ระหว่าง “ผี” กับ “ปราญยศ” อะไรน่ากลัวกว่ากัน? ...ได้ยินมาว่า 'โชคอนันต์' ถูกคนทำเสน่ห์ใส่ล่ะ แถมคุณผู้จัดการหน้าดุก็ชอบทำตัวแปลก ๆ
ชาย-ชาย,รัก,ลึกลับ,อาชญากรรม,ดาร์ค,แซ่บ,นายเอกมึน,พระเอกโหด,พระเอกคลั่งรัก,พระเอกหล่อ,พระเอกหื่น,พระเอกรวย,พระเอกร้าย,พระเอกยันเดเระ,พระเอกขี้หึง,พระเอกขี้หวง,พระเอกครั่งรัก,โหด,รุนแรง,ระทึกขวัญ,20+,18+,อีโรติก,โรมานซ์,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Chapter 5 "เสียท่า"
(คำเตือน: เนื้อหาในตอนนี้ผิดหลักศีลธรรม มีการฝืนใจ แม้ว่าตัวละครจะไม่ใช่มนุษย์ก็ตาม หากท่านใดรับไม่ได้ ไม่แนะนำให้อ่านค่ะ โปรดใช้วิจารณญาณ ขอบคุณค่ะ)
วันนี้โชคไม่ทำโอทีเพราะคำบอกเล่าน่ากลัวของป้าแม่บ้าน ถึงแม้ว่าตรีจะบอกว่ามันเป็นแค่การอำกันเล่นก็ตาม แต่โชคก็มีความเชื่อของตัวเองครึ่งหนึ่งว่ามันเป็นเรื่องจริงเพราะเห็นมากับตาสองข้าง ถึงจะไม่มั่นใจว่าเขานั้นหลอนไปเองเพราะพักผ่อนน้อยหรือเปล่า
ชีวิตโชคเกิดมายี่สิบแปดปี เขาไม่เคยมีประสบการณ์หลอนเลยสักครั้ง วับ ๆ แวม ๆ ก็ไม่เคย เรื่องเมื่อคืนมันเลยทำให้โชคต้องคิดทบทวนตัวเขาเองว่ามันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงหรือเป็นแค่ภาพลวงตา
ChokAnun: อาบน้ำเสร็จแล้ว
ChokAnun: เราว่าจะนอนเลย
Nim: โอเคร ๆ เหนื่อยล่ะสิ
Nim: ฝันดีนะ
ChokAnun: ครับ ฝันดีนะนิ่ม
หลังจากตอบไลน์สาวที่แอบชอบ โทรศัพท์ก็ถูกเปลี่ยนเป็นโหมดห้ามรบกวน สายชาร์จถูกเสียบ เมื่อสัญญาณชาร์จแสดงที่หน้าจอมันก็ถูกวางลงบนโต๊ะ และมันจะวางอยู่ตรงนั้นจนกว่าจะเช้าอีกวัน
ผ้าม่านสีทึบถูกเปิดออกให้เห็นบานหน้าต่างข้างเตียงนอน เหลือไว้เพียงผ้าม่านโปร่งแสงปิดไว้อำพรางสายตา พอให้เห็นแสงจันทร์ดวงเล็กสาดส่องเข้ามาในห้อง
โชครู้สึกชอบที่ห้องคอนโดของเขาสามารถมองเห็นดวงจันทร์ได้จากห้องนอน ที่ตรงขอบหน้าต่างมีปูนยื่นออกไปเป็นพื้นที่ที่กว้างพอให้โชคเอาต้นไม้เล็ก ๆ ที่หาซื้อได้ตามตลาดมาตั้งไว้มองดูสบายตา โชคไม่ชอบห้องที่มืดจนเกินไปเพราะมันทำให้เขามีจินตนาการเรื่องน่ากลัว ๆ เลยอาศัยแสงจันทร์และไฟริบหรี่จากด้านนอกในทุก ๆ คืน
