ปลอมตัวเพื่อลบตัวตนของดาราที่มีชื่อเสียงความใกล้ชิดที่เพิ่มขึ้นเมื่อธารตะวันและโรสเจอกันที่ศูนย์รับเลี้ยงเด็กกำพร้า โรสในคราบของหญิงสาวธรรมดาที่ชื่อ "ริน" ทำให้ธารตะวันไม่สามารถจำเธอได้ ทั้งสองคนเริ่มสนิทสนมกันจากการทำกิจกรรมร่วมกันกับเด็ก ๆ ธารตะวันถูกดึงดูดโดยความอ่อนโยนและความมุ่งมั่นของริน ขณะที่โรสรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและการสนับสนุนที่ธารตะวันมอบให้ ทั้งสองเริ่มมีความรู้สึกพิเศษต่อกันอย่างช้า ๆ โดยธารตะวันไม่รู้เลยว่า ริน ที่เขารู้จักจริง ๆ แล้วคือ โรส ดาราสาวที่โด่งดังความสัมพันธ์ของทั้งคู่เจริญขึ้นไปเรื่อย ๆ ผ่านความจริงใจและการให้กำลังใจซึ่งกันและกัน จนกระทั่งความรู้สึกเริ่มเข้มข้นขึ้นเป็นความรัก
หญิง-หญิง,ดราม่า,รัก,ครอบครัว,GL,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากการพบกันครั้งแรกที่ศูนย์รับเลี้ยงเด็กกำพร้า ธารตะวันและรินก็เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น ทุกครั้งที่ธารตะวันมาสอนที่ศูนย์ เธอจะพบว่ารินอยู่เสมอ และทั้งสองจะใช้เวลาร่วมกันทั้งสอนเด็ก ๆ และพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ชีวิต
ริน หรือที่จริงคือโรส เฝ้าสังเกตความอ่อนโยนและความทุ่มเทของธารตะวันที่มีต่อเด็ก ๆ รวมถึงความอบอุ่นที่เธอส่งมอบให้กับทุกคนรอบข้าง ในขณะที่ธารตะวันมองเห็นรินเป็นหญิงสาวธรรมดาที่มีจิตใจดีและมุ่งมั่น ซึ่งต่างจากภาพลักษณ์ดาราสาวที่ทุกคนต่างรู้จัก
วันหนึ่งขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งพักหลังจากเสร็จกิจกรรมกับเด็ก ๆ ธารตะวันเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย
"รินคะ เคยคิดไหมว่าเรามาที่นี่ทำไม?" ธารตะวันถามขณะที่นั่งมองเด็ก ๆ วิ่งเล่นอยู่ในสนาม
"อืม... ไม่รู้สิ" ร่างเล็กนิ่งไม่พักนึงเธอถอนหายใจ ก่อนจะหันมามองธารตะวัน แววตาเธอแฝงไปด้วยความเศร้าและลังเล แต่ก็ยิ้มบาง ๆ "บางทีรินแค่อยากทำจะอะไรบางอย่างที่มีความหมาย อยากให้เด็ก ๆ เหล่านี้มีโอกาสเหมือนที่รินเคยได้รับค่ะ"
ธารตะวันยิ้มกลับ "น้องรินน่ารักจัง พี่ก็คิดแบบนั้นเหมือนกันล่ะ การได้มาที่นี่ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีค่า ไม่ใช่แค่เรื่องงานแฟชั่นอย่างเดียว แต่การได้แบ่งปันบางสิ่งบางอย่างกับเด็ก ๆ ทำให้หัวใจรู้สึกอิ่มเอม"
รินพยักหน้า รู้สึกประทับใจกับคำพูดของธารตะวัน แต่ลึก ๆ ในใจยังมีความกังวลเกี่ยวกับความลับที่เธอยังไม่ได้เปิดเผย
หลังจากนั้น ธารตะวันและรินก็เริ่มใช้เวลานอกเหนือจากการสอนที่ศูนย์รับเลี้ยงเด็กด้วยกันมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการไปทานอาหารกลางวันด้วยกันหรือแวะไปซื้อของใช้สำหรับเด็ก ๆ ในศูนย์ ทั้งสองเริ่มรู้สึกถึงความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไปจากเพื่อนร่วมงานธรรมดาเป็นสิ่งที่ลึกซึ้งกว่าเดิม
---
วันหนึ่ง ขณะที่ธารตะวันและรินกำลังเลือกซื้อของใช้สำหรับเด็กๆในห้างสรรพสินค้า ธารตะวันก็เริ่มสังเกตเห็นว่ารินมีอะไรบางอย่างที่แตกต่างจากคนทั่วไป เธอใส่หมวกและแว่นตาใหญ่ที่ปกปิดใบหน้าได้ดีเกินไป แต่ธารตะวันก็ไม่ได้ตั้งคำถามทันที
ขณะที่ทั้งสองกำลังเดินไปที่แผนกของเด็ก ๆ อยู่ ๆ ก็มีเสียงกระซิบจากผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างหลังพวกเธอ "นั่นใช่โรสที่เป็นดาราหรือเปล่า?"
