ในยุคที่โลกถูกทำลายล้างด้วยหายนะ อารยธรรมมนุษย์ล่มสลาย เหลือเพียงซากปรักหักพัง และ ความสิ้นหวัง มนุษย์ที่เหลืออยู่ต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอด ท่ามกลางความโหดร้ายของโลกใบใหม่ ที่เต็มไปด้วยอันตราย และ การแก่งแย่งชิงดี "อาร์ม" ชายหนุ่มผู้รอดชีวิต จาก หายนะ ครั้งใหญ่ต้องออกเดินทาง ตามหา "น้ำหวาน" คนรัก ที่ พลัดพรากจากกันระหว่างเกิดเหตุการณ์วุ่นวาย เขา ต้องเผชิญหน้ากับอันตรายนานัปการ ทั้ง จากสัตว์กลายพันธุ์ และ มนุษย์ด้วยกันเอง ที่แปรเปลี่ยนไปเป็นผู้ล่าที่โหดเหี้ยม
ผจญภัย,แอคชั่น,แฟนตาซี,ผจญภัย,เอาชีวิตรอด,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังวันสิ้นโลก
ในยุคที่โลกถูกทำลายล้างด้วยหายนะ อารยธรรมมนุษย์ล่มสลาย เหลือเพียงซากปรักหักพัง และ ความสิ้นหวัง มนุษย์ที่เหลืออยู่ต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอด ท่ามกลางความโหดร้ายของโลกใบใหม่ ที่เต็มไปด้วยอันตราย และ การแก่งแย่งชิงดี "อาร์ม" ชายหนุ่มผู้รอดชีวิต จาก หายนะ ครั้งใหญ่ต้องออกเดินทาง ตามหา "น้ำหวาน" คนรัก ที่ พลัดพรากจากกันระหว่างเกิดเหตุการณ์วุ่นวาย เขา ต้องเผชิญหน้ากับอันตรายนานัปการ ทั้ง จากสัตว์กลายพันธุ์ และ มนุษย์ด้วยกันเอง ที่แปรเปลี่ยนไปเป็นผู้ล่าที่โหดเหี้ยม
แสงแดดอ่อนๆ สีทอง ลอดผ่านช่องหน้าต่างเล็กๆ สาดส่องลงบนใบหน้าของอาร์ม ปลุกเขาให้ตื่นจากนิทรา เขาลืมตาขึ้นในห้องเล็กๆ ที่สะอาดและอบอุ่น ข้างๆ มีนา ยังคงหลับสนิท ใบหน้าผ่อนคลายไร้ซึ่งความกังวล
แต่เมื่อคืน... ภาพเหตุการณ์ระทึกขวัญที่พบเจอมายังคงติดตาเขา อาร์มลุกขึ้นจากเตียงอย่างเงียบเชียบ เขาไม่อยากปลุกมีนา เขาเดินไปที่หน้าต่าง มองออกไปข้างนอก เห็นผู้คนมากมายกำลังเริ่มต้นวันใหม่ The Hive ดูคึกคักและมีชีวิตชีวา ผู้คนต่างมีหน้าที่ของตัวเอง เด็กๆ วิ่งเล่นส่งเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนาน ราวกับเป็นโลกอีกใบ ที่ สงบสุข และ ปราศจาก อันตราย
แต่ท่ามกลางภาพที่ดูสงบสุขนั้น อาร์มกลับรู้สึกถึงความ "แปลกปลอม" บางอย่าง เขานึกถึงคำพูดและท่าทางของวินเมื่อวาน ที่ดูมี "พิรุธ" แววตา คู่ นั้นเหมือน มัน กำลัง ปิดบัง อะไรบางอย่าง ไว้
"หรือว่า... ที่นี่จะมีอะไรบางอย่างที่พวกเขาปิดบังเราอยู่?" อาร์มคิดในใจ ความรู้สึกไม่ไว้วางใจ ก่อตัวขึ้นในใจเขา
เขานึกถึงตอนที่มีนาถามวินเรื่องแม็กซ์ วิน ดูลังเลที่จะตอบ และ พยายามเปลี่ยนเรื่อง "มีนา เองก็คงรู้สึกถึงความผิดปกติเหมือนกัน" อาร์ม นึกถึงแววตาของมีนาที่เต็มไปด้วยความหวาดระแวง
