นักเรียนตัวอย่าง บุคลิกพูดน้อย มืดมน เฉิ่มเชย ไร้สีสัน แต่ทว่า การที่เขาเป็นแบบนั้น กลับทำให้ใครบางคนตกหลุมรักเขาจนถอนตัวไม่ขึ้น โดยไม่ทันรู้ตัวเลย ว่าเขายังมีอีกด้านที่เธอไม่รู้จัก
รัก,ผู้ใหญ่,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ซาดิส & มาโซฯ,หนุ่มแว่น,คลั่งรัก,18+,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Tattoo of love
(สักรอยรัก ลงในใจเธอ)
EP 4
ของกู ก็คือของกู
..................................
“มีเรื่องอะไรจะคุยกับพี่หรือเปล่าครับ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเมื่อคนตัวเล็กตรงหน้าเอาแต่ก้มหน้ามองมือตัวเองไม่หยุด
“คือหนู เอ๊ย ปอยอยากจะขอบคุณที่พี่กันต์ช่วยพาไปส่งที่ห้องพยาบาลเมื่อวานน่ะค่ะ” “นะ นี่คุกกี้ตอบแทนค่ะ ปอยทำเองเลยนะคะ แต่ไม่รู้ว่าจะอร่อยถูกปากหรือเปล่า” คนตัวเล็กเอ่ยในขณะที่ยังก้มหน้าอยู่
แกร๊บ!
ถุงคุกกี้ในมือของปอยถูกหยิบไป เมื่อนั้นเธอจึงค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมามองคู่สนทนาเต็ม ๆ เสียที หัวใจดวงเล็กยังคงสั่นระรัว เธอพยายามอย่างมากที่จะไม่แสดงอาการผิดปกติอะไรออกไป เพราะกลัวว่าคนตรงหน้าจะมองว่าเธอเป็นคนประหลาด
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
‘พี่กันต์ยังเหมือนเดิมเลย’ คนตัวเล็กพึมพำในใจ หลังจากได้มองรุ่นพี่หนุ่มเต็ม ๆ ตา เขายังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ทั้งการแต่งตัว ทั้งทรงผม ทั้งใบหน้าราบเรียบไร้อารมณ์ภายใต้แว่นสายตาราคาแพง
“ขอบคุณนะ”
“ตามจริงเรื่องแค่นั้นเอง ไม่เห็นต้องลำบากเลย” กันต์เอ่ยเสียงเรียบ ซึ่งคนตัวเล็กไม่สามารถสัมผัสได้ถึงอารมณ์ใด ๆ จากน้ำเสียงของเขาได้เลย
“ถะ ถือว่าเป็นน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ จากรุ่นน้องที่เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันก็ได้ค่ะ”
“ถะ ถึงแม้ว่าพี่กันต์จะจำปอยไม่ได้ก็ตาม” คนตัวเล็กเอ่ยเสียงเบาหวิว เธอลอบมองท่าทางของคนตรงหน้าอยู่เนือง ๆ แต่ทว่ากลับไม่มีปฏิกิริยาที่น่าแปลกประหลาดอะไร จึงสบายใจว่าเมื่อวานที่เธอทำคงเป็นเพียงแค่ความฝันจริง ๆ
“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบใจนะ จะกินให้อร่อยเลย”
“ใกล้ได้เวลาเข้าเรียนแล้ว ยังไงพี่ขอตัวก่อนนะ” ร่างสูงเอ่ยอย่างมีมารยาท ก่อนจะเดินเข้าคณะของตัวเองไป
“ยังหล่อเหมือนเดิมเลย (^////^) ” คนตัวเล็กเขินตัวบิด ถึงแม้จะได้คุยกับรุ่นพี่หนุ่มเพียงแค่ไม่กี่ประโยคเธอก็ดีใจ และมันก็เพียงพอที่จะทำให้เธออารมณ์ดีไปทั้งวันแล้ว
อีกด้าน
“เฮ้ย ๆ ไอ้กันต์มานู่นแล้ว” ตุลย์สะกิดเพื่อนให้มาไปยังกันต์ที่กำลังเดินเข้ามาในห้องเรียน
ครืด
ตุ้บ
“น้องเขาสารภาพรักกับมึงหรอ” พฤกษ์ถามทันทีที่ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ ก่อนที่สายตาจะจ้องมองไปยังถุงขนมที่เพื่อนวางลงบนโต๊ะ
“เปล่า” กันต์ตอบเสียงเรียบ ก่อนจะหยิบหนังสือเรียนขึ้นมาวางบนโต๊ะโดยไม่ใส่ใจกับถุงคุกกี้ที่วางอยู่ จนทำให้มันตกไปอยู่ใต้โต๊ะ
“เชี้ย.....โคตรใจร้าย”
“คนให้เสียใจแย่” พฤกษ์รีบคว้าถุงคุกกี้ขึ้นมาและแกะกินทันทีโดยไม่รอขออนุญาต เพราะคิดว่าของที่เจ้าของไม่สนใจ กินไปก็คงจะไม่เป็นอะไร แต่ทว่าจู่ ๆ ก็ถูกเพื่อนแย่งกลับคืนไปด้วยความงุนงง
ฟึบ!
