ผมไม่คิดว่าคนเงียบ ๆ อย่างพี่จะแซ่บน่ากินขนาดนี้
ลิขิตชลจัณฑ์ - ตอนที่ 3 เหยื่อจ๋าเสือมาแล้ว โดย บัวหิมะ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์
รัก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,ตลก,มหาวิทยาลัย,รักต่างวัย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ลิขิตชลจัณฑ์
หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง
แท็คที่เกี่ยวข้อง
รายละเอียด
ผมไม่คิดว่าคนเงียบ ๆ อย่างพี่จะแซ่บน่ากินขนาดนี้
ผู้แต่ง
บัวหิมะ
เรื่องย่อ
ตรีเพชร (ตรี) นักศึกษาปริญญาโทที่หนีการคลุมถุงชนด้วยการลงสมัครเรียนต่อ ซ้ำร้ายต้องมาอกหักจากสาวในแอปพลิเคชันหาคู่อีก เขาจึงได้ไปดื่มเพื่อให้ลืมความเจ็บปวดนั้น
ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เขาเผลอไปมีสัมพันธ์กับคนคนหนึ่งที่ทรงเสน่ห์มาก ๆ
วันต่อมาจู่ ๆ เขาก็เกิดจำคนที่เขาไปมีสัมพันธ์ด้วยได้ และก็รู้อีกด้วยว่าคนคนนั้นเป็นบุคคลที่เขาเองก็มิอาจจะคาดถึง...
"โอมลงลืม ๆ ๆ ๆ ขออย่าให้เขาจำคืนนั้นของเราได้เลยเถอะ ไม่งั้นสู่ขิตแน่ สาธุ!!!!!"
📌เปิดให้อ่าน ฟรี จนกว่าจะจบ💖
🍀หลังจากปิดจบติดเหรียญทันที (2 เหรียญ)💰
สวัสดีนักอ่านที่รักทุกคน ใบบัวเองจ้า🍀✨
ผลงานนี้คือผลงานชิ้นแรกที่บัวได้เอาลงในแพล็ตฟอร์มอื่น ๆ ไปแล้ว ซึ่งคนอ่านก็...นั่นแหละ😂 แต่ที่นี่คือที่แรกของการเริ่มต้นอย่างจริงจัง
บัวทำงานอย่างหนัก ทุ่มเทเพื่อให้ทุกคนมองเห็นศักยภาพและผลงานของบัว
สุดท้ายนี้ก็ไม่มีอะไรมาก..มาอ่านกันเยอะ ๆ นะงับ ติชมและให้กำลังใจกันได้เรื่อย ๆ บัวจะพยายามสร้างผลงานดี ๆ ออกมาอีกเยอะ ๆ และหวังว่านักอ่านที่รักทุกคนจะชื่นชอบนะงับ
พูดไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไร แต่รักหมดใจเหมือนเดิมงับ แฮ่ะ ๆ 😄😙
สารบัญ
เนื้อหา
ตอนที่ 3 เหยื่อจ๋าเสือมาแล้ว
เมื่อถึงห้องแล้วเธอคนนั้นก็พยุงผมที่คล้ายคนร่างกายอ่อนเปลี้ยไปนอนบนเตียง เจตนาเธอชัดเจนมากว่า..เธอแค่ต้องการที่จะช่วยพาคนที่กำลังเมาหัวราน้ำอย่างผมเข้าไปอยู่ในที่ปลอดภัยซึ่งมันเป็นการแสดงความรับผิดชอบต่อเพื่อนร่วมดื่มคนหนึ่งก็เท่านั้น..
แต่ด้วยความที่ผมเมามันก็จะควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้เนอะ นี่ก็เลยทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดไปเลยสิครับ แน่นอนว่าหุ่นบางร่างน้อยอย่างเธอคนนั้นรับน้ำหนักของชายชาตรีที่เมาหัวทิ่มอย่างผมไม่ได้แน่นอน
ผมรับรู้ได้ว่า เธอได้ใช้แรงทั้งหมดที่มีเพื่อพยุงผมไม่ให้ล้ม แต่ก็คงไม่ทันแล้วล่ะ เพราะตอนนี้เธอพาผมล้มไปแล้วเรียบร้อย แต่ดีที่ยังมีเตียงรองรับไว้อยู่และ...มัน..ดี..มาก..ที่ตอนนี้ผมกำลังถูกเรือนร่างอันสะโอดสะองของเธอล้มทับอยู่ แล้วก็..แล้วก็..มือของของผมก็..บังเอิญไปสัมผัสโดนบั้นท้ายเธอเข้าพอดี แต่ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ!!!! ผมไม่ใช่คนแบบนั้นนะ ผมสุภาพบุรุษพอ..มันเป็นอุบัติเหตุจริง ๆ นะ...
