เกิดใหม่เป็นเด็กชอบค้าขาย - ตอนที่ 2 เริ่มต้นชีวิตใหม่ในร่างเด็ก โดย memorym @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,เกิดใหม่,เรื่องสั้น

วาย,เกิดใหม่ ,ค้าขาย,พล็อตสร้างกระแส

พนักงานกินเงินเดือนอย่างผมที่ชอบค้าขายดันต้องมาตายเพราะหมาข้างบ้านวิ่งไล่กัดตอนเดินกลับบ้านให้ตาย ไอ้หมาบ้า! ช่างไม่เห็นใจกันเลย เอาเถอะอย่างน้อย เกิดใหม่ทั้งทีกิจการค้าขายของอาซิ้มต้องร่ำรวย!!

ผู้แต่ง

memorym

เรื่องย่อ

อาซิ้มจะไม่ทน หลังจากเปิดร้านขายของมานานจนโด่งดังในทั่ว

หล่าต้องมาแพ้ราบคาบให้กับร้านคู่แข่งอย่างไอ้บ้าเชสเตอร์ฝั่งตรงข้ามที่เพิ่งเปิดร้านใหม่มาหมาด ๆ เพียงแค่ขายจิ๋มกระป๋องเพียงสองเดือนก็ตีตัวขึ้นมาเป็นคู่แข่งจนเกือบจะแซงหน้ากันไปแล้ว 

แบบนี้คนอย่างอาซิ้มคงต้องหาทางกำจัดคู่แข่งอย่างเขาลงให้จนได้ 

คอยดูเถอะเชสเตอร์ร้านนายต้องไม่ได้เกิดเพราะฉันคนนี้ !! 

ร้านของฉันต้องเป็นที่หนึ่งในใต้หล่าสิวะ

(สงสัยผมคงดูหนังจีนกำลังภายในมากไปเลยติดสำนวนมานิดหน่อย)

หึย!! 

แต่แล้ว..มันดันไม่เป็นอย่างนั้นนี่สิ…

หลังจากมาเกิดใหม่ดันมาเจอเด็กหัวทองที่ดันชื่อเหมือนเจ้านายเก่าตัวเองแถมนิสัยยังเหมือนกันอีกอย่างกับแกะ

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย

"นี่อาซิ้ม ชาติหน้า ฉันขอจีบนายได้ไหม"

ไหนจะไอ้บ้าเชสเตอร์ขายจิ๋มกระป๋องหน้ากวนบาทาน้อยๆของผมนั่นอีก

****

ไอ้เจ้าบ้าเชสเตอร์หยุดนะ...นี่นายจะทำอะไรฉัน

ปล่อยฉันนะ!!

อึก อัก  นั่นอะไร ยะ ใหญ่เท่าแขน

ติดตามตอนต่อไปได้ในเนื้อเรื่อง 

เกิดใหม่เป็นเด็กชอบค้าขาย

#อาซิ้มน้อยชอบค้าขาย 

เกิดใหม่เป็นเด็กชอบค้าขาย-ตอนที่ 1 ชะตากรรม,เกิดใหม่เป็นเด็กชอบค้าขาย-ตอนที่ 2 เริ่มต้นชีวิตใหม่ในร่างเด็ก,เกิดใหม่เป็นเด็กชอบค้าขาย-ตอนที่ 3 ในวัยอายุ 3 ขวบ

“พ่อ ทำไมลูกไม่ยอมลืมตาสักทีล่ะ” อินทราหญิงวัยกลางคนเอ่ยขึ้นกับอาทิตย์สามี

“อัยยะ อินก็ ลูกเราเพิ่งจะคลอด น้องก็รีบจริง” 

“แฮะ แฮะ ก็ฉันอยากเห็นลูกลืมตาเร็ว ๆ  นี่นา  นี่นา พี่ดูปากน้อย ๆ ของลูกนั่นสิ น่ารักซะจริง นี่พ่อรีบตั้งชื่อให้ลูกของเราเร็วเข้า” อินทราบอกสามี

“น้องชื่ออินทรา พี่ชื่ออาทิตย์ งั้นพี่ให้ลูกชื่อ อาซิ้ม ดีหรือเปล่า”

“อาซิ้ม อื้ม ชื่อเพราะ งั้นฉันเอาชื่อนี้แหละ”

“งั้นน้องอยู่กับลูกไปก่อนนะ พี่จะไปจ่ายค่าทำคลอดน้อง”

“จ้ะ ไปเถอะ ฉันกับลูกนอนรอพี่ที่ห้องนี่แหละ” อินทราพูดกับสามีก่อนสามีของเธอจะเดินออกจากห้องพักฟื้นไป

