ปราญอาถรรพ์ [END] - Chapter 9 "หวานไม่เหมือนกับหน้า" โดย Juharah @Plotteller

ระหว่าง “ผี” กับ “ปราญยศ” อะไรน่ากลัวกว่ากัน? ...ได้ยินมาว่า 'โชคอนันต์' ถูกคนทำเสน่ห์ใส่ล่ะ แถมคุณผู้จัดการหน้าดุก็ชอบทำตัวแปลก ๆ

ปราญอาถรรพ์ [END] - Chapter 9 "หวานไม่เหมือนกับหน้า" โดย Juharah @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,รัก,ลึกลับ,อาชญากรรม,ดาร์ค,แซ่บ,นายเอกมึน,พระเอกโหด,พระเอกคลั่งรัก,พระเอกหล่อ,พระเอกหื่น,พระเอกรวย,พระเอกร้าย,พระเอกยันเดเระ,พระเอกขี้หึง,พระเอกขี้หวง,พระเอกครั่งรัก,โหด,รุนแรง,ระทึกขวัญ,20+,18+,อีโรติก,โรมานซ์,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

สารบัญ

เนื้อหา

Chapter 9 "หวานไม่เหมือนกับหน้า"

โชคมายืนประจำที่โถปัสสาวะชาย เขารูดซิปลงเตรียมทำธุระ สักพักก็มีร่างสูงใหญ่ของบางคนมาหยุดยืนอยู่โถข้าง ๆ เขา โชคเงยหน้าพยายามเพ่งเล็งมองอีกฝ่าย ก่อนจะชะงักค้าง ความเมาหายไปเล็กน้อย

ปราญยศ

โชคหันขวับกลับมา เขารีบทำธุระแล้วเดินไปที่อ่างล้างมือ ถัดไปไม่กี่วินาที ปราญยศก็เดินตามมา และเลือกหยุดที่อ่างข้าง ๆ เขา

โชคกู่ร้องในใจ เขาพยายามใช้ท่อนแขนค้ำตัวเองให้ยืนตรงไม่เอนเอียงจากอาการเมามาย พลางเหลือบมองอีกฝ่ายที่ถลกแขนเสื้อขึ้นถึงข้อศอก แล้วยื่นไปล้างมือที่อ่าง

โชคกลืนน้ำลายมองหยดน้ำที่เกาะตามกล้ามเนื้อมัดเล็ก เส้นเลือดปูดโปนเห็นเป็นสีเขียวตามความยาวแขนล่ำนั้น

Sex appeal ที่สูงชะลูดของปราญยศไม่ได้มีเฉพาะหน้าตาเท่านั้น มันรวมถึงรูปร่างทั้งหมดของเขาด้วย

ร่างกายของโชคพลันร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้ง เขาแอบแปลกใจในตนเองอยู่มากโข คงเพราะโชคเมา โชคถึงมองปราญยศดูน่ากินขนาดนี้ โชควักน้ำล้างหน้าล้างตา โดยไม่ลืมที่จะแปะไปถึงลำคอตนเองด้วย

ร่างสูงเหลือบมองหลังต้นคอขาวชุ่มน้ำ มันมีรอยจูบที่จางลงไปมาก แต่ก็สามารถรู้ได้ว่าคือรอยอะไร

เปรี๊ยะ...

โชคชะงัก เขาเงยหน้ามองเพดานกะทันหันจนตัวเองเซนิด ๆ โชคดีที่มีเคาน์เตอร์อ่างคอยค้ำตัวเขาไว้ไม่ให้ล้ม

ไฟตกอีกแล้ว...

เสียงไฟที่ใกล้จะดับดังเปรี๊ยะหลายรอบ พร้อมกับความสว่างที่กะพริบดับ ๆ ติด ๆ บรรยากาศตอนนี้โชครู้สึกราวกับมันเป็นเดจาวู เหมือนเขาเพิ่งผ่านเหตุการณ์แบบนี้กับปราญยศไปไม่กี่วันก่อนหน้านี้เอง

โชคกะพริบตาไล่ความพร่าเลือน เขามองร่างใหญ่ของปราญยศที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม อีกฝ่ายยืนมองท่าทีเขาเฉยเมยทิ้งระยะห่าง ก่อนที่โชคจะผวาเมื่อระหว่างที่ไฟติด ๆ ดับ ๆ เขากลับเห็นปราญยศหายไปหายมาจากตรงหน้าเขาสลับกับจังหวะไฟ

เสี้ยววินาทีหนึ่ง ปราญยศกลับมาพร้อมกับกลุ่มวิญญาณดำมืดยืนอยู่เต็มด้านหลังของเจ้าตัวนับสิบตนและหายไป ถึงจะเป็นเสี้ยววิ แต่มันกลับติดตาโชคแบบไม่มีทางจะลืมได้เลย

เฮือก!

