่ยบอก ขณะที่นั่งลงตรงข้ามราชาก่อนจะเท้าคางมองคนตรงหน้าตาไม่กะพริบ
แววตาร้ายกาจของลัดฟ้าในตอนนี้ไม่น่าไว้ใจเลยจริง ๆ
“คิดจะเล่นอะไรอีก”
“คุณนี่ยังไงนะ ผมอุตส่าห์เป็นห่วง” ลัดฟ้ายังคงเท้าคางมองสามีอยู่แบบนั้น ดูเหมือนว่าเขาจะคลิบเคลิ้มไปกับความหล่อของราชาแล้วจริง ๆ “ว่ากันว่าเสน่ห์ปลายจวักมัดใจสามีได้ ในฐานะที่ผมเป็นภรรยาที่ดีก็ต้องเอาใจคุณสามีสิครับ”
ราชากลอกตาไปมา คิดไว้อยู่แล้วว่าเช้านี้ของเขาคงไม่สงบสุขง่าย ๆ แน่
รอยยิ้มหวานหยดย้อยปรากฏอยู่บนใบหน้าสวย ร่างบางลุกขึ้นแล้วเอื้อมไปหยิบแก้วน้ำเปล่าก่อนจะเลื่อนไปตรงหน้าของอีกฝ่าย ลัดฟ้าตั้งใจโน้มตัวไปฝั่งตรงข้ามมากขึ้นจนเสื้อตัวบางพลิ้วค่อย ๆ ตกลงมาจนเผยให้เห็นไหล่ขาวเนียน
นัยน์ตาซุกซนเป็นประกายวิบวับ ลัดฟ้ากัดปากแดงฉ่ำวาวของตนเองอย่างอ้อยอิ่ง และสุดท้ายแล้วใบหน้าสวยก็ยื่นเข้าไปใกล้เสียจนลมหายใจรดกัน
ให้ตายสิ เขาห้ามใจตนเองไม่ค่อยจะได้เลย ทำไมราชาถึงได้หล่อกระชากใจแบบนี้นะ
“ให้ผมป้อนเอาไหม หรือว่าคุณอยากจะทานอย่างอื่นเป็นข้าวเช้าดีล่ะ”
เสื้อตัวบางโปร่งแสงแทบจะไม่ได้ทำหน้าที่เสื้อที่ดีแล้วด้วยซ้ำเมื่อมันตกลงไปมากกว่าเดิมจนเผยให้เห็นไหล่ขาวกับแผ่นอกเนียนตรงหน้า แต่ราชากลับยังนิ่งเฉย อีกทั้งยังจ้องมองมาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
ลัดฟ้าแอบจิ๊ปากกับตนเอง ร่างกายของเขาได้รับการโหวตให้เป็นเซ็กซี่สตาร์ระดับต้น ๆ ของวงการบันเทิงเลยด้วยซ้ำ แต่ทำไมสามีของเขาถึงยังมองมาด้วยสายตานิ่งเฉยแบบนั้นกัน! ตายด้านไปแล้วหรือไงไอ้บ้านี่!
“พอได้หรือยัง”
คนตัวเล็กที่ตัวแทบจะเกยขึ้นไปบนโต๊ะอาหารหยุดชะงัก ราชากอดอกมองเด็กดื้อตรงหน้านิ่งงัน
“เมื่อไรจะหยุดขยิบตา” ราชาเลิกคิ้วขึ้น “แล้วนั่นกัดปากทำไม หิวจนไม่มีอะไรกินเหรอ”
“…”
“อ่อ แล้วก็หยุดบิดเอวสักทีด้วย เห็นแล้วมันเมื่อยแทน”
ประโยคนั้นจบลงพร้อมกับไม้เรียวอันใหญ่ที่ไม่รู้ว่าราชาไปหามาจากไหนวางลงบนโต๊ะเสียงดัง ลัดฟ้าสะดุ้งด้วยความตกใจ
ร่างบางอ้าปากพะงาบ ๆ คล้ายอยากจะด่าตอกหน้าสามีปากหมาของตนเองสักทีแต่กลับคิดอะไรไม่ออก จึงได้แต่มองตามอีกฝ่ายลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปด้วยความโมโห มือบางทุบโต๊ะเสียงดังลั่น ดีดดิ้นอยู่บนเก้าอี้คนเดียวราวกับโดนน้ำร้อนลวก ลัดฟ้าแลบลิ้นปลิ้นตาใส่บานประตูที่สามีตนเองเพิ่งจะเดินออกไป
นี่มันเสียเซลฟ์สุด ๆ ไปเลยไม่ใช่หรือไงกัน ร่างกายของเขายั่วยวนออกเสียขนาดนี้ ของดีมากองตรงหน้าแท้ ๆ กลับไม่ยักจะแตะต้อง อีตาพระเอกอันดับหนึ่งของวงการต้องไร้ความรู้สึกไปแล้วแน่ ๆ!
ลัดฟ้าลุกขึ้นทั้งที่ปากยังก่นด่าสามีตนเองไปด้วย เขาเดินไปหยิบชามข้าวต้มกุ้งที่อีกคนไม่กินแม้แต่นิดเดียวมาเททิ้งลงถังขยะในครัว
“ทำให้ก็ไม่กิน น่าโมโหโว้ย!”
สาบานได้เลยว่าจากนี้ไปราชาไม่ได้อยู่เป็นสุขแน่ เพราะเขาจะเอาคืนให้สาสมกับที่ตีก้นเขาเลยคอยดู!
;
TBC.
#ราชาพ่าย