อินทราหญิงสาววัยกลางคนให้กำเนิดลูกชายตัวน้อยในวันที่ทุกอย่างโกลาหลในช่วงที่เศรษฐกิจกำลังย่ำแย่ ยังดีที่เธอและสามียังพอมีเงินเหลือเก็บจากการทำงานอยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นคงได้ไปทำเรื่องกู้ยืมคนอื่นมาคลอดลูกเป็นแน่

“อาซิ้ม ลูกนี่นะ เกิดมาในช่วงที่พ่อกับแม่กำลังลำบาก แม่จะเลี้ยงเอ็งไหวไหมเนี่ยเจ้าตัวแสบ” อินทราพูดกับลูกน้อยในอ้อมอกที่กำลังดูดนมจ๊วบ ๆ จากเต้าอย่างเอร็ดอร่อย

“เอาเถอะ พ่อกับแม่ไปขอลูกมาหลายที่ไม่เคยได้ บทลูกจะมาก็ดันมาตอนแม่กับพ่อไม่พร้อมซะอย่างนั้น”

อินทราหมายถึงการเงินในการเลี้ยงดูบุตรชายตัวน้อยของเธอนั้นไม่พร้อม เพราะเมื่อก่อนเธออยากมีลูกนานแล้วตั้งแต่แต่งงานใหม่ ๆ และเธอได้ไปขอลูกชายอยู่หลายที่แต่ก็ไม่เคยจะได้ ทำทุกวิถีทางลูกก็ไม่ยอมมาสักที แต่บทจะมาก็มาเปรี้ยงเดียวไอ้ตอนที่ไปขอกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์หน้าหมู่บ้านซะอย่างนั้น ครั้งนี้ที่ขอไปคงต้องหอบกล้วยกับน้ำแดงไปถวายตากับยายหน้าหมู่บ้านซะหน่อยแล้ว

อึก เสียงใครพูดน่ะ เด็กน้อยพยายามลืมตาขึ้น อะ ทำไมที่ปากรู้สึกถึงน้ำอะไรไหลเข้ามาล่ะ งื้อ นี่มันคืออะไร

อึก อึก จ๊วบ ๆ ปากเล็กลองดูดมันอีกครั้ง นี่ผมอยู่ที่ไหนเนี่ย นี่มันน้ำนมนี่ อาซิ้มครุ่นคิด นะนี่อย่าบอกนะว่าผมยังไม่ตายน่ะ

เอ๊ะ! แต่ว่าผมตายไปแล้วไม่ใช่เหรอในฝูงหมาบ้าพวกนั้น

“อาซิ้ม นี่ลูกไปหิวมาจากไหนเนี่ย ค่อย ค่อยกินสิลูก เดี๋ยวก็สำลักเอาหรอก” เสียงหวานของอินทราเอ่ยขึ้นกับลูกชาย

อาซิ้ม ลูก อ๊ะ นี่ ผมอยู่ที่ไหน ลูกอะไร ใครลูก??

ตาเล็กค่อย ๆ เปิดขึ้นหลังจากพยายามอยู่นานในที่สุดก็ลืมตาได้สักที

 อินทราเมื่อเห็นว่าลูกน้อยของเธอลืมตาขึ้น เธอตื่นเต้นยกใหญ่

“อาซิ้ม นี่ลูกของแม่ลืมตาได้แล้ว คริคริ” นิ้วมือเรียวของอินทราเขี่ยแก้มเล็กของลูกชายเล่นไปมา

อะ อย่าเขี่ยสิ มันจักจี้ อาซิ้มพูดขึ้นในใจ เธอเป็นใครน่ะ แม่ของผมงั้นเหรอ อะนี่ผมตายแล้วเกิดใหม่งั้นเหรอ

0.0 เด็กหนุ่มตกใจ ตื่นมาอีกทีก็กลายเป็นเด็กแรกเกิดไปซะแล้ว

เอาล่ะ ผมคงต้องเรียบเรียงความคิดของตัวเองใหม่ นี่ผมเพิ่งจะโดนหมากัดตายมาและแถมร้องตะโกนแหกปากจนแสบคอก็ไม่มีใครมาช่วย ชีวิตของผมทำไมถึงได้รันทดขนาดนี้นะ แต่ยังดีสวรรค์ยังมีตา เห็นใจให้ผมมาเกิดใหม่

ถึงแม้จะยังไม่รู้เรื่องอะไรกับครอบครัวใหม่ของตัวเองก็เถอะ แต่หวังว่าชีวิตใหม่ของผมจะดีขึ้นกว่าเดิมละนะ ดีเหมือนกันผมคงไม่ได้เจอคุณอคินเจ้านายของผมแล้ว ออกมาจากความสัมพันธ์แบบนั้นก็ดีเหมือนกัน เด็กน้อยคิด

