นักเรียนตัวอย่าง บุคลิกพูดน้อย มืดมน เฉิ่มเชย ไร้สีสัน แต่ทว่า การที่เขาเป็นแบบนั้น กลับทำให้ใครบางคนตกหลุมรักเขาจนถอนตัวไม่ขึ้น โดยไม่ทันรู้ตัวเลย ว่าเขายังมีอีกด้านที่เธอไม่รู้จัก
รัก,ผู้ใหญ่,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ซาดิส & มาโซฯ,หนุ่มแว่น,คลั่งรัก,18+,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Tattoo of love
(สักรอยรัก ลงในใจเธอ)
EP 6
สอนให้ได้รู้
..................................
(CONDO P)
ตุ้บ!
คนตัวเล็กทิ้งตัวลงบนเตียงนอนด้วยท่าทางหมดแรง หัวใจเธอยังคงเต้นระรัวไม่หยุดเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ที่ถึงแม้จะแค่แตะริมฝีปากลงไปเบา ๆ แต่กลับทำให้วูบวาบไปทั้งตัว
“กรี๊ด!” คนตัวเล็กซบหน้าลงกับหมอนใบโต ก่อนจะกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง
“แบบนี้แสดงว่าพี่กันต์ก็มีใจให้เราเหมือนกันใช่มั้ยนะ”
พรึ่บ!
คนตัวเล็กดีดตัวลุกขึ้นนั่ง เมื่อคิดได้ว่าควรที่จะโทรไปเล่าให้เพื่อนสาวฟัง
“ตะ แต่ สามารถเล่าได้ถึงตรงไหนกันนะ โอ๊ย! ไม่รู้แล้ว” ด้วยไม่รู้ว่าควรเริ่มเล่าตั้งแต่ตรงไหน และสามารถเล่าอะไรได้บ้าง คนตัวเล็กจึงคิดว่าจะเก็บเรื่องที่ก่อไว้เป็นความลับไปก่อนชั่วคราว
วันต่อมา
(ห้องสมุด)
ฟึบ
มือบางพลิกหน้ากระดาษหนังสือที่ตั้งอยู่ตรงหน้าไปเรื่อย เนื้อหาของหนังสือไม่ได้เข้าหัวของเธอเลยสักนิด เพราะในหัวยังคงเอาแต่คิดถึงเรื่องเมื่อวานไม่หยุด และเพียงแค่คิดถึงใครบางคน ใบหน้าใสก็เห่อร้อนขึ้นมา และเพราะเอาแต่เหม่อลอย จึงไม่ทันสังเกตว่าใครบางคนได้ทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ข้าง ๆ เธอ
“อุ้ย!” คนตัวเล็กอุทานด้วยความตกใจเมื่อหันมาแล้วพบว่ามีใครบางคนกำลังเท้าคางมองเธออยู่
“.....................” กันต์ไม่ได้พูดอะไร เขาเอาแต่ใช้สายตาที่อ่านความรู้สึกไม่ออก มองไปยังคนตัวเล็ก
“เอ่อ พี่กันต์...มาได้ยังไงคะ (-/////-) ” คนตัวเล็กอ้อมแอ้มเอ่ย ก่อนจะก้มหน้าหลบสายตาคม
“มายืมหนังสือไปอ่าน” กันต์เอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะค่อย ๆ จับผมยาวสลวยของปอยขึ้นมาม้วนเล่นไปพลาง
