ดาวร้ายอันดับหนึ่งของวงการอย่างเขาต้องมาแต่งงานลับๆกับพระเอกแห่งชาติ แต่ใครจะไปคิดว่าสามีเขาปากร้ายอย่างกับหมา! แถมอ่อยเท่าไรก็ไม่เคยสนใจ นี่สามีเขาไร้ความรู้สึกไปแล้วหรือไงกัน!
ดราม่า,ชาย-ชาย,รัก,ผู้ใหญ่,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,ดราม่า,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
—
05
หลังจากที่ลัดฟ้าจัดการความรู้สึกประหลาดที่เกิดขึ้นในใจได้แล้ว เขาก็ลุกขึ้นทำความสะอาดโต๊ะอาหาร ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ราชาเดินออกมาจากห้องครัวเพื่อช่วยเขาอีกแรงพอดี ร่างสูงส่ายหัวอย่างปลงตกเมื่อเห็นสายตาทิ่มแทงจากภรรยาตัวเล็ก ไหนจะริมฝีปากอิ่มแดงที่ขยับด่าเขาไม่มีเสียงตลอดเวลานั่นอีก
ราชาเดาะลิ้นด้วยความสะใจเมื่อเห็นว่าลัดฟ้าคงจะเสียอาการอยู่มากทีเดียว
เอาเถอะ อย่างน้อยชีวิตในวัยเกือบจะสามสิบของเขาก็พอจะมีสีสันขึ้นมาบ้าง คงต้องขอบคุณลัดฟ้าแล้วที่ดื้อเสียจนเขาอยากจะเอาชนะแบบนี้
พวกเขาทั้งสองคนช่วยกันล้างจานอยู่ในครัว แต่สุดท้ายราชาก็ถูกไล่ให้มายืนดูอยู่เฉย ๆ เมื่อเขาเกือบจะทำจานหล่นลงมาแตกหลายครั้งแล้ว
คนตัวสูงยอมเชื่อฟังอีกคนที่หันมาดุแต่โดยดี เพราะครั้งนี้เขาเถียงไม่ได้จริง ๆ แต่ถึงอย่างนั้นราชาเองก็ไม่อยากจะเอาเปรียบลัดฟ้ามากนัก เขาก็เลยยืนกอดอกพิงกรอบประตูครัวส่งกำลังใจไปให้อีกคนเงียบ ๆ และเผื่อว่าลัดฟ้าต้องการอะไรเขาจะได้เป็นคนเดินไปหยิบให้
นัยน์ตาคมกล้ามองตามการกระทำของลัดฟ้าอย่างเผลอไผล อีกคนดูคล่องแคล่วและจัดการทำความสะอาดทุกอย่างได้อย่างรวดเร็ว ก่อนที่ร่างสูงจะหันไปเห็นแผลที่ข้อศอกกับหัวเข่าของลัดฟ้าเข้า
เมื่อวานยังไม่มีแผลเลยไม่ใช่หรือไง?
“ไปโดนอะไรมา”
“ห๊ะ อ่อ แผลที่ศอกกับหัวเข่าน่ะเหรอครับ” ลัดฟ้าหันมามองหน้าคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง “พอดีที่กองถ่ายวันนี้เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ เสาสปอตไลต์จะล้ม”
“ทำไมไม่ระวัง” คล้ายกับว่าน้ำเสียงทุ้มกลับดุดันขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ
“แล้วผมจะรู้ไหมล่ะว่าสปอตไลต์มันจะล้มน่ะ” ร่างเล็กเอ่ยพลางเช็ดมือตนเองกับผ้าขาวสะอาด
“ทีมงานในกองถ่ายเป็นของใคร”
เรียวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ขายาวก้าวเดินมาประชิดร่างบาง เขาจับแขนเล็กเอาไว้แล้วยกข้อศอกของอีกคนขึ้นมาพิจารณา