อาร์มเดินกลับไปที่เตียง ปลุกมีนา
"มีนา ตื่นได้แล้ว"
มีนาลืมตาขึ้น "อืม... เช้าแล้วเหรอ"
"ใช่" อาร์มพยักหน้า
"ฉันนอนหลับสบายมากเลย" มีนาพูดพร้อมกับบิดขี้เกียจ "เหมือนไม่ได้นอนหลับสนิทแบบนี้มานาน"
"ฉันก็เหมือนกัน" อาร์มตอบ "แต่... ฉันรู้สึกแปลกๆ กับที่นี่"
"แปลกๆ ยังไง?" มีนาถาม แววตา ฉายแวว สงสัย
อาร์มเล่าความรู้สึกของเขาให้มีนาฟัง "ฉันว่า... ที่นี่ ต้อง มี อะไร มากกว่า ที่ เรา เห็น แน่ๆ"
"ฉันก็รู้สึกเหมือนกัน" มีนาพยักหน้า "เมื่อวานตอนที่ฉันถามวินเรื่องแม็กซ์ เขาดูมีพิรุธ เหมือน พยายาม จะ ปิดบัง อะไร บางอย่าง"
"เราควรจะสืบดูนะ" อาร์มพูด "เรา ต้อง รู้ ให้ ได้ ว่า ที่นี่ มี อะไร เกิดขึ้น"
"ใช่" มีนาเห็นด้วย "แต่เราต้องระวัง อย่าให้ใครรู้"
อาร์มและมีนาวางแผนที่จะแอบออกไปสำรวจ The Hive ในตอนกลางคืนพวกเขาตกลงกันว่าจะแกล้งทำเป็นนอนหลับและแอบออกไปตอนดึกๆ
ตกเย็น พวกเขากินอาหารเย็นกับวินและคนอื่นๆ ในห้องอาหารที่เต็มไปด้วยผู้คนเสียงพูดคุย ดังจอแจแต่ อาร์ม และ มีนา กลับไม่มีกะจิตกะใจ จะกินอาหารพวกเขาเอาแต่คิดถึงแผนการในคืนนี้
"พวกนายชอบอาหารที่นี่ไหม?" วินถาม ด้วย รอยยิ้ม ที่ ดู จริงใจ
"อร่อยมากครับ" อาร์มตอบ พยายาม ฝืนยิ้ม
"ใช่ค่ะ" มีนาเสริม "อาหาร ที่นี่ รสชาติดี มาก"
"ฉันดีใจที่พวกนายชอบ" วินยิ้ม "ถ้า พวกนาย อยาก ได้ อะไร เพิ่มเติม บอก ได้ เลย นะ"
หลังจากกินอาหารเสร็จ อาร์มและมีนาก็ขอตัวกลับไปที่ห้อง
"พวกนายจะไปไหนเหรอ?" วินถาม ด้วย น้ำเสียง ที่ เป็นมิตร
"พวกเราจะไปพักผ่อน" อาร์มตอบ "พวกเราเหนื่อยน่ะ"
"โอเค" วินพยักหน้า "งั้นฝันดีนะ"
"ฝันดีค่ะ" มีนาตอบ
อาร์มและมีนากลับไปที่ห้อง พวกเขาแกล้งทำเป็นนอนหลับ อาร์ม หลับตาลงแต่ในใจกลับ คิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นเขารู้สึกสับสนและ ไม่แน่ใจว่าควรจะ ไว้ใจ ใครได้บ้าง
เมื่อทุกคนเงียบไป อาร์มและมีนาก็ลุกขึ้น พวกเขาแต่งตัวด้วยชุดสีดำ เพื่อไม่ให้ใครเห็นหัวใจเต้นตึกตักด้วยความ ตื่นเต้น และ กังวล
พวกเขาแอบออกจากห้อง แล้วก็เดินไปตามทางเดินที่มืดมิด The Hive ในยามค่ำคืนดูแตกต่างจากตอนกลางวัน ไม่มีเสียงผู้คนพลุกพล่าน ไม่มีเสียงเด็กๆ วิ่งเล่น มีเพียงความเงียบสงัด และแสงไฟสลัวๆ ที่ส่องสว่างตามทางเดินสร้างบรรยากาศ ที่ วังเวง และ น่าขนลุก
อาร์มและมีนาเดินไปเรื่อยๆ พวกเขาพยายามสังเกตสิ่งรอบตัวมองหาร่องรอย หรือ เบาะแสที่ จะนำไปสู่สิ่งที่พวกเขาสงสัย
พวกเขาพบกับประตูบานหนึ่ง ที่มีป้ายเขียนว่า "ห้ามเข้า" ตัวอักษรสีแดงฉูดฉาด ดู น่ากลัว
"เราควรจะเข้าไปดูไหม?" อาร์มถามเสียง เบาหวิว
