ชีวิตของเด็กสาววัย 14 จะเปลี่ยนไปอย่างไรเมื่อแม่ของเธอได้จากไป ทิ้งเธอไว้กับพ่อเลี้ยงที่จู่ๆ ก็ความจำเสื่อมได้เนี่ย!!
เรื่องนี้รับรอง แซ่บบบ NC จุกๆ จ้าาา
ผู้ใหญ่,รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,พล็อตสร้างกระแส,อีโรติก,เย็ดดุ,nc,18+,พ่อเลี้ยง,ผิดศีลธรรม,ฝรั่ง,ผัวรวย,ความจำเสื่อม,ความรัก,ความรุนแรงทางเพศ,ความฝัน,โรแมนติก,โรมานซ์,เซ็กส์,เซ็กส์จัด,คลั่งรัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อประตูหน้าเปิดออก เธอก็ยิ้มให้เขา “คุณไม่ได้โทรมา”
เขาดูดีมากในกางเกงยีนส์ซีดเก่าๆ และไม่มีอะไรอย่างอื่น ผมของเขายุ่งเหยิงเล็กน้อย เธอชอบเส้นขนที่นุ่มสลวยที่ทอดยาวจากสะดือลงมาถึงเอวของกางเกงยีนส์เป็นพิเศษ
“ยังไม่ถึงแปดโมงด้วยซ้ำ!” เขาชี้ไปพร้อมกับเกาผมและเปิดประตูให้กว้างขึ้น “ฉันยังไม่ได้ดื่มกาแฟ”
เขาหันหลังแล้วเดินออกไปโดยปล่อยให้ประตูหน้าเปิดอยู่ เธอเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มขี้เล่นพร้อมที่จะกวนใจเขา
เขารินกาแฟใส่แก้วสองใบ กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วห้อง
เธอเดินไปที่เก้าอี้ที่เคาน์เตอร์กลางครัวโดยผ่านโต๊ะในครัว เขาเลื่อนแก้วมาให้เธอ เธอหยิบแก้วของตัวเอง เอนหลังพิงอ่างล้างจานและสูดกลิ่นก่อนจะจิบ
ในที่สุด ดวงตาของเขาก็จับจ้องมาที่เธอ “วันนี้คุณดูสดชื่นมาก แม้เมื่อวานพวกเราไปเที่ยวกันจนถึงมืดค่ำ”
เธอชอบเขามาก เธอจำไม่ได้ว่าเคยผ่อนคลายกับใครขนาดนี้มาก่อน เธอถามเล่นๆ ว่า “วันนี้คุณจะพาฉันไปไหน”
“อีกแล้วเหรอ”
เธอหัวเราะ “ใช่…อีกแล้ว เมื่อวานเป็นวันของฉัน วันนี้ถึงตาคุณแล้ว”
เขาขมวดคิ้ว พลางนึกไปด้วย “ไปร้านขายอาหารไทยสุดฮอตที่ดาวทาวน์ ไปยิม และกลับบ้านเพื่อพักผ่อน”
“ฟังดูสนุกดี หรือเราจะนอนเล่นและสั่งอาหารกันก็ได้”
เขาหัวเราะและส่ายหัว “ผมต้องไปอาบน้ำและแปรงฟันแล้ว”
“ไปเถอะ ฉันอยู่คนเดียวได้”
เขาพบว่าตัวเองยิ้มขณะแปรงฟัน เป็นสถานการณ์ที่แปลกมาก ในห้องอาบน้ำ เขากำลังขัดตัว เขารู้สึกประหลาดใจที่สิ่งต่างๆ สามารถเปลี่ยนแปลงไปโดยไม่คาดคิดได้อย่างไร เธอเข้ามาในชีวิตที่เหี่ยวเฉาของเขา เธอทำให้เขาหลุดพ้นจากความรู้สึกน่าสมเพชของตัวเอง และทำให้เขามองเห็นแวบหนึ่งว่าความสุขเป็นอย่างไร