“ผมไม่เป็นไร ทีมงานทุกคนก็ไม่ได้อยากให้อุบัติเหตุมันเกิดขึ้นหรอก”
“ไม่ได้ สะเพร่าแบบนี้ไม่ได้ เกิดครั้งหน้ามีคนฟ้องบริษัทเราขึ้นมาจะยุ่ง” นิ้วเรียวใหญ่ลูบที่ปลาสเตอร์แปะแผลบางเบา ดูเหมือนว่าเลือดจะซึมออกมาเล็กน้อย
“ผมไม่ฟ้องต้นสังกัดตัวเองหรอกน่า”
“มันไม่ใช่แค่นั้นลัดฟ้า” ใบหน้าหล่อเหลาเรียบนิ่งลงหลายส่วน เสียงทุ้มต่ำก็ดูเหมือนจะแข็งกร้าวจนทำให้ลัดฟ้ารู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ขึ้นมาแล้ว
“กะ...ก็แล้วคุณจะดุทำไมเนี่ย”
ริมฝีปากเล็กยู่เข้าหากันคล้ายเด็กที่โดนผู้ใหญ่สั่งสอนเมื่อกระทำผิด ถึงจะหวาดหวั่นกับน้ำเสียงทุ้มเมื่อครู่นี้อยู่บ้าง แต่ร่างบางก็ทำใจดีสู้เสือ จ้องตากลับไปเถียงคอเป็นเอ็น
“เป็นห่วงก็บอกกันดี ๆ สิ”
“คุณเป็นนักแสดงในบริษัทของผม ผมก็ต้องดูแลให้คุณดี” ราชาว่าพลางเลื่อนมาสบดวงตาคู่สวยของคนตรงหน้า “อีกอย่างตอนนี้คุณเป็นภรรยาของผม ถึงเราจะไม่ได้เป็นคนรักกัน แต่ผมก็ไม่ใช่คนใจจืดใจดำนักหรอก”
“อ่อ…”
เสียงตอบกลับของลัดฟ้าเบาหวิวในลำคอ ความรู้สึกวูบโหวงแปลกประหลาดแบบหนึ่งถาโถมเข้ามาในใจจนรู้สึกหนักอึ้งเพียงชั่วครู่ก่อนจะเลือนหายไปในไม่ช้า ยังไม่ทันที่จะได้ไตร่ตรองว่าความรู้สึกนั่นคืออะไรกันแน่
ราชาเงยหน้าขึ้นมามองร่างบางที่เงียบไป แต่แล้วก็เห็นว่าใบหน้าหวานทอดมองเขาอยู่ก่อนแล้ว
“ตาถลนแล้วมั้งคุณ”
ลัดฟ้ารู้สึกตัว เขาปรับอารมณ์ที่แปลกไปเป็นปกติก่อนจะเอ่ยเย้าแหย่เช่นเดิม “ก็คุณเล่นเอาหน้าหล่อ ๆ มาใกล้แบบนี้ ใครจะอดใจไหวล่ะ”
“เจ็บจนเพี้ยน”
ราชาถอนหายใจ พึมพำถากถางภรรยาของตนไปประโยคหนึ่ง ก่อนที่ร่างสูงจะได้ยินเสียงหัวเราะจากคนตัวเล็กกลับมา
ได้แกล้งพูดจากวนประสาทเขาแบบนี้ ก็คงจะอารมณ์ดีขึ้นมาแล้วสิท่า
ราชาคร้านที่จะต่อล้อต่อเถียงกับลัดฟ้าอีก ลำแขนหนาคว้าข้อมือเล็กให้เดินตามไป เขาลากลัดฟ้าที่กำลังทำหน้างุนงงอยู่มาจนถึงโซฟาตัวใหญ่กลางห้องนั่งเล่น จากนั้นก็ดันคนตัวเล็กให้นั่งลงบนนั้น
“รออยู่นี่”
ไม่ทันที่ลัดฟ้าจะได้ถามอะไรต่อ ราชาก็เดินหายออกไปจากห้องนั่งเล่นครู่หนึ่ง จากนั้นร่างสูงก็กลับมาพร้อมกล่องยาและอุปกรณ์ทำแผล
ใบหน้าสวยยิ้มกริ่มทันทีที่เห็นสิ่งของที่ราชาถือเข้ามาด้วย คนตัวเล็กกว่าเท้าคางมองร่างสูงที่นั่งลงข้างกันตาหวานเชื่อม
คุณสามีของเขานี่น่ารักเสียจริงเชียว เห็นภรรยาเจ็บก็ยังอุตส่าห์มานั่งทำแผลให้แบบนี้อีก ประเสริฐอะไรเช่นนี้