“ชอบอ่านหนังสือที่ห้องสมุดหรอ”
“คะ? ค่ะ ๆ ปอยชอบที่เงียบ ๆ”
“งั้นหรอ.....” กันต์พึมพำ ก่อนจะค่อย ๆ โน้มตัวเข้าไปใกล้คนตัวเล็กมากขึ้นเรื่อย ๆ และเอ่ยกระซิบที่ข้างหู
“อยากไปอ่านหนังสือ แล้วก็นั่งเล่นที่ห้องพี่ไหม”
“อะ อ่านหนังสือหรอคะ” คนตัวเล็กเมื่อได้ฟังก็มีอาการติดอ่างเล็กน้อย ในใจเธอไม่ได้คิดอะไรไปไกล หรือมีจิตที่คิดอกุศลเลยสักนิด แต่ทว่าน้ำเสียงของกันต์มันทำให้เธอรู้สึกแปลก ๆ แล้วก็ถึงแม้เธอจะชอบเขามากแค่ไหน แต่ทว่าหากให้นับจริง ๆ พวกเขาก็เพิ่งทำความรู้จักกันไม่นาน ถึงแม้ว่าเธอจะจินตนาการด้านร้าย ๆ ของกันต์ไม่ออกแต่การไปห้องผู้ชายสองต่อสองมันก็ทำให้เธอคิดหนักจริง ๆ
“ชวนเพื่อนมาด้วยก็ได้นะ” เหมือนกันต์จะรู้ความคิดของหญิงสาว เขาจึงชิงพูดขึ้น
“งะ งั้นก็ได้ค่ะ” คนตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะก้มหน้าหลบสายตาคม ที่เอาแต่จ้องเธอไม่หยุดอีกครั้ง เธอรู้สึกว่าระยะห่างที่รุ่นพี่หนุ่มเคยเว้นระหว่างกัน มันสั้นลงมาก ๆ ไหนจะสายตาที่เขาใช้มองเธอ ท่าทีที่เปลี่ยนไปเพียงชั่วข้ามคืนของเขาทำเอาเธอแทบทำตัวไม่ถูก
วันเสาร์
(CONDO G)
ตอนนี้ปอยได้มายืนอยู่ตรงหน้าคอนโดหรูของกันต์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอมีสีหน้าหนักใจเล็กน้อย เพราะเพื่อนสาวที่จะชวนมาด้วยกัน กลับติดธุระด่วนไม่สามารถมาได้ ซึ่งมาถึงตรงนี้แล้วเธอก็ไม่สามารถถอยกลับได้แล้ว เพราะใครบางคนกำลังลงมารับเธอที่ด้านล่างของคอนโดแล้วในตอนนี้
ห้านาทีต่อมา
“ขึ้นไปข้างบนกันเถอะ” กันต์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าของคนตัวเล็กในตอนนี้เอ่ย ก่อนจะหยิบหนังสือในอ้อมแขนที่เธอเตรียมมาอ่านเอาไปถือเอาไว้
“ขะ ขอบคุณค่ะ” คนตัวเล็กเอ่ยขอบคุณ ก่อนจะเดินตามร่างสูงเข้ามาในคอนโด
“เพื่อนไม่มาด้วยหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นราวกับสงสัย
“พอดีอ้อมติดธุระค่ะ”
“งั้นหรอ.....น่าเสียดายเนอะ”