กันต์แย่งถุงคุกกี้คืนมา ก่อนที่จะเดินเอาไปทิ้งลงถังขยะและเดินกลับมานั่งโดยใบหน้าเรียบเฉย
“อ้าวไอ้ห่ากันต์ มึงไม่กินแล้วเอาไปทิ้งทำไม”
“เสียของหมด อร่อยนะนั่น” พฤกษ์เอ่ยด้วยท่าทางเสียดาย
“ของกู ก็คือของกู”
“ถึงกูไม่กิน ก็ไม่ใช่ว่าคนอื่นจะกินได้” กันต์เอ่ยด้วยใบหน้าราบเรียบไร้ความรู้สึกเหมือนอย่างเคย
“ไอ้เหี้ยนี่แม่งชั่วไม่ไว้หน้าบุคลิกตัวเองเลย”
“ไอ้คนสองหน้า” พฤกษ์ส่ายหัวไปมา ไม่ได้ถือสาหาความกับการกระทำของเพื่อน เพราะว่าชินซะแล้ว
หลายอาทิตย์ต่อมา
“เอาคุกกี้ไปให้พี่จืดอีกแล้วหรอ ใจกล้าขึ้นเยอะเลยนี่” อ้อมหรี่ตามองเพื่อนสาวด้วยสายตาเจ้าเล่ห์เมื่อเห็นปอยเดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาจากทางคณะวิศวะ
“ก็ตัวเป็นคนสอนเองไม่ใช่หรอว่าถ้าด้านได้ แต่ถ้าอายอดอ่ะ” คนตัวเล็กฉีกยิ้มกว้างอย่างมีความสุข เพราะกลัวว่ารุ่นพี่หนุ่มจะถูกใครแย่งไปก่อน เธอจึงเลือกข่มความอายที่มีเอาไว้ และเดินแทรกซึมเข้าหากันต์ทีละน้อย เธอฝึกซ้อมทักทายกันต์ที่หน้ากระจกห้องน้ำทุกวัน แรก ๆ ที่ทำใจกล้าเข้าไปทักทายคนตัวเล็กรู้สึกอายเป็นอย่างมาก แต่ทว่าพอครั้งที่สอง สาม และ ครั้งต่อ ๆ มาเธอก็เริ่มคล่องมากขึ้น จนตอนนี้เธอสามารถทักทายกันต์ได้อย่างเป็นธรรมชาติแล้ว ถึงแม้ว่าจะยังถูกปฏิบัติใส่อย่างเฉยเมย และราบเรียบเหมือนอย่างเคยก็ตาม
“ไอ้พี่จืดมันดูสนใจตัวบ้างมั้ยเนี่ยถามจริง”
“ก็เหมือนเดิม...เฉยเหมือนเดิม”
“แต่เราไม่ท้อหรอก แค่พี่เขาไม่ออกปากไล่เราตรง ๆ แค่นั้นเราก็พอใจแล้ว (^_^) ”
“มองโลกในแง่ดีจังเลยนะจ๊ะเพื่อนสาว”
“เอาเถอะถ้ามีความสุขก็ทำไป”
“เอ้อ แล้วคืนนี้ตัวจะอยู่ดูคอนเสิร์ตหลังการประกวดดาวมหาลัยมั้ยอะ”
“อื้อๆ (￣︶￣) ” คนตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงัก
“อะไรเปลี่ยนใจยัยคนที่นอนตั้งแต่ก่อนสี่ทุ่มกันจ๊ะเนี่ย”
“ก็.....พี่กันต์บอกว่าจะไปด้วยอะ (-/////-) ”
“คำก็พี่กันต์ สองคำก็พี่กันต์”