ทำไมต้องเป็นเขา ทำไมเธอถึงสนใจเขา การแอบชอบเมื่อสี่ปีที่แล้วตอนที่เธอยังเป็นเด็กไม่สามารถอธิบายได้ เป็นเพราะความเห็นใจหรือเธอเหงากันแน่
เขาสวมกางเกงขาสั้นและเสื้อยืดสีเขียวมะกอกตัวเก่าที่เขาชอบ จากนั้นก็เดินกลับไปที่ครัวเพื่อดื่มกาแฟอีกแก้ว เธอไม่อยู่ที่นั่นแล้ว กระเป๋าถือหนังสีเหลืองใบใหญ่ของเธอห้อยอยู่ที่พนักเก้าอี้
ฉันรินกาแฟอีกแก้วแล้วตะโกนว่า “แชนนอล”
เสียงของเธอเริ่มแผ่วเบาลงเล็กน้อย “เกิดอะไรขึ้นที่นี่”
“ที่ไหน”
“ที่นี่”
เขายิ้มและเดินตามเสียงของเธอไปตามโถงทางเดิน รอยยิ้มของเขาหายไปเมื่อเห็น เธอยืนอยู่ที่ประตูทางเข้าห้องทำงาน ประตูเปิดอยู่ อารมณ์ดีๆ ของเขาหายไปเหมือนควันจาง
เธอเหลือบมองมาที่เขาพร้อมกับตั้งคำถามในดวงตาของเธอ “เกิดอะไรขึ้น”
“ไม่มีอะไร” เขาตอบ
“ไม่มีอะไรเหรอ”
เขาเหลือบมองเข้าไปก่อนจะค่อยๆ ปิดประตู ห้องยังคงเป็นเหมือนตอนที่นิดจากไปเมื่อสี่ปีที่แล้ว เฟอร์นิเจอร์พังและแตกเป็นเสี่ยงๆ ตู้เอกสารก็พังยับเยิน เก้าอี้แตกเป็นชิ้นๆ และผนังไม้บุบางส่วนก็พังทลายลง ข้างหน้าต่างด้านหน้าก็ร้าว
มือของเธอแตะแขนของเขา “เกิดอะไรขึ้น” เธอถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“ไม่มีอะไร” เขาก้มหน้า และตอบด้วยเสียงที่แผ่วเบา
เขายกความดีความชอบให้เธอที่ไม่ซักไซ้ไล่เลียง จากนั้นก็คิดใหม่เมื่อพบว่าตัวเองต้องอธิบาย กลอุบายไม่ซักไซ้ไล่เลียงของเธอเป็นอาวุธที่ทรงพลัง เขาทนดื่มกาแฟไปอีกหนึ่งแก้วก่อนจะรู้สึกอยากอธิบายออกมา
“นิดคอยตามผมให้เปลี่ยนห้องนี้อยู่ตลอดเวลา แต่ผมผัดวันประกันพรุ่งอยู่เรื่อย โดยไม่มีเหตุผลอันสมควร”
ภาพแวบหนึ่งของเขาในห้องนั้นแวบผ่านเข้ามาในหัว ความโกรธแค้นที่ผลักดันเขา ความเดือดดาล ความทุกข์ทรมานอย่างที่สุด การทำลายทุกสิ่งทุกอย่างในห้องนั้นทำให้เขารู้สึกผิดต่อนิดน้อยลง
แชนนอลเงียบไปพักหนึ่ง “แล้วประตูก็ปิดตั้งแต่ตอนนั้นเหรอ ฉันเข้าใจแล้ว”
ดวงตาของเธอมองมาที่เขา “แล้วห้องนอนของเธอล่ะ เธอมีสิ่งนั้นอยู่ไม่ใช่เหรอ”
เขาพยักหน้า
ดวงตาของเธอจ้องมาที่เขา “คุณไม่เคยเข้าไปในห้องนอนของเธอเลยตั้งแต่เธอจากไปเหรอ”
“จริงๆ แล้ว ผมเคยเอากระเป๋าเดินทางจากที่เธอพักรักษาตัวในโรงพยาบาลไปไว้ในห้องของเธอ”
“แล้วตั้งแต่นั้นมา?”
