“ในดินแดนที่ความเชื่อในไสยศาสตร์และวิทยาศาสตร์ชนกัน นักจิตวิทยาชื่อดังจะต้องเผชิญกับความจริงที่ไม่มีใครเชื่อ จิตใจมนุษย์อาจเป็นสิ่งที่อันตรายที่สุดในคืนที่มืดมิด…”
ผู้แต่ง
พลิ้วไหวเรื่องย่อ
“ในดินแดนที่ความเชื่อในไสยศาสตร์และวิทยาศาสตร์ชนกัน นักจิตวิทยาชื่อดังจะต้องเผชิญกับความจริงที่ไม่มีใครเชื่อ จิตใจมนุษย์อาจเป็นสิ่งที่อันตรายที่สุดในคืนที่มืดมิด…”
ลึกลับ,ระทึกขวัญ,สืบสวนสอบสวน,ดาร์ค,สะท้อนปัญหาสังคม,ผี,ดราม่า,สืบสวนสอบสวน,สยองขวัญ,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไม่เชื่อ ( ต้อง ) ลบ หลู่“ในดินแดนที่ความเชื่อในไสยศาสตร์และวิทยาศาสตร์ชนกัน นักจิตวิทยาชื่อดังจะต้องเผชิญกับความจริงที่ไม่มีใครเชื่อ จิตใจมนุษย์อาจเป็นสิ่งที่อันตรายที่สุดในคืนที่มืดมิด…”
“บ้านพักของทีม นนท์ พักนั้น เป็นบ้านเก่าของผู้ใหญ่บ้าน ลักษณะบ้านยกสูง ที่ว่างใต้ถุน มีโต๊ะนั่งตัวใหญ่ ห้องครัว ห้องน้ำ และห้องนอนเล็ก นนท์จึงเลือกนอนห้องนอนเล็ก โดยให้ผู้ช่วยกับนักจิตอีกสองคน นอนบนบ้าน นักจิตคนที่ 1 ชื่อว่า อาร์ม และอีกคนชื่อ เบียร์ ผู้ช่วยนั้นชื่อ บอม อายุไล่เลี่ยกัน เลยไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องการอยู่อาศัยหรือการอยู่รวมกัน“
ระหว่างที่ทุกคนแยกย้ายจัดข้าวของ มีชาวบ้านขี่รถมาที่บ้านผู้ใหญ่ด้วยหน้าตาตื่นตระหนก
ชาวบ้านคนนั้นจอดรถได้รีบวิ่งตะโกนโหวกเหวก บวกกับเสียงหอบ
“ใจเย็น ๆ ครับลุง พักหายใจก่อน ค่อย ๆ พูดกัน “
“โอ้ย ไม่ได้หรอก หมอ แฮ่กกกก ตายแน่ ๆ อีปานมันคุ้มคลั่ง! มันทำร้ายแม่มันเอง ตอนนี้พวกตำรวจไปอยู่ที่บ้านแล้ว”
“เสียงดังเอะอะอะไร ไอชาติ กูอยู่บ้านหลังนู้น หลังนี้กูให้หมออยู่” เสียงผู้ใหญ่บ้านดังขึ้น ก่อนที่แกจะเดินข้ามรั้วมาฝั่งบ้านพักพวกเขา
ลุงชาติเล่าเหตุการณ์ให้ผู้ใหญ่ฟัง พวกเขาสี่คนยืนฟังพร้อมกับพิจารณาเหตุและผลไปด้วย ในหัวประมวลไปตามเหตุต่าง ๆ มันอาจจะเกิดจากการหลอนจากการเสพ เพราะลุงชาติบอกว่าคนชื่อปานมีการใช้สารเสพติด
“มันอาละวาดในบ้าน แถมตอนนี้แม่มันได้รับบาดเจ็บสาหัส แจ้งตำรวจแล้วแต่นังมาไม่ถึง ฉันเลยรีบมาหาผู้ใหญ่บ้านกับหมอเนี่ย”
“ตอนนี้แม่ของปานอยู่ที่ไหน?” นนท์ถามเสียงจริงจัง
“อยู่ในบ้าน! แต่เด็กมันซ่อนตัวอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้”