“ (-_-) ?” คนตัวเล็กรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เมื่อเห็นว่ากันต์ยกยิ้มราวกับพอใจ แต่ทว่า ก็ไม่ได้ติดใจอะไร เพราะมัวแต่ตื่นเต้นที่ได้เห็นกันต์ในลุคอื่นนอกจากชุดนิสิตที่ใส่ประจำ ตอนนี้ร่างสูงอยู่ในชุดลำลองสบาย ๆ ท่อนล่างสวมใส่กางเกงวอร์มขายาว ท่อนบนสวมใส่เสื้อยืด และสวมทับด้วยเสื้อกันหนาวแขนยาวแบบมีฮูท
“พี่กันต์ปวดคอหรอคะ?” คนตัวเล็กอ้อมแอ้มถาม เพราะเห็นบางอย่างที่คล้ายกับปลาสเตอร์แก้ปวดแปะอยู่บริเวณต้นคอของเขา
“อืม”
“อ่อ...ค่ะ”
‘พูดน้อยจัง’ คนตัวเล็กพึมพำในใจ ถึงแม้จะได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นแล้วก็จริง แต่ทว่าเธอก็ยังไม่เข้าใจความคิดของเขาสักเท่าไหร่เลย
(ห้องกันต์)
“นั่งได้ตามสบายเลยนะ” กันต์เอ่ย ก่อนจะวางหนังสือของคนตัวเล็กลงบนโต๊ะกลางห้อง
“ขอบคุณค่ะ” คนตัวเล็กเอ่ยขอบคุณ ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาด้วยอาการเกร็ง ๆ
“น้ำเปล่า น้ำอัดลม น้ำส้มคั้น อยากกินอะไร?” กันต์ที่กำลังเปิดตู้เย็นอยู่หันมาถามคนตัวเล็ก
“น้ำส้มก็ได้ค่ะ (^_^) ” คนตัวเล็กตอบด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะกวาดตามองรอบห้องของชายหนุ่ม
‘สะอาดดีจัง’
ฟึบ
แก้วน้ำส้มถูกวางลงบนโต๊ะตรงหน้าของหญิงสาว ก่อนที่ร่างสูงจะทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ แบบแนบชิดไหล่ชนกัน และก็เหมือนเช่นเคยที่คนตัวเล็กจะเอาแต่หน้าแดงทำอะไรไม่ถูกเพราะความใกล้ชิดที่ถูกหยิบยื่นให้
“กินข้าวมาหรือยัง?” กันต์เอ่ย โดยใบหน้าของเขาตอนนี้แทบจะแนบไปกับแก้มใสอยู่แล้ว
“ยะ ยังเลยค่ะ (-////-) ” คนตัวเล็กเอ่ยเสียงเบาหวิว ได้แต่นั่งตัวแข็งอยู่กับที่ไม่กล้าแม้แต่จะกระดุกกระดิก
“งั้นเดี๋ยวสั่งเดลิเวอรี่มา”
“ยังไงกินส้มตรงนั้นไปก่อนแล้วกัน” กันต์เอ่ยเสร็จสรรพ แต่ทว่าเขาก็ยังคงไม่ยอมถอยออกห่างไปจากร่างเล็กเลยแม้แต่น้อย
“ขอบคุณค่ะ” คนตัวเล็กรีบหยิบส้มที่วางอยู่ในจานขึ้นมาแกะกินแก้เขิน ในขณะที่รอร่างสูงกดสั่งอาหารไปพลาง
“หวานมั้ย?” กันต์ถามในขณะที่เห็นว่าปอยกำลังจะหยิบส้มชิ้นที่สองเข้าปาก
“หวานค่ะ”
“ขอชิมบ้างสิ” ดวงตาคมจ้องมองไปยังส้มในมือเล็ก เมื่อเห็นดังนั้น หญิงสาวจึงยื่นส้มมาตรงหน้าหล่อ แต่ทว่าแทนที่เขาจะหยิบมากินเอง แต่กันต์กลับอ้าปากกินส้มจากมือเล็กแทน
จุ๊บ!
