ผมตื่นมาก็พบกับผู้หญิงนอนอยู่ในอ้อมแขนของผม ตอนแรกก็ตกใจนึกว่าเมื่อคืนหลังจากที่เมาผมทำอะไรไร้สติลงไป แต่ยัยนี่กลับบอกว่าตัวเองนั้นเป็นผี ผมไม่เข้าใจเลย เกิดอะไรขึ้นเนี่ย
ดราม่า,ชาย-หญิง,รัก,แฟนตาซี,สืบสวนสอบสวน,สืบสวนสอบสวน,ผี,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
[Special part]
ห้องเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง...ภายในห้องมีเสียงของครูสาวและนักเรียนดังตีกันเจี๊ยวจ๊าวฟังไม่ได้ศัพท์ บ่งบอกเลยว่าคุณครูนั้นไม่ได้ตั้งใจสอนให้นักเรียนในห้องเข้าใจเลยแม้แต่น้อย เธอทำเพียงแค่สอนแบบขอไปทีให้งานจบเท่านั้น
แต่ผ่านไปไม่นานนัก เข็มนาฬิกาบนหน้าปัดนาฬิกาแขวนผนังข้างกระดานก็ขยับไปจนเกือบถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว นักเรียนหลายคนในห้องพากันรีบเก็บของใส่กระเป๋าเพื่อเตรียบกลับบ้านหลังจากจบคาบสุดท้ายนี้
ครูสาวที่เห็นแบบนั้นจึงเอ่ยหยุดการกระทำของเด็กๆ ห้องสี่ทับหกอย่างเลือดเย็นด้วยคำพูดเพียงไม่กี่ประโยค
"งั้น ครูขอสั่งงานเลยแล้วกันนะ จับคู่สามคน ประดิษฐ์ชิ้นงานอะไรก็ได้ที่ช่วยให้เรามีความสะดวกสบาย 15 คะแนนส่งพรุ่งนี้นะคะนักเรียน สำหรับวันนี้พอแค่นี้ค่ะ...หัวหน้า"
"นักเรียนเคารพ"
"ขอบคุณครับ/ค่ะ" สิ้นเสียงของเด็กทั้งห้อง ครูสาวก้าวขายาวเรียวพร้อมกับเท้าสวมส้นสูงสีน้ำตาลเข้มออกไปพ้นเขตประตู เสียงโห่ร้องอย่างหัวเสียของนักเรียนชายเกือบครึ่งห้องก็ดังขึ้นมาฉับพลัน
"มึงมาทำงานบ้านกูมั้ยบอย" ทิน เดินเข้ามาถามผู้เป็นเพื่อนที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋า ร่างสูงในชุดนักเรียนมัธยมปลาย สะพายกระเป๋าเพียงข้างเดียว บ่าซ้ายพาดด้วยสายกระเป๋าข้างซ้ายอีกข้างก็ปล่อยห้อยโต่งเต่งไปด้านหลัง
"อืมๆ ได้ๆ แล้วอีกคนนึงใครอ่ะ" เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากกระเป๋าหลังจากที่ยัดของทุกอย่างลงไปแล้วรูดซิบปิด
"อืมมมม..." ทินทำท่าครุ่นคิด ตั้งแต่ขึ้นม.4 มา งานชิ้นนี้เป็นงานกลุ่มงานแรกที่พวกเขาได้ทำแบบสามคน ปกตินั้นจะเป็นสองคนหรือสี่คนขึ้นไปมากกว่า แต่ยังไม่ทันที่ทินจะนึกออก ร่างสูงอีกร่างก็เดินเข้ามาด้านหลังสองเพื่อนซี้
"ขออยู่ด้วยสิ...ผมไม่มีกลุ่มอ่ะ"
บอยมองหน้าทิน ทินมองหน้าบอย ดวงตาคู่โตน้ำตาลกับดวงตาคมภายใต้กรอบแว่นกำลังสนทนากัน เกิดความเงียบชั่วขณะราวกับคู่เพื่อนซี้สองคนกำลังใช้กระแสจิตสื่อสารกัน...แล้วก็เข้าใจเสียด้วย
"เอาดิ/เค" สองเพื่อนซี้ที่เล่นจ้องตากันเมื่อครู่เอ่ยออกมาพร้อมกัน กริยาเมื่อครู่ทำคนมาใหม่เผยยิ้มละมุนครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มตาหยีแล้วเผยริมฝีปากพูด
"ขอบคุณ...แล้วนี่ไปทำงานเย็นนี้เลยไหม?"
