ใครบอกว่าเด็กเนิร์ดไม่มีประสบการณ์กันล่ะ หมาป่าในคราบแกะมีอยู่จริงนะ

แกงจืด รสแซ่บ - ตอนที่ 3 - โดย ศรกามเทพ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น,โรงเรียนไทย,เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

แกงจืด รสแซ่บ

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

รัก,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น

แท็คที่เกี่ยวข้อง

โรงเรียนไทย,เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ,แฟนตาซี

รายละเอียด

ใครบอกว่าเด็กเนิร์ดไม่มีประสบการณ์กันล่ะ หมาป่าในคราบแกะมีอยู่จริงนะ

ผู้แต่ง

ศรกามเทพ

เรื่องย่อ

สารบัญ

แกงจืด รสแซ่บ-ตอนที่ 1 -,แกงจืด รสแซ่บ-ตอนที่ 2 -,แกงจืด รสแซ่บ-ตอนที่ 3 -,แกงจืด รสแซ่บ-ตอนที่ 4 -,แกงจืด รสแซ่บ-ตอนที่ 5 -,แกงจืด รสแซ่บ-ตอนที่ 6 -,แกงจืด รสแซ่บ-ตอนที่ 7 -,แกงจืด รสแซ่บ-ตอนที่ 8 -

เนื้อหา

ตอนที่ 3 -

แต่พอผมลองมองกระจกดี ๆ แบบสายตาชัดเจนเหมือนสี่มิติก็พบว่ามันคือใบหน้าของผมเองเพราะผมพิสูจน์ด้วยมือของตัวเองที่มาลูบไล้ใบหน้าที่นุ่มเหมือนกับก้นเด็กและเรียบเนียน

"ตกใจหมดเลยนี่ดีนะที่หัวกะทิของห้องไม่อยู่ด้วยไม่งั้นฉันอายตายเลยนะเนี่ย! แทบอย่างแทรกแผ่นดินหนีให้หายไปจากโลกใบนี้เลยแหละ"

และเพราะใบหน้าของผมได้เปลี่ยนไปอย่างกับคนล่ะคนผมก็ได้เอาผ้าขนหนูที่ยังไม่ได้ใช้มาคลุมหัวเอาไว้จนเห็นแต่ลูกกะตาเท่านั้น

ก่อนที่จะออกมาก็ยิ่งระแวงกว่าเดิมและคิดแผนในหัวเป็นพันล้านว่าจะแก้ตัวกับเขาในสถานการณ์ตอนนี้ยังไงดี

"ทำไมคุณถึงคลุมหัวเหมือนไอ้โม่งอย่างนั้นล่ะครับ!? " ก่อนที่จะลุกขึ้นจากเตียงจนผมต้องเดินถอยหลังด้วยความกลัวและมึนงงเป็นอย่างมากว่าทำไมหัวกะทิของห้องถึงไม่มีกลิ่นคาวจากการสาวงูตัวใหญ่ แต่ดันมีกลิ่นกายที่หอมแมน ๆ อย่างกับฟีโรโมนทางเพศ "เดี๋ยวผมแกะให้มา..เดี๋ยวคุณไมเยอร์จะหายใจไม่ออกก่อนนะครับ"

ผมสะบัดมือเขาแล้วเดินถอยหลังไปอีกจนเพิ่งรู้ตัวว่าแผ่นหลังของตัวเองได้ชนกับตู้เสื้อผ้าอัตโนมัติเข้าให้แล้ว

"อย่ามายุ่งเรื่องของฉันดีกว่าน่า! รีบนอนตั้งแต่หัวค่ำเถอะพรุ่งนี้จะต้องไปโรงเรียนอีกนะ" แล้วผมก็เดินไปที่เตียงสีขาวที่มีกลิ่นหอมของดอกไม้อะไรสักอย่างที่เป็นคนล่ะกลิ่นที่อยู่บนโต๊ะก่อนที่จะล้มตัวนอนตะแคงโดยที่ผมหันไปทางขวาโชว์แผ่นหลังและก้นให้กับมเขาโดยที่มีเสื้อผ้าปกปิดเอาไว้

หัวกะทิของห้องยิ้มอ่อนก่อนที่จะส่ายหัวพร้อมกับถอนหายใจจนอกกระเพื่อมพร้อมกับยักไหล่ก่อนที่จะเดินไปที่เตียงแล้วล้มตัวลงนอนบ้างแถมยังกระเถิบเข้ามาใกล้ ๆ คนอีกคนจนหน้าอกและเป้าที่ยังตุงแนบแน่นกับแผ่นหลังและเขาก็ยังถือวิสาสะมาสวมกอดไมเยอร์อีกด้วยจนคนอีกคนถึงกับสะดุ้งไปทั้งตัว

"จะเข้าใกล้ฉันไปทำไมเนี่ย ?ออกไปห่าง ๆ เลยไป!"

"ก็เตียงมันแคบนี่ครับ" อย่ามาโกหกซะให้ยาก! เมื่อกี้เห็น ๆ อยู่ว่าเตียงมันกว้างมากแค่ไหน

"บอกให้ถอยไปไง! เดี๋ยวฉันก็ต่อยซะเลยนี่!" ผมขู่ขนาดนี้ก็ขอให้ได้ผลเถอะเพราะตอนนี้ใจผมมันไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วเพราะสาเหตุมันมาจากเป้ากางเกงของเขาที่กำลังเสียดสีที่ร่องก้นของผมอยู่นั่นแหละ

แถมยังทำให้ผมหัวหมุนอีกด้วย ความรู้สึกแปลก ๆ ในอกของผมนี่มันอะไรกันล่ะเนี่ย!

และเมื่อถึงเวลาที่ผมต้องนอนผมก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะขัดขืนหัวกะทิของห้องอีกจนผมเข้าสู่ภวังค์และเมื่อไมเยอร์ไม่ขัดขืนแล้วเขาจึงเริ่มเลื่อนมือขึ้นมาแถมยังถือวิสาสะเข้ามาในเสื้อเพื่อที่จะไปสัมผัสยอดอกที่แข็งเป็นไตเพราะความเย็นของแอร์

เขี่ยไปอย่างเมามันส์จนหนำใจ จากนั้นก็ฝังจมูกไปที่ซอกคอผิวสองสีเหมือนน้ำผึ้งแล้วสูดดมกลิ่นกายที่หอมเหมือนนมหวาน ๆ แถมยังจูบเบา ๆ อีกด้วยพร้อมกับหายใจหอบอย่างกับคนหื่นกาม

ถึงวันนี้ไม่ได้ปลดปล่อยน้ำแต่ได้ลักหลับเพื่อนร่วมห้องก็สามารถทำให้เขาฟินและแก่นกายกลับมาสงบได้โดยไม่คลั่งไปซะก่อน