พี่ของผม...ถูกจับตัวไปดูดวงอย่างไม่เต็มใจ แต่กลายเป็นว่าเขาดันมีเคราะห์ และนั่น...คือจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด

กฎของการสะเดาะเคราะห์ [Rules of horror] - บทแรก และบทเดียว โดย ใจละลาย~ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ระทึกขวัญ,ตลก,เรื่องสั้น,ขายขำ,Rules of Horror,ตลก,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

กฎของการสะเดาะเคราะห์ [Rules of horror]

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ระทึกขวัญ,ตลก,เรื่องสั้น

แท็คที่เกี่ยวข้อง

ขายขำ,Rules of Horror,ตลก,สยองขวัญ

รายละเอียด

พี่ของผม...ถูกจับตัวไปดูดวงอย่างไม่เต็มใจ แต่กลายเป็นว่าเขาดันมีเคราะห์ และนั่น...คือจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด

ผู้แต่ง

ใจละลาย~

เรื่องย่อ

เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นค่ะ มีตอนเดียวนะคะ เอนจอยรี้ดดิ้งค่ะ (⁠◍⁠•⁠ᴗ⁠•⁠◍⁠)⁠❤

สารบัญ

กฎของการสะเดาะเคราะห์ [Rules of horror]-บทแรก และบทเดียว

เนื้อหา

บทแรก และบทเดียว

****เรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของไรท์ไม่มีส่วนใดที่เป็นเรื่องจริงทำเพื่อความบันเทิงนะจ๊ะ****


ฮาย~ ผมชื่อตะวัน และวั้นนี้ผมมีเรื่องที่พี่ชายของผม อาทิตย์ เล่าให้ฟัง มาเล่าต่อให้ทุกคนฟัง ถ้าถามว่าทำไมพี่ชายผมไม่เล่าเอง... นั่นก็เป็นเพราะว่าเขากำลังนอนขดตัวในสภาพจิตตกอยู่ในห้องตัวเองน่ะสิ


เรื่องมันมีอยู่ว่าในเย็นของเมื่อวานแม่ของผมกำลังจะทำกับข้าวตามปกติอย่างทุกวัน...แต่แล้วก็เจอกับเรื่องที่น่าสะพรึงกลัวขั้นสุด!!!! 


...น้ำปลาหมด


"ทำยังไงดี" แม่ผมเอ่ยพลางเดินไปเดินมารอบๆ ครัวด้วยความกังวล กลัวว่่ารสชาติอาหารรสซ้ำจำสูตรไม่ได้ของแม่จะไม่อร่อยขึ้นมาจนคนกินอย่างพวกผมงอแง


แต่แล้วสิ่งที่ผมไม่อยากได้ยินที่สุดก็ถูกเอ่ยออกมาจากริมฝีปากของคนกังวลที่อยู่ในครัว


"ไปซื้อน้ำปลาให้แม่หน่อยสิ"


"ใคร/ใคร" ผมและอาทิตย์พูดพร้อมกันพลางมองไปทางแม่ด้วยสีหน้างอแง


ผมมั่นใจว่าคนที่ไปต้องไม่ใช่ผม...


"เมื่อสองวันก่อนตะวันไปซื้อน้ำตาลมาให้แม่แล้ว คราวนี้ถึงตาอาทิตย์ไปแล้วลูก" แม่ยิ้มจนตาหยีอย่างสะใจที่ได้แก้แค้นพี่อาทิตย์ที่งอแงอยู่บ่อยๆ เวลาใช้ไปซื้อของ


"คิกๆ" ผมหัวเราะดีใจในลำคอขณะที่พี่ของผมเดินไปหยิบตังค์ในกระเป๋าแม่เพื่อจะไปซื้อน้ำปลาด้วยสีหน้ามุ่ย


เซเว่นอยู่ค่อนข้างไกลมากจากบ้านของผมทำให้พี่อาทิตย์ต้องเดินผ่านหลายๆ ในบรรยากาศค่ำๆ เปลี่ยวๆ ซึ่งรวมถึงซุ้มหมอดูที่ตั้งอยู่หน้าหมู่บ้านของผมด้วย


ตอนนี้ผมจะเล่าเรื่องให้ฟัง มันจะไม่มีบทพูดเพราะผมไม่ได้ไปกับพี่ แต่แน่นอนว่าเข้าถึงราวกับไปอยู่ด้วยกับพี่อาทิตย์จริงๆ แน่นอน


...ในขณะที่พี่ของผมกำลังเดินไปเซเว่นเพื่อจะซื้อน้ำปลาให้แม่ อากาศในยามเย็นนั้นทำให้พี่ผมหนาวบวกกับลมที่พัดมาจางๆ ในเวลา 1 ทุ่มนั้น โคตรขนลุกสำหรับคนกลัวเรื่องที่มองไม่เห็นอย่างพี่อาทิตย์


รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ชินกับลมเย็นที่พัดมา ปรากฏว่าด้านหน้าของพี่อาทิตย์เป็นถนนใหญ่หน้าหมู่บ้านแล้ว แต่ไม่ทันที่จะได้เดินต่อด้วยความที่เดินติด ชิดฟุตบาทที่อยู่ข้างหน้าบ้านหลังหนึ่งมากเกินไป ทำให้คนที่ยืนมึนอยู่ๆ ก็โดนฉุดด้วยเรียวแขนบางของใครบางคน


พี่ของผมถูกฉุดให้นั่งลงบนเก้าอี้ในห้องมืดๆ ที่มีเพียงโต๊ะกลมตรงหน้าหนึ่งตัว พร้อมลูกแก้ววางอยู่ตรงกลางโต๊ะ