“มีผัวดีก็เหมือนถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง”
คนตัวขาวที่นั่งนิ่งรอให้ราชาทำแผลเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับสายตาเป็นประกายวิบวับ นัยน์ตาหวานฉ่ำจับจ้องใบหน้าหล่อเหลาของคนตรงหน้าไม่วางตา
ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยหยอกล้ออะไรต่อ มือใหญ่ก็หยิบขวดยาใส่แผลมาเคาะที่หัวของภรรยาตัวแสบของตนเบา ๆ หนึ่งที
“โอ๊ย!” ลัดฟ้าร้องเสียงดัง หากแต่ราชามองกลับด้วยความเอือมระอา
“เกินไปมั้ง ผมเคาะเบา ๆ เอง”
ลัดฟ้ายิ้มกว้างถึงแม้ว่าจะแกล้งสำออยใส่สามีของตนเองไม่สำเร็จก็ตาม อยู่ ๆ ก็รู้สึกได้ว่าตนเองอารมณ์ดีขึ้นเป็นพิเศษ ร่างบางจึงนั่งนิ่ง ๆ ให้ราชาทำแผลให้อย่างสงบเสงี่ยม จะมีก็แต่นัยน์ตาหวานแพรวพราวที่ลอบมองใบหน้าคมคายของราชาอยู่บ่อยครั้ง
“เงียบปากก็เป็นนี่”
“ก็เห็นว่าคุณต้องใช้สมาธิในการทำแผลไง”
“จ้องหน้าผมเพลินก็บอกมาเถอะ”
ร่างบางชะงักไปเมื่อครั้งนี้ราชาเป็นฝ่ายเอ่ยหยอกเย้ากลับมาบ้าง นัยน์ตาคู่สวยพลันหันไปมองทางอื่นเสียดื้อ ๆ รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองสักเท่าไรหลังจากเห็นรอยยิ้มที่มุมปากหยักบนใบหน้าคม กับเสียงหัวเราะนุ่มทุ้มในลำคอของอีกฝ่าย
โชคดีที่ลัดฟ้าจัดการความรู้สึกของตนเองได้เก่งอยู่พอตัว ราชาจึงไม่ทันได้เห็นสีหน้าแปลกประหลาดเพียงชั่วครู่ของเขา
“แล้วมองไม่ได้เหรอ หรือว่าคุณคิดเงินล่ะ ผมรวยนะ จ้างคุณมานั่งมองหน้าทั้งวันทั้งคืนยังได้เลย”
ราชาหัวเราะหึในลำคอ เขาเลิกคิ้วแล้วเงยหน้าขึ้นมาหาภรรยาตัวเล็ก พลันแววตาคมปลาบกลับมีประกายพาดผ่านเพียงวูบหนึ่ง
“แน่ใจเหรอว่าแค่นั่งมองหน้า ผมนึกว่าคุณอยากจะทำอย่างอื่นด้วยซะอีก”
“…”
“อย่างเช่น ทำแบบคืนวันเข้าหอ”
นัยน์ตาสีนิลลุ่มลึกเป็นประกายพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ราชาช้อนสายตาขึ้นมองแล้วจึงขยับใบหน้าหล่อเหลาแสนเสน่ห์เข้ามาใกล้
เพียงไม่กี่วินาทีถัดมา ร่างสูงก็ระเบิดหัวเราะเสียงดังลั่นห้อง ตอนนั้นเองลัดฟ้าถึงได้รู้ตัวว่าถูกราชาปั่นหัวเข้าให้แล้ว วันนี้ไม่ใช่วันของเขาเลยจริง ๆ แกล้งอะไรอีกคนไปก็ดูเหมือนว่าราชาจะแกล้งเขากลับมาได้หนักหน่วงยิ่งกว่า
ไม่ได้การเสียแล้ว ใจของเขามันอ่อนไหวง่ายจนเกินไป! อีกทั้งคนตรงหน้าก็ไม่รู้จะหล่ออะไรนักหนา! ไม่รู้หรือไงว่าประโยคแฝงความนัยกับท่าทางแพรวพราวแบบนั้นมันทำให้หัวใจของเขาทำงานหนักจนเกินไปแล้ว!
