ระหว่าง “ผี” กับ “ปราญยศ” อะไรน่ากลัวกว่ากัน? ...ได้ยินมาว่า 'โชคอนันต์' ถูกคนทำเสน่ห์ใส่ล่ะ แถมคุณผู้จัดการหน้าดุก็ชอบทำตัวแปลก ๆ
ชาย-ชาย,รัก,ลึกลับ,อาชญากรรม,ดาร์ค,แซ่บ,นายเอกมึน,พระเอกโหด,พระเอกคลั่งรัก,พระเอกหล่อ,พระเอกหื่น,พระเอกรวย,พระเอกร้าย,พระเอกยันเดเระ,พระเอกขี้หึง,พระเอกขี้หวง,พระเอกครั่งรัก,โหด,รุนแรง,ระทึกขวัญ,20+,18+,อีโรติก,โรมานซ์,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ระหว่าง “ผี” กับ “ปราญยศ” อะไรน่ากลัวกว่ากัน? ...ได้ยินมาว่า 'โชคอนันต์' ถูกคนทำเสน่ห์ใส่ล่ะ แถมคุณผู้จัดการหน้าดุก็ชอบทำตัวแปลก ๆ
ผู้แต่ง
Juharah
เรื่องย่อ
X เนื้อหารุนแรงมาก โปรดอ่านคำเตือนโดยละเอียด X
- ปราญอาถรรพ์ -
โชคอนันต์ผู้ที่ใช้ชีวิตเรียบง่ายมาเกือบสามสิบปี จู่ ๆ ก็โดนผีตามรังควาน ถึงขั้นถูกทักว่า "โดนของ"
ชีวิตก็บัดซบพออยู่แล้วแท้ ๆ แต่ทำไมเดี๋ยวนี้ผู้จัดการฝ่ายอย่าง 'ปราญยศ' ที่โชคนั้นหลบเลี่ยงและเกรงกลัวนักหนา ถึงได้มาวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ สร้างความกดดันตลอดเวลา แถมยังล่วงรู้เรื่องที่โชคนั้นเห็นผีอีก ทว่าอีกฝ่ายกลับทำให้เหล่าผีร้ายพวกนั้นหลบเลี่ยงอย่างหวาดกลัว
หนทางแห่งแสงสว่างได้ปรากฏ ปราญยศจะทำให้โชคไม่ต้องเห็นผีอีกต่อไป โชคอนันต์ต้องยอมร้องขอความช่วยเหลือจากปราญยศ ผู้ซึ่งน่ากลัวกว่าผีเสียอีก!
"ผู้จัดการช่วยผมหน่อยได้ไหมครับ" - โชคอนันต์
"ผมจะได้อะไร?"
"ตามที่ผู้จัดการต้องการครับ"
โชคมองรอยยิ้มมุมปากที่ไม่ทราบเหตุผลของปราญยศ...มันดูเจ้าเล่ห์หรือเปล่านะ?
--------------------------------
"...ผมจะไม่มาทำโอทีในวันพรุ่งนี้ครับ" - โชคอนันต์
"บอกเหตุผลที่ดีมาสักข้อ"
"ผะ ผมจะไปแก้ของครับ"
--------------------------------
"คุณปราญยศ เมื่อคืนคุณไปไหนมา?" - โชคอนันต์
"ผมก็อยู่กับคุณไง"
"โกหก..." - โชคอนันต์
"ถ้าไม่อยู่บ้าน ผมจะอยู่ไหนกันนะ?"
"สายตาของคุณ เหมือนมันมีคำตอบอยู่แล้วเลย..."
"คุณคิดว่าผมเป็นฆาตกรด้วยหรือเปล่า หืม?"
- ปราญยศ -
เรื่อง : ปราญอาถรรพ์
ผู้เขียน : จูฮาราห์ (Juharah)
สำเร็จเมื่อ : 24/12/2023
สถานะ : จบแล้ว 15/03/2024
Chapter 15 "ความบอบช้ำ"
Warning ⚠️:: มีเนื้อหาการร่วมเพศ ขืนใจโดยที่ฝ่ายหนึ่งไม่ยินยอม เนื้อหาส่วนนี้มีไว้เพื่อดำเนินเรื่องต่อได้ในตอนถัด ๆ ไป ไม่ได้มีเจตนาสนับสนุนแนะนำให้ทำตามแต่อย่างใด ไม่มีใครในโลกที่ควรโดนขัดขืนทั้งร่างกายและจิตใจ โปรดใช้วิจารณญาณ...
