มหัศจรรย์รักข้ามป่าหลอน - บทที่ 4 ความฝันและความหวัง โดย CokeAuttaphon @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ผจญภัย,แฟนตาซี,ลึกลับ,ระทึกขวัญ

ปลูกผัก,ผีไทย,ผีหลอก,วายแฟนตาซี,วาย,สืบสวนสอบสวน,ผจญภัย,ผี,แฟนตาซี,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,สยองขวัญ

เมื่อความรักกลายเป็นอาวุธที่จะช่วยในการข้ามผ่านฝันร้ายของหมู่บ้านไพรรักษ์ คาลและยินสองเพื่อนรักจึงต้องช่วยกันผจญภัยสู่ป่ามหัศจรรย์เพื่อหาทางช่วยเหลือชาวบ้านจากคำสาปสุดหลอนของผีอรัญญาที่มีชีวิตเดิมพัน

ผู้แต่ง

CokeAuttaphon

เรื่องย่อ

E-book

Meb: https://shorturl.asia/cmvFf 

นายอินทร์: https://www.naiin.com/product/detail/621458

คำนำนักเขียน

สวัสดีคุณนักอ่านที่น่ารักทุกท่านนะครับ กลับมาพบกับนิยายเรื่องที่สามของผมอีกครั้ง สำหรับนิยายเรื่องนี้จะเป็นเรื่องราว ที่เกิดขึ้นในปีพ.ศ. 2515 ณ หมู่บ้านชนบทแห่งหนึ่ง ในยุคที่ทุกคนสามารถมีความสุขกับการพบปะพูดคุยและใช้ชีวิตท่ามกลางธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่สวยสดงดงาม ผ่านการทำอาชีพเกษตรกรของชาวบ้าน

โดยเรื่องราวในนิยายเล่มนี้จะเป็นเรื่องราวของคาลและยินสองเพื่อนรักที่มีความรู้สึกพิเศษให้แก่กันและเป็นกัลยานิมิตที่ดีต่อกัน ที่พวกเขาต้องออกเดินทางเข้าไปในป่ามหัศจรรย์เพื่อหาทางแก้ไข คำสาปหลอนของผีอรัญญาที่มีชะตาชีวิตของชาวบ้านเป็นเดิมพัน ที่ภายในเรื่องนักอ่านจะได้เห็นการผจญภัยของทั้งสอง ที่จะทำให้คุณนักอ่านคอยเอาใจช่วยไปกับการเติบโตของตัวละครในการเจอเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ที่มักแฝงไปด้วยข้อคิดและคุณค่าชีวิตที่สำคัญมากมาย สุดท้ายนี้ผมขอฝากนิยายเรื่องนี้ที่เป็นนิยายวายแนวรักโรแมนติก วิชาอาคม และดราม่าแฟนตาซี ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะครับ และอย่าลืมกลับมารีวิวพูดคุยกันนะครับ รัก รัก เพี้ยง!!

CokeAuttaphon

จัดทำครั้งที่ 1 สิงหาคม 2567

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามลอกเลียนแบบหรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายเรื่องนี้ รวมทั้งการจัดเก็บ ถ่ายทอด สแกน บันทึก ถ่ายภาพ ไม่ว่ารูปแบบหรือวิธีการใด ๆ ในกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์เท่านั้น

Author: CokeAuttaphon

Proof & Editor: CokeAuttaphon

Contact

Facebook: WriteCokeAuttaphon

Instagram: Write_CokeAuttaphon

Tiktok: นามปากกาCokeAuttaphon

“คุณค่าของชีวิตไม่ได้อยู่ที่การยอมรับ

แต่อยู่ที่คุณค่าของมุมมอง

ที่มีต่อสิ่งแวดล้อมที่สวยงามในช่วงชีวิตนี้

ยินดีต้อนรับสู่หมู่บ้านไพรรักษ์”