"ฉันว่าเราควรจะเข้าไปดูนะ" มีนาตอบ "มันอาจจะมีเบาะแสบางอย่าง" แววตาของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
พวกเขาเปิดประตูแล้วก็เดินเข้าไปภายในห้องมืดสนิทมี กลิ่น อับชื้น โชยออกมาทำให้ อาร์ม รู้สึกขนลุก
พวกเขาคลำหาสวิตช์ไฟ
"เจอแล้ว!" มีนาพูด เธอกดสวิตช์ไฟสว่างขึ้น
อาร์มและมีนามองไปรอบๆ ด้วยความตกใจ พวกเขาอยู่ในห้องทดลอง มีอุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์มากมาย วาง ระเกะระกะ เต็มห้อง ขวด แก้ว บรรจุ ของเหลว สี ต่างๆ วางเรียงรายบนชั้นวาง สายไฟ ระโยงระยาง เต็มพื้น
"ที่นี่... พวกเขาทำอะไรกัน?" อาร์มถาม เสียง สั่นเครือ
"ฉันไม่รู้" มีนาตอบ "แต่มันดูน่ากลัว" เธอรู้สึก เสียวสันหลังวาบ
ทันใดนั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากทางเดิน
"มีคนมา!" มีนาพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นตระหนก
พวกเขารีบหลบหลังโต๊ะทดลอง หัวใจ เต้น ระรัว
ประตูเปิดออก
วินเดินเข้ามาในมือถือไฟฉายส่องไปรอบๆ ห้อง
"ใครอยู่ที่นั่น?" เขาถามเสียงเย็นยะเยือก
อาร์มและมีนาไม่ตอบ พวกเขากลั้นหายใจ ตัวแข็งทื่อ
วินเดินเข้ามาใกล้ "ฉันรู้ว่าพวกนายอยู่ที่นี่" เขาพูด "ออกมา...เดี๋ยวนี้!"
อาร์มและมีนาตัดสินใจออกมาจากที่ซ่อน พวกเขารู้ว่าหนีไม่พ้นแล้ว
"พวกนายมาทำอะไรที่นี่?" วินถามเสียงแข็ง "พวกนายก็รู้หนิว่าห้องนี้ห้ามเข้า"
"พวกเรา... พวกเราแค่อยากรู้ว่าที่นี่มีอะไร" อาร์มตอบเสียงตะกุกตะกัก "พวกเรา ไม่ ได้ คิด จะทำอะไรไม่ดีนะ"
"พวกนายไม่มีสิทธิ์รู้" วินพูด "พวกนายต้องไปจากที่นี่ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ" เขาจ้องอาร์ม และ มีนา ด้วยแววตาแข็งกร้าว
"แต่..." อาร์ม พยายามจะอธิบาย
"ไม่มีแต่" วินพูด "พวกนายต้องไปเดี๋ยวนี้ ก่อนที่เรื่องจะบานปลายไปมากกว่านี้"
วินชักปืนออกมาเล็งไปที่ อาร์ม และ มีนา
"ออกไปเดี๋ยวนี้" เขาพูดเสียงเย็นยะเยือก
อาร์มและมีนายกมือขึ้นเหนือหัว แสดงท่าทียอมแพ้
"พวกเราจะไป" อาร์มพูด "พวกเราสัญญา"
"ดี" วินพูด "ไปซะแล้วอย่าให้ฉันเห็นพวกนาย ที่นี่อีก"
อาร์มและมีนาหันหลัง แล้วก็วิ่งออกจากห้อง สุดกำลัง หัวใจของพวกเขาเต้นโครมคราม ด้วย ความหวาดกลัว
แต่จู่ๆเหมือนวินจะเปลี่ยนใจ วินยิงปืนไล่หลัง เสียงปืน ดังก้อง ไปทั่วทางเดิน อาร์มและมีนาวิ่งสุดชีวิต พวกเขาวิ่งไปตามทางเดินที่มืดมิดไม่รู้ว่าจะหนีไปทางไหน
วินยังคงไล่ตามเสียงฝีเท้าของเขาดังใกล้เข้ามาทุกที
"เราต้องหนีให้พ้น" มีนาพูด หอบหายใจ
"ใช่" อาร์มพยักหน้า "แต่เราจะหนีไปทางไหน?"
