ในยุคที่โลกถูกทำลายล้างด้วยหายนะ อารยธรรมมนุษย์ล่มสลาย เหลือเพียงซากปรักหักพัง และ ความสิ้นหวัง มนุษย์ที่เหลืออยู่ต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอด ท่ามกลางความโหดร้ายของโลกใบใหม่ ที่เต็มไปด้วยอันตราย และ การแก่งแย่งชิงดี "อาร์ม" ชายหนุ่มผู้รอดชีวิต จาก หายนะ ครั้งใหญ่ต้องออกเดินทาง ตามหา "น้ำหวาน" คนรัก ที่ พลัดพรากจากกันระหว่างเกิดเหตุการณ์วุ่นวาย เขา ต้องเผชิญหน้ากับอันตรายนานัปการ ทั้ง จากสัตว์กลายพันธุ์ และ มนุษย์ด้วยกันเอง ที่แปรเปลี่ยนไปเป็นผู้ล่าที่โหดเหี้ยม
ผจญภัย,แอคชั่น,แฟนตาซี,ผจญภัย,เอาชีวิตรอด,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังวันสิ้นโลก
ในยุคที่โลกถูกทำลายล้างด้วยหายนะ อารยธรรมมนุษย์ล่มสลาย เหลือเพียงซากปรักหักพัง และ ความสิ้นหวัง มนุษย์ที่เหลืออยู่ต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอด ท่ามกลางความโหดร้ายของโลกใบใหม่ ที่เต็มไปด้วยอันตราย และ การแก่งแย่งชิงดี "อาร์ม" ชายหนุ่มผู้รอดชีวิต จาก หายนะ ครั้งใหญ่ต้องออกเดินทาง ตามหา "น้ำหวาน" คนรัก ที่ พลัดพรากจากกันระหว่างเกิดเหตุการณ์วุ่นวาย เขา ต้องเผชิญหน้ากับอันตรายนานัปการ ทั้ง จากสัตว์กลายพันธุ์ และ มนุษย์ด้วยกันเอง ที่แปรเปลี่ยนไปเป็นผู้ล่าที่โหดเหี้ยม
ความมืดมิดโอบล้อมกระท่อมหลังเล็ก ราวกับผ้าห่มผืนหนา บดบังแสงจันทร์ที่พยายามสาดส่องลอดผ่านช่องว่างของฝาผนังไม้ ลมหนาวพัดโชย พาเอาความเย็นยะเยียบแทรกซึมผ่านรอยแตกของกระท่อม เสียงลมหวีดหวิว ดังก้องอยู่รอบๆ ราวกับเสียงกระซิบของภูตผี
อาร์มนอนพลิกตัวไปมาบนเตียงฟางที่แข็งกระด้าง เขานอนไม่หลับ ความคิดมากมายวนเวียนอยู่ในหัว ใบหน้าของชายลึกลับกับรอยยิ้มแปลกๆ ยังคงติดตา
เขานึกถึงน้ำหวาน แฟนสาวที่เขาไม่รู้ชะตากรรม ใบหน้าหวานๆ และรอยยิ้มสดใสของเธอ ลอยมาในความคิด เขาภาวนาให้เธอปลอดภัย หรืออย่างน้อยขอให้เธอตายอย่างสงบ ไม่ต้องทรมาน
อาร์มนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ตั้งแต่วันที่โลก ล่มสลาย เสียงระเบิดที่ดังสนั่น ภาพของเปลวเพลิงที่ลุกท่วมเมือง และเสียงกรีดร้องของผู้คน ยังคงติดตา เขาไม่รู้ว่ามีใครรอดชีวิตบ้าง นอกจากเขาและมีนา เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองโชคดีหรือโชคร้ายที่รอดมาได้
แล้ว ชายคนนั้น... เขาเป็นใคร? ทำไมถึงช่วยพวกเรา? เขามีจุดประสงค์อะไร? หรือทั้งหมดเป็นแค่แผนการ?
