แฟนตาซี,เลือดสาด,ดาร์ค,ระทึกขวัญ,ไซไฟ,แอคชั่น,สยองขวัญ,วันสิ้นโลก,ผจญภัย,ดราม่า,แฟนตาซี,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แมงมุมและเอเรียล ทั้งคู่ ปะทะหนึ่งนักสำรวจโลกจากสมาพันธ์เดจา-เอ็นเท็นดูเขาล๊อคเป้าหมายเป็นร่างมโหฬารของแมงมุมเลือด (ที่ตัวใหญ่กว่ารอบที่เรียกมากินซากศพอีก) และจ้ำเท้ามาเรื่อย ๆ ไม่หยุดหย่อน จุดประสงค์ชัดเจนคือเพื่อเข้าโจมตี เอเรียลต้องรีบสั่งใส่แมงมุมเลือดให้เขาหยุดเพราะท่าทีของแมงมุมเลือดดูจะควบคุมได้ยาก หวังแต่จะเข้าปะทะอย่างเดียว เป็นอสูรกายกระหายต่อสู้และโลหิตของแท้
“นี่ เดจา-เอ็นเท็นดูไร้เทียมทาน นายควรจะถอยมาตั้งหลักก่อนเป็นอย่างน้อยนะ มันวิ่งไม่ไวขนาดนั้นด้วย หนีให้ตายยังไงก็—
เกิดเสียงลมหวนฝ่าอากาศคล้ายที่เอเรียลเคยนั่งรถไฟฟ้าชิงกันเซ็นเพราะแมงมุมพุ่งตัวเข้าปะทะทันที เธอส่ายหัว คิดจะเดินงุ่นง่านอยู่รอบนอกรอเผื่อเข้าช่วยเหลือก็เกินพอ น่าเสียดาย เธอหาโอกาสที่เขาจะเอาชนะเจ้าพวกคนจากดาวอังคารนั่นไม่ได้เลย
ชุดอวกาศยกแขนขึ้นป้องทัน ขาของแมงมุมเลือดแทงเข้าไป แคร้ง! โจมตีไม่เข้า เหล็กที่เป็นส่วนของชุดอวกาศหนาและแข็งแรงเสียไร้สิ่งใด ๆ ที่แมงมุมเคยเจอมาเทียบเคียง รีบประเมินพลังทันที โอกาสชนะมีทั้งหมดเพียงหนึ่งในร้อย…
เปอร์เซ็นท์มากเท่านั้นจนกระทั่งเดจายื่นมือที่มีรูกลวงออกมาและปล่อยลำแสงเลเซอร์ตัดตรงทำท้องของแมงมุมโหวง แต่แผลประสานได้ในทันทีด้วยมนตร์เลือด ท่าไม่ดีแล้ว ความรวดร้าวทำแมงมุมส่งเสียงกี๊ซที่แหลมสูงจนเอเรียลยืนอยู่ห่างไปเลือดออกรูหู ต้องขมิบตารับแรงบีบอัดฉีกเนื้อสมอง รับน้ำตาสีแดงไหลจากขอบตาดั่งน้ำตกไนการ่าสาดบดบังวิสัยทัศน์ เธอล้มตึงลง แม้พยายามประคองตัวขึ้นมาด้วยแขนหนึ่งข้างก็ไม่ไหว ได้แต่นอนจมกองเลือด…กองเลือดที่ค่อย ๆ ปรากฏด้ามแหลมคมแทงขึ้นฟ้าขึ้นมาเป็นหอกทีละเล่มสองเล่มล้อมรอบร่างของเอเรียลผู้โรยริน พลังของแมงมุมควบคุมเลือดโจมตี บางเล่มพุ่งพรวด บางเล่มเลี้ยวเลาะผ่านอากาศไปหาฝั่งศัตรูให้มันลายตา
น่าเสียดาย หอกเลือดยี่สิบสามเล่มทำได้แค่สะกิดเดจา-เอ็นเท็นดู กระทั่งเสียงที่ทำแก้วหูเอเรียลขาดยังไม่เป็นผลกับชุดอวกาศไร้เทียมทานแม้แต่น้อย ร่างและจิตใจของแมงมุมเลือดต้องขอยอมแพ้ แปลงร่างหนีกลับไปเป็นไอ้จ้อนเล็กแทน
เดจา-เอ็นเท็นดูกลับออกอาการเลิ่กลั่กลี้รนหนักกว่าเดิมเมื่อเห็นร่างจริงของสัตว์ประหลาด เด็กไร้หน้าสับขาวิ่งมาทางเขาอย่างไร้ความลังเล ใช้หอกเลือดพุ่งมาแทงที่หน้าท้อง มือขวา มือซ้ายและสุดท้ายที่กบาลของตัวเอง สภาพไอ้จ้อนเล็กกลายเป็นแหว่งวิ่นแทนไม่มีชิ้นดีสาดรังสีความน่าขนลุกใส่เดจา-เอ็นเท็นดูจนเขาต้องจำใจใช้อาวุธไม้ตายหวังเอาตัวให้รอด ยิงกระสุนเลเซอร์ความกว้างเท่าหัวของเขาออกจากส่วนหน้าท้องของชุด
เปรี้ยง!
