ความรักและความเกลียดก็เหมือนด้านทั้ง 2 ของเหรียญเดียวกันและ มันพลิกกลับได้ง่ายดายนัก
ซาดิส & มาโซฯ,ชาย-ชาย,ดราม่า,รั้วโรงเรียน,วัยว้าวุ่น,นิยายวาย,บูลลี่,โรงเรียนไม่ใช่ที่ปลอดภัยเสมอไป,bdsm,SM,bondage,pet,boylove/yaoi,sextoy,นิยายโรแมนติก,รักวัยรุ่น,น่ารัก,หวาน,blackroserevenge,กุหลาบดำชำระแค้น,Hardcore,ดราม่า,sm,BDSM,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“อื้ออออ อ่า อ่า” นัยน์ตาง่วงซึมค่อยๆ เปิดออก อลันตื่นขึ้นพลันมองไปมองไปรอบๆ ภาพตรงหน้าไม่ใช่ห้องเก็บของที่เขาเคยอยู่แต่เป็นห้องสี่เหลี่ยมขนาดไม่ใหญ่มาก ทั้งผนังและเพดานทำจากไม้เนื้อแข็งสีน้ำตาลเข้ม บรรยากาศในห้องมืดทึบจนมองอะไรแทบไม่เห็น
“อึก อะไรอีกวะ” อลันบ่นพึมพำกับตัวเองหลังจากที่พยายามจะลุกขึ้นจากเตียงที่นอนอยู่แต่แขนทั้งสองข้างกลับถูกรั้งไว้ด้วยโซ่เหล็กเส้นใหญ่ที่ติดอยู่กับหัวเตียง ตรึงแขนทั้งสองข้างจนไม่สามารถขยับได้
“ไงตื่นแล้วเหรอ” เสียงหวานดังขึ้นพร้อมกับหลอดไฟในห้องที่ฉายแสงสว่างจ้า อลันหลับตาปี๋เมื่อแสงนั้นสาดเข้าใส่ดวงตา ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นพยายามปรับสภาพให้ชินกับแสงสว่าง ร่างสูงมองไปรอบๆ ด้วยความงุนงง
“ตอนนี้กูอยู่ที่ไหน เหี้ยแว่นมึงมาปล่อยกู” อลันนอนอยู่บนเตียงเหล็กขนาดพอดีตัวในสภาพเปลือยเปล่าไร้สิ่งปกปิดแขนทั้งสองข้างถูกล่ามโซ่ตรึงติดอยู่กับหัวเตียง เช่นเดียวกันกับขาทั้งสองข้างที่ถูกตรึงกับขาเตียงด้วยโซ่เหล็กสีเงิน
“บ้านกูเองแหละ มึงหลับไปเกือบวันหนึ่งเต็ม”
“มึงจะทำอะไรอีกไอ้สัส ไอ้เหี้ย ไอ้โรคจิต” อลันสบถด่าทออีกฝ่ายไม่หยุดปาก ร่างกายปิดไปมาพยายามหลุดจากพันธนาการที่ตรึงเขาเอาไว้
“ขัดขืนไปก็เปล่าประโยชน์”
“หนวกหูไอ้เหี้ย มึงมาปล่อยกู ไม่งั้นกูจะแจ้งตำรวจ”
“หุบปากดิแม่งน่ารำคาญ เก็บเสียงมึงไว้ครางคืนนี้ดีกว่า” อลันตาเบิกกว้างเมื่อมือเล็กพุ่งมีปิดปากเขาเอาไว้ ความทรงจำเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนย้อนกลับมา เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังจะโดนอะไรต่อจากนี้
“ไอ้สัส ไอ้โรคจิต กูจะฆ่ามึง กูไม่เอามึงไว้แน่” อลันเริ่มต้นโวยวายหลังจากที่คนตัวเล็กเอามือออกจากปากของเขาแทบไม่ถึงสามวินาที
“ชู่ว อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวก็มีคนได้ยินหรอก”
“เออก็ให้เขาได้ยินไปสิ มึงคิดว่าจะขังกูไว้ได้เหรอ!! ถ้ากูหายตัวคนที่บ้านกูก็ต้องตามหากูอยู่แล้ว คิดว่าบ้านไม้เก่าๆ ของมึงเขาจะหาไม่เจอเหรอ”