“ขนาดยังไม่คบกันยังหลงเขาขนาดนี้ ถามจริงพี่มันทำของใส่ตัวเปล่าวะ?” อ้อมเอ่ยแซวด้วยความหมั่นไส้
“เพ้อเจ้อ (-/////-) ” คนตัวเล็กตีแขนเพื่อนสาวเบา ๆ เพราะเขินอาย
“แหวะ เพ้อเจ้อ” อ้อมทนความน่ารักของเพื่อนสาวไม่ไหวจึงทำท่าทางล้อเลียนไม่หยุด ทั้งสองหยอกล้อกันจนเสียงหัวเราะดังเจื้อยแจ้วเรียกความสนใจของหนุ่ม ๆ หนุ่มที่กำลังเล่นบาสอยู่ไม่ไกลให้หันมอง
“อ้อมอย่าแกล้งเราสิ มันเขินนะ” ในขณะที่คนตัวเล็กกำลังยู่ปากใส่เพื่อนที่เอาแต่ล้อเธอไม่หยุด จู่ ๆ ลูกบาสก็กลิ้งมาชนกับเข้ากับเท้าของเธอพอดี
“คนสวย! เก็บลูกบาสให้หน่อยครับ” เสียงชายหนุ่มจากสนามบาสดังขึ้น
“ตัวเก็บลูกบาสขึ้นมาสิ เห็นมั้ยเขาตะโกนเรียกอยู่น่ะ” อ้อมเอ่ย เมื่อเห็นปอยเอาแต่เลิกลักไม่หยุด
“กะ ก็เขาบอกว่าให้คนสวยเก็บอะ”
“เพื่อนฉันเนี่ยมันซื่อหรือโง่กันเนี่ย” อ้อมแกล้งเบะปากใส่เพื่อน เห็นดังนั้นปอยจึงจำต้องเก็บลูกบาสขึ้นมาถือไว้ และเดินเอาไปคืนให้ แทนที่จะโยนไปเลย
ตึก ตึก ตึก
เมื่อเห็นคนตัวเล็กเดินอุ้มลูกบาสเดินเข้ามาในสนาม หนุ่มๆ ก็วิ่งกรูกันเข้ามาเพื่อรับลูกบาสทันทีจนคนตัวเล็กตกใจ และหลังจากที่เหล่าชายหนุ่มได้ลูกบาสคืนไปแล้ว พวกเขาก็ไม่ปล่อยโอกาสที่จะทำความรู้จักกับเธอให้หลุดลอยไป ทั้งขอเบอร์ติดต่อ ทั้งขอข้อมูลโซเชียล จนคนตัวเล็กต้องส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากอ้อมที่เอาแต่ยืนหัวเราะใส่ไม่หยุด
อีกด้าน
“เฮ้ยไอ้กันต์”
“นั่นน้องที่ชอบมึงนี่ กำลังโดนรุมจีบอยู่เลย” พฤกษ์เอ่ย
“....................” กันต์เงยหน้าจากโทรศัพท์ในมือขึ้นมามองเล็กน้อย แววตาของเขาดูราบเรียบไม่แสดงออกถึงอารมณ์ใด ๆ ก่อนจะเบนสายตากลับมาสนใจโทรศัพท์ต่อ
“ไม่หึงหน่อยหรอวะ ดูท่าเสน่ห์แรงน่าดูเลยนะ” พฤกษ์ยังคงเย้าแหย่
“อย่างว่าแหละ มึงไม่ได้ชอบน้องเขานี่เนอะ”
“ไม่งั้นมึงคงไม่ทิ้งคุกกี้เขาลงถังขยะทุกวันหรอก”
..................................
เพิ่มลงคลัง+คอมเมนต์+ไลค์
= กำลังใจ(◕‿< ❀ )