ลำแสงตัดผ่านคอ ไหปลาร้าและหน้าอกเรียบ หัวของไอ้จ้อนเล็กหลุดออกจากบ่า แต่เขาไม่ตาย ขณะนี้สีแดงสดได้ย้อมเสื้อผ้าเป็นอาภรณ์ชิ้นใหม่ สิ่งที่มาแทนหัวคือขากรรไกรฟันซี่คมทำจากเลือดขนาดเท่าความสูงของเอเรียล แขนสองข้างแปรสภาพเป็นมีดแห่งเลือด ตรงหน้าท้องงอกออกมาเป็นงูเลือดที่ขยับคดเคี้ยวไปมาได้ราวกับมีชีวิตจิตใจของตัวมันเอง มันพุ่งพรวดไปฉกชุดอวกาศ
ปัก! ไม่ได้มีผลเป็นพิเศษ ปัง! ปัก! ปัก! เดจาต้องตั้งท่าป้องกันตามสัญชาตญาณเมื่อถูกการโจมตีสุดแสนรุนแรงกระแทกใส่ไม่ยั้ง และทันในจังหวะที่ไม่ทันตั้งตัว แขนของคมมีดฟาดชุดอวกาศกระเด็นล้มไถลไปเป็นรอยดินยาวแปดเมตร กำลังจะยิงเลเซอร์จากท้องสวนกลับซ้ำสอง ทว่าถูกธนูเลือดที่พุ่งตรงมาจากหัวของเจ้าสัตว์ประหลาดในคราบมนุษย์เด็กเข้าแทงทะลุลำกล้อง ปืนพัง ธนูเลือดแปลงสภาพกลับเป็นของเหลว ไหลฝ่ากฏธรรมชาติเพื่อชอนไชหาทางเจาะเข้าไปในเกราะหน้าเตอะแต่ไม่เป็นผล แค่ทำให้เดจากลัวจนฉี่ราดคาชุดหนา กลัวตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า
ถึงจุดนี้ การต่อสู้กลืนกินสติของทั้งสองฝั่งไปจนเกลี้ยงเป็นที่เรียบร้อย
เดจาจะคว้าฝ่ามือใช้ยิงสวนกลับ แต่ถูกรยางค์เลือดเสกมามัดเขาแน่นไว้กับพื้น แมงมุมขึ้นคร่อมฟาดแขนดาบเลือดใส่ตรงส่วนพื้นผิวดำ เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! ลงแรงเท่าไหร่ก็ไม่มีทางพัง ไม่หยุดและห้ามหยุด ต้องเอาให้ตายไปข้างหนึ่ง แมงมุมตัดสินเช่นนั้นจึงฟันจนดาบหักแล้วงอกดาบใหม่ หักแล้วงอกใหม่อีก ฟันมันเข้าไป…ฟันมัน…
และเขาคงจะไม่มีทางหยุดทำเรื่องโง่เง่าไร้ความหวังต่อไปถ้าไม่เหลือบเห็นหน้าของเอเรียลที่เงยมาส่งยิ้มโล่งอกให้ เขาตั้งสติ เรียกเลือดทุกหยดกลับเข้าร่างไอจ้อนเล็กก่อนจะใช้ท่าที่คิดว่าเผด็จศึกได้ในคราวเดียว เลือดไหลวนรอบแขน เดินทางไปค่อย ๆ ก่อตัวเป็นก้อนกลมบนฝ่ามือของเขา
“ต้นไม้เลือด”
แมงมุมปักเมล็ดเลือดปลูกเหนือชุดอวกาศ
เกิดเสียงของเส้นเลือดเหนียว ๆ พันกันบีบรัดแน่น ต้นไม้เลือดเติบโตอย่างฉับพลันจนกระทั่งแผ่กิ่งก้านสาขา ใบไม้สีแดงคลุมทั้งผืนฟ้า ให้ร่างของเดจา-เอ็นเท็นดูจมอยู่ใต้ลำต้นอันมโหฬาร มันยังไม่ตาย แต่ก็ดิ้นไปไหนไม่ได้เช่นกัน…จมอยู่ใต้เลือด ติดอยู่ในพื้นที่มืดแคบ ๆ เรื่อยไปจนกระทั่งต้นไม้เลือดสลาย หรือเรียกอีกอย่างว่าไม่มีทางออกมาได้อย่างแน่นอน
“เป็นอะไรมั้ย!!” เอเรียลวิ่งด้วยขาซ้ายกระเผกไปหาเขา
คำตอบที่เธอได้รับมีแค่การอมเสียงอืมในลำคอและใบหน้าว่างเปล่าแหงนขึ้นฟ้าเชยชมความงามของดอกคล้ายกุหลาบบานประดับฟ้าสีแสด ก่อนร่วงลงมาเป็นก้อนหัวใจเต้นตุบตับเป็นห่าลูกเห็บ เหมือนผลมะเขือเทศสาดน้ำกระจายไปทั่ว สองคู่หูร่วมเดินทางถูกชะโลมจนแทบมองกันไม่เห็น แมงมุมเกาหัวแล้วเริ่มสนทนาก่อน