ร่างโปร่งทิ้งตัวลงนอนบนเตียงโดยที่เส้นผมยังไม่ทันได้แห้งหลังจากสระ ร่างกายของโชคอิดโรยจากการทำงานหนักและพักผ่อนน้อย ซ้ำยังเจอฝันร้ายเมื่อคืนวานทำพิษ ทำให้เขารู้สึกเหมือนตนเองแทบไม่ได้นอน ทันทีที่หัวถึงหมอน ห้วงสติก็หายไปทันทีในตอนสองทุ่มครึ่ง จากนั้นก็เคล้าเสียงกรนแผ่ว ๆ ดังในห้องเงียบสงบ
คนบนเตียงหลับไปไม่ถึงสามชั่วโมงดีด้วยซ้ำ เงาดำร่างใหญ่ตระการคืบคลานเข้ามาในห้องผ่านทะลุบานหน้าต่าง บดบังแสงที่ลอดเข้ามาจนมืดมิด ผ้าม่านทึบที่เปิดกว้างในคราแรกค่อยเคลื่อนปิดราวกับมีคนควบคุมมัน
เงาใหญ่ตะคุ่มราง ๆ นั้นเริ่มก่อตัวจนเป็นรูปร่างชายสูงกำยำชัดเจนแม้ว่าจะเพียงกลุ่มก้อนดำทมิฬ ดวงตานั้นก็แดงก่ำราวกับเลือด ภาพลักษณ์ไม่น่าอภิรมย์นัก มั่นใจได้ว่าหากใครมาพบเห็นต้องมีช็อกจนสลบเหมือดเป็นแน่
ท่อนขาแข็งแรงกดหัวเข่าลงบนพื้นที่ว่างบนเตียงนอนทีละข้างด้วยความเงียบเชียบ ไร้เสียงแทรก มันค่อย ๆ สอดตัวเองเข้าไปอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกันกับคนที่กำลังนอนหลับใหล ด้วยความตัวสูงใหญ่ ทำให้มันต้องตะแคงข้าง งอเข่าเข้าหาคนตัวขาว ในคราแรกท่อนแขนเย็นยะเยือกนั้นวางทับลงบนช่วงเอวบางคล้ายตระกองกอดอยู่หลายนาที สักพักฝ่ามือใหญ่ก็เลื่อนขึ้นไปลูบสัมผัสใบหน้าเนียนใส ลูบไล้พวงแก้มนุ่ม มิหนำซ้ำยังใช้นิ้วโป้งลูบไล้ริมฝีปากล่างแห้งกรังของคนนอน
ดูเหมือนการสัมผัสที่ริมฝีปากแตกเป็นร่อง จะสร้างความเจ็บแปลบให้คนที่หลับลึก จนคนนอนหลับเผลอแลบลิ้นเลียริมฝีปากตรงที่เจ็บแบบไม่รู้ตัว แต่กลับกลายเป็นว่ากำลังเลียบางสิ่งที่มีลักษณะเป็นนิ้วนั่นแทน
ม่านตาดำขยายลุ่มลึกมองภาพนั้นลุ่มหลง มันพรวดพราดจากเดิมที่นอนตะแคงอยู่เงียบ ๆ มาคร่อมทับกดช่วงต้นขาไว้ในทันใด ปลายนิ้วโป้งเปลี่ยนเป็นนิ้วชี้และกลางทั้งนิ้วกดลึกเข้าไปในโพรงปากเจ้าของร่างโปร่งบนเตียงอย่างไม่กลัวตื่น
ต้องการมากกว่านี้...