พวกเขาวิ่งไปจนถึงทางตัน กำแพงคอนกรีตสูง ทมึนขวางอยู่ตรงหน้า
"ตายแล้ว" อาร์มพูด "เราติดกับแล้ว" เขา รู้สึกสิ้นหวัง
วินปรากฏตัวขึ้นที่ปลายทางเดิน รอยยิ้ม เหี้ยมเกรียม ปรากฏบนใบหน้าของเขา
"จบกันพวกนาย!" วินพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "พวกนายคิดว่าจะหนีฉันพ้นเหรอ? ไม่มีทาง!"
อาร์มและมีนา หันหน้าเข้าหา วิน ด้วยสีหน้า ที่ปนเปไปด้วยความ หวาดกลัว และ ความโกรธ
"พวกเราแค่อยากรู้ว่าที่นี่มีอะไร" อาร์มพูดเสียงสั่น "พวกเราไม่ได้ตั้งใจจะก่อเรื่อง"
"พวกนายไม่มีสิทธิ์รู้" วินพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "พวกนายเป็นแค่คนนอกพวกนายไม่ควรมายุ่งกับเรื่องของ The Hive"
"แต่พวกเราก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน" มีนาแย้ง "พวกเรามีสิทธิ์ที่จะรู้ว่าพวกนายกำลังทำอะไรอยู่"
"หุบปาก!" วินตะคอก "พวกนายไม่มีสิทธิ์ อะไรทั้งนั้น! พวกนายเป็นแค่ตัวปัญหาพวกนาย กำลังจะทำลาย The Hive"
"ไม่จริง!" อาร์มตะโกน "พวกเราไม่ได้คิดจะทำลายที่นี่พวกเราแค่อยากรู้ความจริง"
"ความจริง เหรอ?" วินหัวเราะเยาะ "ความจริง ที่ก็คือว่าพวกนายเป็นสายลับที่ถูกส่งมาจากชุมชนอื่น เพื่อมาทำลาย The Hive"
"ไม่จริง!" มีนาตะโกน "พวกเราไม่ใช่สายลับ พวกเราแค่ต้องการที่พักพิง พวกเราหนีมาจากชุมชนที่ถูกทำลาย"
"โกหก!" วินตะคอก "ฉันไม่เชื่อพวกนาย! ฉันจะฆ่าพวกนาย แล้วเอาศพไปทิ้งข้างนอก ให้พวก สัตว์ กลายพันธุ์ กิน!"
วินยกปืนขึ้นเล็งไปที่อาร์ม และ มีนา เขายิ้มเหี้ยมเกรียม ดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธ
หัวใจของอาร์ม เต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา เขาไม่เคยรู้สึกเข้าใกล้ความตายมากขนาดนี้มาก่อน เขาคิดถึงแต่ มีนา เขาจะต้องปกป้องเธอให้ได้
มีนายืนนิ่ง เธอหลับตาลง เตรียมรับชะตากรรม น้ำตา ไหลอาบแก้ม เธอคิดถึง อาร์ม เธออยากจะอยู่กับเขานานกว่านี้
ปัง!!!