มหัศจรรย์รักข้ามป่าหลอน-บทที่ 1 หมู่บ้านไพรรักษ์,มหัศจรรย์รักข้ามป่าหลอน-บทที่ 2 คาลและยิน,มหัศจรรย์รักข้ามป่าหลอน-บทที่ 3 หนูเอก,มหัศจรรย์รักข้ามป่าหลอน-บทที่ 4 ความฝันและความหวัง,มหัศจรรย์รักข้ามป่าหลอน-บทที่ 5 หน้าที่และความสุข

ในขณะเดียวกัน

ค่ำคืนที่เงียบสงัดที่หมู่บ้านไพรรักษ์ ท้องฟ้าสว่างไสวด้วยดวงดาวนับล้านดวงที่ประดับบนผืนฟ้าอย่างงดงาม คาลและยินนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ริมหมู่บ้าน ลมหายใจของทั้งคู่ผสมผสานกับความเงียบสงัดของค่ำคืน ลมเย็นพัดผ่านใบไม้ทำให้เกิดเสียงกระซิบเบา ๆ ที่ฟังดูเหมือนเสียงของวิญญาณที่หลงอยู่ในป่า ความเยือกเย็นของอากาศในยามค่ำทำให้ทั้งสองต้องกระชับเสื้อคลุมให้แน่นขึ้น

ดวงดาวที่เปล่งประกายบนท้องฟ้าเสมือนเป็นตะเกียงเล็ก ๆ ที่ส่องแสงให้กับความฝันและความหวังของพวกเขา คาลนั่งพิงต้นไม้ใหญ่ พลางมองขึ้นไปที่ดวงดาวที่เปล่งประกายแวววาว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความคิดถึงและความกังวล ขณะที่ยินนั่งข้าง ๆ เขา ใบหน้าของยินเผยยิ้มอ่อนๆ แต่แฝงด้วยความเศร้าเล็กน้อย

“ยิน นายเคยคิดบ้างไหมว่าโลกของเรานี่มันเล็กนิดเดียวเมื่อเทียบกับจักรวาลอันไกลโพ้นและดวงดาวนับร้อยพัน” คาลเอ่ยขึ้น เสียงของเขาเบา ๆ แต่เต็มไปด้วยความฝันและความหวัง

“ฉันคิดเสมอมาเลยคาล เพราะในทุก ๆ ครั้งที่ฉันมองขึ้นไปที่ท้องฟ้า ฉันรู้สึกว่าเราเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของจักรวาลที่กว้างใหญ่นี้”

ยินตอบ ดวงตาของเขาเป็นประกายเหมือนดวงดาวที่มองเห็นบนท้องฟ้า

“และนายคิดว่าในจักรวาลนี้จะมีสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ที่เหมือนกับพวกเราไหม?” คาลถามต่อ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสงสัยและความหวัง

“ฉันก็ไม่แน่ใจเลยคาล แต่ฉันเชื่อว่าในจักรวาลที่กว้างใหญ่นี้ อาจจะมีสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ที่เรายังไม่รู้จักอยู่ก็ได้ ขนาดดาวที่เราเห็นยังมีมากมายเลย” ยินตอบด้วยเสียงเบา ๆ และยิ้มให้กับความคิดนั้น

“แล้ว… นาย คิดว่าผีมีจริงไหม? คือฉันคิดว่าฉันไม่เคยเชื่อเรื่องนี้มาก่อน แต่ตอนนี้ฉันเริ่มสงสัยกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นในหมู่บ้านของพวกเราแล้ว”

คาลถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แววตาเต็มไปด้วยความกังวล

ยินหันมายิ้มเบาให้และทำท่าครุ่นคิด ก่อนจะมองลงพื้น

“ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันคาล แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับชาวบ้านมันน่ากลัวจริง ๆ” ยินตอบด้วยเสียงแผ่วเบา ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและสงสาร

“เราต้องหาทางช่วยหมู่บ้านนี้ให้ได้นะ ยิน ฉันไม่อยากเห็นคนที่เรารักต้องล้มตายไปอีก และฉันยังอยากเห็นรอยยิ้มของทุกคนต่อไปรวมถึงรอยยิ้มที่น่ารักของนายด้วย” คาลพูดด้วยความมุ่งมั่น แววตาใสคมแสดงถึงความตั้งใจที่แน่วแน่แต่ภายในใจมีความเคอะเขินเล็กน้อย