“ต้องรีบไปหาน้องนะ!” อาร์มพูดขึ้น
“เราต้องไปที่เกิดเหตุเดี๋ยวนี้” นนท์สั่งเสียงเข้ม
อาร์ม พยักหน้าเห็นด้วย “เราต้องไปหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับครอบครัวของเขา และเหตุการณ์ก่อนหน้านี้”
“แล้วถ้าคนที่เขาแทงเป็นนักจิตบำบัดล่ะ?” เบียร์ตั้งคำถาม “อาจจะมีการกระทำที่เราคาดไม่ถึงก็ได้”
“ทุกคนรีบเตรียมตัว” นนท์สั่งเสียงเข้ม “เราต้องไปที่เกิดเหตุเดี๋ยวนี้”
นนท์ย้ำทุกคนเสียงเข้มอีกครั้ง
ทุกคนรีบจัดของและออกเดินทางไปยังบ้านของปาน ขณะที่รถวิ่งผ่านถนนในหมู่บ้าน เสียงพูดคุยของชาวบ้านที่ก่อให้เกิดความเครียดดังขึ้นในหัวของนนท์ เขารู้สึกถึงแรงกดดันที่เพิ่มมากขึ้น
เมื่อถึงที่เกิดเหตุ พวกเขาเห็นตำรวจและชาวบ้านจำนวนมากยืนอยู่รอบบ้าน มีเสียงร้องไห้ของเด็ก ๆ และเสียงพูดคุยกันอย่างลนลาน
“เกิดอะไรขึ้น?” นนท์ถามตำรวจที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ
“แม่ของปานถูกแทงสาหัส ตอนนี้กำลังนำส่งโรงพยาบาล” ตำรวจตอบ “ลูกของเขาอยู่ในบ้าน ตอนนี้อยู่ในอาการตกใจ”
“เราต้องเข้าไปช่วยดูแลเด็ก” บอมพูดด้วยน้ำเสียงเครียด
นนท์พยักหน้า “ใช่ เราต้องทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยเหลือเด็กให้ได้”
ทั้งสี่คนเข้าไปในบ้าน ขณะที่ความรู้สึกหนักใจเริ่มแผ่ซ่าน พวกเขาเตรียมใจที่จะเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่อาจเลวร้ายกว่าที่คิด
ข้าวของกระจัดกระจาย รอยเลือดตามพื้นที่บ่งชี้ให้เห็นว่าเกิดเหตุการณ์รุนแรงก่อนหน้า
“ คุณตำรวจครับ แล้วตอนนี้คุณปานเขาไปไหนครับ “ นนท์ถามเจ้าหน้าที่ด้วยสีหน้ากังวล เพราะเมื่อมาถึงที่เกิดเหตุไม่เห็นผู้ก่อเหตุ
“ ชาวบ้านแจ้งว่า ผู้ก่อนเหตุ กรี๊ดแล้วหนีเข้าไปทางป่าหลังหมู่บ้าน ตอนนี้ผมส่งกำลังเข้าค้นหา พร้อมกับคนในหมู่บ้านแล้วครับ แต่ตอนนี้เรายังหาตัวลูกสาวเขาไม่เจอ ชื่อน้อง ปริม อายุ 18 ปี ชาวบ้านช่วยกันหา ก็หาไม่เจอ กลัวน้องได้รับอันตราย เดี๋ยวทางผมจะส่งกำลังเข้าค้นหาอีกครั้งครับ “
” อืมมม ทุกคน เราต้องช่วยกันหา เด็กอาจเกิดการวิตกกังวล แล้วหาที่หลบซ่อน ที่มิดหูมิดตา ที่เราอาจคาดไม่ถึง “ นนท์หันไปพูดกับคนในทีม คนในทีมพยักหน้าพร้อมแยกย้ายกันไปคนละทิศคนละทาง
นนท์พิจารณาอยู่สักพัก จึงเดินเลี่ยงไปทางฝั่งหลังบ้านที่มีคูน้ำอยู่ เห็นรอยหยดเลือดจางๆถ้าไม่สังเกตอาจจะมองข้ามได้ เขาเดินตามไปจนพบกับ โอ่งใบใหญ่ จึงตะโกนเรียกผู้ใหญ่กับเจ้าหน้าที่ตำรวจ