ทว่าสิ่งที่เขาต้องการกินมันใช่ส้มจริง ๆ หรือเปล่า เขาอยากจะกินส้ม หรืออยากจะกินมือของใครบางคนกันแน่
“อุ๊ย!” คนตัวเล็กสะดุ้ง เมื่อจู่ ๆ กันต์ก็ดูดนิ้วมือของเธอ
“อืม.....หวานจริง ๆ ด้วย (^_^) ”
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
คนตัวเล็กหัวใจเต้นโครมคราม เธอรีบหยิบน้ำส้มขึ้นมาดื่มแก้เขิน แต่ทว่าดันสำลักจนน้ำส้มหกรดเสื้อที่กำลังสวม
“แค่ก! ๆ ๆ”
“ค่อย ๆ กินสิ” กันต์เอ่ย ก่อนจะหยิบทิชชูมาเช็ดริมฝีปากให้คนตัวเล็กที่กำลังไอไม่หยุด
ฟึบ ๆ
มือหนาบรรจงเช็ดริมฝีปากให้คนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา ทั้งสองคนสบตากันนิ่ง จนจู่ ๆ ก็เกิดบรรยากาศแปลก ๆ ขึ้น ก่อนที่ใบหน้าหล่อนจะเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ ๆ ใบหน้าสวย และประทับริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากอมชมพูของคนตัวเล็กทันที
จุ๊บ ๆ ๆ
“อื้ออ” คนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกจู่โจม เธอทั้งตกใจ และงุนงง และยิ่งร่างสูงเพิ่มความร้อนแรงที่ไม่ใช่แค่การแตะริมฝีปากเบา ๆ แบบที่เธอเคยทำ หัวใจของเธอก็เต้นไม่เป็นระส่ำ หัวสมองก็พลันขาวโพลนไปหมด
จุ๊บ ๆ ๆ จ๊วบ ๆ ๆ
ทั้งสองจูบกันอยู่เนิ่นนาน ก่อนที่ร่างสูงจะผละใบหน้าออก
“แฮ่ก ๆ ๆ ๆ” คนตัวเล็กหอบหายใจแรง และคิดว่าทุกอย่างจบแล้ว
‘รู้สึกเหมือนจะตายเลย’
“เปลี่ยนทีกันเถอะ.....ไปที่เตียงกัน” กันต์เอ่ย ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าสวยด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา นิ้วหนาค่อย ๆ ลูบไล้เกลี่ยแก้มใส
“ (⊙＿⊙) ”
หมับ!
ยังไม่ทันจะได้ตอบรับหรือปฏิเสธ จู่ ๆ คนตัวเล็กก็ถูกร่างสูงอุ้ม และพาเดินเข้าห้องนอนทันที
ตุ้บ
ร่างเล็กถูกวางลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ร่างสูงจะตามมาคร่อมทับเธอเอาไว้
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก!
คนตัวเล็กที่ยังคงสติหลุดได้แต่นอนหัวใจเต้นแรงอย่างทำตัวไม่ถูก แต่ทว่า เมื่อหนาเริ่มลูบไล้ไล้ที่ต้นขา สติที่ล่องลอยไปก็เริ่มกลับคืนมา
พรึ่บ!
เมื่อได้สติคนตัวเล็กก็รีบพลิกตัวนอนคว่ำไปกำเตียง และพยายามคลานหนีทันที แต่ทว่าร่างสูงกลับตามมาคร่อมทับเธอเอาไว้ได้
“พะ พี่กันต์ ยะ หยุดเถอะค่ะ”
“เราจะมาอ่านหนังสือกันไม่ใช่หรอ! (≧﹏≦) ”
“.....โทษที พอดีสติหลุดไปหน่อย” กันต์เอ่ย ก่อนจะผละออกจากร่างเล็กทันที
“มะ ไม่เป็นไรค่ะ” คนตัวเล็กรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่ง และจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย
“อาหารน่าจะใกล้มาแล้ว เดี๋ยวพี่ลงไปเอาก่อน”
“ระหว่างรอก็เปลี่ยนเสื้อไปก่อนแล้วกัน” กันเอ่ย ก่อนจะหยิบเสื้อในตู้เสื้อผ้าออกมายื่นให้คนตัวเล็กที่ตอนนี้เสื้อสีขาวของเธอเลอะคราบน้ำส้มเป็นวงใหญ่
“ขอบคุณนะคะ” คนตัวเล็กเอ่ยขอบคุณ ก่อนที่กันต์จะเดินออกจากห้องไป
ปึง!
“เฮ้อ! เกือบไปแล้วมั้ย (T^T) ” คนตัวเล็กส่งเสียงครวญครางออกมา ก่อนที่จะถอดเสื้อที่สวมอยู่ออก และหยิบเสื้อของกันต์ขึ้นมาสวมแทน
‘เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ต่อให้ผู้ชายคนนั้นจะดูเหมือนไม่อันตรายแค่ไหน แต่ทว่า ผู้ชายก็ยังคงเป็นผู้ชายวันยังค่ำ’
..................................
เพิ่มลงคลัง+คอมเมนต์+ไลค์
= กำลังใจ(◕‿< ❀ )