โชคขาอ่อนเกือบล้มลง แต่ท่อนแขนแกร่งที่เปียกชุ่มของปราญยศเข้ามาคว้าประคองให้เขายืนขึ้นก่อนที่จะกองไปอยู่ที่พื้น โชคมองผ่านแผ่นหลังอีกฝ่ายอีกครั้ง แน่นอนว่ามีแต่ความว่างเปล่าเท่านั้น โชคจับแขนทั้งสองของปราญยศเป็นหลักยึดให้ตัวเองยืนขึ้น เมื่อเขาตั้งหลักได้แล้วจึงสูดลมหายใจเข้าปอดลึกตั้งสติ

สิ่งที่ลอยเข้าจมูกคือโคโลญจน์กลิ่นเซ็กซี่แต่มันแฝงไปด้วยกลิ่นบางอย่างที่โชคคุ้นจมูก โชคทำจมูกฟุดฟิดไปตามอกแกร่ง ปลายจมูกแดงเฉียดไปเฉียดมาทำคนที่ยืนเฉยกำหมัดแน่น แต่โชคที่สติไม่เต็มร้อยไม่ได้สนใจ เขาทำหน้ามึนงง พอตั้งใจดมเขากลับไม่ได้กลิ่นนั้นอีก

โชคมองมือที่ยังคงจับแขนอีกฝ่ายไว้ ค่อย ๆ ออกแรงบีบคลายสลับไปมาอย่างใจกล้า เขาแค่อยากรู้ว่ากล้ามเนื้อแน่น ๆ นี่มันให้ความรู้สึกยังไง

เพราะโชคไม่มี...

'สัมผัสสิ/จับเลย ชอบผู้ชายใช่ไหม' น้ำเสียงตื่นเต้นดังที่ข้างหูโชค คราวนี้ราวกับมีเสียงของสองคนซ้อนทับ แย่งกันพูด มันเต็มไปด้วยความวาดหวังและสนุก

โชคไล้มือตนเองลงไปเรื่อย ๆ จนถึงข้อมืออีกฝ่าย พอปราญยศยืนนิ่งแบบนี้ มันยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายคงไม่ถือสาคนเมา หรือไม่ก็หลับทั้งยืนไปแล้ว โชคคิดอะไรแปลก ๆ ที่ไม่สอดคล้องกับความเป็นจริงโดยไม่รู้ตัว

'ดูอึดอัดเหลือเกิน'

'คิดเหมือนกันไหม?'

โชคเลื่อนสายตาไปตามเสียงกระซิบ กางเกงพอดีตัวของผู้จัดการฝ่ายถูกรัดไว้ด้วยหัวเข็มขัดเงาที่สะโพก จุดสำคัญตรงกึ่งกลางนูนเด่นเห็นชัด เห็นแม้กระทั่งว่าอีกฝ่ายพาดมันไปไว้ฝั่งไหน...

มันดูอึดอัดจริง ๆ

ไวเท่าความคิดโชคเอื้อมมือไปคว้าหัวเข็มขัดของผู้จัดการหนุ่ม ทว่าอีกฝ่ายนั้นไวกว่า ปราญยศคว้ามือของโชคไว้ได้อย่างทันท่วงที มือโชคจึงทำได้แค่เพียงแตะหัวเหล็กเย็นเบา ๆ

"ตั้งสติ"

เสียงทุ้มที่แปลกหูไปเล็กน้อย มันติดสั่นเครือ โชคจึงเงยหน้าสบตาคม เขาใจกระตุกวูบมองคนที่เขากลัวมาตลอด แต่ตอนนี้โชคกลับรู้สึกอย่างอื่นมากกว่า โดยเฉพาะยามมองที่ริมฝีปากฉ่ำวาวนั่น

หิว...