"ใช่ๆ ไปทำงานบ้านผมน่ะ ผมทินนะ ส่วนนี่บอย" ว่าจบก็ใช้นิ้วเรียวชี้ไปที่เพื่อนซี้สี่ตา
"ฮ่าๆ ทำไมผมจะไม่รู้ล่ะ เราเรียนอยู่ห้องเดียวกันนะ...เอาเถอะๆ ผมกรีนที เรียกกรีนก็ได้" ร่างสูงยิ้มตาหยีอีกครั้ง
บ้านทิน...
"คุณหนูสวัสดีค่ะ" เมื่อมาถึง ป้าแจ่มป้าแม่บ้านที่อยู่มาตั้งแต่ทินยังเข้าห้องน้ำเองไม่เป็นเอ่ยทักคุณหนูของเธอ ที่ในตอนนี้โตขึ้นเป็นหนุ่มหล่อเนื้อหอม ใบหน้าคนสูงอายุเริ่มมีรอยเหี่ยวย่นตามวัย แต่รอยยิ้มที่มีให้ทินไม่เคยเปลี่ยนไปเลย
"ป้าแจ่ม แม่อยู่ไหนหรอครับ?" คนถูกเรียกคุณหนูเอ่ยถาม ขณะที่เดินนำเพื่อนๆ ทั้งสองที่ตัวหดเกร็งเป็นก้อนกลมด้วยความรู้สึกอยู่ผิดที่ ผิดทางมากๆ
"ห้องทำงานค่ะ คุณหนูให้ป้าเตรียมอะไรให้กินไหมคะ"
"ครับๆ ผมขอชากับคุกกี้นะครับป้าแจ่ม" ว่าจบก็ส่งยิ้มหวานให้แม่บ้านคนสนิทแทนคำขอบคุณ
"จ้าา ขึ้นไปรอที่ห้องนะคะคุณหนู เดี๋ยวป้าทำให้"
สิ้นเสียงป้าแจ่ม ร่างสูงทั้งสามคน (ที่ตอนนี้มีสองคนตัวหดเล็กลงเหลือกะติ้ดเดียวด้วยความเกร็ง) ก็เดินขึ้นบันไดไปยังห้องของเจ้าของชื่อทิน
"เดินตรงไปตรงนั้น ประตูทางซ้ายนะ อ่ะฝากกระเป๋าไปเก็บด้วย ไปบอกแม่ก่อน" ว่าจบก็โยนกระเป๋าเป้ให้เพื่อนซี้สี่ตาก่อนจะเดินแยกไปอีกทางเพื่อไปยังห้องทำงานของแม่
ก๊อกๆ สิ้นเสียงเคาะ ทินเอ่ย
"แม่ครับ ขอเข้าไปได้ไหม"
"จ๊ะ เข้ามาเลย" สิ้นเสียงตอบรับจากคนข้างใน ร่างสูงเปิดประตูไม้บานใหญ่เข้าไป ภาพที่เห็นคือมารดาของตนเองที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาสีน้ำตาลอ่อนในห้อง ตรงข้ามกันนั้นมีชายร่างใหญ่เพื่อนของแม่เขานั่งอยู่ด้วย เหมือนทั้งคู่จะคุยกันค่อนข้างจริงจัง
"ผมพาเพื่อนมาทำงานที่บ้านนะครับแม่" ทินเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะกวาดสายตามองในห้องอีกครั้ง และดวงตากลมก็สบกับนัยน์ตาสีน้ำตาลคู่ใหม่ เกิดความเงียบขึ้นในห้องเกือบสิบวินาที
"จ๊ะลูก อ๋อ นี่ลินนะจ๊ะ หลานของเพื่อนแม่ เอาน้องไปเล่นด้วยนะ แม่คุยธุระก่อน" ว่ากับลูกตนเองจบก็หันไปหาเด็กสาวตาแป๋วข้างๆ แน่นอนเธอไม่ได้เด็กถึงขนาดไม่รู้เรื่องอะไร แต่เธอก็ไม่ได้โตพอจะเข้าใจธุระอะไรของพวกผู้ใหญ่ "อ่ะลิน ไปอยู่กับพี่เขานะลูก"
เด็กหญิงยิ้มรับ ร่างเล็กเดินไปที่ประตูห้องซึ่งมีคนตัวสูงยืนรออยู่แล้ว
แกร๊ก! เสียงเปิดประตูห้องทำให้คนที่กำลังนั่งคุยกันในห้องเงียบไป ปรากฏร่างเจ้าของห้องที่คุ้นตากับเด็กหญิงที่ตัวสูงเพียง 160 เดินเข้ามาด้วย
"นี่หลานเพื่อนแม่กู แม่ให้พาน้องมาอยู่ด้วย"
"สวัสดีค่ะ ลินนะคะพี่ๆ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" เด็กสาวเอ่ยทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แก้มขาวนวลฟูขึ้นเมื่อเธอเผยยิ้มอ่อนหวาน
พี่ๆ ทั้งสองคนในห้องยิ้มรับก่อนจะสลับกันแนะนำตัว เด็กสาวผู้มาใหม่เดินตามผู้เป็นพี่เข้ามานั่งเพื่อร่วมวงสนทนา
[Special part End]
"บอย..."