คำถามมากมายผุดขึ้นในหัว แต่ก็ไม่มีคำตอบ
มีนานอนอยู่ข้างๆ เธอหลับสนิท ใบหน้าผ่อนคลาย ดูดต่างจากตอนที่เธอต่อสู้กับพวกโจรอย่างสิ้นเชิง
อาร์มมองมีนา แล้วก็ยิ้ม เขารู้สึกขอบคุณเธอ ที่คอยช่วยเหลือเขามาตลอด เธอแข็งแกร่ง และกล้าหาญ ต่างจากเขา ที่อ่อนแอและขี้ขลาด เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรถ้าไม่มีเธอ
ทันใดนั้น ความเงียบสงัดก็ถูกทำลายด้วยเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เสียงไม้กระทบกัน และเสียงฝีเท้าวิ่งหนีตาย
"มีนา!" อาร์มเรียก
มีนาลืมตาขึ้นทันที "เกิดอะไรขึ้น?" เธอถามเสียงงัวเงีย แต่ก็พร้อมที่จะคว้ามีด
"ฉันได้ยินเสียงกรีดร้อง"
"เสียงมาจากไหน?"
"ฉันไม่รู้" พวกเขารีบออกจากกระท่อม
เสียงกรีดร้องดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ดังชัดเจนขึ้นพวกเขาวิ่งไปตามเสียง จนกระทั่งมาถึงลานกว้างกลางชุมชน
ภาพที่เห็น ทำให้อาร์มและมีนาตกตะลึง
ชายคนนั้น... ชายที่พาพวกเขาเข้ามาในชุมชน กำลังยืนอยู่ท่ามกลางกองเพลิงที่โหมกระหน่ำบ้านเรือน มือของเขาเปื้อนเลือด เขากำลังฆ่าคน! ไฟลุกโชน สว่างไสวไปทั่วลาน ควันไฟสีดำพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า กลิ่นไหม้เหม็นคลุ้งไปทั่วบริเวณ
"ไม่นะ!" อาร์มร้อง ความรู้สึกสับสนและหวาดกลัวถาโถมเข้ามา เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
"ไอ้สารเลว!" มีนาตะโกนด้วยความโกรธ
พวกเขารีบวิ่งเข้าไป
"หยุดนะ!" มีนาตะโกน
ชายคนนั้นหันมามองมีนา เขาทำท่าประหลาดใจ
"แกกำลังทำอะไร?" มีนาถามเสียงแข็ง
"ฉันกำลังกำจัดคนชั่ว" เขาตอบ น้ำเสียงเย็นชา
"คนชั่ว?"
"ใช่" เขาพยักหน้า "พวกมันเป็นตัวอันตรายของชุมชนนี้ พวกมันขัดขวางความเจริญ พวกมันสมควรตาย"
"แกโกหก!" มีนาตะโกน "แกแค่ต้องการยึดอำนาจ!"
"หุบปาก!" เขาตะคอก
"ไม่!" มีนายืนกราน
"งั้นแกก็ต้องตาย!"
เขาพุ่งเข้าใส่มีนา อาร์มรีบเข้าไปขวาง
"อย่าทำอะไรมีนา!" เขาตะโกน
"หลบไป!" ชายคนนั้นตะคอก
"ไม่!"
"งั้นแกก็ต้องตายพร้อมกับมัน!"
เขาโจมตีอาร์ม อาร์มยกมือขึ้นป้องกัน แต่เขาสู้ไม่ไหว ชายคนนั้นแข็งแกร่งเกินไป
"อาร์ม!" มีนาร้อง เธอพุ่งเข้ามาช่วยอาร์ม
ทั้งสามต่อสู้กันอย่างดุเดือด อาร์มพยายามใช้ทักษะที่ มีนาสอนมาต่อสู้ แต่ก็ยังไม่สามารถสู้ชายคนนั้นได้
ทันใดนั้น เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
"หยุด!" ทุกคนหันไปมอง
เดวิด หัวหน้าชุมชน ยืนอยู่ตรงนั้น เขามีรูปร่างสูงใหญ่ บึกบึน ใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเครา ดวงตาคมกริบ จ้องมองมาที่ชายคนนั้น
"เกิดอะไรขึ้น?" เขาถามเสียงเข้ม
"เดวิด!" มีนาร้อง "ไอ้บ้านี่มันกำลังฆ่าคน! มันวางเพลิง!"