ห้องที่อยู่หมุนคว้าง เขากำลังฝัน
โชคอยู่ระหว่างความฝันกับความจริง เขาถูกอำ...
ฝ่ามือใหญ่ของมันกอบกุมเข้าที่แก่นกายของโชคนวดคลึงไปพร้อมกับเอ็นหยาบใหญ่ของมันที่แข็งขืนมีความพร้อมตลอดเวลา โชคใช้มือดันข้อมือนั้นแต่ทว่ามันกลับไม่ขยับเลยสักนิด
โชคกลั้นใจไม่ให้ร้องไห้ เขาชะงักกึกเมื่อจมูกได้รับกลิ่นบางอย่างที่คุ้นเหลือเกิน กลิ่นที่หอม แต่เป็นหอมแปลก ๆ กลิ่นหอมที่ทำให้เมามายตาลาย
"กลิ่น...กลิ่นนี้"
โชคพึมพำ มองสิ่งตรงหน้าอย่างอึ้ง ๆ มันกำลังหัวเราะในลำคอจนอกไหวราวกับถูกใจที่โชคนั้นรู้ตัวแล้ว กลิ่นนั้นมันแผ่กระจายมาจากรอบ ๆ ตัวของมัน เขาได้รับกลิ่นนี้มาโดยตลอด มันมักจะตามติดตัวโชคอยู่เสมอ อย่างครั้งนั้นที่เขาอยู่ออฟฟิศ กลิ่นมันแรงเสียจนเขาเมาและเห็นภาพหลอน
"แก ตามฉันมา..ตั้งแต่เมื่..อ๊ะ ฮาา"
โชคมองแก่นกายของตัวเองอย่างอึ้ง ๆ ความสาดเสียวแล่นกระจายตั้งแต่ปลายเท้าเขาขึ้นมาถึงท่อนเอ็นในมือใหญ่ของความเลวร้ายที่อยู่ตรงหน้า จากอ่อนนุ่มกลายเป็นเริ่มแข็งขยาด โชคพยายามปิดจมูก ยิ่งเขาได้กลิ่น เขายิ่งกระสันอยาก ความรู้สึกเหมือนตอนที่โชคดูหนังผู้ใหญ่แล้วมีอารมณ์ร่วมไม่มีผิด
แต่ตรงหน้าโชคมันไม่ยอม มันเอามือข้างหนึ่งที่เหลือมารวบแขนเขาไว้ด้านหลัง ใบหน้าเงยขึ้นรับกลิ่นมัวเมาผ่านโพรงจมูกเข้าไปในปอดอย่างลื่นไหล ร่างกายที่บิดฝืนธรรมชาติทำให้โชคแอ่นกายหาจุดที่เส้นเอ็นสามารถคลายตัวได้อย่างอัตโนมัติ กลายเป็นว่าเปิดทางให้มันจู่โจมเขาง่ายดาย โดยโชคไม่มีโอกาสขัดขืนเลยสักนิด
ลิ้นเปียกของมันลามเลียตั้งแต่แอ่งลิ้นปี่ แล้วฉกเข้าที่ยอดอกนูนเด่นสีน้ำตาลอมแดง แปลกที่ลิ้นนั้นเย็นชืดแต่กลับสร้างความกระสันไปทั่วร่าง ยามที่มันขบเม้มดูดดึงจนยืดเล็กน้อยแก่นกายของโชคก็กระตุกรับในมือใหญ่ที่นวดเคล้นไม่ยอมรูดรั้งเสียที
"อ๊ะ อื้อออ" โชคกลั้นเสียงครางของตัวเอง เขาสมเพชตัวเองเหลือเกินที่กำลังมีอารมณ์ร่วมกับผี "พอแล้ว ฮึก..อา"
"คุณปราญยศช่วยด้วย...คุณผู้จัดการ ฮึก"
'...'
"คุณปราญยศ" โชคหวังใช้วิธีเดิม
โชคแอบแปลกใจที่คราวนี้มันไม่ยอมพูดอะไรเลยสักคำเดียว แถมมุกเดิมที่โชคเคยใช้แล้วสำเร็จ คราวนี้กลับไม่เป็นผล
โชครู้ได้ทันทีว่าชื่อของปราญยศช่วยเขาไม่ได้อีกแล้ว...
