- โปรดฝังร่างของผมในที่ที่มีคุณ -
ดราม่า,ชาย-ชาย,ดาร์ค,ระทึกขวัญ,อาชญากรรม,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
พิลาสกำสรวล
- โปรดฝังร่างของผมในที่ที่มีคุณ -
ผมเป็นเศษซากไร้ชีวิต จนได้พบกับ 'เขา'
'เขา' เป็นดั่งความมืดและแสงสว่าง
เป็นทั้งนรกและสรวงสวรรค์
เป็นทั้งการลงทัณฑ์และของขวัญล้ำค่า
เป็นทุกสิ่งที่ผมโหยหา
เป็นความรักที่ตราตรึง
จารจดไว้...นิรันดร์
00.
สมุดบันทึกเก่าคร่ำเล่มหนึ่ง ซุกซ่อนอยู่บนชั้น
รายล้อมด้วยหนังสือประวัติศาสตร์เล่มใหญ่
เป็นสมุดปกหนังสีน้ำตาลไร้ลวดลาย
ขนาดพอเหมาะ พกพาสะดวก
เรียบง่ายแต่แสนเชิญชวน
ผมยื่นมืออกไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ของใครกันนะ...
ใครกันที่ลืมมันไว้ในห้องสมุดเงียบเหงาแห่งนี้
ผมหยิบมันขึ้นมา สัมผัสปกหนังนุ่มมือ
สูดกลิ่นกระดาษหอมอุ่น
ทิ้งมารยาทไว้เบื้องหลังเมื่อยามพลิกเปิดหน้าแรก
ไร้ชื่อเจ้าของ ไร้ตัวอักษร ไร้รอยขีดเขียน
กระดาษสีน้ำตาลหม่นว่างเปล่า
มีเพียงร่องรอยผันผ่านตามกาลเวลา
ผมพลิกหน้าต่อไป
คราวนี้ตัวอักษรคมเข้มปรากฏแก่สายตา
ลายเส้นสีดำฉวัดเฉวียน
เริ่มต้นจากวันเดือนปี
17 กันยายน 2557
สิบปีพอดิบพอดี
วันนี้ 17 กันยายน 2567
วันเกิดปีที่ 22 ของผม
เป็นความบังเอิญหรือสวรรค์บันดาล
ผมเลื่อนสายตาลงมา
บรรทัดต่อไปขึ้นต้นด้วยคำว่า
แสงจันทร์นวลกระจ่าง
เจ้าของบันทึกคงเป็นคนสุนทรีย์คนหนึ่ง...ผมคิดแบบนั้น
ผมอ่านต่อไป ลากสายตาผ่านลายเส้นโค้งสวย
ซึมซับถ้อยคำงดงาม
ดำดิ่งสู่เรื่องเล่าที่เรียงร้อยออกมาเป็นตัวอักษร
ข้าพเจ้าซุกซบใบหน้าลงไปบนลำคอระหง
สูดกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ จากกลุ่มผมนุ่มสลวย
จรดปลายจมูกแนบผิวนวลเนียนขาวผ่อง
ริมฝีปากขบเม้มนวลเนื้ออุ่นนุ่มชวนฝัน
แอ่งชีพจรของเธอเต้นตุบๆ อย่างบ้าคลั่ง
ร่างกายของข้าพเจ้าตื่นเร้ากับสิ่งนั้น
จึงโถมสะโพกเข้าใส่เธอด้วยความคลุ้มคลั่งไม่แพ้กัน
เสียงครวญครางของเธอตอบรับการรุกล้ำจากข้าพเจ้า
ครั้งแล้วครั้งเล่า ถอดถอนแล้วถาโถม
โหมกระหน่ำจนเธอหยัดสะโพกกรีดร้อง
อ้อนวอนให้ข้าพเจ้าปลดปล่อยความทรมาน
ข้าพเจ้าตะโบมจูบ ลูบไล้เรือนร่างงดงาม
โลมลูบทุกซอกหลืบ เทิดทูนร่างนั้นด้วยความปรารถนาลุกโชน
ในขณะที่สะโพกของข้าพเจ้ายังคงทำหน้าที่ของมันอย่างไม่รู้เบื่อ
มือของข้าพเจ้าอยู่ที่ลำคอของเธอ กำรอบลำคอนั้นด้วยสองมือ
บีบแน่นจนมือสั่นระริก เธอยิ่งกรีดร้องตะเกียกตะกาย
นำ้หนักมือของข้าพเจ้ายิ่งนานยิ่งกดย้ำ
โถมแรงทั้งล่างจนเธอจมลงไปกับฟูกนอน
เธอมองข้าพเจ้าด้วยดวงตาเบิกโพลง
น้ำตาเอ่อคลอก่อนหลั่งริน
ข้าพเจ้าฮัมเพลงขับกล่อมปลอบประโลม
จนร่างน้อยเกร็งกระตุก ดวงตาเบิกคว้าง
ข้าพเจ้าโน้มตัวลงจุมพิตที่เปลือกตาของเธอ
กายสั่นสะท้านด้วยความสุขสม
"ขอคืนได้ไหมครับ"
เสียงทุ้มนุ่มปลุกผมจากภวังค์
อารามตกใจมือไม้อ่อนจนทำสมุดบันทึกหลุดมือ
ใครคนนั้นยื่นมือออกมารับได้ทัน
สมุดเล่มนั้นในอุ้งมือใหญ่
กลับคืนสู่เจ้าของแล้วกระมัง...
"ขอบคุณนะครับ ผมนึกว่าทำหายซะแล้ว"
เสียงของเขาดังกังวาน ท่วงทำนองทุ้มนุ่มชวนฝัน
ผมเงยหน้า มองสบตา
เขาสบตาผม
เราสบตากัน
วินาทีนั้น ดั่งโลกหยุดหมุน
ท่ามกลางกลิ่นหนังสือเก่า
ใจของผมเต้นระรัวในความเงียบงัน
ก่อนจะปลิดปลิวเมื่อเขาโปรยยิ้ม
"คุณเพิ่งมาครั้งแรก?"
ผมพยักหน้า
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
เขามอบไมตรีด้วยรอยยิ้มพร้อมกับยื่นมือมา
ผมเอื้อมมือออกไป สัมผัสมือหยาบกร้านผ่าวร้อน
เขาไล้ปลายนิ้วโป้งที่หลังมือของผม
ผมสะท้าน ตอบสนองด้วยคำพูดแผ่วพร่า
"เช่นกันครับ"
เขาผงกศีรษะ พูดทิ้งท้าย
"หวังว่าจะได้พบกันอีกนะครับ"
ผมเฝ้ามองแผ่นหลังของเขาจนลับตา
เขาจากไป ผมยังคงอยู่
ห้องสมุดเย็นชืดในบัดดล
ความอบอุ่นจางหายไปพร้อมกับเขา
เขา...คนที่ผมยังไม่รู้จักชื่อ
แต่กลับทิ้งร่องรอยบางอย่างไว้ในหัวใจ
////
#พิลาสกำสรวล