“อื้มได้สิ! และนายไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะคอยอยู่กับนายเสมอ พวกเราจะต้องหาความจริงและหยุดสิ่งนี้ให้ได้เพื่อความสุขของพวกเราทุกคน” ยินตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่น แม้จะมีความกลัวอยู่ในใจ

“ขอบใจนายมากนะ ยิน นายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันตลอดชีวิตที่ผ่านมาเลย ไม่รู้ว่าถ้าฉันไม่มีนาย การใช้ชีวิตของฉันจะเป็นยังไง” คาลกล่าวพร้อมกับจับมือยินแน่น แววตาของเขาแสดงถึงความผูกพันและความหวังบนใบหน้าที่คมเข้ม

ยินหันมายิ้มให้ด้วยความรู้สึกดีก่อนเขาจะพูดตอบออกมาว่า “ฉันก็รู้สึกเหมือนกัน คาล พวกเราจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดและจะอยู่เคียงข้างกันเสมอไม่ว่าในอนาคตพวกเราจะเจอเรื่องอะไรก็ตาม”

ก่อนคาลจะส่งยิ้มหวานให้แววตาดูเชื่อมั่นจริงใจของยิน

ก่อนจะมีลมเย็นพัดผ่าน ใบไม้กระทบกันเป็นเสียงที่ฟังดูเหมือนเสียงเพรียกของวิญญาณ ทั้งสองรู้สึกได้ถึงความเยือกเย็นที่แผ่ซ่านเข้ามาในหัวใจ แต่พวกเขาก็ยังยืนหยัดอยู่ด้วยกัน พร้อมที่จะเผชิญกับความท้าทายและอันตรายที่รออยู่ข้างหน้าต่อไป

และในขณะที่นั่งคุยกันอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ความเงียบสงัดของค่ำคืนทำให้บรรยากาศดูน่ากลัวขึ้นเรื่อย ๆ เสียงลมที่พัดผ่านทำให้ใบไม้ร่วงลงมาบวกกับเสียงหอนของสุนัขไกล ๆ ทำให้รู้สึกถึงความเงียบงันที่มันแฝงความน่ากลัวอยู่มากขึ้นเรื่อย ๆ

คาลมองไปรอบ ๆ ใบหน้าของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นความกังวล แล้วพูดออกมาว่า

“ยิน นายรู้สึกเหมือนฉันไหมว่ามีบางอย่างที่ไม่ปกติเกิดขึ้นรอบ ๆ ตัวเรา” ก่อนยินจะพยักหน้าเบา ๆ

“ใช่คาล ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังจับตามองเราอยู่ มันทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจเลย ฉันกลัวจัง”

ทั้งสองพยายามหันไปมองรอบ ๆ แต่ก็ไม่เห็นอะไรนอกจากความมืดมิดของค่ำคืน แต่ความเงียบงันและความรู้สึกไม่สบายใจทำให้พวกเขารู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในความมืด

“เราควรกลับบ้านดีกว่า มันเริ่มดึกแล้ว” คาลกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล

“นั่นเป็นความคิดที่ดีเลยคาล กลับบ้านกันเถอะ ฉันว่าเราควรกลับไปพักผ่อน ชีวิตที่ดีของวันพรุ่งนี้รอเราอยู่” ยินตอบพร้อมกับลุกขึ้นยืน

ก่อนทั้งสองจะเดินกลับไปที่บ้านเล็ก ๆ ของพวกเขา ท่ามกลางความมืดมิดของค่ำคืน เสียงใบไม้ที่ร่วงหล่นและเสียงลมที่พัดผ่านทำให้บรรยากาศดูน่ากลัวขึ้นเรื่อย ๆ แต่พวกเขาก็ยังคงเดินไปพร้อมกับความหวังและความมุ่งมั่นที่จะหาทางช่วยเหลือหมู่บ้านของพวกเขาและหนทางการใช้ชีวิตที่สดใสในอนาคตของพวกเขาได้