เกิดลัดฟ้าหัวใจวายตายขึ้นมาใครจะรับผิดชอบกันล่ะ!?
ราชาหัวเราะกับตนเองอยู่ครู่หนึ่งเมื่อเห็นว่าภรรยาตัวแสบโดนเขาน็อกเอาต์จนอ้าปากพะงาบเถียงไม่ออก หากแต่ดวงตาคู่งามกลับมาดร้ายรุนแรงยิ่งกว่าเดิมเสียอีก ร่างสูงจึงสงบศึกชั่วคราวเพื่อตั้งใจทำแผลให้ลัดฟ้าต่อ
“แรงแค่นี้พอไหม เจ็บหรือเปล่า”
คนเป็นสามีเอ่ยขณะกดสำลีลงที่แผลเบา ๆ ลัดฟ้าที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่ส่ายหัวจนผมหน้าม้าปลิวไปมา ราชาแอบนึกขำในใจกับท่าทางแสนแง่งอนนั่น ดูเหมือนว่าวันนี้คะแนนของเขาจะนำโด่ง พอจะตามอีกคนได้ทันแล้ว
ก็ใครจะไปยอมให้ภรรยาตัวน้อยแกล้งเขาอยู่ฝ่ายเดียวกันล่ะ แบบนี้มันถึงจะสมน้ำสมเนื้อไม่ใช่หรือไง
ราชากดสำลีที่ชุ่มไปด้วยยาทาแผลเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะก้มหน้าลงไปใกล้ข้อศอกของอีกฝ่ายแล้วเป่าลมใส่เบา ๆ
ลัดฟ้าสะดุ้งเฮือกจนเผลอดึงแขนกลับ ยามที่ลมหายใจร้อนผะผ่าวกระทบผิวกาย หัวใจของเขาก็พลันสั่นไหวขึ้นมาในทันที
“เป็นอะไร ผมแค่จะเป่ายาให้แห้ง”
“ก็มันตกใจ” ลัดฟ้าเถียงกลับ “ไม่ต้องเป่าแล้ว แปะปลาสเตอร์มาเลย ผมอยากอาบน้ำนอนแล้ว”
“โอเค” ราชาตอบกลับก่อนที่เขาจะหันไปหยิบปลาสเตอร์ในกล่องยาออกมา แล้วค่อยบรรจงแปะลงบนข้อศอกของคนตัวเล็ก
“คุณทำแผลเก่งจัง”
ลัดฟ้าเอ่ยพลางจับจ้องปลาสเตอร์ที่แปะบนแผลเขาอย่างประณีต และในขณะนั้นเอง ขาเรียวก็ถูกราชายกขึ้นวางพาดบนตักของตนเอง ถึงจะตกใจอยู่ไม่น้อยที่ราชาจะทำแผลที่เข่าให้ด้วย แต่ถึงอย่างนั้นลัดฟ้าก็สงวนท่าทีเอาไว้ได้ทัน
สีหน้าของร่างบางกลับมาเป็นลัดฟ้าจอมกวนประสาทได้อย่างรวดเร็ว
“เมื่อก่อนหลานชายของผมมักจะมาอยู่ด้วยบ่อย ๆ หลานผมขี่จักรยานล้มแทบทุกวัน ผมก็เลยต้องทำแผลให้หลานตลอด” ราชาอธิบายพลางเช็ดแผลที่หัวเข่าของลัดฟ้าไปด้วย “แล้วคุณล่ะ ทำไมถึงทำอาหารเก่ง”
“หน้าตาผมดูไม่เหมือนคนทำอาหารเก่งเหรอ” ลัดฟ้าเอ่ยพลางหัวเราะ
“ไม่เชิง คุณดูเหมือนคุณหนูเอาแต่ใจมากกว่า คงต้องมีแม่บ้านทำอาหารให้ทุกมื้อ”
ลัดฟ้าไม่ได้หัวเราะอีก รอยยิ้มหวานกลับเบาบางลงแต่ยังไม่จางหายไป “ผมไม่ใช่ลูกคุณหนูอะไรแบบนั้นหรอก ไม่ใกล้เคียงด้วยซ้ำ”
คล้ายว่าน้ำเสียงหวานกลับอ่อนลงและดูเลื่อนลอย ราชาเงยหน้าขึ้นมามองแต่ก็พบว่าลัดฟ้ายังคงยิ้มอยู่