'ทำเลยสิ/เร็วน่า อย่าช้า'

'รออยู่'

กลับกลายว่าโชคเป็นคนบ้าจี้ เขาคว้าปลายเนกไทหลวมของผู้จัดการอย่างเสียมารยาทให้ลงมาด้วยความแรงที่ทำให้อีกฝ่ายโน้มตัวลง โชคประกบปากของตัวเองเข้ากับอวัยวะเดียวกันของอีกคน ปรือตามองปราญยศมีสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด

โชคนิ่งไปกับการกระทำราวกับไม่ใช่ตนเอง แต่ริมฝีปากของปราญยศนั้นนุ่มหยุ่นกว่าที่จินตนาการไว้ ทำเอาโชคฮึกเหิมอีกครั้ง

เขาจับใบหน้าคมแล้วทำองศาบดขยี้ริมฝีปากแนบแน่นกว่าเดิม ริมฝีปากของคนกล้าขบเม้มความนุ่มราวกับกำลังสัมผัสมาชเมลโล่ที่ชอบกิน โชคเผยอปากเล็กโชว์ฟันคมที่พร้อมขบลงมา ฟันของโชคสัมผัสไปได้เล็กน้อย ปราญยศก็ผละออกไปรวดเร็วราวกับรู้ตัวว่าจะถูกกัด จนมือที่จับใบหน้าหล่อเหลาตกลงข้างตัวอย่างอ่อนแรง

ถึงจะช้าไปหน่อย...เพราะริมฝีปากแดงนั้นขึ้นรอยช้ำเล็ก ๆ โชครู้สึกอยากขำโดยไม่ทราบสาเหตุ จึงพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ "ฮึ ๆ"

"อะ"

โชคลอยหวือจากพื้นขึ้นมานั่งบนเคาน์เตอร์ โชคทำหน้างงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อกี้ปราญยศอุ้มเขาเหรอ? เขาที่หนักเกือบ 70 กิโลกรัมเนี่ยนะ!?

ขาเรียวถูกจับแยกออกกว้างเพื่อให้ปราญยศแทรกตัวเข้าไปชิดกับโชคได้มากขึ้น ปราญยศกวาดสายตาคมกริบที่ไหวระริกเล็กน้อยไปตามโครงหน้าเรียวไร้โหนกและกราม ใบหน้าขึ้นสีเลือดฝาดจนแดง เมื่อสังเกตใกล้ ๆ ถึงเห็นว่ามีสิวเม็ดเล็ก ๆ ขึ้นที่หางคิ้ว ตากลมปรือใสคลอเล็กน้อยเหมือนคนเมาทั่วไป สติของโชคน่าจะเหลือไม่ถึงครึ่ง

ปราญยศหัวเราะในลำคอ เขาไม่คาดคิดเลยสักนิดว่าจะถูกเจ้าตัวกระชากลงไปจูบแบบเด็ก ๆ แต่ทว่า...ร้อนแรง

"นี่คือวิธีแสดงออกกับคนที่คุณเกลียดเหรอ?"

"เหอ?" โชคส่งเสียงงง เขาประมวลผลไม่ทัน โชคไม่สามารถเข้าใจประโยคยาว ๆ ของปราญยศได้เลย

ระหว่างที่โชคกำลังตีกับตัวเองในความคิด ลำคอเขาจึงถูกรั้งด้วยมือใหญ่ให้เข้าประชิดใบหน้าดุดัน โชคเบิกตากว้างเมื่อริมฝีปากเขาถูกปิดอีกครั้ง เพียงแต่คราวนี้โชคไม่ใช่คนเริ่ม ปากที่เผยออยู่ก่อนแล้วถูกรุกล้ำได้โดยทันที ฟันคมของปราญยศขมเม้มริมฝีปากล่างอวบอิ่มของโชคย้ำไปย้ำมา ใครจะรู้ว่าปราญยศกำลังฝืนไม่ให้ตนเองกัดลงไปจนได้เลือด

"อึก อืม" โชคดันบ่าแกร่งออกด้วยแรงอันน้อยนิดที่เหลืออยู่ แต่เขาไม่สามารถสู้แรงที่ยึดต้นคอเขาไว้ได้เลย "หยะ..อุบ"

ลิ้นร้อนรุกล้ำเข้าไปทักทายกับความเปียกนุ่มด้านใน โชคหลับตาขมวดคิ้วไม่รู้จะตอบรับกับสัมผัสนั้นอย่างไรเพราะไร้ประสบการณ์ นี่ถือเป็นการจูบจริง ๆ ครั้งแรก ไม่ใช่จูบที่สัมผัสเพียงผิวเผินผ่านริมฝีปาก แต่โชคกำลังถูกดูดดึงแลกลิ้นครั้งแรกกับคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นหัวหน้า แต่ช่างแปลกเหลือเกิน ยิ่งลิ้นร้อนนั้นไล่ต้อนโชคมากเท่าไหร่ ใจโชคยิ่งเต้นสั่นไหวแทบจะหลุดออกจากอก ไม่อยากจะปฏิเสธเหมือนในคราแรก โชคตอบรับลิ้นเชี่ยวนั้นอย่างใจกล้า ท่ามกลางคำถามเต็มหัว

ทำไมลิ้นผู้จัดการฝ่ายถึงได้หวานขนาดนี้...

