คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิตหรือไม่
พรหมลิขิตที่ลิขิตคนสองคนที่เกิดวันเดียวกันปีเดียวกัน
ที่เกิดและโตคนละที่ให้มารักกัน..ในที่ที่ถูกลิขิตไว้
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,นิยายรัก ,นิยายรักชายหญิง,นิยายรัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิตหรือไม่
พรหมลิขิตที่ลิขิตคนสองคนที่เกิดวันเดียวกันปีเดียวกัน
ที่เกิดและโตคนละที่ให้มารักกัน..ในที่ที่ถูกลิขิตไว้
ผู้แต่ง
ราศี..พฤษภ..ปีฉลู
เรื่องย่อ
คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิตหรือไม่
พรหมลิขิตที่ลิขิตคนสองคนที่เกิดวันเดียวกันปีเดียวกัน
ที่เกิดและโตคนละที่ให้มารักกัน..ในที่ที่ถูกลิขิตไว้
แสงใต้
ใต้พิภพ วงศ์ษานุกูล หนุ่มคณะวิศวกรรมศาสตร์ ปี3
หนุ่มเหนือเชียงใหม่ ทายาทไร่ชาส่งนอก
ที่มีใบหน้าหวาน หล่อ แต่มีนิสัยเย็นชา พูดน้อย
เขาแค่เฝ้ารอใครสักคนที่เขามาเติมเต็มเขา
มีพี่น้อง 2 คน คือ พี่สาวชื่อ ทานตะวัน และพี่ชายชื่อ แผ่นดิน
มีเพื่อนในแก๊งพี่ว้ากปี3 คือ มาร์ค นาย และ คริส
เเสงเหนือ
เหนือนที วชิระอุดม สาวคณะเกษตรศาสตร์ ปี3
สาวใต้ ที่มีใบหน้าคม สาวใต้ที่มีผิวขาว ตัวเล็ก นิสัยห้าว ขยัน ไม่ยอมคน
ฐานะบ้านไม่ได้ร่ำรวย พออยู่พอกินทำให้เธอสู้ชีวิตทำงานเพื่อจะส่งตัวเองเรียนเพื่อไม่ให้รับกวนทางบ้าน
เป็นสาวที่เป็นดั่งแสงอาทิตย์ให้คนรอบข้าง มีพลังบวกเสมอ
มีพี่สาว 1 คน คือ เหนือวารี
มีเพื่อน 5 คน คือ เบลล์ บิว ภูผา ไทย และ ชีส
หลังจากที่แสงใต้ได้ยกลงจากตึกเสร็จ ก็มานั่งรอเพื่อนที่ใต้ต้นไม้ข้างลานเกียร์ ระหว่างรอเพื่อนก็หยิบโทรศัพท์ของแสงเหนือขึ้นมาดู
แล้วกดใส่รหัสโดยเดาจากวันเกิดตัวเองพร้อมอุทานออกมาอย่างเบา ๆ ว่า
“เข้าได้ด้วยแหะ สงสัยเป็นแฟนคลับเราแน่เลยถึงตั้งรหัสโทรศัพท์เป็นวันเกิดเรา” แสงใต้พึมพำแล้วก็ยิ้มๆ นั่งเลื่อนดูรูปในแกลเลอรี่ไปเรื่อยเรื่อย พลางคิดในใจ ใครบอกเด็กเกษตรไม่น่ารักวะ น่ารักจะได้ตาย น่ารักกว่าคณะนิเทศศาสตร์อีก
พอเลื่อนดูไปเรื่อยเรื่อยก็เห็นภาพแสงเหนือถ่ายคู่กับไทย กับ ชีส จะนึกหึงจนคิ้วขมวด เป็นสาวเป็นแส้ใกล้ชิดผู้ชายแบบนี้ได้ยังไง ไหนรูปถ่ายกับภูผาอีก ไอภูผาก็ไม่ค่อยลงรูปเพื่อนในIG งั้นเขาคงเห็นความน่ารักไปตั้งนานแล้ว เลื่อนดูไปเรื่อยเรื่อยจนได้ยินเสียง เพื่อนตัวดีอย่างนายเอ่ยขึ้น
