จะเป็นอย่างไร หากได้เข้าไปในนิยายที่ตัวเองเขียน และได้ไปเจอกับ สถานการณ์สุดป่วน ที่ตัวเองสร้างไว้กับมือ
วาริน นักเขียนนิยายแนวบู๋ ได้ไปเจอกับเจ้ากรรมนายเวรซึ่งมาในรูปแบบหมอดู แม่หมอให้ปากกาวิเศษหล่อนมาเพื่อเขียนในสิ่งที่หล่อนต้องการ แต่ปากกานั้นกลับนำทางหล่อนเข้าไปในนิยายของตัวเอง วารินได้ถูกลิขิตให้เดินตามเส้นทางของนิยาย โดยมีใครบางคนกำลังควบคุมตัวหล่อนอยู่
ทางเดียวที่จะหลุดพ้นคือการใช้ปากกา กลับมายังโลกแห่งความจริง
แต่…. ปากกานั้นกลับโดน จื่อเทียนเจ้าพ่อมาเฟียตัวร้าย ตัวเอกตัวดี ในนิยายของตัวเองยึดไว้ซะอย่างนั้น เรื่องราวจะปั่นป่วนแค่ไหนติดตามได้
ใน มนตรารักหัวใจมาเฟีย 💖
ลึกลับ,แอคชั่น,ชาย-หญิง,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
จะเป็นอย่างไร หากได้เข้าไปในนิยายที่ตัวเองเขียน และได้ไปเจอกับ สถานการณ์สุดป่วน ที่ตัวเองสร้างไว้กับมือ
วาริน นักเขียนนิยายแนวบู๋ ได้ไปเจอกับเจ้ากรรมนายเวรซึ่งมาในรูปแบบหมอดู แม่หมอให้ปากกาวิเศษหล่อนมาเพื่อเขียนในสิ่งที่หล่อนต้องการ แต่ปากกานั้นกลับนำทางหล่อนเข้าไปในนิยายของตัวเอง วารินได้ถูกลิขิตให้เดินตามเส้นทางของนิยาย โดยมีใครบางคนกำลังควบคุมตัวหล่อนอยู่
ทางเดียวที่จะหลุดพ้นคือการใช้ปากกา กลับมายังโลกแห่งความจริง
แต่…. ปากกานั้นกลับโดน จื่อเทียนเจ้าพ่อมาเฟียตัวร้าย ตัวเอกตัวดี ในนิยายของตัวเองยึดไว้ซะอย่างนั้น เรื่องราวจะปั่นป่วนแค่ไหนติดตามได้
ใน มนตรารักหัวใจมาเฟีย 💖
ผู้แต่ง
Tanita P
เรื่องย่อ
วาริน นักเขียนนิยายแนวบู๋ ได้ไปเจอกับเจ้ากรรมนายเวรซึ่งมาในรูปแบบหมอดู แม่หมอให้ปากกาวิเศษหล่อนมาเพื่อเขียนในสิ่งที่หล่อนต้องการ แต่ปากกานั้นกลับนำทางหล่อนเข้าไปในนิยายของตัวเอง วารินได้ถูกลิขิตให้เดินตามเส้นทางของนิยาย โดยมีใครบางคนกำลังควบคุมตัวหล่อนอยู่
ทางเดียวที่จะหลุดพ้นคือการใช้ปากกา กลับมายังโลกแห่งความจริง
แต่…. ปากกานั้นกลับโดน จื่อเทียนเจ้าพ่อมาเฟียตัวร้าย ตัวเอกตัวดี ในนิยายของตัวเองยึดไว้ซะอย่างนั้น เรื่องราวจะปั่นป่วนแค่ไหนติดตามได้
ใน มนตรารักหัวใจมาเฟีย 💖
ปากกาวิเศษ
วาริน เพิ่งวางโทรศัพท์จากธิตา เพื่อทบทวนความจำว่าตัวเองไม่ได้บ้าไปเอง หล่อนจำได้ว่าตัวเองเป็นคนทิ้งปากกานั่นลงไปในถังขยะไปแล้ว
ความหลักเหตุผล ปากกานั่นคงต้องอยู่ในถังขยะนั่น แต่ว่า… ตอนนี้มันวางอยู่บนโต๊ะทำงานของหล่อน เป็นอันว่าตั้งแต่กลับมาหล่อนก็ไม่เป็นอันทำอะไรนอกจากนั่งมองปากกา
หญิงสาวค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบปากกาด้ามนั้นมาส่องดู ไม่ผิดแน่ เป็นปากกาด้ามเดียวกับที่เธอโยนไปแน่นอน ความอยากพิสูจน์ความจริง ทำให้หล่อนยกมันขึ้นมาดมทดสอบความมั่นใจ
ไม่มีกลิ่นขยะ หรือว่า พอโยนเสร็จมันจะว๊าบ หายมายังห้องของเธอเลย ความครุ่นคิดทำให้วาริน เหมือนกำลังจะเป็นบ้า อยากจะกรี๊ดออกมาให้รู้แล้วรู้รอด
วารินหย่อนตัวลงนั่ง ก่อนจะเลื่อนลิ้นชักหยิบสมุดนิยายเล่มเก่า ที่หล่อนเคยเขียนเอาไว้ออกมากาง ตัวอักษรในบทนี้ เป็นตอนที่กลุ่มมเฟียต่างชาติ พอรู้ว่า พ่อของจื่อเทียนตายแล้วก็ตามมาที่ท่าเรือ เพื่อจะแสดงอำนาจให้ลูกชายเจ้าพ่อรู้ว่า ต่อไป ในเขตมลฑลนี้ พวกมันพร้อมจะเข้ามายึดครอง
จื่อเทียนพลาดท่าโดนดักทำร้าย ด้วยจำนวนคนที่น้อยกว่า ทำให้เขาโดนยิงที่ไหล่ เขาเสียเลือดมาก และกำลังหลบซ่อนตัวอยู่ในโกดัง
มือเล็กจรดปลายปากกา
‘และในตอนนั้นเอง….’