นิ้วเรียวยาวดำมืดจนดูน่ารังเกียจกำลังเคลื่อนไหวกดลงบนท้องลิ้นรุ่มร้อน ยิ่งทำมากเท่าไหร่ ยิ่งลงลึกลงไปเท่านั้น
"อึก"
สองนิ้วเลื่อนออกมา เส้นน้ำลายยืดติดตามมาด้วยจนเลอะมุมปากสวย คิ้วเป็นระเบียบของเจ้าของห้องเกิดการขมวดเล็ก ๆ หลังจากที่ตนเพิ่งสำลักนิ้ว โชคอนันต์ทำท่าจะตื่นขึ้นมาแต่แล้วก็แน่นิ่งไปตามเดิม
สองร่างในความมืด ร่างหนึ่งนอนหายใจสม่ำเสมอจนอยู่บนที่นอน ร่างหนึ่งไร้กายเนื้อแท้นั่งกึ่งคุกเข่าตัวโตตั้งตระหง่านอยู่กลางลำตัวคนที่หลับใหล แต่จุดนำสายตาของเงามืดนั้นคือใจกลางตัวของมัน มีบางอย่างที่ตระหง่านตั้งฉากกลางลำตัวและยังมีการกระตุกไหวตามความคิดอันสัปดนของมัน
เสื้อยืดและกางเกงนอนตัวบางถูกถอดออกไปทั้งที่เจ้าตัวไม่รู้สึกสักนิด
ดวงตาแดงก่ำยิ่งดูน่ากลัวเมื่อมันประกายวาววับ จุดจับจ้องไล่ตั้งแต่ใบหน้าเนียนละเอียด พร้อมกับสองมือที่เคลื่อนไหวตามจุดที่มันสนอกสนใจ ไม่ว่าจะเป็นลำคอยาวที่มีร่องรอยแดงจาง ๆ สองเต้าแบนราบ หรือจุดน้ำตาลสองจุดแข็งเป็นไตเมื่อสัมผัสอากาศเย็น อดไม่ได้ที่จะใช้ปลายนิ้วสะกิดเล่นอยู่นานโข
"อะ อื้ม"
เจ้าของร่างยกแขนขึ้นมาปัดเมื่อรับรู้สิ่งที่กำลังรบกวน
สิ่งที่ทำให้รู้ว่าเงาทมิฬนั้นไร้กายหยาบก็ตอนที่ท่อนแขนนั้นทะลุผ่านมันไป แต่แปลกที่มันทำทุกอย่างกับร่างที่นอนอยู่ได้เหมือนมีตัวตน
เมื่อเล่นกับสองตุ่มไตจนเบื่อ มันก็เลื่อนมาที่เอวเกือบคอด ใจอยากจะจับยึดเอวนี้ไว้มั่น แล้วสอดแทรกกระแทกกระทั้นให้สมใจปรารถนา
หน้าท้องที่มีไขมันเล็กน้อยน่าเอ็นดู และจุดอ่อนไหวที่สุดกำลังเริ่มขยาดแข็งตัวจากการโดนเล้าโลม
ศีรษะของผีเดรัจฉานก้มลงไปซุกไซ้ซอกขาหนีบ สูดดอมดมกลิ่นกายชายวัยกำหนัด ใบหน้าดำจนไม่สามารถรู้ได้ว่าตอนเป็นคนมีหน้าตาเช่นไรคลอเคลียต้นขาขาว จากนั้นผละออกเพื่อเลื่อนไล้เอาท่อนเอ็นขนาดเขื่องแนบแก้มใสไปมา มีความแข็งขืนราวกับหิน
"ฮื้อ อืม" โชคบิดเร้าช่วงล่างไปกับสัมผัสที่ตนเองก็ยังไม่สามารถประมวลผลได้ เพียงแต่โชคนั้นรู้สึกดีกับสิ่งนั้นมาก
ผีทรามอ้าปากของมันแลบลิ้นที่ยาวกว่าปกติถึงสองเท่ามาโลมเลียแก่นกาย ดูดม้วนตามความยาวสีชมพู จากนั้นก็รับทั้งหมดเข้ามาในโพรงปาก ดูดดื่มของเหลวที่ซึมออกมาราวกับเอร็ดอร่อย
โฉดชั่ว ทำเรื่องทราม แล้วสุขใจ
ยิ่งทราม ยิ่งสุข
ยิ่งยามที่นิ้วชุ่มน้ำลายเล่นกันช่องทางหลังอ่อนนุ่มและแอบแทรกซึมเข้าไปไม่ให้เจ้าของร่างรับรู้ตัว
...ช่างเป็นรูที่นุ่มนิ่มเหลือเกิน
ในบางจังหวะสะโพกกลมสะท้อนตอกอัดความแข็งขืนเข้ากับความแนบแน่นและเหนอะหนะ ด้วยเพราะอารมณ์ที่ใกล้จะถึงจุดหมายปลายทาง
กรามใหญ่ยินดีรูดรั้งถี่รัวขึ้น หยาดน้ำหวานเริ่มไหลออกมาให้มันสัมผัส มันอยากจะรับมากกว่านี้ บางส่วนเยิ้มออกจากปากไปหยดแหมะลงบนรูเล็กที่กำลังรองรับสองนิ้วที่ลอบเข้าไปเกือบครึ่ง ก่อนที่จะแทรกเข้าไปสุดความยาวในคราวเดียว หากช่างบังเอิญที่นิ้วของตัวเดรัจฉานนี้มันใหญ่ยาวเสียจนโดนจุดกระสันในช่องทางของเพศชาย
"อ๊ะ ฮ้า!"