“ผมเคยตามพี่ชายไปเรียนที่อเมริกาประมาณสองปี ที่นั่นไม่มีแม่บ้านคอยทำอะไรให้หรอก ผมก็เลยได้ทำอาหารเองอยู่บ่อย ๆ”
ราชาพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ หากแต่คำว่าพี่ชายที่ลัดฟ้าเอ่ยออกมานั้นกลับทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นมากะทันหัน
“คุณมีพี่ชายด้วยเหรอ” ราชาเอ่ยถาม ทำราวกับว่าเรื่องที่ตะวันคือพี่ชายของลัดฟ้าเป็นเรื่องที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน
“ใช่ อายุน่าจะมากกว่าคุณประมาณปีหนึ่งได้ ชื่อตะวัน เป็นดีไซเนอร์ห้องเสื้อตะวันฉาย”
“อ่อ แบรนด์ตะวันฉาย” คนตัวสูงแสร้งเออออไป ก่อนจะเลียบเคียงถามต่อ “แต่ผมไม่เห็นพี่ชายคุณที่งานแต่งของเราเลย”
ประโยคนั้นดูเอ่ยไปเรื่อย ไม่ได้พิเศษอะไร หากแต่หัวใจของภรรยาตัวเล็กกลับทำงานหนักอีกครั้ง คล้ายกับว่ามีอะไรมาจั๊กจี้ตรงหัวใจซ้ำ ๆ เมื่อได้ยินคำว่า งานแต่งงานของเรา เต็มสองหู
“พี่ชายผมอยู่ที่อเมริกาเป็นหลัก ตอนนั้นเขาติดงานพอดีเลยไม่ได้มาน่ะ”
ราชาฟังคำตอบนั้นพลางหยิบปลาสเตอร์ลงไปแปะแผลที่หัวเข่าของคนตรงหน้า ริมฝีปากคลี่ยิ้มเล็กน้อยโดยที่ลัดฟ้าไม่ทันเห็น ในความคิดจินตนาการถึงใบหน้าอ่อนหวานของตะวันที่คงจะกำลังมีความสุขเมื่ออยู่ท่ามกลางงานที่รัก
บางทีถ้าเขาจีบตะวันจริง ๆ ขึ้นมา คงจะต้องขึ้นเครื่องบินไปมาระหว่างไทยกับอเมริกาบ่อยขึ้น เพราะเขาคงจะเลือกความสุขของตะวันมากกว่าตัวเองอยู่แล้ว
คิดได้ดังนั้นราชาก็แทบเก็บรอยยิ้มเอาไว้ไม่อยู่
“แต่เห็นว่าเร็ว ๆ นี้คงจะกลับมาอยู่ไทยประมาณสองสามเดือน ไว้เดี๋ยวผมจะแนะนำให้คุณรู้จักพี่ตะวันก็แล้วกันนะ”
“อืม แล้วแต่คุณเถอะ”
ถึงปากจะตอบไปแบบนั้น แต่ในหัวกลับฉายภาพของตะวันซ้ำ ๆ ไหนจะคำพูดของลัดฟ้าที่บอกว่าตะวันจะกลับมาอยู่ไทยหลังจากนี้อีก เหมือนหัวใจที่เหี่ยวแห้งกลับพองโตขึ้นราวกับถูกความสุขรดชโลมจนเปียกชุ่ม
ราชาไม่ใช่คนที่ชอบรอคอยอะไรนัก แต่ถ้าเป็นความรักจากตะวันแล้ว เขาก็ยอมรอไปตลอดชีวิต
“ลูกสาวพี่ผม หมายถึงหลานของผมน่ะ น่ารักมากเลยนะ ฉลาดมากด้วย” ลัดฟ้าเล่าไปพลางอมยิ้มเมื่อนึกถึงหลานสาวคนเดียวของตน “ไว้ผมจะแนะนำหลานให้คุณรู้จักด้วย แต่อย่าคิดจะแย่งหลานไปจากผมเชียว หลานผมยิ่งชอบคนหล่อ ๆ อยู่”
