Get the ball rolling ผมจะไม่ยอม - บทที่1 บทเริ่มต้น โดย ง่วงแต่นอนไม่หลับ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,ตลก,ยุคปัจจุบัน

ใครคนหนึ่งที่เจอโดยบังเอิญ ผมเรียกเขาว่า "พี่" จนกระทั่งเขาบอกผมว่าเขาอายุแค่ 18 ปีเท่านั้น...

ผู้แต่ง

ง่วงแต่นอนไม่หลับ

เรื่องย่อ

Get the ball rolling ผมจะไม่ยอม-บทที่1 บทเริ่มต้น,Get the ball rolling ผมจะไม่ยอม-บทที่2 ครอบครัว,Get the ball rolling ผมจะไม่ยอม-บทที่3 ความสนิทสนม(1)

"เคลิธ~ ฝากซื้อน้ำให้หน่อย"

"ฝากซื้อขนมอันนี้มาให้ด้วยนะ ขอบใจมาก!"

เคลิธหรือก็คือชายหนุ่มที่มักถูกเพื่อนร่วมงานฝากซื้อของเป็นประจำ วันนี้ก็เช่นกันที่เขาโดนใช้ให้ไปซื้อของอีกตามเคย เขาถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะตอบ

"เออ เดี๋ยวไปซื้อให้"

ไม่พูดเปล่าชายหนุ่มเดินออกจากด้านในของโรงงาน สำหรับเขาต่อให้ถูกเพื่อนร่วมงานใช้ให้ออกมาซื้อของ แต่เจ้าตัวกลับไม่ได้ดูเสียใจที่ถูกใช้ให้ซื้อของบ่อยๆเลย...

"คราวนี้เพื่อนของหนูฝากซื้ออะไรล่ะจ๊ะ"

เสียงของหญิงวัยชราคนหนึ่งถามเขาด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคย หลังจากประตูร้านกาแฟร้านหนึ่งปิดตามหลังของเขา อีกฝ่ายจึงหันมายิ้มให้คุณยายพร้อมกับบอกรายการสิ่งที่เขาต้องซื้อ ก่อนที่จะมองดูรายการขนมหวานในร้านกาแฟแห่งนี้...และหันกลับมาทักทาย 'คุณยาย' ที่ขายของที่ร้านกาแฟแห่งนี้มานานแล้ว

"คุณยายดูไม่เปลี่ยนไปเลยนะครับ"

"อุ๊ยตาย~ปากหวานเหมือนเดิมเลยนะพ่อหนุ่ม"

เจ้าของร้านยิ้มรับอย่างใจดี พลางเดินไปหลังร้านเพื่อทำขนมและเครื่องดื่มที่ลูกค้าของเธอต้องการ เขาจึงตัดสินใจเดินไปนั่งรอที่เก้าอี้ของโต๊ะชิดมุมตัวหนึ่ง เขาชอบการออกมารับลมธรรมชาติมากกว่าการทำงานทั้งวันในโรงงานซะอีก...

'งืม~ แบบนี้ดีกว่าเยอะเลย'

บรรยากาศร้านกาแฟแบบธรรมชาติ ลมเย็นสบายจากด้านนอกของหน้าต่าง ฉากต้นไม้สวยงาม ให้ความสงบและเป็นฉากถ่ายรูปที่สวยงาม ผมของเขาพลิ้วไสวไปตามลม พร้อมกับรอยยิ้มระรื่นของคนนั่ง

ไม่รอนานจนเกินไป คุณยายเดินนำของที่เขาสั่งไว้มาวางให้เขาบนโต๊ะ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับชายหนุ่ม เขากำลังนั่งนับรายการสิ่งที่ต้องซื้ออยู่บนโต๊ะอย่างไม่คิดอะไรมาก จู่ๆคุณยายวางจานขนมใบหนึ่งบนโต๊ะของเขา

"ยายให้นะจ๊ะ"

"ค...เค้กเร้ดเวลเวดหรอครับ!?..."

ดวงตาของชายหนุ่มเป็นประกายอย่างน่ารัก เค้กเร้ดเวลเวดเป็นขนมที่เขาชอบที่สุด เวลามาที่ร้านนี้เขามักจะสั่งเค้กเร้ดเวลเวดเป็นประจำและไม่รู้จักเบื่อเลย

"ห...ให้ผมจ่ายเงินก็ได้นะครับ!...ผมไม่ถือเลย!"