เสียงปืนดังขึ้น แต่กระสุนเฉียด หัวไหล่ ของ อาร์มไปเพียงเล็กน้อย
"โอ๊ย!" วินร้องด้วยความเจ็บปวด เขาทรุดลงกับพื้น มือกุมแขนที่ถูกยิงเลือดไหลทะลักออกมา
อาร์ม และ มีนา ลืมตาขึ้นมองไปรอบๆ ด้วยความ งุนงง พวกเขายังไม่หายตกใจ
"ใคร ยิง?" อาร์ม มองไปรอบๆ อย่างระแวดระวัง เขามองหาผู้ที่ช่วยชีวิตพวกเขาไว้
"ไม่ต้องกลัว ฉันมาดี" เสียงทุ้มดังขึ้นจากด้านหลัง "ฉันมาช่วยพวกนาย"
ชายร่างสูงโปร่ง ก้าวออกมาจากเงามืด ในมือ มีปืนพกแบบเดียวกับที่วินใช้แต่ดู ใหม่ และ ทันสมัยกว่า ใบหน้าของเขาถูกบดบังไว้ด้วย หมวก และ ผ้าคลุมหน้า แต่แววตาของเขาดูอบอุ่นและเป็นมิตร
"ใคร?" วิน หันขวับไปมองด้วยความตกใจ
"แก เป็นใคร? มายุ่งอะไรด้วย?"
"แก ไม่ จำเป็นต้องรู้" ชายคนนั้นตอบ เสียง เรียบ "แต่แกต้องวางปืนลงเดี๋ยวนี้!" เขาชี้นิ้วไปที่วิน ด้วยท่าทางที่เด็ดขาด
วินชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยอมวางปืนลงอย่างเสียไม่ได้ เขารู้ว่าเขาสู้ชายคนนี้ไม่ได้
"ดีมาก" ชายคนนั้นพูด "แล้วก็ถอยไปอย่า มายุ่งกับพวกเขาอีก"
วินถอยกรูดไปที่มุมห้อง เขาจ้องชายคนนั้นด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น
ชายคนนั้นเดินเข้ามาหาอาร์ม และ มีนา เขายิ้มให้พวกเขาอย่างอ่อนโยน
"พวกนายปลอดภัยแล้ว" เขาพูดด้วยรอยยิ้ม
"ไม่ต้อง กลัว นะ"
"ขอบคุณครับ" อาร์มพูดด้วยความรู้สึกขอบคุณ "ขอบคุณมากที่ช่วยพวกเรา"
"ขอบคุณค่ะ" มีนาพูด "ถ้าไม่ได้คุณมาช่วยพวกเราคงจะแย่แน่ๆ"
"ไม่เป็นไร" ชายคนนั้นตอบ "ฉันชื่อ เจค ฉันเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้ง The Hive" เขาถอดหมวก และ ผ้าคลุมหน้า ออกเผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาคมคาย และ ดวงตาสีฟ้า ที่ดูเฉลียวฉลาด
"เจค?" อาร์มทวนคำด้วยความประหลาดใจ
"นาย เป็น ผู้ก่อตั้ง The Hive อย่างนั้นเหรอ?"
"ใช่" เจคพยักหน้า "แต่ตอนนี้ฉันกำลังแฝงตัว อยู่เพื่อสืบหาความจริงบางอย่างที่เกิดขึ้นใน The Hive" เขามองวินด้วยหางตา "รวมถึงการกำจัดคน ทรยศอย่างมันด้วย"
"ความจริงอะไรเหรอครับ" อาร์มถามอย่างสงสัย "ทำไมนายถึงต้องแฝงตัว?"
"ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่เห็นพวกนายแอบเข้ามาในห้องทดลองฉันก็เลยตามมาดู" เจคตอบ เขายังไม่พร้อมจะบอกความจริงทั้งหมด กับ อาร์ม และ มีนา
"พวกเราแค่อยากรู้ว่าที่นี่ มีอะไร" อาร์ม อธิบาย "พวกเรารู้สึกว่าที่นี่ มันแปลกๆ"
"ฉันเข้าใจ" เจคพยักหน้า "แต่ที่นี่เป็นเขตหวงห้ามพวกนายไม่ควรเข้ามา มันอันตรายเกินไป"
"พวกเราขอโทษ" มีนาพูด "พวกเราจะไม่ทำอีกแล้ว"
"ไม่เป็นไร" เจคยิ้ม "ฉันไม่ได้จะเอาเรื่องพวกนายหรอก" เขาเว้นวรรคครู่หนึ่ง "แต่ฉันอยากจะขอให้พวกนายช่วยฉันบางอย่าง"
"ช่วยอะไรเหรอครับ?" อาร์มถามด้วยความอยากรู้
"ช่วยฉันเปิดโปงความจริงเกี่ยวกับ The Hive" เจคตอบเสียงจริงจัง
"ความจริง?" มีนาเลิกคิ้ว "ความจริง อะไร?"