ลัดฟ้าหัวเราะจนตาหยี ราชานึกหมั่นไส้จึงเอื้อมมือไปเคาะหน้าผากอีกคนเบา ๆ ” อย่าทำให้หลานเหมือนคุณเชียว”
“ทำไมล่ะ”
“ดื้อ” นัยน์ตาสีนิลสบเข้ากับดวงตาสีเฮเซลนัต “คุณน่ะโคตรดื้อเลย”
ลัดฟ้าแลบลิ้นใส่บุรุษพยาบาลจำเป็นหนึ่งที ก่อนที่ร่างสูงจะยกขาเรียวสวยวางลงกับพื้นช้า ๆ เมื่อทำแผลเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ราชาอดขัดใจไม่ได้นิดหน่อยเมื่อเห็นว่าแผลนั่นคงจะกลายเป็นแผลเป็นขนาดใหญ่ในไม่ช้า ดูอย่างไรก็ไม่เหมาะที่จะอยู่บนขาเรียวสวยนั่นเลยจริง ๆ นี่ถ้าหากลัดฟ้าเป็นน้องชายของเขาแล้ว เขาก็คงจะดุให้มากกว่านี้ ตัวแสบอย่างลัดฟ้าจะได้ดูแลตัวเองและระมัดระวังให้มากขึ้นกว่าเดิม
“ขอบคุณนะคุณราม”
“อืม อย่าให้แผลโดนน้ำแล้วกัน”
“งั้นคุณก็มาอาบน้ำให้ผมหน่อยสิ” ว่าพลางเกี่ยวขอบเสื้อตรงหัวไหล่ให้ลู่ลงช้า ๆ
“ถ้ายังไม่ลุกไปอาบน้ำผมจะไปหยิบไม้เรียวมา” ราชาลุกขึ้นก่อนจะหันมาจ้องเขม็งใส่ร่างเล็กที่ยังอ่อยเขาไม่เลิก
“โอ๊ย คุณนี่ยังไงกันนะ เป็นครูฝ่ายปกครองหรือไง!” ลัดฟ้าโวยวายเสียงดังลั่น ถึงจะรู้ว่าราชาเอ่ยขู่เล่น ๆ ไปอย่างนั้นแต่ก็อดหวาดหวั่นไม่ได้ ดูอย่างคืนวันเข้าหอสิ แค่ฝ่ามือใหญ่ตีก้นไม่กี่ที ก็ระบมไปตั้งหลายวันแล้ว!
ไม่รู้หรือไงว่าตัวเองแรงเยอะขนาดไหนน่ะ! ก้นขาว ๆ ของเขาเป็นรอยแดงเต็มไปหมด!
“หยุดพูดเล่นแล้วก็ไปอาบน้ำได้แล้ว”
ราชาส่ายหน้าน้อย ๆ อย่างระอา จากนั้นจึงหันหลังแล้วเดินออกจากห้องไป ไม่วายยังได้ยินเสียงตึงตังมาจากห้องนอนของลัดฟ้า
คงจะโมโหเขาน่าดู ลัดฟ้าถึงได้กระทืบเท้าปึงปังราวกับเด็กสามขวบแบบนั้น
ร่างสูงเดินกลับเข้ามาในห้องนอนของตนเองอีกครั้ง มือหนาโยนกล่องอุปกรณ์ทำแผลไปบนโต๊ะข้างเตียงอย่างไม่ใส่ใจ เขาเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กข้อความและข่าวสารต่าง ๆ แล้วจึงเอนตัวลงนอนบนเตียงหลังกว้าง
ราชากดเลื่อนในหน้าจอมือถือไปเรื่อยเปื่อย ซึ่งดูเหมือนว่าหน้าเว็บไซต์ของหลายสำนักข่าวจะมีแต่ข่าวเดตของลัดฟ้าเต็มไปหมด
คนตัวสูงถอนหายใจเฮือกใหญ่ นี่ขนาดแยกห้องนอนกันแล้ว ภรรยาตัวแสบก็ยังตามมากวนอารมณ์กันแม้แต่ในโทรศัพท์มือถือ
นิ้วใหญ่เลื่อนลงไปอ่านเนื้อหาข่าวผ่าน ๆ ดูเหมือนว่าตอนนี้คนที่เป็นข่าวกับลัดฟ้าจะเป็นนักแสดงรุ่นน้องที่ชื่อ ธันวา