สายน้ำเส้นเล็กพุ่งออกมาจากจุดปลายของความแข็งตัว โชคไม่อาจหลับฝันได้อีก เขาลืมตาโพลงในห้องมืดสนิท มืดผิดสังเกตจนต้องมองไปทางบานหน้าต่างที่ถูกปกคลุมด้วยผ้าม่านที่โชคมั่นใจว่าปิดไปแล้ว
'ปัสสาวะรดที่นอน' นั่นคือสิ่งแรกที่โชคคิด แต่ความอึดอัดที่ก่อตัวบริเวณช่องทางลับกลับสร้างความสงสัยมากกว่า โชคก้มหน้าลงไปมองช่วงล่างของตนเอง ไม่ทันที่จะปรับสายตากับความมืดได้ดี โชคกลับกำลังสบตากับดวงตาแดงก่ำ ตาที่ควรดำกลับเป็นสีแดงก่ำคล้ายเลือด ดวงตานั้นเบิกโพลงแบบไม่สามารถปิดได้เพราะไร้เปลือกตา โชคแทบช็อก
"อ้าก..อ๊ะ!"
โชคเอามือปิดปากกลั้นเสียงที่ครางออกมาผิดสถานการณ์ มีบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวเข้าออกที่ช่องทางหลังของเขาแบบจงใจโจมตีจุดกระสันเสียว แก่นกายกลับมาแข็งตอบสนองอีกครั้ง
'หยุดนะ!' โชคเปิดปากออกเสียง แต่สิ่งที่ออกไปกลับมีเพียงลมปาก เขาลองหลายหนจนรู้ตัวว่า ตอนนี้เขากลายเป็นใบ้
เงาดำสูงใหญ่ทอดกายขึ้น โชคมองตามในตาไหวระริก ทันใดนั้นก็ตกตะลึงเมื่อร่างนั้นคายน้ำบางอย่างออกมาจากปาก ไหลย้อยลงท่อนเอ็นใหญ่ยาวของมันและเผื่อแผ่ไปถึงช่องทางที่เคยถูกขยายด้วยนิ้วมือดำสามนิ้ว
มันคือน้ำรักแสนหวานของโชค...
สองขาเรียวถูกจับพาดบ่าจนสะโพกลอยเหนือพื้น ท่อนเอ็นน่าเกรงขามขนาดใหญ่เท่าข้อมือของโชค กำลังเคลื่อนไหวไปมาอยู่ที่ซอกขาหนีบขาวสว่าง
"ฮ่าาา"
เสียงครางทุ้มกังวานแหบเครือทำเอาโชคหวาดกลัวน้ำตาไหลเผาะข้างแก้ม จากนั้นก็ไหลทอดเป็นสายธาร
'หยะ หยุดนะ กลัว..กลัวแล้ว' เสียงที่ออกไปมีเพียงแค่ลมหายใจ
'นะโม ตัสสะ ภควะ...'
"เสนียดหูเหลือเกิน"
เสียงแหบพร่าขัดจังหวะ
'ภควะโต อะระหะโต..'
"ไม่มีบทสวดไหนในโลก ที่มันจะแข็งแกร่งกว่าฉัน เลิกความพยายามโง่ ๆ นั้นทีเถอะ"
'สัมมา สัมพะ..'
เงาทมิฬเกลียดคนที่ไม่เชื่อฟังที่สุด...
ท่อนเอ็นขนาดเขื่องจดจ่อที่ปากทางช้ำ คล้ายจะสอดเข้าไปแต่กลั้นใจไว้ สุดท้ายมันก็ขยับเข้าออกที่ขาหนีบตามเดิม นิ้วเย็นเฉียบทั้งสามสอดกระแทกเข้าไปรุนแรง หายเข้าไปเสี้ยวหนึ่งในทีเดียว ราวกับทำโทษคนดื้อดึง ที่บังอาจขัดขืนคำสั่ง
"อ๊า! จะ เจ็บ!"