"ใช่" เจค พยักหน้า "ความจริง ที่ ว่า The Hive ไม่ใช่ที่ที่ปลอดภัยอย่างที่พวกนาย คิด" เขามอง อาร์ม และ มีนา ด้วยแววตาจริงจัง
"ที่นี่ มี เบื้องหลังที่ดำมืด มีบางอย่างที่พวกเขาปิดบังพวกเรา ไว้"
"และฉันต้องการให้พวกนายช่วยฉันเปิดโปงมัน"
อาร์ม และ มีนา มองหน้ากันพวกเขาไม่รู้ว่าจะเชื่อเจค ดี หรือ ไม่ เขาเป็นใครกันแน่? ทำไมถึงมาช่วยพวกเขา?
"ทำไมพวกเราต้องเชื่อนาย" มีนาถามด้วยความระแวดระวัง
"เพราะฉันเป็นคนเดียวที่รู้ความจริง" เจค ตอบ "และฉันก็เป็นคนเดียวที่สามารถช่วยพวกนายได้" เขาจ้องมองมีนาด้วยแววตาที่แน่วแน่
เจค มอง อาร์ม และ มีนา ด้วยแววตาจริงจัง เขารู้ว่าพวกเขากำลัง สับสน แต่เขาไม่มีเวลามากพอจะอธิบายทุกอย่าง
"พวกเราจะช่วยนาย" อาร์มพูดในที่สุดเขาตัดสินใจเชื่อใจเจค "พวกเราก็อยากรู้ความจริงเหมือนกัน"
"ดีมาก" เจคยิ้ม "ฉันรู้ว่าพวกนายทำได้"
เจคพาอาร์มและมีนาหลบวินไปที่ห้องลับแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ลึกเข้าไปใน The Hive พวกเขาต้องเดิน ลัดเลาะไปตามทางเดินที่ ซับซ้อน ผ่านห้องต่างๆมากมาย
"ที่นี่ คือ ที่ไหน?" มีนาถามด้วยความสงสัย "ทำไมนายถึงมีห้องลับแบบนี้?"
"นี่คือฐานทัพลับของฉัน" เจคตอบ "ฉันสร้างมันขึ้นมาเพื่อใช้เป็นที่หลบภัย และ วางแผนต่างๆ"
"ฉันใช้ที่นี่เพื่อวางแผนโค่นล้มแม็กซ์" เขาพูด ด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
"แม็กซ์?" อาร์ม เลิกคิ้ว "แม็กซ์ ทำไม?"
"ใช่" เจค พยักหน้า "แม็กซ์เป็นคนที่อันตรายมาก"
"เขาเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังความ ชั่วร้ายทั้งหมดใน The Hive" เขากำหมัดแน่น "เขาเป็น คนที่ฆ่า พ่อ ของฉัน"
อาร์ม และ มีนา ตกใจพวกเขาไม่คิดว่าแม็กซ์จะเป็นคนแบบนั้น เขาดูใจดี และ เป็นมิตรมาก
"พวกเราจะช่วยนายแก้แค้น" อาร์มพูดด้วยความเห็นใจ
"ขอบคุณ" เจคพูด "ฉันซาบซึ้งมาก" เจคเล่าแผนการของเขาให้ อาร์ม และ มีนา ฟัง
"แม็กซ์กำลังทำการทดลองบางอย่างอยู่ในห้องทดลองนั้น" เจค อธิบาย "การทดลองที่ผิดศีลธรรม และ อันตรายมากเขากำลังทดลองกับมนุษย์!"
"เขาต้องการสร้างอาวุธชีวภาพ เพื่อควบคุม โลก" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด
"พวกเราต้องหยุดเขาก่อนที่เขาจะทำลายทุกอย่าง"
อาร์ม และ มีนาตั้งใจฟังพวกเขารู้สึกตกใจ กับสิ่งที่ เจค เล่า
"พวกนายพร้อมจะช่วยฉันไหม?" เจคถาม "มันอันตรายมากนะ"
"พร้อมแล้ว" อาร์ม และ มีนา ตอบพร้อมกัน "พวกเราจะช่วยนายหยุดแม็กซ์เอง"
[จบตอนที่ 7]