ในขณะที่เธอกำลังค้างเติ่งอยู่บนตัวผมนั้น..เอ่อ..เอิ่ม..มะ..มือ..ผมก็ไม่ค่อยจะอยู่นิ่งสักเท่าไร..คือมันก็จะเลื้อย ๆ ลูบ ๆ ไล้ ๆ ตามส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอไปเรื่อย ๆ ซึ่งมันรู้สึกดีมาก ดีอย่างบอกไม่ถูกจริง ๆ ...
OMG! ฟีลกู๊ดดดดดดดด
แต่จู่ ๆ ไม่รู้ลมเพลมพัดมาจากไหนตั้งมากมายเหมือนมันตั้งใจพัดผ่านเรือนร่างอันสะโอดสะองของเธอเพื่อกระตุ้นให้น้ำหอมกลิ่นอโรม่าของเธอมันฟุ้งกระจายและโชยกลิ่นอบอวลไปทั่วห้อง กลิ่นหอมนั้นทำให้ผมหายใจได้อย่างเต็มปอด โรคที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็กก็พลันหายเป็นปลิดทิ้งทันทีที่ได้สูดดมกลิ่นหอมนั้น...
กลิ่นหอมนั้นไม่เพียงแต่ทำให้ผมสบายตัวเท่านั้นนะ มันยังปลุกให้ผมตื่นจากการถูกน้องเรนโบว์ควบคุมด้วย ตอนนี้ผมเหมือนคนที่สามารถทำอะไรได้อย่างคนปกติทั่วไป แต่บางทีอาจจะมึน ๆ อึน ๆ หัวไปบ้าง แต่..แต่..แต่..ทะ..ทะ..ทำไมมัน..มัน..รู้สึกแน่น ๆ อึดอัดส่วนล่างแปลก ๆ หรือว่า...กลิ่นน้ำหอมอโรม่านี้มันจะเป็นน้ำหอมที่สร้างแรงกำหนัด..อย่างนั้นหรือ?? ไม่ใช่หนา ๆ !!
ผมเริ่มรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว เหงื่อเริ่มพรั่งพรูออกมาเป็นเม็ด ๆ หัวใจเต้นรัวจนแทบจะหลุดออกมาข้างนอก
ผมอยากที่จะสะบัดเธอให้ตกเตียงไปเสียอย่างนั้น แต่อีกใจหนึ่งมันก็เหมือนฉุดรั้งไม่ให้ผมทำ ส่วนตัวเธอเองก็ไม่ยอมลุกออกจากผมสักทีแถมยังก้มหน้าลงมาใกล้ ๆ ผมคล้ายกับว่าเธอกำลังล้อเล่นกับความเป็นความตายของตัวเองอยู่ ผมนอนนับแกะอยู่ในใจ เพื่อหวังให้เธอพาเรือนร่างที่งดงามของเธอออกไปจากผม แต่เธอก็ยังที่จะท้าทายอำนาจราชาพยัคฆ์อย่างผมอยู่
ผมพยายามแสดงความเป็นสุภาพบุรุษช่วยสาวงามไม่ให้เปื้อนมลทิน แต่บางทีราชาพยัคฆ์เองก็ต้องมีอ่อนไหวกันบ้างของมันต้องกินต้องใช้ล่ะนะ แต่ด้วยวิสัยของผมการจะเป็นเสือที่สง่างามคือรอเหยื่อเข้าหาอย่างใจเย็น แต่วันนี้พิเศษหน่อย เธอคนนั้นจะเป็นเหยื่อรายแรกที่ทำให้เสืออย่างผมเข้าหาเอง....
"...กลิ่นเนื้อกวางหวานหอมชวนหลงใหล เชื้อเชิญให้อยากลิ้มรสลมชิวหา
เจ้ากวางขาวอยู่กลางเขาหยอกล้อมา ทำให้ข้าพยัคฆ์หนุ่มฮึกเหิมใจ
ไม่รีรอกระโจนจับงับจมเขี้ยว กระสันเสียวถึงทรวงร่างสั่นไหว
เสียงสนั่นลั่นสะเทือนลำเนาไพร พ่อเสือใหญ่ฟัดลูกกวางมิวางมือ
ฝ่ายลูกกวางเนื้อหวานมิยอมพ่าย ให้เสือร้ายล้มรัดสูบกินเลือด
ทั้งสองฝ่ายปะทะแรงอย่างดุเดือด จนได้เลือดตกยางออกบอกหรรษา
ขึ้นกอดรัดฟัดขย่มกลางหุบเขา เกลือกกลิ้งเร้าร้องระทมสนั่นป่า
ทั้งคืนวันสุขสมรมย์กามา ตื่นเช้ามาเดินไม่ได้ไห้อาดูร..."
.
.
.
(ติดตามต่อ ตอนที่ 4)