โชคคิดได้ไม่นานก็ต้องกลับมาสนใจตัวเอง ลิ้นร้อนมันไล้เลียขึ้นมาจนถึงไหปลาร้า ฟันคมของมันลากผ่านลาดไหล่และขบกัดจนเขานึกกลัวว่าเนื้อส่วนนั้นจะหายเข้าไปในปากผีร้ายอย่างมัน ถึงจะกลัวแต่ก็โล่งใจไปเปลาะหนึ่งเพราะมันไม่ได้ทำอย่างที่โชคคิด มันกัดเขาราวกับมันเขี้ยวเท่านั้น
โชคกำลังทำกับสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์ ความรู้สึกที่โอบล้อมก้ำกึ่งระหว่างความฝันกับความจริง
"อะ อย่ากัด ขอร้อง"
ที่แย่คือโชครู้สึกคล้อยตาม
และยินดีแบบไม่เข้าใจตนเอง...
โชคร้องขอยามที่ริมฝีปากชืดไล่ขบกัด ขบเม้มตามแนวลำคอหนักขึ้นจนโชคเกรงว่ามันจะเป็นรอย โชครับรู้ได้เลยว่าสติเขากำลังพร่าเลือนราวกับเพิ่งดื่มน้ำเมามาสิบเหยือก ศีรษะหนักอึ้งจนตกลงแนบบ่ากว้าง นัยน์ตาวาวด้วยหยาดน้ำแห่งความสลดเหม่อมองสันกรามของเงาดำเลือนราง จดจ้องมองลึกเข้าไป พยายามหาใบหน้าที่แท้จริงภายใต้ความน่ากลัว
พร่าเลือนราวกับอยู่ในนิทรา
ข้อมือของโชคทิ้งลงข้างตัวไร้แรงฝืนในตอนที่มันยอมปล่อยมือเขาเพื่อเอามือนั้นมาลูบไล้เขาไปทั่วร่าง โดยเฉพาะบริเวณบั้นท้าย ผีร้ายดูสนใจเป็นพิเศษ ก้อนกลมข้างซ้ายถูกดึงแยกออกจากข้างขวาอยู่เป็นระยะ
"อาา อึก"
ฝ่ามืออุ่นร้อนบีบกำที่ท่อนแขนแกร่ง เล็บจิกลงระบายอารมณ์ที่กำลังกระสันลงไป ยามที่แก่นกายของเขาเริ่มถูกปลุกปั่นรูดรั้งขึ้นลงเป็นท่วงจังหวะ ริมฝีปากแดงเผยอออกพรูลมหายใจหอบ ไม่อาจกลั้นเสียงครางแผ่ว "อ้ะ อื้ออ"
ลมหายใจของโชคเป่าระต้นคอหนา จนใบหน้าชั่วร้ายนั้นมืดขมึง สติมันขาดสะบั้น คิดไปเองว่าตนถูกยั่วยวน กลิ่นรัญจวนยิ่งแผ่ออกมาหมายมอมเมากายบางตรงหน้า มันยกสามนิ้วเรียวยาวตัวเองขึ้นมาเลียจนชุ่มแฉะ ก่อนส่งนิ้วแรกชำแรกเข้าไปในช่องทางหวานที่มันโหยหาทุกค่ำคืน กายบางยิ่งสะดุ้งตัวบดเบียดกับความแข็งแรงไปทุกสัดส่วน เสียงครางใสดังขึ้นอย่างไม่หยุดพักอยู่ข้างหูเงาดำทมิฬ สลับกับพร่ำบอกให้หยุดการกระทำชั่วร้ายลามก แต่กลับไม่รู้เลยว่า ร่างกายของตนนั้นลามกเสียยิ่งกว่า
สติครึ่งหนึ่งล่องลอย
นี่ไม่ใช่เรื่องจริง...