"น่ารักจังเลยหนู แต่ไม่เป็นไรยายบอกเองแล้วว่าจะยกให้..." เธอเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ

"เดี๋ยวไม่นานร้านของยายก็คงไม่ได้เปิดต่อแล้วล่ะจะ..."

ณ ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่งแถบชนบท เป็นร้านค้าเล็กที่อยู่ใกล้หมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง บรรยากาศของร้านเงียบสงบ แต่ไม่ได้ขาดลูกค้าจนเกินไป ส่วนมากมักจะมีลูกค้าเข้ามาซื้อของเล็กๆน้อยๆ และอาจมีเสียงวิ่งหรือเสียงหัวเราะของเด็กๆ เวลาพวกเขามาซื้อขนมเป็นส่วนใหญ่ วันนี้ก็เช่นกัน...

"พี่ครับๆ! ขนมอันนี้กล่องละเท่าไหร่ครับ!"

"แปป! อย่าพึ่งจ่าย รอเราก่อน!"

เด็กชายกับเด็กหญิงอายุประมาณ 4-5 ขวบ ยืนคุยกันอยู่ตรงเคาน์เตอร์จ่ายเงินอย่างน่าเอ็นดู ชายหนุ่มผู้เป็นพนักงานมองเด็กน้อยสองคนนั้นอย่างเอ็นดู

"อ่า55 น้องรอเพื่อนของน้องก่อนก็ได้นะครับ"

เสียงนุ่มดุจเทวดาของพนักงานหน้าเคาน์เตอร์คนหนึ่งดึงดูดความสนใจของเด็กน้อยเป็นอย่างดี จนอดไม่ได้ที่เด็กทั้งสองจะหันหน้ามามอง หน้าตาที่ดูบอบบางน่ารัก และมีส่วนสูงระดับหนึ่ง พร้อมกับรอยยิ้มและโทนเสียงดุจเทวดา

ชุดพนักงานเป็นเสื้อสีฟ้าสลับน้ำเงินเป็นเส้นตรงแนวตั้งและกางเกงขายาวสีขาว และผมยาวประบ่าสีเหลืองจนเกือบบลอน ดุจเทวดาที่กำลังจะให้พรเด็กน้อย ทำให้ภาพลักษณ์ของเขายิ่งดูน่าเลื่อมใสศรัทธา

เด็กน้อยทั้งสองมองพนักงานหนุ่มด้วยดวงตาเป็นประกาย ราวกับว่าเจอตัวละครในเทพนิยายอยู่ในชีวิตจริงอย่างไรอย่างนั้น เด็กชายรีบดึงสติของตัวเองกลับมาพลางเอ่ยด้วยเสียงดัง

"ธ...เธอก็รีบไปหยิบของสิ! จะได้จ่ายเงินค่าขนมซะที!"

"จ...จริงด้วย! รอแปปนึงนะ"

ไม่นานนัก...เธอก็วิ่งกลับมาพร้อมกับขนมบิสกิตสอดไส้ครีมสตอเบอรี่สองซองและมอบให้เด็กชายนำไปคิดเงินรวมกัน

หลังจากการจ่ายเงินของเด็กชาย เด็กน้อยดูเขินอายเล็กน้อย แต่พยายามรวบรวมสติและเริ่มกล่าว

"พี่ชาย...อีกสองวันที่จะถึงนี้เป็นวันเกิดของผม ผมอยากให้พี่ชายมาอวยพรวันเกิดให้ผม!...ได้มั้ยครับ"

"อื้ม~ งานน่าจะสนุกแน่ๆถ้ามีพี่ชายไปด้วย!"

เด็กสาวกล่าวเสริมพลางแกะซองขนมบิสกิตห่อแรกของเธอและเริ่มกินขนม ทำให้เด็กชายหันมามองอย่างดุๆ เนื่องจากตอนแรกพวกเขาตกลงกันว่าจะกินขนมด้วยกันที่บ้าน แต่อีกฝ่ายกลับผิดสัญญาซะได้ 

คนเป็นพนักงานยิ้มรับพร้อมกับสายตาที่อ่อนโยนด้วยความเอ็นดู ก่อนจะเดินออกมาจากเคาน์เตอร์และยืนใกล้ๆเด็กทั้งสอง ทำให้เด็กชายวิ่งไปหลบด้านหลังของอีกคนที่มาด้วยกัน 

"เขาคงเขินน่ะพี่ชาย..."