"ตื่นก่อน..."
ผมลืมตาตื่นจากฝันเมื่อเกือบเจ็ดปีที่แล้ว ในตอนนั้นผมยังอยู่ม.4 นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้เจอลิน...แต่แปลก ทั้งๆ ที่ผมลืมเรื่องนี้ไปเกือบจะหมดแล้วนะทำไมถึงเอามาฝัน อีกทั้งภาพลินคนนั้น...ในฝันน่ะ มันเลือนรางราวกับถูกสมองผมปิดบังไว้
"เกิร์ล..."
"ตื่นสักที...ฉันหิวข้าว ธูปเหลืออยู่นะแต่วัตถุดิบหมดแล้วตั้งแต่เมื่อวาน นายไปซื้อได้ไหม" ไอ้ผมก็นึกว่าปลุกเพราะอะไร ที่แท้ก็แค่หิวข้าวสินะ
"กี่โมงแล้ว"
" 7 โมง"
"เกิร์ล!! เปลี่ยนเสื้อผ้า ไปเร็วฉันต้องรีบไปทำงานแล้ว ไว้ไปซื้อข้าวกินเอา"
"อย่าลืมหยิบธูปด้วย!!" เกิร์ลพูดก่อนจะกิ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองที่ตากไว้ในระเบียงมาเพื่อจะเปลี่ยน ส่วนผมก็ตอบเออออไปก่อนจะรีบวิ่งแจ้นเข้าไปในห้องน้ำจัดการตัวเองในตอนเช้าให้เรียบร้อย
7:24 น.นี่คือสิ่งที่ผมเห็นเพียงอย่างเดียวบนหน้าจอมือถือของผมหลังจากที่ผมอาบน้ำและแต่งตัวเสร็จพร้อมออกจากบ้าน ไปทำงาน...
"เกิร์ล! เสร็จหรือยัง!" ผมตะโกนเรียกยัยผีน้อยนั่นที่หายตัวไปไหนก็ไม่รู้หลังจากผมเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ
"อื้อ เสร็จแล้วๆ" ยัยนั่นตอบ มาแค่เสียงนะตัวหาย หรือจะกลายสภาพเป็นผีล่องหนแล้วล่ะ? แล้วอย่างนี้จะเลี้ยงยังไง??
ไม่ทันที่ผมจะเอ่ยถามว่าเจ้าของเสียงไปอยู่ที่ไหน ตัวต้นเสียงก็เดินออกมาจากตู้เสื้อผ้าของผม
"เข้าไปทำไม?" น่ากลัวมาก เหมือนผีตู้เสื้อผ้าเลย วันดีคืนดียัยนี่อาจจะหลอกผมจนหัวใจวาย...
"ส่องกระจก"
"ผีเห็นเงาตัวเองในกระจกด้วยหรอ"
"เห็นสิยะ!!"
"หยุดพูด!!! ไปได้แล้ว!!! เอาธูปมาใส่กระเป๋า!!" ผมพูดตัดบทเกิร์ล (เอาจริงๆ ถามไปงั้น ไม่ได้อยากรู้หรอก) ก่อนจะเปิดซิปกระเป๋าสะพายที่ไว้ใส่ของพกไปทำงานออกกว้างๆ เพื่อให้คนตัวเล็กยัดธูปห่อใหญ่ลงไปได้
หมับ!!! หลังจากมือน้อยๆ ยัดธูปลงไปในกระเป๋า ผมก็แบกเธอพร้อมกับกระเป๋านั้นขึ้นบ่าแล้ววิ่งออกจากห้องโดยไม่ลืมที่จะหันกลับมาล็อกห้องให้เรียบร้อย