ตื่นสักทีโชคอนันต์
นิ้วใหญ่ยาวกว่าคนปกติชำแรกผ่านโพรงนุ่มเข้าไปจนสุดโคนอย่างไม่ยากเย็น ไม่เหมือนกับตอนที่นิ้วที่สองและที่สามพยายามตามเข้ามา ความเครียดเกร็งบีบรัดตัวกับสิ่งแปลกปลอม แต่สามนิ้วนั้นรู้ว่าควรจะไปสะกิดที่ตรงไหนถึงจะทำให้ร่างนี้กระสันที่สุด
"งึ อึ๊ อ๊าา..หยุดนะ ตรงนั้นไม่ได้" โชคเกร็งทั่วร่าง เขาไม่อาจบังคับให้ช่องทางเลิกตอดตุบกับมือที่สัมผัสจุดหนึ่งในร่างกาย โชคเกร็งสีหน้าเมื่อรู้สึกว่าเขากำลังเสร็จ "อะ อยะ.."
การจู่โจมพร้อมกันทั้งด้านหน้าและหลังเหมือนจะไม่เพียงต่อมัน ลิ้นชืดตวัดเลียยอดอกช้ำแดงสลับขมเม้ม แปลกที่ไม่เจ็บแต่กลับยิ่งสาดเสียว โชคจิกปลายนิ้วเท้าเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างกำลังพุ่งออกมาจากปลาย แต่ในวินาทีนั้นนิ้วทั้งสามก็ถอดถอนออกราวกับรู้อยู่แล้ว
โชครู้สึกค้างคา เขาทั้งกลัว แต่ก็หงุดหงิดขัดใจ...
ร่างโปร่งสูงถูกยกตัวลอย โชคมองท่อนเอ็นดำสนิทขนาดใหญ่ที่กระดกชิดช่องทางที่เบิกกว้างเล็กน้อยหลังถูกเตรียมพร้อม ส่วนปลายของมันเต็มไปด้วยน้ำลื่นสีดำเมื่อมที่ไหลซึมออกมาเลอะตามแนวเอ็น มันยังไม่ทิ้งตัวโชคลงไป แต่กลับใช้แววตาแดงก่ำประกายจดจ้องมาที่โชคและทันทีที่คนตัวเล็กสบตากับมัน สะโพกมนก็ถูกบังคับให้กดลงอย่างเอาแต่ใจ ความลื่นจากน้ำกามของมันทำให้ท่อนเอ็นขนาดเขื่องกระแทกเข้าไปได้เกินครึ่ง
"อ๊าา จะ เจ็บ" หยดน้ำตาเม็ดโตไหลร่วงเผาะออกมาจากตากลม แต่ลิ้นชืดไม่ยอมให้มันตกลงพื้น มันขยับเข้ามาลามเลียรองรับไว้ทุกหยาดหยด
รู้สึกเจ็บเหมือนเรื่องจริง...
แต่ก็พลันทำให้รู้สึกเหมือนฝัน
เขาฝัน...สิ่งที่รับรู้คือ วันนี้ความอัปยศมันไม่ได้มาเพื่อปลอบประโลม มันมาเพื่อลงโทษ
ตับ!
"อ๊าาา อึก อื๊อออ"
สะโพกที่กดลงในทีเดียวจนได้ยินหน้าขาแกร่งกระแทกกันก้นนุ่ม ความใหญ่โตเข้ามาได้เกือบสุดโคน โชครู้สึกถึงช่องทางที่ปริของตนเอง แต่ความเจ็บมันไม่เท่ากับยามที่ส่วนปลายความยาวนั้นกดเข้าที่จุดอ่อนกระสันภายในอย่างตั้งใจ ความอดกลั้นที่เดินทางถึงตรงปลายอยู่ก่อนแล้ว ได้แตกทะลุออกมาจากส่วนปลายท่อนเอ็นสีสวยเป็นน้ำรักขุ่นขาว เปรอะเปื้อนที่นอนและลำตัว
เสียงหายใจทุ้มพร่าดังข้างหูโชคในตอนที่มันหืดหาดจูบเม้มตามซอกคอ เพียงลากริมฝีปากผ่านเท่านั้น หรือหากมันกำหนัดต้องการมาก มันก็ทำเพียงใช้ลิ้นเลียปานสุนัข ทิ้งกายยักษ์ไว้ในตัว หยุดนิ่งรับการตอดรัดยามที่โชคเสร็จสม