อากาศเย็นจากข้างนอกพัดเข้ามานิดหน่อยสร้างบรรยากาศ หญิงสาวที่คาดว่าฉุดพี่อาทิตย์เข้ามานั่งลงตรงข้ามพี่อาทิตย์โดยคั่นด้วยโต๊ะกลมและลูกแก้ว


ไม่นานนักจากห้องมืดๆ ที่มองไม่เห็นกลับมีดวงไฟจากลูกแก้วทำนายสว่างขึ้นที่กลางโต๊ะกลมตรงหน้า แสงไฟบางๆ ค่อยๆ สาดไปโดนใบหน้าของหญิงสาวที่คาดว่าฉุดพี่ชายของผมมาจนเห็นใบหน้าได้ครึ่งหนึ่ง


ริมฝีปากสีแดงที่ประดับอยู่บนใบหน้าเรียวขาวซีดดูสดราวกับกุหลาบแดง ตัดกับผิวที่ขาวราวหิมะ แต่กลับไม่ได้ดูแก่หรือแน่่กลัว พร้อมกันนั้นกลับดูสวยอันตรายเสียมากกว่า


พี่ผมสะดุ้งพยายามจะลุกหนีออกไป แต่กลับไม่พบทางออก...


ริมฝีปากแดงกำลังยกยิ้ม...


สาวสวยที่นั่งอยู่ตรงข้ามโต๊ะบอกกับพี่ชายผมที่กำลังหาทางออกอย่างรีบร้อน ให้นั่งลงด้วยน้ำเสียงใจเย็น


เมื่อพี่ผมนั่งลง หญิงสาวเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งว่า พี่ชายผมกำลังมีเคราะห์หนัก


แน่นอนพี่ชายของผมที่อายุ 18 บริบูรณ์กำลังมีแพลนจะต้องสอบเข้ามหาวิทยลัย ตามความคาดหวังของตนเอง การมีเคราะห์ถือเป็นสิ่งที่น่ากลัว หากเขาไม่สามารถเข้ามหาวิทยาลัยได้อาจเป็นบาดแผลในใจของเขาไปอีกนาน


พี่ผมกังวลนิดหน่อย(?) เลยถามกับหญิงสาวว่าต้องทำยังไงถึงจะสะเดาะเคราะห์ แต่แล้วเธอก็ตอบกลับมาอย่างเรียบเฉยว่า มีกฎอยู่ 6 ข้อที่ต้องทำเพื่อสะเดาะเคราะ ซึ่งต้องใช้เวลาทำ 7 วันพอดีไม่ขสดไม่เกิน...


กฎข้อที่ 1 หลังจากกลับถึงบ้านในคืนนี้ ห้ามออกจากบ้านไปไหนเลยเป็นเวลา 7 วันพอดีไม่ขาดไม่เกิน


กฎข้อที่ 2 ใน 7 วันนั้นให้นอนก่อนเที่ยงคืนและให้สวดมนต์ไหว้พระทุกครั้งก่อนเข้านอน


กฎข้อที่ 3 หากในขณะที่อยู่บ้านคนเดียวแล้วรู้สึกว่าไม่ได้อยู่คนเดียว อย่าตกใจเพราะหลังจาก 7 วันความรู้สึกนั้นมันจะหายไปเอง


กฎข้อที่ 4 ในเวลาตี 1 ถึงตี 5 ถ้ามีใครมาเคาะประตูห้องไม่ว่าพี่หรือน้องห้ามเปิดประตูโดยเด็ดขาด


กฎข้อที่ 5 ใน 7 วันนี้ห้ามฟังอะไรเกี่ยวกับวิญญาณหรือเลือดเด็ดขาด


กฎข้อที่ 6 ห้ามชักว่_วและถือศีล 5 อย่างเคร่งครัด


ถึงกฎข้อที่ 6 นี้พี่ผมปรี้ดแตก พี่ผมตบโต๊ะลุกขึ้นถามหมอดูสาวว่าไม่มีทางอื่นแล้วหรอ ใบหน้าของพี่ฉายภาพความตกใจออกมาผ่านทางสายตา


หญิงสาวกระตุกยิ้มเล็กน้อยที่ริมฝีปากบางเป็นสัญญาณดึงเชิง ก่อนจะเอ่ยตอบกลับมาว่ามี แต่หากต้องแลกด้วยเงิน 1‚999 บาท บุคคลตรงหน้าเธอจะยอมหรือไม่


แน่นอนความแพงก็ไม่แพ้ความหงี่ของพี่ชายผม มันตอบตกลงไปอย่างไม่คิดชีวิต...


หลังจากนั้นหมอดูก็ทำพิธีอะไรสักอย่างแล้วก็เชิญพี่ผมออกมาจากซุ้ม


ในตอนนั้นพี่ชายของผมก็ได้รู้ว่า!!!!


ตอนแรกที่พี่ผมจะออกจากซุ้ม พี่ผมเปิดประตูผิดด้าน!!!




พอกลับถึงบ้านพี่ก็มาเล่าให้แม่และผมฟัง


ใช่ครับ!!! พี่มีเคราะห์จริงด้วย โดนยัยมิจฉาชีพนั่นหลอกไปตั้ง 1‚999 บาท โอ้ยยยย ผมจะบ้าาา 






ท้ายนี้อยากจะบอกทุกคนอย่าเชื่อใจใครง่ายๆ นะค้าบบ ดูให้ดีๆ อย่าหลงเชื่อใจคนแปลกหน้าแล้วให้เงินไปโดยที่คุยกันไม่กี่ประโยค