หลังจากที่ตะโกนเรียกผู้ใหญ่บ้าน กับตำรวจเสร็จ นนท์ค่อยๆเดินไปที่โอ่งใบนั้นอย่างช้าๆ ใจเต้นรัวด้วยความวิตก เหงื่อเม็ดโตผุดบนใบหน้า ทันที่แต่มือของเขาแตะที่โอ่งใบใหญ่ ความเย็นชื้นแผ่ซ่านผ่านฝ่ามือ นนท์หันไปมองผู้ใหญ่บ้านและตำรวจที่กำลังเดินเข้ามา “ ผมเปิดเองครับ “ สิ้นเสียง นนท์ค่อยๆปีนขึ้นบนโอ่งแล้วเปิดฝาที่ไม่ได้ปิดสนิทแต่อย่างใด ภาพที่เห็น สร้างความวิตกแก่นนท์เป็นอย่างมาก “ น้องปริม “ นนท์หลุดพูดชื่อของเด็กในโอ่ง ที่ตอนนี้มีสภาพเหมือนคนจิตหลุด นั่งเหม่อ ปากซีด ตาเบิกโพลง แหงนมองหน้าของนนท์ ตามเนื้อตัว มีรอยเลือด และบาดแผล แผลที่น่าจะหนักที่สุด อาจจะเป็นตรงรอยแก้ม ที่เกิดจากของมีคมกรีด นนท์รีบกระเสือกกระสนลงไปในโอ่ง แล้วเขย่าตัวน้อง
นนท์ค่อยๆพยุงน้องปริมลุกขึ้น ก่อนจะอุ้มน้องขึ้นเพื่อให้น้องออกจากโอ่ง ชาวบ้านที่ตามเสียงเรียก ค่อยๆช่วยกันพยุงน้องปริมไว้ นนท์กระโดดลงจากโอ่ง ก่อนจะสำรวจน้องปริมอีกครั้ง
ความรู้สึกหนักอึ้งกดทับในใจ เขาพยายามตั้งสติ “ น้องปริม น้องปริมได้ยินพี่ไหมครับ “ นนท์กระซิบเบาๆ แต่ไม่มีปฏิกิริยาตอบรับจากน้องปริม
น้องปริม เอ่ยออกมาด้วยเสียงเบา แทบจับไม่ได้ความ “ เขา … เขามาแล้ว “ ก่อนที่ตัวน้องปริมจะค่อยๆทรุดลง ผู้ใหญ่บ้านและตำรวจที่มาถึงรีบเข้ามาประคองน้องปริม ก่อนจะพาน้องปริมไปที่รถพยาบาล
“ เขา ใคร ว่ะ “ นนท์พึมพำกับตัวเอง
“ พี่นนท์ น้องปริมหรอเมื่อกี้ “ อาร์มเอ่ยถาม
“ อืม “
” น่าสงสารน้องนะพี่ “ บอมเอ่ยขึ้นขณะเดินเข้ามาสมทบ
“ พี่ผมว่าเราเจออะไรที่น่าสนใจและแปลกว่ะ “
” ไหนว่ะ “ นนท์เอ่ยถามบอม
“ ไอเบียร์ เปิดรูป “
” นี่พี่ ผมไปสำรวจบ้านมา เจออะไรแปลกๆไปหมด “
นนท์ดูรูปที่รุ่นน้องถ่ายมาให้ดู มีห้องห้องนึงที่เหมือนเป็นห้องทำพิธีต่างๆ มีโต๊ะหมู่บูชา มีแท่นพิธีต่างๆ ตามปะตูหน้าต่าง ผูกด้วยสายสิญจน์สีดำ บนฝ้าเพดาน มีสัญลักษณ์ที่นนท์ก็ไม่ค่อยเข้าใจวาดเขียนอยู่
“ ผมว่าพวกเราออกไปก่อนเถอะ ที่นี่มันแปลกๆ แถมตอนนี้ก็ยังตามจับ คุณปานไม่ได้ “
” อืม ไปเถอะ เดี๋ยวเราไปคุยกันต่อที่บ้าน “
ทุกคนทยอยเดินออกจากจุดนั้น นนท์เป็นคนเดินออกคนสุดท้าย เขารู้สึกว่าด้านหลังเย็นเฉียบ และ มีความรู้สึกว่าถูกจับจ้องด้วยสายตาคู่นึงแต่ไม่ได้หันไปมอง