โชคหยุดเสียงสวดในใจ ความเจ็บเสียดที่ช่องทางหลังทำโชคสติแตก ดวงตาเบิกโตมองนิ้วใหญ่สีดำเมื่อมกำลังกะเสือกไสเข้ามาในจุดสงวนด้านหลังของเขาอย่างฝืนธรรมชาติ จนไม่อาจห้ามการบีบรัดได้
"อึก ฮึก..." โชคเสียงสะอึก เขากำลังกลัวสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ทว่าเขานั้นก็รู้สึกสาดเสียวแปลก ๆ
สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นมันน่ากลัวสยดสยองอย่างยิ่ง มันเป็นอะไร? อสุรกายอย่างนั้นหรือ มันไม่ใช่คนแน่...
มันน่ากลัว น่าเกรงขาม ตัวใหญ่ ดำสนิท ดวงตานั้นน่ากลัว แต่กลับให้ความรู้สึกคุ้นชินแปลกประหลาด
"อ๊ะ..."
นิ้วมือแข็งถูกดึงออกในตอนที่โชคถูกพลิกตัวให้นอนตะแคงข้าง เขาเหลือบมองมือดำขนาดใหญ่อีกข้างหนึ่ง กำลังเลื่อนไล้มาจับที่ยอดอกของตนเอง โชคดิ้นพล่านโวยวาย แขนสองข้างจู่ ๆ ก็หนักอึ้งไม่สามารถขัดขืนได้
"อย่าจับนะ ไอ้เวรเอ๊ย! อึก ฮืออ"
โชคหลับตาหนี ไม่อยากเห็นหัวนมของตนยามที่ถูกลูบไล้ด้วยความอ่อนโยน แต่หนักมือ ที่น่าเกลียดคือโชคกับมีอารมณ์ร่วมจนแก่นกายกระตุกคล้ายจะเสร็จสม
ไม่ว่าจะถูกก่นด่าหยาบคายสักเท่าใด ผีร้ายหรืออสุรกายเจ้าของเงาดำไม่คิดโกรธเกลียด มันซุกจมูกดอมดมผมชื้นกลิ่นแชมพู เหลือบตาคมมองแก้มแดงสุกก่ำที่กำลังหลงไปกับสัมผัสที่ยอดอก มันเหลือบมองช่องทางชื้นแฉะสลับกับนิ้วมือทั้งสามของตนเอง
ลามกอย่างถึงที่สุด
อดใจไม่ไหวที่จะยิ่งเสียดสีท่อนเอ็นบริเวณซอกขาขาวรุนแรงกว่าเดิม
"อะ เฮือก!"
วินาทีแรก นิ้วทั้งสามนั้นชำแรกเข้าไปจนเกือบครึ่งเรียกสติ วินาทีถัดมามันแทงสวนเข้าไปอีกระลอกจนแทบสุดความยาวนิ้ว จนต้นขาบีบรัดเกร็งแก่นกายดำขนาดใหญ่โต
ความน่ากลัวนิ่วหน้าก้มสูดดมซอกคอหอมหวาน มือไม่หยุดเค้นคลึงเต้าแบนราบ
ความเสียดที่ช่องทางนั้นมีมาก แต่ความจุกเสียดจนตาเหลือกมีมากกว่า แม้จะเป็นเพียงนิ้วก็ตาม โชคเริ่มส่งเสียงคราง เมื่อสิ่งที่อยู่ในกายเริ่มมีการเคลื่อนไหวเข้าออกเป็นจังหวะเนิบช้า มันเป็นจังหวะเดียวกับท่อนเอ็นที่รูดกับซอกขาของเขา
โชคก้มมองหน้าท้องตนเองที่มีบางอย่างนูนเด่นออกมาเล็กน้อยในตอนที่ด้านหลังถูกกระแทกเข้าจนสุด ไม่อาจเก็บความสงสัยจึงเอื้อมมือไปสัมผัส พลันเบิกตาโพลงเมื่อรู้ว่ามันคือนิ้วที่ยาวกว่ามนุษย์ปกติ ที่กำลังเสพบำเรอรูของเขานั่นเอง
"ฮึ่ม!"