ช่างขัดกับใบหน้ายามจดจ้องโชคเหลือเกิน

ปราญยศปรือตามองอีกคนที่กำลังติดกับที่เขาวางไว้อย่างตั้งใจ ตาดำเหลือบมองตามท่อนแขนอีกคนที่อ้อมมาโอบรอบคอเขา ยิ่งทำให้ริมฝีปากแนบสนิทกันมากขึ้น ทว่าปราญยศชะงัก เขามองไปทางประตูที่ปิดสนิทราวกับรู้สึกถึงบางอย่าง

ตึง!

"โอย ปวดขี้ มาทำความสะอา..!!!"

ริมฝีปากถูกผละออกทันใด คนตัวเล็กกว่าร้องอื้ออึงอย่างเสียดาย แต่ก็ถูกปิดปากไว้อย่างรวดเร็วด้วยมือใหญ่ที่แทบจะบังทั้งหน้าโชคได้อยู่แล้ว หัวของเขาถูกจับให้ซุกจมอกแข็งแรง โชคร้องอื้ออึงไม่เข้าใจขณะที่ถูกปิดปาก พอรู้ว่าทำอะไรไม่ได้เขาจึงยอมนั่งนิ่ง ๆ

"ข..ขอโทษครับผู้จัด..การ"

ชายหนุ่มวัยรุ่นที่มาใหม่ยืนอึ้งตะลึง เขาพูดด้วยเสียงที่ขาด ๆ เกิน ๆ มองปราญยศและพยายามสอดสายตามองคนที่นั่งอยู่บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่ร่างใหญ่โตของปราญยศกลับบังอีกฝ่ายมิด ไม่โผล่มาแม้แต่เส้นผม เห็นเพียงแค่ท่อนขาเพรียวใต้กางเกงสแลกสีดำกับรองเท้าหนังธรรมดาที่ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าใคร

"จะมองอีกนานไหม"

"!!!" คนหนุ่มหน้าซีดเผือด มองใบหน้าที่เคยคิดว่าหล่อเหลามาตลอด ตอนนี้อีกฝ่ายกลับน่ากลัวจนเขาแทบฉี่ราด ทั้ง ๆ ที่ใบหน้านั้นก็ยังเป็นปราญยศเหมือนเดิม...

ไม่ มันรู้สึกแตกต่าง เขาจดจ้องนัยน์ตาดำสนิทไร้เงาอย่างผวา ก่อนจะวิ่งออกไปทันที

ปราญยศกัดกรามยังคงมองจุดเดิมหน้าประตูห้องน้ำที่ตอนนี้ว่างเปล่าแล้ว เขาหงุดหงิด...อย่างมาก

"อื้อ"

แรงดิ้นขลุกขลักในอกทำปราญยศได้สติ เขาหันมามองก่อนจะยิ้มบาง

'เห็นไหม'

'เรื่องจริงเหรอ!'

'เขาหายหงุดหงิดแล้ว?'

โชคขมวดคิ้ว รำคาญเสียงที่ดังขึ้นรอบด้าน เขาตั้งใจจะลืมตามองพวกคนที่ทำเขาอารมณ์ไม่ดี และมันก็ทำให้โชคชะงักค้างในเวลาต่อมาเมื่อมองเห็น

'โชคอนันต์จะเห็นหรือเปล่า?'

'ไม่รู้สิ แต่เขาจ้อง..'

"ฮะ.."

'...'

"อ้ากกกก!!!"

โชคกอดปราญยศแน่น เขามองกลุ่มความน่ากลัวที่ยืนแฝงตัวเต็มห้องน้ำอย่างไม่รู้จะเอาสายตาไปวางไว้ที่ไหน น้ำตาเริ่มไหลพรากออกมา

"ไม่ ไม่จริง ฉันเมา..เมา กูเมา" โชคหลับตาทึ้งเส้นผมตัวเอง แล้วลืมตาอีกครั้ง แต่สิ่งที่เห็นยังคงเหมือนเดิม

ผู้หญิงอุ้มเด็กร่างโชกเลือด

กลุ่มเงาดำหลายตน รวมถึงตนที่โชคเคยเห็นที่บริษัท

เด็กหญิงเด็กชายใส่ชุดเหมือนตุ๊กตายืนจับมือกันมองเขายิ้ม ๆ

ชายวัยฉกรรจ์ยืนนิ่งเหมือนกับคนหากแต่มีมีดเสียบที่หัวทะลุไปอีกฝั่ง

ชายชุดพ่อครัวยืนคอบิดผิดองศา

โชคกรีดร้องเสียสติ

"ออกไป!!!"