“อื้อออ ถ้าเขาหาก็คงหาเจอนั่นแหละ แต่เขาจะหาทำไม” อลันงุนงงกับคำพูดของคนตัวเล็กอยู่ครู่สั้นๆ ก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดต่อพร้อมกับยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบที่หูของเขา
“ในเมื่อมึงโทรไปบอกเขาว่าจะไปค้างบ้านเพื่อน”
“เรื่องอะไรกูต้องบอก เอาสิโทรเลยกูจะได้บอกเขาให้แจ้งตำรวจมาจับมึง”
“ก็กว่าตำรวจจะมึงถึงก็คงสักประมาณชั่วโมง แต่ก็ไม่ได้คิดจะให้มึงอยู่ต่อนานขนาดนั้นสักหน่อย!!” มือเล็กปักมีดทำครัวลงบนโต๊ะข้างเตียงดังปัก เสียงเย็นเฉียบของโรสทำเอาอลันเสียววาบไปถึงกระดูก ร่างสูงของคนตัวเล็กด้วยความหวาดกลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“เอาสิบอกเลย” โรสกดโทรออกที่โทรศัพท์ราคาแพงของอลัน แนบมันเข้าที่ข้างหูของผู้เป็นเจ้าของ
“ค่ะคุณหนู มีอะไรคะ” อลันนิ่งเงียบไม่ตอบเสียงจากอีกฝั่งอยู่ครู่สั้นๆ เขามองดูคนตัวเล็กตรงหน้า มองดูรอยยิ้มชั่วร้ายของคนที่จ้องจะข่มขืนเขาหากเขาบอกไปว่า วันนี้นอนบ้านเพื่อน แต่ถ้าเขาไม่บอกละก็...
“เสาร์อาทิตย์นี้ผมข้างบ้านเพื่อนนะป้า”
“ค่ะ รับทราบค่ะคุณหนู” ร่างเล็กยิ้มร่ากับคำตอบของอีกฝ่าย นิ้วเรียวกดวางสายในขณะที่แววตาจ้องมองอาหารแสนอร่อยที่นอนรอให้เขามากิน
“กูพูดตามที่บอกแล้ว อย่า อย่าทำอะไรกูนะ” อลันพูดขอร้องด้วยเสียงเบาหวิว ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาอีกฝ่าย
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องกลัวกูไม่ฆ่ามึงหลอก หล่อๆ แบบนี้ฆ่าก็เสียของสิ” ร่างเล็กหัวเราะชอบใจกับท่าทีของแกฝ่าย
“คราวนี้กูจะเล่นมึงทั้งวันเลย” มือเรียวยาวคว้าหมับเข้าแก่นกายขนาดใหญ่ของอีกฝ่าย ออกแรงชักเบาๆ กระตุ้นให้กระบองยักษ์ตั้งตรงขึ้นมา
“แข็งเร็วเชียวนะมึง อยากขนาดนั้นเลยรึไง” อลันหน้าแดงแจ๋ เขาแทบไม่อยากยอมรับว่าตอนนี้เขามีอารมณ์กับการที่คนตัวเล็กกำลังเล่นแก่นกายของเขาอยู่ มืออ่อนนุ่มชักขึ้นลงแก่นกายสีชมพูอย่างช้าๆ กระตุ้นให้ความอยากของเขาค่อยๆ เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“อื้ออ อื้ออออ อื้ออ”
“อะ อย่าพึ่งสิ กูยังไม่ได้ใส่เข้าไปเลย” มือนุ่มพละออกจากแก่นกายของคนตัวสูง พร้อมกับรูดรั้งกางเกงขาสั้นลงกับพื้น เผยให้เห็นแก่นกายขนาดพอดีมือที่แข็งตั้งพร้อมใช้งาน
“อย่าเอาเข้ามาไอ้สัส กูเจ็บ”
“กูเจ็บๆ ไอ้เหี้ยกูเจ็บ เอามันออกไปไอ้สัส” ร่างบางยังคงยัดแก่ยกายเข้าไปโดยไม่สนใจเสียงร้องโหยหวนกับร่างที่บิดไปมาอยู่บนเตียง อลันน้ำตาซึมด้วยความเจ็บปวด เหมือนช่วงล่างกำลังถูกฉีกออกเป็นสองส่วน