จะว่าไปน้ำนมแม่นี่พอมาอยู่ในร่างเด็กแบบนี้แล้วยังจำความทรงจำเดิมได้โคตรเจ๋ง นมแม่นี่ก็อร่อยดีเหมือนกันแฮะ ชายหนุ่มคิด

จ๊วบ จ๊วบ เด็กน้อยไม่รอช้าดูดนมจากเต้าจนหลับคาอกของแม่ไป อินทราเมื่อเห็นว่าลูกหลับไปแล้วจึงค่อย ๆ ยกตัวลูกออกจากเต้าและนำไปวางบนรถเข็นเด็กแทน

ก่อนเธอจะส่องดูเจ้าตัวน้อยที่กำลังหลับไปและยกยิ้มออกมาพร้อมกับเดินมานอนลงที่เตียงเพื่อพักผ่อนบ้าง เมื่อสามีของเธอกลับมาเห็นว่าภรรยาและลูกหลับไปแล้ว จึงเดินไปนั่งพักที่โซฟาและเอนตัวลงนอนพักผ่อนบ้าง

สามวันต่อมากอินทรายังคงพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาล คุณหมอให้พยาบาลสาวเข้ามาแจ้งว่าสามารถกลับบ้านได้แล้ว เธอและสามีจึงเก็บข้าวของเตรียมตัวกลับบ้าน ส่วนเจ้าลูกชายยังคงหลับปุ๋ยเนื่องจากยังเช้าอยู่

อาซิ้มลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนสายเมื่อรู้สึกหิว

แจ๊บ แจ๊บ แจ๊บ เสียงปากน้อย ๆ ขยับขึ้น เปลือกตาเล็กถูกเปิดขึ้นมองออกไปดูรอบ ๆ

หือ?? ที่นี่ที่ไหน

“เรากลับบ้านกันแล้วลูก หิวใช่ไหม รอแม่เปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บหนึ่งนะ” อินทราบอกกับลูกชายตัวน้อยที่นอนอยู่บนเปลเด็ก ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสบาย ๆ 

อ๊ะ นี่บ้านผมงั้นเหรอ ภายในบ้านไม่ได้ดูกว้างอะไรมากนักแต่กลับรู้สึกอบอุ่น เหมือนที่บ้านเดิมไม้ทีผิดแต่ว่าบ้านเดิมของผมไม่มีพ่อกับแม่

อาซิ้มตัวคนเดียวมาตลอดครั้งนี้พอได้มามีพ่อกับแม่จึงรู้สึกถึงอบอุ่นขึ้นเมื่อถูกเติมเต็ม ถึงบ้านจะเล็ก แต่ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้ามันดีแบบนี้นี่เอง เมื่อก่อนชายหนุ่มต้องทนอยู่คนเดียวท่ามกลางความโดดเดี่ยวเดียวดาย ใช้ชีวิตคนเดียวอย่างยากลำบาก เด็กหนุ่มคิด

“แม่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว มามะ กินนมกันดีกว่า” อินทราพูดขึ้นกับอุ้มเจ้าตัวแสบขึ้นมาจากเปลเด็ก เลิกเสื้อผ้าขึ้นเผยให้เห็นเต้า

0.0 ยะ ใหญ่จัง ซิ้มน้อยดูตกใจตะลึงค้างกับเต้าตรงหน้า คราวก่อนมองไม่ค่อยชัดเท่าไหร่เนื่องด้วยแสงที่ผ่านม่านตายังไม่คงที ครั้งนี้ชัดแจ๋ว หนุ่มน้อยในร่างเด็กถึงกับตกตะลึงความเต็งตึงของเต้าบุพการี

นี่ผมดูดเจ้านี่มาตลอดหรือนี่

อินทราอุ้มเจ้าตัวน้อยเข้าเต้าแต่เมื่อเห็นว่าเจ้าลูกชายตัวน้อยไม่ยอมดูดจึงเอ่ยถามขึ้น

“เมื่อกี้ลูกยังทำปากแจ๊บ ๆ อยู่เลย ไหนไม่ยอมกินละลูก” อินทราพูดขึ้น

ง่า ผมจะบอกยังไงดีครับแม่ คือแบบว่า มัน มัน ใหญ่มาก แฮะ แฮะ จู่ จู่ ก็รู้สึกเขินขึ้นมาเมื่อต้องดูดมัน แต่อาซิ้มต้องสลัดความคิดนี้ออกไป เมื่อทนต่อความหิวไม่ไหวจึงงับเข้าไปที่เต้าและดูดมัน