เสียงคำรามของปราญยศดังลั่นห้องน้ำทำโชคสะดุ้งผวา ใจแทบหยุดเต้น เขามองใบหน้าแข็งกร้าวที่ตวัดมองวิญญาณพวกนั้น เสียงที่โชคไม่เคยได้ยิน แต่เขาจินตนาการถึงมันได้ทุกครั้งยามเห็นหน้าของปราญยศ

ที่โชคสังเกต ไม่ใช่แค่โชคที่ตกใจ แต่สิ่งเหล่านั้นที่โชคเห็น มันก็ตกใจเช่นกัน ทำท่าหวาดผวามากกว่าโชคหลายเท่า พวกมันกู่ร้องเสียงสยดสยองก่อนจะพากันเลือนหายไปอย่างรวดเร็ว

โชคที่กำลังช็อกถูกอุ้มลอยโดยปราญยศ อีกฝ่ายพาเขาเข้าไปในห้องน้ำห้องหนึ่งและปิดลง โชคนั่งคร่อมอยู่บนตักปราญยศที่ปิดปากเขาเอาไว้ ไม่นานโชคก็ได้ยินเสียงเท้าหลายคู่กรูอยู่ด้านนอก ทำโชคหวาดกลัวว่าจะเป็นพวกมัน แต่โชคกลับถูกกดหัวให้ซุกอกปราญยศไว้

"เป็นอะไรไหมครับ!" เสียงร้อนรนดังจากด้านนอก

"อ้าว ไม่มีอะไรนี่"

"เฮ้ย เมื่อกี้ผมได้ยินจริง ๆ นะพี่ เสียงคนร้องน่ะ หลายเสียงด้วย"

"มึงหุบปาก อย่าพูดอะไรไม่เข้าท่านะ มันจะเที่ยงคืนแล้ว!" เสียงข่มขู่ลอดไรฟัน

"พ..พี่จะบอกว่าผมเจอ.."

"ถ้ามึงไม่หุบปาก กูจะฆ่ามึงให้ตายเฝ้าที่นี่อีกตัว"

"..."

"ไป!"

ปัง!

โชคฟังบทสนทนาด้านนอกด้วยใจสั่นไหว มันไม่สามารถตีความเป็นอย่างอื่นได้เลย ที่มั่วสุมที่นี่ย่อมต้องมีเรื่องที่มันเลวร้าย จนไม่สามารถแจ้งให้คนทั่วไปรู้ ด้วยเหตุผลทางธุรกิจ

โชคผลักตัวออกเล็กน้อย เขาเงยหน้ามองปราญยศอย่างเกรง ๆ และกลัวกับเหตุการณ์เมื่อครู่ เสียงของปราญยศยังคงฝังใจเขา

มันน่ากลัว จนแทบหยุดหายใจ...

แต่สีหน้าของปราญยศที่มองโชคตอนนี้กลับทำให้เขาเปลี่ยนใจ อีกฝ่ายยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย แต่แววตาที่มักจะเคร่งขรึมกลับสั่นไหว เต็มไปด้วยความกังวลจนโชครู้สึกสงสาร เขาสัมผัสใบหน้าเย็นเฉียบนั้นบางเบา ชะโงกหน้าแดงระเรื่อไปมอบจูบสัมผัสอ่อนโยนราวกับปลอบประโลม

ปราญยศกำลังกลัวเหมือนกันใช่ไหมนะ...

ภายในห้องน้ำที่เริ่มมีผู้คนเข้าออก แต่ไม่มีใครรู้เลยว่า ภายในห้องห้องหนึ่งนั้น เต็มไปด้วยเสียงจุมพิตร้อนระอุดังออกมา ที่หากใครได้ยิน ต้องมีสั่นไหวทางอารมณ์เป็นแน่

ฉากจูบ, Sex scene เป็นฉากที่สูบพลังงานแบบมาก ๆ เลยค่ะ T^T

รบกวนกดใจ คอมเม้นต์ กดเพิ่มเข้าชั้น กดติดตามเค้าหน่อยนะคะ เป็นกำลังใจให้หน่อยน้า