“ฮือออ เจ็บ กูขอร้อง กูเจ็บ ฮืออ ก้นกูจะฉีกอยู่แล้ว”
“มึงร้องไห้เหรอกูนึกว่ามึงจะชอบสะอีก เห็นแข็งไม่หยุดเลย”
“ชอบเหี้ยอะไรละ มึงข่มขืนกู” อลันด่ากลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด แม้ว่าท่อนลำของเขาจะตั้งตรงมาตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว
“งั้นก็ได้กูจะไม่ข่มขืนมึง มึงต้องขอร้องให้กูใส่เข้าไปเอง” โรสเอาแก่นกายออกจากทางเข้าช่องทางสีชมพู ยิ้มเยาะกับสิ่งที่กำลังคิดอยู่ในหัว
“พูดเหี้ยไรของมึง กูไม่ขอมึงหรอกไอ้เหี้ยแว่น”
“ก็รอดู กูอยากรู้เหมือนกันว่ามึงจะทนไปได้ถึงเมื่อไหร่” ร่างบางกระซิบที่ข้างหูของอลัน พลันคว้าแก่นกายของอลันชักขึ้นลงเบาๆ กระตุ้นความอยากของคนตัวสูง
“อื้ออ อื้อออ อื้อออ” อลันหลับตาปี๋เม้มปากแน่น ร่างกายสีขาวงามนอนนิ่งให้อีกฝ่ายเล่นอยากเป็นใจ ราวกับไม่อยากให้มีอะไรมาขัดจังหวะ
“อื้ออ อ้าส์ อ้าส์ อื้ออ”
“อะ!! ใครให้มึงเด้ามือกู” โรสชักมือออกเมื่ออลันเด้งเอวสวนขึ้นมา ใบหน้าหล่อเหลามองคนตัวเล็กด้วยความไม่พอใจที่ถูกขัดจังหวะ
“อยากแตกเหรอ”
“.....” อลันหันหน้าหนีไม่ตอบคำถามด้วยใบหน้าแดงก่ำ
“ถ้าอยากแตกก็ขอกูสิ โรสกูอยากแตก เอาของมึงเข้ามาหน่อย” ร่างเล็กยิ้มร่าพร้อมกับน้ำเสียงล้อเลียน ก่อนที่มือนุ่มจะคว้าแก่นกายของอลันไว้อีกครั้ง
“ส้นตีนเหอะ”
“ได้กูจะรอดู” อลันหลับตาพริ้มเมื่อโรสเริ่มเร่งมือชักอีกครั้ง มืออุ่นนุ่มกอบกุมแก่นกายใหญ่เอาไว้รอบ รูดรั้งแท่งเนื้ออุ่นขึ้นลงแผ่กระจายความเสียวซ่านไปทั่วร่างกาย
“อื้ออ อื้ออ อ้าส์ อ้าส์” ร่างสูงครางเสียงสั่นอย่างไม่ปิดบัง ร่างกายแกร่งเหยียดเกร็งจากกามอารมณ์ที่ถูกกระตุ้นอย่างรวดเร็ว
“อะ เด็กไม่ดี ก็บอกแล้วไงว่าห้าม” โรสชักมือออกอีกรอบเมื่อเห็นว่าอลันกำลังเด้งสวนมือของเขาอีกรอบ ร่างสูงหอบหายใจรวยริน นัยน์ตาอ่อนล้ามองดูแก่นกายของตัวเองที่แข็งปวดตุบๆ
“อ้าส์ อื้ออออออ” อลันตาเบิกกว้าง มืออ่อนนุ่มรูดรั้งแก่นกายของเขาอีกครั้ง แต่คราวนี้ผิดกับครั้งก่อนอย่างลิบลับ แก่นกายสีชมพูปวดตุบๆ เส้นเลือดปูดโปน รู้สึกถึงน้ำสีขาวขุ่นที่ไหลขึ้นมาเอ่อที่ปลายทางออก
“อุ๊บส์ แย่จัง”
“อ้าส์ อ้าส์” ร่างสูงร้องครางเสียงหลงเมื่อมืออุ่นของคนตัวเล็กปล่อยจากแก่นกายในวินาทีสุดท้าย
“ขอร้องกูสิ ถ้าอยากแตกก็เป็นเด็กดีแล้วอ้อนกูสิ”
“อื้ออออ อ้าส์ อื้มส์” ร่างสูงเกร็งตัวเตรียมปลดปล่อย แต่สวรรค์ตรงหน้ากูหายไปทุกครั้งที่เขาเดินเข้าไปใกล้มัน มืออุ่นผละออกจากเอ็นอุ่นอีกครั้ง และอีกครั้ง ทิ้งคนตรงหน้าให้อยู่กับอารมณ์ที่ค้างเติ่ง ครั้งแล้ว ครั้งเล่า