จ๊วบ จ๊วบ อ้า อร่อยเหาะไปเลย

“หิวจริง จริงด้วย แล้วเมื่อกี้ยังไม่ยอมกินอยู่เลยเจ้าตัวแสบ”

“อ๊ะ อย่าไปว่าลูก” อาทิตย์เมื่อเห็นภรรยาบ่นลูกชายจึงพูดขึ้น

“พี่อาทิตย์อ่ะ ไม่ต้องเข้าข้างลูกเลยนะ ดูสิฉันอุตส่าห์เปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อให้ลูกกินนมได้ง่าย ๆ” อินทราพูดขึ้น

อ๊อย แม่ก็ ซิ้มแค่ตื่นเต้น เห็น นม น้ม ใหญ่เท่านั้นเอง แฮะ แฮะ อาซิ้มคิดในใจ ความเป็นชายในตัวมันเลยร้อนวูบวาบแปลก ๆ ปกติก็ดูดแต่หัวแบน ๆ ของผู้ชายด้วยกัน ครั้งนี้ลองดูดแบบมีเต้ามันเลยรู้สึกแปลกๆ เด็กหนุ่มคิด

ไม่ได้ ๆ นี่มาม๊านะ อาซิ้มสลัดความคิดนั้นออกไปและตั้งใจกินนมจนอิ่ม อินทราเมื่อเห็นลูกชายอิ่มแล้วจึงอุ้มไปนอนลงที่เปล

“แม่จะไปทำกับข้าวให้พ่อ ลูกอย่าซนล่ะ” อินทราบอกกับลูกชายก่อนจะเดินเข้าครัวไป ส่วนอาทิตย์สามีเดินเข้าไปไกวเปลของลูกแทน

“ไง เจ้าตัวแสบกินอิ่มแล้วสิ” อาทิตย์ทักทายลูกชาย ก่อนจะหยอกล้อเจ้าตัวน้อยในเปลเด็กเล่น

เด็กน้อยมองหน้าพ่อของตัวเอง จะว่าไปพ่อผมนี่หล่อเหมือนกันนะเนี่ย แม่ก็สวย งี้หน้าตาผมคงออกมาหล่อหรือสวยเหมือนแม่แน่ ๆ เลย 

“เอ้า มองพ่อใหญ่เลย” อาทิตย์พูด

1 ขวบ

ในที่สุดผมก็อายุหนึ่งขวบสักที กว่าจะผ่านช่วงเวลานั้นมาได้เล่นเอาใช้ชีวิตลำบากมากจริง ๆ จะยกจะหยิบจะจับอะไรก็ยากไปหมด มือก็เล็กแสนเล็ก เมื่อไหร่ผมจะโตนะ อาซิ้มได้แต่บ่นในใจ

พ่อของเด็กชายออกไปทำงานหาเงินเลี้ยงครอบครัวในทุก ๆ วัน ส่วนแม่ของผมต้องเลี้ยงผมอยู่ที่บ้านด้วยการทำกับข้าวส่งแกร็บขาย โดยมีผมคอยกวนอยู่ห่าง ๆ ซึ่งเด็กวัยนี้กำลังซนเลยเชียวล่ะ พัฒนาการของผมพัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ ตามวัยแต่ความคิดนั้นยังคงเป็นผู้ใหญ่อยู่เหมือนเดิม

เมื่อเห็นแม่กับพ่อทำงานหามรุ่งหามค่ำทุกวันผมชักอย่างโตเร็ว ๆ มาช่วยท่านทั้งสองทำงานแล้วสิ

เด็กน้อยนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนที่นอน ก่อนจะคลานเล่นไปทั่วบ้าน ขาก็ไม่ค่อยจะแข็งแรงเพราะยังเดินไม่ได้ เลยต้องคลานไปมาแทน

“อาซิ้มลูก นั่งที่เบาะเถอะลูก สงสารหัวเข่า นั่นแดงหมดแล้ว ลูกไม่เจ็บหรือไง” อินทรากำลังผัดข้าวใส่กล่องเมื่อเห็นว่าลูกชายตัวน้อยของเธอเล่นคลานไปมาไม่หยุดจนหัวเข่าแดงไปหมดจึงร้องห้าม

เด็กน้อยก้มหน้าลงมองที่เข่าของตัวเอง โอ้ จริงด้วยแดงเป่งเลย ก่อนจะยอมทำตามที่แม่พูด คลานกลับไปนอนเล่นอยู่ในเบาะที่นอนนุ่มเหมือนเดิม

คงทำได้แค่รอเวลาโตล่ะนะ

อ๊ะ แม่ จะทำอะไร!!

*****ฝากเอ็นดูลูกชายตัวน้อยด้วยนะแม่ๆ*****