เสียงคำรามกระสันทำโชคตกใจ ด้านหลังกระแทกกระทั้นด้วยจังหวะที่หนัก และนิ้วเริ่มถี่รัว เคล้าเสียงหอบพร่าไปพร้อมเสียงครางของโชค
"อ๊ะ อะ อะ!" โชคแอ่นสะโพกรับแรงกระแทกไม่รู้ตัว นิ้วเท้าจิกเกร็ง ความเสียวแล่นมาที่ปลายแก่นกาย น้ำรักพุ่งออกมาตามในลำดับถัดมา
ช่องทางฉ่ำเยิ้มกระตุกตอดรัดสามนิ้วดำถี่รัว มันถอดถอนนิ้วออก บังคับร่างของโชคให้นอนพลิกคว่ำ สะโพกยกสูงรองรับจังหวะรุนแรงที่กระทั้นกระแทก แก่นกายแข็งชันเสียดสีขาขาว ทำให้ฟองน้ำรักซึมออกมาที่ปลายรู และยืดไหวตามความใหญ่โตที่เคลื่อนเข้าออก
ตาดุวาววับมองภาพดังกล่าวแล้วส่งเสียงคำรามก่อนที่จัดการกดตัวเองแนบก้นขาวปลดปล่อยหยาดน้ำเหนียวหนืดจำนวนมาก
มันหลับตาจินตนาการว่าได้ฝากฝังสิ่งนี้ในรูที่ขยิบยั่วสายตา
หากเป็นคนจะเป็นสีขาวขุ่น แต่สิ่งที่ออกมามันดำราวกับน้ำมันเครื่อง
"ฮึก..ฮือ"
เสียงสะอื้นทำมันชะงักไปครู่หนึ่ง แต่มันหาสนใจไม่ ค่อยจับร่างโปร่งนอนหงายเพื่อให้มองความอัปยศอย่างมันเต็มตา และเริ่มบรรเลงบทสวาทอีกหนตามที่ใจมันมาดหมาย
03.00
ร่างโปร่งสลบเหมือดไร้สติอยู่ภายใต้อ้อมกอดเย็นเฉียบ หากเจ้าตัวรู้สึกตัวสักนิด คงหลีกหนีกายที่ไร้ไออุ่นนี้แล้ว
สังเกตเพียงนิดจะพบว่าร่างดำทมิฬคล้ายเงาเริ่มทอชัดขึ้นมาราวกับได้รับพละกำลังที่มากขึ้น ใบหน้าของมันผ่องประกายคล้ายอิ่มหนำ เค้าโครงจมูกโด่งเริ่มเด่นชัด แต่ท้ายสุดแล้วก็ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าที่แท้จริงได้อยู่ดี
มือเย็นลูบไล้ใบหน้าใสราวต้องมนต์...
มนต์ดำ
นิ้วเรียวลากผ่านขอบตาคล้ำดำที่ช้ำจากการร่ำไห้ตลอดคืน
ริมฝีปากแห้งกรังที่มันอยากจูบ
ก่อนที่ปลายนิ้วโป้งจะมาจรดที่กลางหน้าผากมน นิ้วหมุนวนพร้อมกับเสียงแหบพร่าเอ่ยข้อความกระซิบ ไอควันดำพร้อมกลิ่นเปลือกไม้หอมฉุนเมามายแผ่ลอยออกจากร่างของมัน จากนั้นแทรกซึมเข้าไปในตัวของคนที่หลับสนิท เมื่อจบคำพูดกล่อมกระหม่อม นิ้วนั้นก็ผละออกไป ริมฝีปากดำสนิทจรดจูบกลางหน้าผากอย่างโอนอ่อน
และแล้วบนเตียงก็เหลือเพียงร่างโปร่งที่นอนอยู่ท่าเดิมในชั่วพริบตา
มนต์สะกด No!
มนต์ดำ Yeahhhh~
ของขวัญปีใหม่ที่ดีสำหรับไรท์ คือการได้แจกโปสการ์ดค่ะ เพราะงั้นไปซื้อ eBook ซะ!!!
https://www.mebmarket.com/ebook-278571-ปราญอาถรรพ์
![ปราญอาถรรพ์ [END] โดย Juharah @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01J9B31GGTGWTPVE4SQKF39R5Q/cover/01J9B31GGTGWTPVE4SQKF39R5Q-1728035580033 "ปราญอาถรรพ์ [END] โดย Juharah @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")