ปราญอาถรรพ์ [END] - 📣 แจ้งตอนพิเศษ โดย Juharah @Plotteller

ระหว่าง “ผี” กับ “ปราญยศ” อะไรน่ากลัวกว่ากัน? ...ได้ยินมาว่า 'โชคอนันต์' ถูกคนทำเสน่ห์ใส่ล่ะ แถมคุณผู้จัดการหน้าดุก็ชอบทำตัวแปลก ๆ

ปราญอาถรรพ์ [END] - 📣 แจ้งตอนพิเศษ โดย Juharah @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,รัก,ลึกลับ,อาชญากรรม,ดาร์ค,แซ่บ,นายเอกมึน,พระเอกโหด,พระเอกคลั่งรัก,พระเอกหล่อ,พระเอกหื่น,พระเอกรวย,พระเอกร้าย,พระเอกยันเดเระ,พระเอกขี้หึง,พระเอกขี้หวง,พระเอกครั่งรัก,โหด,รุนแรง,ระทึกขวัญ,20+,18+,อีโรติก,โรมานซ์,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

Juharah

เรื่องย่อ

X เนื้อหารุนแรงมาก โปรดอ่านคำเตือนโดยละเอียด X

- ปราญอาถรรพ์ -

โชคอนันต์ผู้ที่ใช้ชีวิตเรียบง่ายมาเกือบสามสิบปี จู่ ๆ ก็โดนผีตามรังควาน ถึงขั้นถูกทักว่า "โดนของ"

ชีวิตก็บัดซบพออยู่แล้วแท้ ๆ แต่ทำไมเดี๋ยวนี้ผู้จัดการฝ่ายอย่าง 'ปราญยศ' ที่โชคนั้นหลบเลี่ยงและเกรงกลัวนักหนา ถึงได้มาวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ สร้างความกดดันตลอดเวลา แถมยังล่วงรู้เรื่องที่โชคนั้นเห็นผีอีก ทว่าอีกฝ่ายกลับทำให้เหล่าผีร้ายพวกนั้นหลบเลี่ยงอย่างหวาดกลัว

หนทางแห่งแสงสว่างได้ปรากฏ ปราญยศจะทำให้โชคไม่ต้องเห็นผีอีกต่อไป โชคอนันต์ต้องยอมร้องขอความช่วยเหลือจากปราญยศ ผู้ซึ่งน่ากลัวกว่าผีเสียอีก!

"ผู้จัดการช่วยผมหน่อยได้ไหมครับ" - โชคอนันต์

"ผมจะได้อะไร?"

"ตามที่ผู้จัดการต้องการครับ"

โชคมองรอยยิ้มมุมปากที่ไม่ทราบเหตุผลของปราญยศ...มันดูเจ้าเล่ห์หรือเปล่านะ?

--------------------------------

"...ผมจะไม่มาทำโอทีในวันพรุ่งนี้ครับ" - โชคอนันต์

"บอกเหตุผลที่ดีมาสักข้อ"

"ผะ ผมจะไปแก้ของครับ"

--------------------------------

"คุณปราญยศ เมื่อคืนคุณไปไหนมา?" - โชคอนันต์

"ผมก็อยู่กับคุณไง"

"โกหก..." - โชคอนันต์

"ถ้าไม่อยู่บ้าน ผมจะอยู่ไหนกันนะ?"

"สายตาของคุณ เหมือนมันมีคำตอบอยู่แล้วเลย..."

"คุณคิดว่าผมเป็นฆาตกรด้วยหรือเปล่า หืม?"

- ปราญยศ -

เรื่อง : ปราญอาถรรพ์

ผู้เขียน : จูฮาราห์ (Juharah)

สำเร็จเมื่อ : 24/12/2023

สถานะ : จบแล้ว 15/03/2024

สารบัญ

เนื้อหา

📣 แจ้งตอนพิเศษ

Q&A สิ่งที่ทุกคนคงสงสัย...

Q ใครที่ส่งผีมาหลอกโชค?

A วิญญาณทมิฬที่มาข่มเหงโชคในช่วงต้นเรื่องเป็นใครหรือตัวอะไร?

Q ทำไมผีทุกตนถึงหวั่นเกรงปราญยศ?

A จูฮาราห์: คำตอบทุกอย่างจูเฉลยไว้ใน Side story ทั้ง 2 ตอนค่ะ

Q ทำไมไม่เฉลยในเรื่องหลัก?