ความเงียบของเขาคือคำตอบ
แชนนอลทำให้เขาประหลาดใจ เธอพูดด้วยน้ำเสียงกระฉับกระเฉงขณะลุกขึ้นนั่ง “ไปเคลียร์ห้องทำงานของคุณกันเถอะ ฉันจะช่วยเอง ถึงเวลาที่คุณจะต้องรักษาบาดแผลนั้นแล้ว ฉันจะช่วยคุณซื้อเฟอร์นิเจอร์ใหม่ด้วย”
เธอลุกขึ้นและเดินออกไป เขาลุกขึ้นและเดินตามเธอไป “ผมจะไม่เคลียร์ห้องนอนของเธอ” เขาเตือนเธอ
“คุณก็ไม่ควรทำเหมือนกัน ห้องทำงานเป็นความทรงจำที่แย่ ห้องของเธอเป็นความทรงจำที่ดี แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ขอร้องเถอะ”
เราหยุดงานเพื่อกินแซนด์วิชโบโลญญาและมัสตาร์ดเหลืองตอนเที่ยง
บ่ายสามโมง เขารู้สึกหมดแรง ร้อน สกปรก แต่ก็แปลกที่รู้สึกดีขึ้น เฟอร์นิเจอร์ที่พังถูกกองไว้ที่ปลายทางเดิน ห้องทำงานว่างเปล่า สะอาดขึ้น ตัวเธอเปื้อนฝุ่นไปหมด เธอดูพึงพอใจและน่ารักมาก ดวงตาสีเขียวมรกตของเธอเป็นประกายและผมของเธอหลุดร่วงจากที่เธอติดหมุดไว้
“เสร็จแล้ว!” เธอกล่าวพร้อมปัดมือ “เดิมพันว่าตอนนี้คุณคงรู้สึกดีขึ้นแล้ว”
“ถ้าคุณหมายถึงว่าเหนื่อย กระหายน้ำ หรือปวดเมื่อย ก็ใช่ ผมรู้สึกดีขึ้นแล้ว”
เธอหัวเราะ “เราต้องทำความสะอาด ฉันจะกลับบ้านไปอาบน้ำ”
เขาพูดโดยไม่ได้คิดอะไร “ที่นี่มีห้องน้ำสี่ห้อง คุณจะใช้ห้องใดห้องหนึ่งก็ได้”
ดวงตาของเธอเป็นประกาย รอยยิ้มของเธอเบิกกว้างขึ้น “ฉันต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เราออกไปข้างนอกในชุดแบบนี้ไม่ได้”
“ออกไปไหม”
“เรากำลังไปฉลองกัน ฉันจะกลับมาในอีกหนึ่งชั่วโมง”
“ไม่ ผมจะไปรับคุณ วันนี้เป็นวันของผม จำได้ไหม”
เธอหัวเราะอย่างร่าเริงและเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าถือของเธอโดยพูดว่า “ขอเวลาให้ฉันสองชั่วโมง”
เขารอที่คอนโดของเธอ สองชั่วโมงต่อมาตามที่เธอพูด เธอออกมาในชุดกางเกงขายาวสีครีมและเสื้อไหมสีน้ำเงินอมเขียว ผมสีน้ำตาลมะฮอกกานีหยักศกของเธอที่ตกลงไปข้างหนึ่งตามธรรมชาติ เธอดูสง่างามมาก รองเท้าส้นสูงแบบเปิดนิ้วเท้าทำให้เธอดูเพรียวบางยิ่งขึ้น
“คุณจะพาฉันไปที่ไหน” เธอถามขณะนั่งลงที่เบาะข้างคนขับ
“คุณดูดีมาก” เขาสังเกต พร้อมยิ้มกว้าง