กรามสันขมแน่นราวกับว่ามันอดทนไม่ไหวแล้ว ร่างโอชะแสนอร่อยตรงหน้าไม่หยุดตอดตุบโดยง่าย ยิ่งเพิ่มความต้องการ ท่อนเอ็นอวบใหญ่เริ่มเคลื่อนไหวกระแทกสวนสะโพกที่จับยึดไว้แน่นรัวเร็วและรุนแรง
"อะ..ไอ้เวรเอ้ย อ๊า"
โชคพูดปนเสียงคราง ทั้ง ๆ ที่โชคเพิ่งปลดปล่อย แต่ทว่าของเขามันแข็งขืนอีกแล้ว
ตาคมวาวโจทย์ตอนได้ยินเสียงสบถมันกระแทกกายหาจุดเสียวสร้างความทรมาน ฟันคมลากผ่านลำคอมากัดยอดอกซ้ำอย่างแรงจนขึ้นรอยฟัน
เพียะ! แปะ ๆ
ฝ่ามือขาวรุมตีใบหน้าน่ากลัวนั้นอย่างเจ็บปวดสลับกับตีทั่วตัวมันหวังให้ปล่อย
การบีดรัดโอบล้อมรอบแก่นกายทำมันนิ่วหน้ายอมปล่อยปากออกจากยอดปทุมที่แสนหลง มันลุกขึ้นยืนอุ้มเตงเปลี่ยนท่าให้โชคอนันต์ไปกึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟา ให้โชคมองเห็นความอัปยศที่ยืนตระหง่านเต็มความสูงทั้ง ๆ ที่ยังมีส่วนที่เชื่อมติดกันแน่น จับสะโพกเขาลอยขึ้นราวกับไร้น้ำหนัก มันส่งแรงกระแทกรัวเร็วพลันเงยหน้าขึ้นหอบหายใจด้วยความคลั่ง
โชคกัดปากกลั้นเสียงคราง ตาเหลือกมองเพดาน ฟังเสียงโซฟาขยับไหวรุนแรงกระแทกผนังห้องดังตึงตัง โชคเผลอมองช่องทางรักช้ำแดงของตัวเองที่เห็นได้ชัดเจน ราวกับความอัปยศตรงหน้ามันตั้งใจให้เขาเห็น มีเส้นขาวเหนียวสลับดำยืดยาวยามที่ถูกสอดใส่ กระแทกกระทั้นรุนแรง เป็นภาพที่น่าอายจนโชคต้องเบือนหน้าหนี
"อะ..อ๊ะ" โชคครางทรมาน ปลายแก่นกายเขาได้ลำเลียงน้ำระลอกสองมาถึงแล้ว มันจะปะทุในอีกไม่ช้าหากเขายังคงถูกกระทำที่ด้านหลังซ้ำ ๆ
ร่างใหญ่โตโน้มตัวลงมาหา ใช้มือใหญ่รูดรั้งท่อนเอ็นน่ารักในมือ
โชคปรือตามองใบหน้าเงามืดที่กำลังโน้มลงมาใกล้เขาเกือบชิด โชคมองริมฝีปากนั้นตกใจ
หมับ!
พลันเสี้ยววิ ฝ่ามือขาวของโชคยกขึ้นปิดปากมันไว้ทันก่อนที่มันจะ
จูบ...
โชคสบตาแดงก่ำวาวโจทย์ มันขบเม้มฝ่ามือที่ขวางกั้นเอาไว้พลางคำรามเครือยามกระแทกกระทั้น โชคนิ่วหน้าร้องครางออกมาเสียงดังปลดปล่อยหยาดน้ำเหนียวหนืดคลายความอึดอัด
สะโพกถูกกระแทกย้ำลึกจนสุด เขารู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังแล่นออกมาจากแก่นกายยักษ์ในตัว ความน่ากลัวกดตัวค้างพรูลมหายใจหนักเมื่อเสร็จสมอัดฉีดน้ำขุ่นดำเข้าโพรงรัก
โชคปล่อยหยาดน้ำตาหยดลงที่ข้างแก้มมองมันอย่างอดสู ปลายนิ้วโป้งใหญ่ลูบไล้ช่วยปาดน้ำตาออก มันก้มลงมาจูบซับดวงตากลม โชคยิ่งร่ำไห้สมเพชในตนเอง
โชคคงไม่มีทางลืมความฝันเลวร้ายนี้ไปชั่วชีวิต
ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนตอนนี้นะคะ 🙏🏼