เดวิดมองชายคนนั้น"จริงเหรอ?" เขาถาม
"ไม่จริง!" ชายคนนั้นปฏิเสธ "ฉันแค่กำลังป้องกันตัว พวกมันต่างหากที่ทรยศนาย"
"แกโกหก!" มีนาตะโกน
"พอแล้ว!" เดวิดตะคอก
เขามองชายคนนั้นด้วยแววตาผิดหวัง
"ฉันไว้ใจแก" เดวิดพูด "แต่แกกลับทรยศฉัน"
"ฉัน..." ชายคนนั้นอึกอัก
"แกไม่มีอะไรจะแก้ตัว" เดวิดพูด "แกต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่แกทำ"
"ไม่!" ชายคนนั้นร้องเขาพุ่งเข้าใส่เดวิด
เดวิดหลบได้ทัน
"แกสู้ฉันไม่ได้หรอก" เดวิดพูด
"ฉันรู้...แต่ฉันไม่มีทางเลือก"ชายคนนั้นตอบ
เขาโจมตีเดวิดอีกครั้ง คราวนี้ เดวิดไม่หลบ
เขารับการโจมตีเต็มๆ "อ๊าก!" ชายคนนั้นร้อง
เขากระเด็นไปกองกับพื้น
เดวิดเดินเข้าไปหา "จบแล้ว" เขาพูด
"ไม่!" ชายคนนั้นร้อง เขาคว้ามีดขึ้นมา
"ฉันจะฆ่าแก!"
เขาพุ่งเข้าใส่เดวิดอีกครั้ง แต่เดวิดเร็วกว่า
เขาเตะมีดหลุดจากมือของชายคนนั้น แล้วก็จับเขากดลงกับพื้น
"มันจบแล้ว" เดวิดพูด
"ปล่อยฉันนะ!" ชายคนนั้นร้อง
"ไม่" เดวิดตอบ
เขามองชายคนนั้นด้วยแววตาเย็นชา
"แกต้องชดใช้"
ทันใดนั้น เสียงระเบิดก็ดังขึ้น ตูม!ทุกคนตกใจ
"เกิดอะไรขึ้น?" มีนาถาม
"ฉันไม่รู้" อาร์มตอบ
พวกเขามองไปรอบๆ เห็นควันไฟสีดำพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า
"ไฟไหม้!" ใครบางคนตะโกน
"ที่ไหน?"
"โกดังเก็บเสบียง!"
"ไม่นะ!" เดวิดร้อง
เขารีบวิ่งไปที่โกดัง
"พวกเราต้องช่วยกันดับไฟ!" เขาตะโกน
ชาวบ้านรีบวิ่งตามเดวิดไป
อาร์มและมีนามองหน้ากัน
"เราควรจะช่วยพวกเขาไหม?" อาร์มถาม
"ฉันไม่รู้" มีนาตอบ "แต่ฉันรู้สึกว่าเราไม่ควรเข้าไปยุ่ง"
"ทำไมล่ะ?"
"ฉันไม่ไว้ใจเดวิด ฉันว่าเขามีอะไรปิดบังเราอยู่" มีนาตอบ แต่เขาก็ช่วยเรานะ" อาร์มท้วง
"ใช่ แต่ฉันรู้สึกไม่ดี ตั้งแต่ที่ได้ยินชื่อเดวิดแล้ว" มีนาพูด "และยิ่งตอนนี้ ฉันยิ่งมั่นใจว่า ที่นี่ไม่ปลอดภัยสำหรับเรา"
"แล้วเราจะทำยังไง?"
"เราต้องหนีจากที่นี่" มีนาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"หนี?"
"ใช่" มีนาพยักหน้า "เราต้องหนีก่อนที่มันจะสายเกินไป"
"แต่..."