เธอมองดูกางเกงเรียบง่ายและเสื้อเชิ้ตติดกระดุมของเขา “คุณก็ดูดีมากเหมือนกัน คุณจะพาฉันไปที่ไหน”
“LionHeart เครื่องดื่มและอาหารเย็น”
“ดี รอสักครู่ ฉันต้องไปเอาของบางอย่าง”
เธอหายไปก่อนที่เขาจะถามได้ ห้านาทีต่อมา เธอก็กลับมา
“คุณลืมอะไรไป” เขาถามขณะขับรถออกไป
“บัตรประจำตัวปลอมของฉัน ถ้าเราจะดื่มกัน ฉันคงต้องใช้มัน ยังไงก็ตาม ฉันอายุยี่สิบสองในคืนนี้”
คำพูดของเธอทำให้เขานึกขึ้นได้ว่าเธอยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนปลาย เธอดูเป็นผู้ใหญ่มากจนเขาลืมไป
ปรากฏว่าไม่มีใครขอดูบัตรประจำตัวของเธอเลย เราดื่มค็อกเทลกันหลายแก้ว ทานอาหารเย็นสุดวิเศษพร้อมไวน์ การสนทนาของเราลื่นไหลมากๆ
แชนนอลควงแขนเขาในขณะที่เราเดินผ่านตลาดโปรน่าห์ มีอาหารทะเลที่น่าตื่นตาตื่นใจ และชีสที่คัดสรรมาอย่างดีจากทั่วโลก กลิ่นหอมของขนมปังอบใหม่ และอาหารที่น่าสนใจอื่นๆ อีกมากมาย
เธอดูเด็กมากในกางเกงโยคะและเสื้อตัวบนโอเวอร์ไซส์ที่หลุดออกจากไหล่ข้างหนึ่ง แต่ยังคงสวยงามอย่างน่าประหลาดใจ
เป็นเวลาสองสัปดาห์ที่เราใช้เวลาร่วมกันทุกวัน บางครั้งก็นัดเจอกันเพื่อดื่มกาแฟ บางครั้งก็ออกไปสำรวจเมืองกัน
ขณะที่เราเดินเล่น เขาถาม "ทำไมคุณถึงใช้เวลากับผมมากขนาดนี้ ผมไม่ได้จะบ่น แต่ผมอยากรู้จริงๆ " เขารีบพูดเสริม
เธอพิงตัวเขา หัวเราะเบาๆ "เราไม่ได้ใช้เวลาร่วมกัน เรากำลังคบกัน ต่างหากละ"
"คบกันเหรอ"
"ใช่ คบกัน แล้วสักวันหนึ่งคุณจะจูบฉัน"
เขาเหลือบมองเธอ ดวงตาสีเขียวมรกตของเธอเป็นประกาย เธอยิ้ม ช่างสวยงามเหลือเกิน และเมื่ออยู่กลางตลาด ท่ามกลางผู้คนที่เดินไปมา เขาหยุดและดึงเธอเข้ามาใกล้ สอดแขนไปรอบเอวที่แคบของเธอ ด้วยรองเท้าส้นสูง เธอเตี้ยกว่าเขาเพียงเล็กน้อย ดวงตาของเธอเป็นประกายและลึกล้ำอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
เขาจูบเธออย่างอ่อนโยน
เธอเดินต่อไปเพื่อหาแรงบันดาลใจสำหรับมื้อเย็นและแสดงความคิดเห็นว่า “คุณทำให้คำว่าช้ามีความหมายใหม่”
เขาหัวเราะคิกคัก เขาโง่เอง เขาไม่เคยคิดเลยว่าเรากำลังคบกันอยู่ เขามัวแต่จดจ่ออยู่กับการรู้สึกดีขึ้นเพียงอย่างเดียว เขาไม่ได้จับมือเธอด้วยซ้ำ!