A จูฮาราห์: ขอตอบคล้าย ๆ ปราญยศค่ะ "เรื่องบางเรื่อง ไม่พูดจะดีกว่า" จูรู้สึกว่าจบแบบนี้นั้นเพียงพอแล้วค่ะ

Q น้องโชคอนันต์เสียพรหมจรรย์ให้ผีจริง ๆ เหรอ?

A จูฮาราห์: เฉลยอยู่ใน Side story ค่ะ ฮ่าาา ถ้าจูพูดไปตอนนี้ก็จะเป็นการเฉลยเลย แต่ถ้าใครที่ติดตามผลงานจูมา น่าจะพอรู้ ๆ รสนิยมของจูนะคะ ซึ่งเรื่องนี้...ไม่ต่างกันค่ะ :)

Q น้องโชคอนันต์รักปราญยศตอนไหน รักจริงไหม?

A จูฮาราห์: จูอยากให้ทุกคนลองวิเคราะห์คำตอบข้อนี้จากการที่อ่านมา 45 ตอน หากอ่านดี ๆ มองข้ามความสงสัย จูมั่นใจว่าคำตอบค่อนข้างชัดค่ะ...

ในฐานะผู้แต่ง: น้องโชคอนันต์รักปราญยศจริง ๆ ค่ะ ด้วยความใกล้ชิด การเอาใจใส่ การช่วยเหลือ และแน่นอน...ความรักที่มากเกินพอดีของปราญยศ มันล้นจนทะลัก ไม่มีทางที่น้องโชคจะไม่รักค่ะ ถึงแม้ปราญยศอาจจะหน้าตายไปหน่อย

Side story 1 ลงเว็บ

Side story I "อสุรคชไพศาล"

'ลูกชายของเขาเป็นตัวอะไร?'

...

ร่างสูงชะลูดเกือบสองเมตร ใบหน้าคร้ามคมเป็นสันชัดราวกับถูกสลักด้วยปลายมีดของจิตรกร ความเรียบเฉยแน่นิ่งนั้นเป็นเสน่ห์ที่มิอาจห้ามไม่ให้

มองได้ แต่หากได้สบตาตรง ๆ ก็เป็นอันต้องหลบหนีกันทุกคนเพราะความลึกลับราวกับจะถูกฉุดลงเหวสู่ความเวิ้งว้างนั้น ในสายตาทุกคน ปราญยศ อสุรคชไพศาล เป็นคนปกติที่พิเศษ เรียนจบนอกเข้าทำงานในบริษัทยักษ์ใหญ่ในตำแหน่งเริ่มต้นไม่ต่างจากคนทั่วไป ทั้ง ๆ ที่เจ้าตัวนั้นร่ำรวยมหาศาล พ่วงนามสกุลเก่าแก่แบบไม่มีใครกล้าหือ เขาก้าวกระโดดในหน้าที่การงานเพราะความสามารถเหลือล้น อยู่บริษัทคู่แข่งกับตระกูลของตนเองเพราะไม่กินเส้นกับบรรดาพี่น้องต่างแม่

จนกระทั่ง...

Side story 2 ลงเว็บ (แนะนำ! อยากให้อ่านตอนนี้มากๆ)

Side story II "ปราญยศ"

...

"นี่โชคอนันต์ นักศึกษาฝึกงานจากแผนกวางแผนครับ...โชค นี่คุณปราญยศ ผู้จัดการส่วนพัฒนาสินค้า"

ปราญยศหยุดมองเด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้น ๆ ผิวขาวเหลือง มีส่วนสูงเพียงหัวไหล่ของเขา ที่กำลังก้มหัวพนมมือไหว้อย่างช้า ๆ ตากลมเหมือนกวางนั้นหลุกหลิกไม่สบมองเขาโดยตรงแต่ก็แอบเชยช้อนตาระริกอ่อนไหวมองอย่างเกรง ๆ

ก้อนเนื้อในอกเต้นไหวรุนแรงแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิตสามสิบปี...

เสียงรองเท้ากระทบกับพื้นดังเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ จากนั้นควันขาวก็ปล่อยออกเชื่องช้าเมื่อเสียงนั้นหยุดอยู่ด้านข้างห่างไปหลายช่วงแขน ปราญยศค่อย ๆ หันศีรษะไปมองคนที่ยืนติดฝน

ปีครึ่งที่ไม่ได้เจอกัน โชคอนันต์ยังคงอยู่ที่นี่...

โชคอนันต์จำปราญยศไม่ได้

ราวกับถูกลิขิตให้ลืม...

ต้องทำอย่างไร ถึงจะได้โชคอนันต์มาครอง...