“แอบส่องสาวที่ไหนวะ น่ารักจังวะ”
“คณะเกษตรศาสตร์” แสงใต้บอกนายด้วยเสียงเรียบๆ
“สาวเกษตรสวยขนาดนี้ เลยเหรอวะ ถึงว่าพวกไอไทยไม่เคยให้พวกเราไปถึงคณะมันมีของดีแบบนี้นี่เอง” คริสบ่นอย่างหัวเสีย
“แล้วพวกมึงทำงานเสร็จแล้วเหรอ?” แสงถามเพื่อนทั้ง 3 คน
“เสร็จแล้ว เห็นไอคริสบอกว่ามึงจะไปซุ้มคณะเกษตรเหรอ มึงไปทำไม? อย่าบอกนะว่าจะไปจีบคนในรูป” มาร์คบอกแสงใต้พร้อมเอ่ยถามอย่างสงสัย
“เปล่าจะเอาโทรศัพท์ไปคืนเจ้าของ พอดีเมื่อวานเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยทำให้โทรศัพท์เขากับกูสลับกัน” แสงใต้บอกเพื่อนทั้ง 3 คน
“อ้อ ถึงว่าเมื่อเช้ามึงบอกกูว่าถ้ารับจะตกใจ” คริสเอ่ยขึ้นหลังจากแสงใต้เฉลยออกมา
“ปะ งั้นไปซุ้มคณะเกษตรกันเถอะจะไปหาอะไรกินต่อหิวแล้ว” นายบอกเพื่อนพร้อมเดินนำไปทางที่จัดงาน
ทั้ง 3 คนจึงเดินตามนายไปทางที่มีคณะเกษตรจัดซุ้ม ระหว่างทางก็มาสาวๆ มองตาม กลุ่มแสงใต้อย่างจับจ้อง มีทั้งเสีงฮือฮาเพราะอยากรู้ว่ากลุ่มนี้จะไปจบที่คณะไหน เพราะไม่ใช่ทางไปคณะที่ทั้ง 4 คนเรียนอยู่
ในขณะที่คณะเกษตรศาสตร์กำลังช่วยกันทำงานกันขะมักเขม้น ได้มีกลุ่มคณะวิศวกรรมศาสตร์เดินตรงดิ่งมาทางซุ้มจัดงานของคณะเกษตรศาสตร์ โดยมีอาโปที่กำลังยืนกอดอกมองรุ่นน้องทำงานได้เห็นกลุ่มคณะวิศวกรรมศาสตร์เดินตรงมาทางนี้เลยเอ่ยถามไทยออกไป
“ไอไทย มึงไปก่อเรื่องอะไรไว้อีก คู่อริมึงเดินเสื้อแดงมาโน่นแล้ว”
“เปล่าพี่ พอดีไอเหนือมันเก็บกระเป๋ากับโทรศัพท์ไอใต้ได้มันคงมาตามคืนมั้ง” ไทยบอกรุ่นพี่พร้อมวางมือจากงานที่ทำมายืนรอ
ทั้งชิสและภูผาเห็นแบบนั้นก็เดินตามมาด้วยพร้อมรุ่นพี่อีก 2 คน แหละเพื่อนในรุ่นอีก 3 คน
“มายืนรอเป็นหมารอกระดูกเลยนะมึง” คริสเอ่ยกวนไทย
“แล้วมึงมาทำไม ไอคริส” ไทยเอ่ยถามกลับ
“กูมาปกป้องเพื่อนกู ทำไมมาไม่ได้ มีของดีแล้วทำหวง” คริสเอยพร้อมมองหน้ารุ่นพี่ที่เป็นรองหัวหน้าอย่างอิงอิง
“ของดีอะไรมึงไอคริสอย่าพูดหมาหมานะโว้ย ถ้าจะมาหม้อสาวก็ไปคณะอื่นอย่ามายุ่งคณะกู” ไทยโวยวายอย่างหัวเสียแถมจะใส่เดี่ยวกับคริสอีกต่างหากดีที่อาโปและเพื่อนๆ อยู่จึงช่วยห้าม ทำให้นักศึกษาต่างคณะแถวนั้นมองกันใหญ่เพราะคิดว่ามีเรื่อง