และแล้วเขาก็จับมือเธอ เธอหันมือของเธอและนิ้วของเราก็ประสานกัน เหมือนวัยรุ่น สำหรับเขา มันมีความหมายมากกว่าการจับมือเธอ เขาบีบมือเธอเบาๆ และยิ้มเมื่อเธอตอบรับ
เราตัดสินใจกินสเต็กปลาแซลม่อนเป็นอาหารเย็น เธอขอทำอาหารเอง ซึ่งถือเป็นทางเลือกที่ชาญฉลาดเมื่อพิจารณาจากความท้าทายด้านการทำอาหารของเขา
เมื่อกลับถึงคอนโดของเธอ เขาเดินเล่นไปรอบๆ พลางจิบเบียร์เย็นๆ ขณะที่เธอทำอาหาร คอนโดของเธอค่อนข้างเล็ก มีห้องนอนหนึ่งห้อง ห้องน้ำหนึ่งห้อง ตู้เสื้อผ้าหนึ่งห้องมีเครื่องซักผ้าและเครื่องอบผ้ารวมกัน ห้องนั่งเล่นและครัวแบบเปิดโล่งพร้อมโต๊ะทานอาหารสำหรับสองคน และมีระเบียง
รสนิยมของเธอช่างเลิศหรู เธอเลือกสีกลางๆ ที่ดูอ่อนโยนสำหรับเฟอร์นิเจอร์ และเพิ่มจุดสีที่สดใสด้วยหมอนอิง ของตกแต่งสีสันสดใส และภาพวาดอันน่าทึ่งบนผนัง การจัดดอกไม้ในแจกันแก้วเรียบง่ายแต่ดูสง่างาม
เขาอยู่ที่ระเบียงเมื่อเธอบอกว่า “อาหารเย็นพร้อมแล้ว”
เธอจัดโต๊ะเล็ก ๆ วางจานไว้ และใส่สลัดผักรวมไว้ด้วย
อาหารเย็นอร่อยมาก การสนทนาลื่นไหลจากจริงจังไปจนถึงไร้สาระ เธอเป็นสาวน้อยที่น่าทึ่ง เธอมีความสนใจหลากหลาย ความรู้ของเธอน่าประทับใจ และเธอมีความมั่นใจมากจนแทบไม่อยากจะเชื่อว่าเธออายุแค่ 18
เมื่อพลบค่ำ เราดื่มไวน์แก้วสุดท้ายไปที่ระเบียงและเพลิดเพลินกับทิวทัศน์
ระหว่างเราทั้งสอง เหมือนมีแรงดึงดูดที่แทบจะสัมผัสได้ การกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ มีความหมายมากมาย วิธีที่เธอสัมผัสแขนของเขาเมื่อพูดบางอย่าง วิธีที่เธอเคลื่อนไหวเข้ามาใกล้เขา สะโพกของเธอสัมผัสด้านข้างของเขา
เขาหันไปหาเธอ พิงราวระเบียง มองดูใบหน้าของเธอ เธอมีดวงตาสีเขียวเข้มที่สุดที่เขาเคยเห็น ชวนหลงใหลและสวยงาม รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏที่มุมปากของเธอ รอยยิ้มที่บอกว่าเธอสามารถมองทะลุเขาไปได้
และเขาก็ยอมทำตามความปรารถนาที่รู้สึกนั่นก็คือ จูบเธอ ริมฝีปากของเธออุ่น นุ่มนวล และมีรสชาติเหมือนไวน์ ดวงตาของเธอกะพริบ เธอเอียงศีรษะเล็กน้อย แล้วเธอก็เคลื่อนตัวเข้ามาหาเขาโดยกดตัวแนบชิดกับเขา ริมฝีปากของเธอขยับ การสัมผัสลิ้นของเธอที่ริมฝีปากของเขาเพียงชั่วครู่ดูเหมือนจะทำให้โลกของเขาหยุดหมุน จากนั้นเธอก็เปิดปากให้เขา และจูบก็กลายเป็นจูบที่เร่าร้อน และเร้าอารมณ์อย่างรุนแรง