“ผมไม่เจ็บ แต่เธอเจ็บมั้ย”
“ไม่…แต่เหม็น เหม็นไปหมดเลย ขนาดฉันทนกลิ่นได้นะเนี่ย แถมหูวิ้งไปหมดเลยด้วย”
“ขอโทษด้วยครับ”
ทันใดนั้น ไม่มีใครทันได้ตั้งตัว มีอุกกาบาตติดไฟโชดช่วงร่วงลงมาจากข้างบน
โคร่ม! ต้นไม้เลือดสั่นไหวด้วยแรงสะเทือน ปรากฏว่าไม่ใช่ก้อนหินหนัก แต่เป็นยานอวกาศทรงกลมตันทำจากเหล็กพิเศษ กระจกหน้าตัวเครื่องถูกเปิดออก เผยคนในชุดอวกาศของสมาพันธ์เดจา-เอ็นเท็นดูอีกสองคน รอบนี้พวกเขามาพร้อมอาวุธปืนอะไหล่ดูรกรุงรัง จ่อลำกล้องยิงใส่ทั้งคู่ในทันทีที่สายตาปะกันผ่านกระจกสีดำของชุดอวกาศ ดูเหมือนพวกเขาจะให้ความสนใจกับเจ้าแมงมุมมากกว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ
ค้นพบตัวการทำให้พระจันทร์เป็นสีเลือด ย้ำ พบตัวการพระจันทร์สีเลือดแล้ว…
เราจะจับกุมมันไปทำการวิจัยใช่มั้ย…
โอเค ทราบเรื่องแล้ว ขอเวลาสักครู่หนึ่ง พวกเราจัดการเองได้...
พวกมันทั้งพูดกันเองและพูดใส่เครื่องมือสื่อสารหน้าตาประหลาดที่แปะไว้ข้างหู ชักปืนเหนี่ยวไก…
ปืนนั้นไม่ก่อเสียงด้วยซ้ำ แต่ทำต้นไม้เลือดเป็นรูโหวงเห็นวงปีของเส้นเลือดขดกันเป็นวงซ้อนกัน หักโค่นกำลังจะหล่นลงมาทับทุกคน เอเรียลตั้งสติได้ สับเท้าพลางทำหน้ามึนงงไปด้วย “มันพูดอะไรกันเนี่ย นายไปทำอะไรที่ดวงจันทร์เนี่ย นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น!” ส่วนแมงมุมมัวแต่ตะลึงที่ต้นไม้เลือดถูกทำลายได้อย่างง่ายดายเพียงนี้ ดีที่เท้าขยับของมันไปเองตามการจูงมือของเอเรียล หันหลังกลับไปมองภาพความวินาศ ทั้งคู่หลบออกมาทันอย่างหวุดหวิด
“ฟู่ว! เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ”
เอเรียลปาดเหงื่อ วิ่งหนีต่อ แต่โชคร้าย มีกระสุนเลเซอร์พุ่งผ่านเสื้อผ้าและทั้งน่องขาขวาของเธออย่างเงียบเชียบ อั้ก! อุทานเพราะสมองเต้นจนปวดแสบ เธอกำลังจะทรุดลงพื้น โชคดีที่แมงมุมดึงแขนเธอขึ้นมา และแผลวงกลมนั้นก็อันตรธารไปในพริบตาอย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น “พลังเธอเหรอ?” แมงมุมว่า…“เหอะ ก็แค่ของติดตัว” เอเรียลกัดฟันแน่น ฟังสิ่งที่แมงมุมจะเน้นย้ำต่อไปอย่างอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“งั้นวิ่งหนีกันก่อน…ไม่น่าเอาชนะได้ โอกาสหนึ่งในล้าน ต้องวิ่งหนีอย่างเดียวแล้ว” แมงมุมใช้มือสองข้างถอดหัวของตัวเองออกมาให้เลือดพุ่ง “ต้องสลัดลอกคราบก่อน ขอยืมร่างนะครับ เอเรียล”
เลือดทุกหยดที่กระเซ็นไปทั่วประกอบร่างเป็นเข็มหลายเล่มลอยหนีเข้าไปในปากของเอเรียลภายในเสี้ยววินาที บัดนี้ทั้งคู่รวมเป็นหนึ่งเดียวกันโดยสมบูรณ์แล้วและมีเพียงสิ่งเดียวที่ทั้งคู่ต้องทำคือหนีพวกชุดอวกาศนี่เดินตามหลังมาให้พ้น