“กูเอาของเพื่อนมึงมาคืน “เป็นแสงใต้ที่เอ่ยตัดบทตัดปัญหา
“รอแปบ ละกันเดี๋ยวกูเรียกไอเหนือให้” ภูผาบอกญาติตัวเองพร้อมกับเดินไปเรียกแสงเหนือมาให้
รอสักพักแสงเหนือก็เดินออกมาพร้อมบิวและเบลล์ พอ 3 สาวเดินออกมาสร้างความตกตะลึงให้ผู้ชายหายหลายคนในแถวนั้นได้ไม่น้อย รวมไปถึง 4 หนุ่มต่างคณะที่มานี้ด้วย
“เหนือเอาของคืนมันไป เบื่อขี้หน้ามันแล้ว” ไทยเอ่ยบอกแสงเหนือ พอเห็นคู่อริมองเพื่อนสาวแบบนั้น
“สวัสดี เราชื่อแสงเหนือ นี้เบลล์และบิว” แสงเหนือเอ่ยทักทายพวกแสงใต้
“สวัสดี เราแสงใต้ นี้มาร์ค นาย และคริส เราเอาโทรศัพท์เธอมาคืน” แสงใต้เอ่ยทักอย่างเขินแต่ก็เก็บอารมณ์เขินไว้ก่อนเอ่ยแนะนำเพื่อนและแสดงความประสงค์ที่มา
“นี้โทรศัพท์นาย และกระเป๋าเงินนายที่เราเก็บได้เมื่อ2 วันก่อนที่ตลาดนัดกลางคืนหลังมหาลัยตรงร้านก๋วยเตี๋ยว นายเช็กดูก่อนก็ได้นะว่าครบไหม” แสงเหนือบอกแสงใต้และยื่นของให้
“นี้โทรศัพท์เธอ” แสงใต้บอกแล้วยื่นของคืนเช่นกันในขณะยื่นพยายามไม่ให้มือสั่น
“ได้ของแล้วก็อพยพกลับถิ่นพวกมึงได้ละ พวกกูจะทำงานทำการมายืนเกะกะให้คนมองอยู่ได้” ไทยบอกแสงใต้กับเพื่อนๆ
“โถ่ กูอยากจะมาหามึงมากมั้ง” คริสเอ่ยขึ้นแบบกวนๆ
“ยังไง ก็ขอบคุณนะที่เก็บกระเป๋าสตางค์เราแล้วเอามาคืนให้นะ” แสงใต้เอ่ยขอบคุณแสงเหนือ
“ไม่เป็นไร” แสงเหนือพยักหน้าแล้วเอ่ยกับแสงใต้
“ใกล้เที่ยงแล้วไปหาอะไรกินไหมเดี๋ยวเราเลี้ยงถือว่าเป็นคำขอบคุณ เลี้ยงพวกมึงด้วยไปไหม” แสงใต้เอ่ยถามแสงเหนือและประโยคหลังเอยถามไทย
“เพื่อนกู กูเลี้ยงเองแหละ” ไทยเอ่ยบอกแสงใต้อย่าไม่สบอารมณ์
“ออ ไม่เป็นไร วันนี้รุ่นพี่ปี 4 สั่งข้าวมาแล้วละ” แสงเหนือเอ่ยตัดปัญหา เหนื่อยฟังไทยกับเพื่อนๆ แสงใต้ ทะเลาะกัน
“ปะ แยกย้ายเถอะมึงกลับคณะไปตั้งหลักก่อน ไอไทยหวงเพื่อนขนาดนี้” นายกระซิบบอกแสงใต้อย่างเบาๆ
“ใช่มึง คนมองเยอะเลย” มาร์คบอกเพื่อนพร้อมมองไปรอบ
“งั้นเรากลับก่อนนะ ยังไงก็ขอบคุณ” แสงใต้บอกแสงเหนือ
“กูกลับแล้วนะ เดี๋ยวมาหาใหม่” คริสเอยกับไทยแบบขยิบตา พร้อมชโงกมองอิงอิง แล้วโบกมือ บ๊ายบายไทยเชิงหยอกล้อไทย
สร้างความโมโหให้ไทยได้ดีที่เดียว ตะโกนกลับไปอย่างหัวเสีย
“คณะกูไม่ต้อนรับมึง”
หลังจากที่ทั้ง 4 คนหันหลังเดินออกไป นักศึกษาแถวนั้นก็พากันกระจายแตกออกไป ไปทำงานคณะใครคณะมัน