"ไม่มีแต่" มีนาพูด "เราต้องไปเดี๋ยวนี้"
เธอคว้ามืออาร์ม แล้วก็วิ่ง พวกเขาวิ่งออกจากชุมชน มุ่งหน้าสู่ป่า
"เราจะไปไหน?" อาร์มถาม"ฉันไม่รู้" มีนาตอบ "แต่เราต้องไปให้ไกลจากที่นี่"พวกเขาวิ่งไปเรื่อยๆ ฝ่าความมืด
อาร์มรู้สึกเหนื่อยและกลัว แต่เขาก็ไม่หยุดวิ่ง เขาต้องหนีให้พ้นจากที่นี่ เสียงฝีเท้าดังก้องในความมืด เสียงหัวใจของเขาเต้นแรง
ในที่สุด พวกเขาก็มาถึงริมแม่น้ำ
"เราต้องข้ามแม่น้ำไป" มีนาพูด
"แต่ผมว่ายน้ำไม่เป็น" อาร์มพูด
"ไม่เป็นไร" มีนาตอบ "ฉันมีวิธี"
เธอมองไปรอบๆ เห็นต้นไม้ล้มอยู่ต้นหนึ่ง
"เราจะใช้ต้นไม้ต้นนี้ข้ามแม่น้ำ" เธอพูด
พวกเขาช่วยกันลากต้นไม้ลงไปในแม่น้ำ ลำต้นใหญ่และหนัก แต่ด้วยแรงฮึดและความกลัวที่เป็นแรงผลักดัน ทำให้ทั้งคู่สามารถลากมันลงไปในแม่น้ำได้สำเร็จ
"ขึ้นมา" มีนาพูด
อาร์มปีนขึ้นไปบนต้นไม้ มีนาตามมาติดๆ
พวกเขาค่อยๆ เดินไปบนต้นไม้ที่พาดผ่านแม่น้ำ
น้ำในแม่น้ำไหลเชี่ยว เสียงน้ำกระทบกับตลิ่งดังสนั่น
อาร์มรู้สึกกลัว เขาไม่เคยข้ามแม่น้ำแบบนี้มาก่อน
"ระวังนะ" มีนาพูด
"ครับ"
พวกเขาเดินไปอย่างช้าๆในที่สุด พวกเขาก็ข้ามมาถึงอีกฝั่ง
"เราปลอดภัยแล้ว" มีนาพูด เมื่อพวกเขาขึ้นมาบนฝั่ง
"ใช่" อาร์มพยักหน้า
เขามองกลับไปที่ชุมชน เห็นควันไฟและแสงเพลิงที่โหมกระหน่ำ
"ฉันสงสารพวกเขา" อาร์มพูด
"ฉันก็สงสาร" มีนาตอบ "แต่เราช่วยอะไรพวกเขาไม่ได้"
"เราต้องดูแลตัวเอง"
"ใช่"
พวกเขาเดินจากไป
"แล้วเราจะทำยังไงต่อ?" อาร์มถาม
"เราต้องหาที่อยู่ใหม่" มีนาตอบ
"ที่ปลอดภัย"
"ใช่"
"แล้ว...นายจะตามหาแฟนของนายต่อไหม?"
อาร์มเงียบไปครู่หนึ่ง
"ฉันไม่รู้" เขาตอบในที่สุด "ตอนนี้ ฉันยังไม่พร้อม"
"ฉันเข้าใจ" มีนาพยักหน้า
"ขอบคุณนะ มีนา" อาร์มพูด "ที่คอยช่วยเหลือฉัน"
"ไม่เป็นไร" มีนายิ้ม "ตอนนี้เราต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน"
พวกเขาเดินต่อไปดวงอาทิตย์เริ่มโผล่พ้นขอบฟ้าแสงสีทองสาดส่องลงมา ส่องกระทบกับใบไม้ที่เปียกน้ำค้าง
"สวยจัง" อาร์มพูด
"ใช่" มีนาพยักหน้า"แม้ว่าโลกจะล่มสลาย แต่ธรรมชาติก็ยังคงสวยงาม"
พวกเขาหยุดเดิน มองดูพระอาทิตย์ขึ้น
"เราจะรอดใช่ไหม มีนา?" อาร์มถาม
มีนามองอาร์ม
"ใช่" เธอตอบเสียงหนักแน่น "เราจะรอด"
"เราจะผ่านมันไปด้วยกัน"อาร์มยิ้ม เขารู้สึกอบอุ่นใจ
พวกเขาได้ออกเดินทางต่อ มุ่งหน้าสู่โลกกว้างที่เต็มไปด้วยอันตราย
[จบตอนที่ 4]