และด้วยความโชคร้ายที่ธันวามีฐานแฟนคลับวัยรุ่นมากอยู่พอสมควร ความคิดเห็นของชาวเน็ตและกลุ่มแฟนคลับหลายคนต่างก็ด่าสาดเสียเทเสียใส่ลัดฟ้าไม่ยั้ง
คิ้วหนาขมวดมุ่นเข้าหากัน นึกไม่พอใจความคิดเห็นหยาบคายพวกนั้นขึ้นมาเสียดื้อ ๆ บางข้อความก็รุนแรงจนราชาอดคิดไม่ได้ว่าคนเราสามารถต่อว่าคนที่ไม่เคยรู้จักกันได้ขนาดนี้เชียวหรือ
คนที่พิมพ์อาจจะไม่คิดอะไร ไม่ได้ไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนด้วยซ้ำว่าคำพูดเหล่านั้นเหมาะสมหรือไม่ หรือก็อาจจะด่าเอาสะใจตัวเองไปอย่างนั้น ไม่นานก็ลืมไปและใช้ชีวิตต่อ
หากแต่คนที่โดนต่อว่าอ่านเพียงแค่ครู่เดียวแต่กลับจำฝังใจไปตลอดชีวิตเลยก็มี
คำพูดนั้นฆ่าคนได้
มันอาจกลายเป็นมีดแหลมกรีดหัวใจจนเหวอะหวะ หรือไม่ก็กลายเป็นคุกกักขังและจองจำความรู้สึกเอาไว้
มันไม่ใช่อาวุธที่ร้ายกาจขนาดนั้น แต่ก็เป็นเสมือนยาพิษสั่งสมเพื่อรอวันตายอย่างช้า ๆ
ถึงเขาจะไม่ได้ชอบลัดฟ้าแต่ก็ไม่ได้เกลียดอะไร อย่างไรเสียมันก็ไม่ใช่เรื่องของเขา และเขาก็ไม่จำเป็นต้องยุ่งเกี่ยว
หากแต่ราชากลับอดไม่ได้ที่จะเลื่อนนิ้วไปกดรายงานคอมเมนต์หยาบคายพวกนั้น
พอรู้ตัวอีกทีก็กดรายงานไปเกือบหมดแล้ว
“กูทำอะไรของกูวะ”
ราชาพึมพำกับตนเองก่อนจะโยนมือถือไปข้างตัว มือใหญ่ลูบใบหน้าของตนเองก่อนจะเสยผมไปด้านหลังลวก ๆ จนยุ่งเหยิง
นึกไปถึงร่างบางที่คงกำลังจะอาบน้ำอย่างสบายใจอยู่อีกห้อง ไม่รู้ว่าจะเห็นข่าวของตนเองแล้วหรือยัง แต่ถึงอย่างไรนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ลัดฟ้ามีข่าวเดตเสียหน่อย บางทีคอมเมนต์พวกนั้นคงจะทำอะไรคนหน้าหนาอย่างลัดฟ้าไม่ได้อยู่แล้วละมั้ง
“ขี้อ่อย”
ร่างสูงเดาะลิ้นอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อนึกไปถึงข่าวเดตที่ผ่านมาของภรรยาตนเอง ถ้าให้นับดูแล้วก็คงจะไม่ต่ำกว่าสิบ
ผู้ชายที่เกี่ยวข้องกับลัดฟ้านี่มีมากเสียเหลือเกิน และปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตอนนี้เขาเองก็เป็นหนึ่งในผู้ชายพวกนั้นเสียด้วย
หากแต่เขาจะเป็นคนแรกที่ไม่หลงกลหรือลุ่มหลงไปกับคนเจ้าชู้พรรค์นั้นแน่นอน
จะเอาอะไรมากกับคำว่าชอบของคนเจ้าชู้กันล่ะ
ทุกคำที่ลัดฟ้าพูด มันก็แค่ลมปากเท่านั้นนั่นแหละ
;
TBC.
#ราชาพ่าย