รินหยุดนิ่ง และความตกใจปรากฏในแววตาของเธอ เธอรีบจับแขนธารตะวันเบา ๆ แล้วพูดเบา ๆ "เราไปที่อื่นกันเถอะพี่ธาร"
ธารตะวันรู้สึกถึงความกังวลของริน แต่ก็พยักหน้าและพาเธอไปยังมุมที่เงียบสงบในห้าง ทั้งสองนั่งลงที่ม้านั่งรอบมุมห้างเพื่อหลบผู้คน ธารตะวันหันมามองรินด้วยความสงสัย
"ริน... โอเคไหมคะ"
รินมองธารตะวันด้วยความรู้สึกหลายอย่างที่ซับซ้อน เธอรู้สึกได้ว่าธารตะวันเป็นคนที่เธอสามารถไว้ใจได้ แต่ก็ยังลังเลกับการเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง
"พี่ธาร... รินมีอะไรบางอย่างที่ต้องบอกค่ะ.." รินเอ่ยขึ้นเบา ๆ ในที่สุด
ธารตะวันมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง "อะไรเหรอริน? เธอไม่สบายใจเรื่องอะไรบอกพี่ได้เลยนะ"
รินสูดหายใจลึกก่อนจะเอ่ยต่อ "พี่ธาร ริน...ไม่ใช่แค่รินธรรมดาที่พี่รู้จัก รินคือโรส ดาราที่คนรู้จักกัน รินขอโทษที่ปิดบัง แต่รินแค่อยากจะใช้ชีวิตธรรมดา ๆ ที่ไม่มีใครรู้จักรินได้บ้าง"
ธารตะวันนิ่งไปชั่วขณะ เธอไม่เคยคาดคิดว่า "ริน" ที่เธอสนิทสนมด้วยมาตลอดจะเป็นดาราชื่อดังที่เธอเคยเห็นในทีวีหลายครั้ง แต่หลังจากที่ความตกใจนั้นหายไปความเงียบที่เข้าปกคลุมทำให้รินรู้สึกอึดอัดมากๆ ก่อนธารตะวันก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนและน้ำเสียงที่ยังคงไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเอ่ยขึ้น
"ไม่เป็นไรหรอกน้องรินไม่สิพี่ต้องเรียกหนูว่าน้องโรส สิ" ธารก็ไม่ปล่อยให้ร่างเล็กรู้สึกผิดที่โกหกเธอที่ปกปิดตัวตน
"ไม่ว่าหนูจะเป็นใครก็ตาม พี่ก็เห็นว่าโรสเป็นคนเดิมเสมอ ไม่ใช่ในฐานะดาราหรือใครในวงการบันเทิง แต่เป็นคนที่มีหัวใจและความฝันเหมือนพี่" เธอพูดและยิ้มตาหยี่และค่อยๆกุมมือตัวเล็กไว้
โรสรู้สึกซาบซึ้งกับคำพูดของธารตะวัน น้ำตาเริ่มคลอเบ้าเธอ แต่เธอกลับยิ้มออกมา "ขอบคุณค่ะพี่ธาร รินไม่เคยคิดว่าจะมีใครยอมรับตัวตนของฉันแบบนี้มาก่อนเลย"
(ปล.จากนี้จะเปลี่ยนสรรพนามจาก "ริน" เป็น "โรส" นะคะ)
ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มพัฒนาไปในทิศทางที่ดีขึ้น โรสเริ่มรู้สึกว่าเธอสามารถเปิดเผยตัวตนและความรู้สึกที่แท้จริงของเธอกับธารตะวันได้ โดยไม่ต้องปิดบังอะไรอีกต่อไป ขณะที่ธารตะวันก็ค่อย ๆ หลงรักในความเป็นตัวตนของโรสจนเธอได้รู้ว่าภายใต้รอยยิ้มที่สดใสแต่ในใจลึกๆแล้วเธอมีความเศร้าเวลาที่เขาถามร่างเล็กเรื่องเกี่ยวกับเธอ
"โรสคะ มีอะไรไม่สบายใจระบายกับพี่ได้นะ พี่อยู่ข้างๆหนูเสมอนะ" ธารที่คอยสังเกตความกังวลของโรสเสมอ
"ไม่มีอะไรค่ะพี่ธาร ไว้.. โรสพร้อมเมื่อไรจะบอกพี่เป็นคนแรกเลย" เธอยังคงสดใสคงเดิมทำให้ธารหายกังวลเล็กน้อย
ทั้งสองคนยังคงทำกิจกรรมร่วมกันที่ศูนย์รับเลี้ยงเด็กต่อไปอย่างใกล้ชิด และทุกวันนั้นความรู้สึกระหว่างกันก็เริ่มชัดเจนมากขึ้น ความรักที่เริ่มต้นจากการเป็นเพื่อนกำลังเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ทว่าความท้าทายยังคงรออยู่ข้างหน้า
---
ในวันหนึ่งขณะที่โรสและธารตะวันกำลังกลับจากศูนย์รับเลี้ยงเด็ก โรสได้รับโทรศัพท์จากดา ผู้จัดการส่วนตัวของเธอที่เพิ่งค้นพบความลับของเธอที่ซ่อนเร้นมาตลอด
“โรส เธออยู่ไหน? ฉันรู้แล้วว่าเธอทำอะไรอยู่! เธอต้องกลับมาสู่ความเป็นจริง เราไม่สามารถหนีจากตัวตนที่เธอเป็นได้!” ดาพูดเสียงแข็งในโทรศัพท์
โรสหันมามองธารตะวันที่ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ในใจของเธอรู้สึกว่าความสุขที่เธอเพิ่งได้พบอาจจะจบลงในไม่ช้า
——
เอาแล้วว พึ่งสุขได้แป๊บเดียว คงไม่ดราม่าหรอกนะ
เรื่องราวอาจจะดำเนินเร็วหน่อยนะคะ เพื่อให้ได้อรรถรสมากขึ้น ส่วนหลังจากนี้ชื่อนางเอกอย่างรินที่พี่ธารของเราเรียกจะเปลี่ยนเป็นโรสที่เป็นชื่อจริงๆนะคะ