ฟรึ๊บบบบบ!!!!!!!! เมื่อรู้สึกตัวอีกครั้ง หล่อนไม่ได้นั่งอยู่ในห้องของหล่อนอีกแล้ว ตอนนี้ วาริน กำลังยืนอยู่ในความมืดสลัว เมื่อค่อยๆหันหลังไป ผู้ชายที่นั่งพิงหลังแอบอยู่ที่ข้างตู้เก็บของเก่าก็หันหน้ามาเจอกับหล่อนพอดี
วาริน เหมือนลมหายใจขาดช่วงไปชั่วขณะ ดวงตาหล่อนเบิกโพลง ด้วยความตกใจ หน้าชาตัวชา
‘จื่อ เทียน’
“ เธอ…เป็นใครกัน” เสียงแหบพร่า ดังมาจากร่างที่กึ่งนั่งกึ่งนอน เลือดไหลเยอะจนเห็นได้ชัด เพราะเสื้อเชิ้ตขาวที่เขาใส่อยุ่ด้านในของสูทสีดำ
วาริน ค่อยๆเดินเข้าไปนั่งข้างๆ ใจเต้นระทึก
นี่เธอกำลังฝันอยู่ หรืออย่างไร ตัวละครที่อยู่ในหัวของเธอ กำลังอยู่ตรงหน้าชัดแจ๋ว
หญิงสาวช้อนคางชายหนุ่มขึ้นมา ก่อนจะยื่นหน้าไปดูผลงานของตัวเอง
“อย่างกับ โขกออกมาจากหัว” วารินพึมพัม ใจเต้นแรง มองภาพเบื้องหน้าอย่างภูมิใจ ดวงตาเจ้าหล่อนเป็นประกาย เหมือนเด็กเจอของเล่นถูกใจไม่มีผิด
ใบหน้าตัวละครเอกของหล่อน รับกับคางสมบูรณ์แบบ ดวงตายาวรี จมูกโด่ง ปากได้รูป คิ้วคมผมสีดำสนิท
หล่อหน้าเฉี่ยวแบบ เจ้าพ่อมาเฟีย
หล่อแบบไม่น่ามีอยู่จริงบนโลก…
มือที่เหมือนจะไร้สิ้นเรี่ยวแรงของจื่อเทียน พยายามยกปืนที่อยู่ข้างกายมาปกป้องตัวเอง แต่มันก็ไม่มีแรงมากพอจะทำแบบนั้น เขาไม่รุ้ว่าผู้หญิงตรงหน้านั้น เป็นฝ่ายไหนกันแน่ แต่ที่รู้ๆตอนนี้ ผู้หญิงคนนี้แสดงท่าทางพิลึกกับเขาโดยที่เขาไม่สามารถขยับตัวตอบโต้ได้เลย
“ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวฝ่ายเราก็มาช่วยแล้ว อีกอย่างฉันไม่เขียนให้นายตายหรอก อดทนไว้นะ จื่อเทียน”
หญิงสาวเอ่ยกระซิบให้กำลังใจ
ชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากัน ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวด แต่เพราะความสงสัยในตัวของหญิงแปลกหน้าหรือว่าหล่อนจะเป็นภาพลวงตา ที่เขาเห็นเพราะใกล้ตายเต็มทีแล้ว…
วาริน มองปากกาในมือ
หรือว่า…นี่มันจะเป็นปากกาวิเศษจริงๆ แล้วทำไม แม่หมอนั่นต้องให้สิ่งนี้กับเธอด้วย
แต่….ไม่ว่ามันจะเป็นเพราะอะไร ตอนนี้หล่อนควรจะทำสิ่งที่ต้องทำก่อน
หญิงสาวมองหาบริเวณ ก่อนจะจรดปากกาลงที่พื้น
“พวกของจื่อเทียน ตามมาที่โกดัง และเข้ามาช่วยเขาได้ทันเวลา…ส่วนฉัน จะกลับแล้วนะ”
ชายหนุ่ม พยายามข่มตา ไม่ให้หลับ เพราะพิษบาดแผล เขาเห็นร่างของหล่อน ค่อยๆจางหายไปในไม่กี่วินาที
เสียงปืนดังปะทะกันนานกว่าห้านาที ก่อนที่ เหลียง บอดี้การ์ดมือขวาของจื่อเทียนจะเข้ามาช่วยเจ้านายได้ทันเวลา
“คุณชาย” เหลียงวิ่งเข้ามาประคองเจ้านาย ไม่ทันที่เขาจะได้สังเกตข้อควมบนพื้นที่ค่อยๆหายวับไป