"ไม่ได้เขิน!" เด็กชายแย้งเสียงดัง ใบหน้าของเขาแดงอย่างโกหกไม่ได้ แต่เด็กชายไม่อยากยอมรับ

ชายหนุ่มมองเด็กน้อยที่กำลังเถียงกันเองเล็กน้อย ก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างลูบหัวของแต่ละคนอย่างอ่อนโยน ทำให้เด็กชายหน้าแดงกว่าเดิม และเด็กสาวยิ้มร่าอย่างมีความสุขเหมือนแมวโดนลูบหัว

"พี่คงไปไม่ได้หรอกครับ แต่พี่ขออวยพรวันเกิดให้น้องล่วงหน้าเป็นการทดแทนดีมั้ยครับ?"

"ก...ก็ได้ครับ..." 

"ขอให้น้องๆมีความสุขมากๆ มีแต่คนรักและเอ็นดู และขอให้ปรารถนาสิ่งใดก็สมดังใจปรารถนานะครับ"

ชายหนุ่มปล่อยมือจากหัวของเด็กทั้งสอง แต่ใบหน้ายังคงมีรอยยิ้มที่นุ่มนวลดุจเทวดา แม้จะเสียดายเล็กน้อยที่ไม่ได้ถูกลูบหัวต่อ แต่เด็กๆก็ยอมรับได้ เด็กชายพยายามพูดด้วยโทนเสียงนิ่งมากขึ้น หวังว่าพี่ชายจะไม่รู้ความเขินอายของเขา...

"ข...ขอบคุณครับพี่ชาย..."

เด็กๆตัดสินใจเดินออกจากร้านเพื่อกลับบ้านของพวกเขา ชายหนุ่มจึงตัดสินใจบอกลาเด็กๆ

"ไว้มีโอกาสก็มาอีกนะครับ~"

เขาเดินกลับมาที่เคาน์เตอร์ที่ตนทำงานอยู่ พลางมองไปด้านนอกของร้าน ดูเหมือนสีของท้องฟ้าจะเริ่มครึ้มเล็กน้อย มีโอกาสว่าฝนอาจจะตกหลังจากนี้สักพักหนึ่ง

'วันนี้ดูเหมือนฝนจะตก'

ไม่ทันได้คิดนานนัก พนักงานขนของคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนร่วมงานของเขาเดินมาตบบ่าอย่างเป็นมิตรสองสามทีอีกตามเคย

"เด็กสมัยนี้นี่มันแก่แดดจริงๆนะว่ามั้ย~"

"เด็กก็คือเด็กนั่นแหละครับ"

"ถ้าเด็กนั่นเป็นผู้ใหญ่ คิดว่าเขาจะจีบนายมั้ย"

"คุณเพ้อเจ้ออีกแล้ว กว่าเด็กจะโตขนาดนั้นก็คงรู้จักความรักและความรู้สึกมากกว่านี้ นี่ก็แค่ความสนใจแบบเด็กๆ"

"ไม่ละเอียดอ่อนเลย~ อีกอย่างผมเป็นรุ่นพี่ของคุณนะอย่าลืม"

"ผมไม่นับคนไม่น่าเคารพอย่างคุณว่าเป็น 'พี่' หรอกครับ"

"ฮือ~ เจ็บจัง โดนเทวดาตัวน้อยหยิ่งใส่ซะแล้ว"

"เพ้อเจ้อครับ"

คนเป็นพี่แกล้งทำสีหน้าเจ็บปวด พลางโดนคนน้องตีทีนึงเพราะการหยอกล้อขำๆของเขาจนได้ รุ่นน้องมองเขาด้วยสายตาเรียบนิ่งอย่างเวทนาเล็กน้อย ก่อนจะหันหลังและเดินไปขนของจากห้องเก็บสินค้าด้านหลังของร้าน

ไม่ค่อยมีใครรู้มากนัก ภายใต้โทนเสียงนุ่มและภาพลักษณ์ดุจเทวดาที่ใจดีต่อทุกคน ความจริงก็มีมุมที่ดูหยิ่งยโสเช่นกัน และเขาคือคนเดียวที่ได้เห็นมุมนั้นของรุ่นน้อง ภายใต้หน้ากากเทวดาที่สวยงาม

'เพราะหยิ่งแบบนี้แหละ ถึงได้ดูน่ารัก'

-------------------------------------------

จบไปแล้วกับตอนแรก ปกติไม่ค่อยเขียนนิยายแนวบรรยายเลยอาจจะใช้คำเปลืองเกินไป และบางจุดอาจจะพลาดไป ขออภัยในเรื่องนั้นด้วยนะครับ