“ไม่ไหวแล้ว กูอยากแตก ให้กูแตกทีขอร้อง” ร่างกายสีขาวอมชมพูมันวาวจากเหงื่อที่ผุดขึ้นจากกิจกรรมประหลาด น้ำเสียงอ่อนล้าขอร้องคนตัวเล็กตรงหน้าอย่างไม่เขินอาย
“ไม่เอาไม่ใช่คำนี้”
“อ้าส์ อ้าส์ อื้อออออ ไม่นะ กูอยากแตก กูอยากแตก” อลันร้องเสียงดังลั่นด้วยความผิดหวังเมื่อร่างเล็กปล่อยมือจากเขาอีกครั้ง ร่างแกร่งสั่นเทาด้วยกระสันเสี้ยนที่ไม่ได้ปลดปล่อย
“ขอร้องกู โรสเอาของมึงเข้ามาหน่อย ไม่งั้นก็ห้ามแตก” อลันหน้าแดงแจ๋หันหน้าหนีพูดหยอกล้ออย่างสนุกสนานของคนตัวเล็ก
“ขอร้องเอาของมึงเข้ามาหน่อย” อลันหลบตาตอบเสียงเบา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า อะไรนะไม่ได้ยิน พูดใหม่สิเร็ว” โรสยิ้มชอบใจ พลันยกมือถือขึ้นมาถ่ายภาพคนตรงหน้า
“ฮืออ ขอร้อง...เอา...เอาของมึงเข้ามาหน่อย ฮือออ” อลันน้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความเขินอายและความสังเวชที่เขาพ่ายแพ้ให้กับคนตัวเล็ก และที่เขาให้กับกามอารมณ์ของตัวเอง
“ได้สิถ้ามึงต้องการ แต่...”
“เดี๋ยวสิ มึงสัญญาแล้ว ไม่เอา อย่าทำกู” อลันดิ้นหนีขัดขืนหวาดกลัวสุดขีดเมื่อร่างเล็กหยิบเชือกเส้นเล็กๆ ออกมาจากช่องเก็บของในห้อง
โรสคล้องเชือกเข้าที่โคนท่อนเอ็นอุ่นออกแรงมัดแน่นปิดกั้นการปลดปล่อย โดยไม่สนใจร่างสูงพยายามเอี้ยวตัวหนีจากสิ่งที่กำลังจะโดนอย่างไร้ประโยชน์มึงสัญญาแล้ว
“มึงสัญญาแล้ว เอามันออกไปไอ้สัส เอามันออกไป”
“ฮือ ฮื้อออ ฮือ ฮื้ออ” โรสฮัมเพลงสดใส จ่อแก่นกายของตนเข้าที่ช่องทางด้วยหลังอลันโดยไม่สนใจคำพูดด่าทอและอ้อนวอนมากมายที่ลอยอยู่ในอากาศ
“อื้อออ เจ็บ ฮืออ กูเจ็บ ก้นกูจะฉีกอยู่แล้ว”
“ข้างในมึง!! แม่ง!! โคตรฟิตเลย!!”
“ฮืออ เจ็บ เบาๆ ทำเบาๆ หน่อย” อลันน้ำตาไหลอาบแก้ม ร่างกายสั่นไหวตาแรงของร่างเล็กกระแทกเน้นเข้าใส่
“อึก อึก อ้าส์” ร่างเล็กเริ่มซอยเข้าออกอย่างรวดเร็ว
“ฮือออ มันปวด ฮืออ ฮือ กูเจ็บ กูเจ็บ”
“อยากแตกไหมหะ อยากแตกไหม” อลันรีบพยักหน้าแบบไม่คิดชีวิต เขายอมทำทุกอย่างขอแค่ให้ได้หลุดพ้นจากความทรมานในตอนนี้
“ขอโทษกูสิ พูด!!”
“ฮืออ ฮือออ กูขอโทษ กูผิดไปแล้ว กูเจ็บ ฮืออ ขอโทษ เอามันออกไปที”
“มึงแม่งครางโคตรร่านเลยว่ะ” โรสยังคงซอยเข้าออกอลันอย่างรวดเร็ว ยิ้มเยาะชอบใจกับสภาพของอีกฝ่ายตอนนี้
“ฮือ อือ มึงสัญญากับกูแล้วนะ กูทำตามที่มึงบอกทุกอย่างแล้ว เอามันออกไป ฮือออ เอามันออกไป” อลันร้องไห้ฟูมฟายร่างกายบิดไปมาบนเตียงจากความทรมานที่ไม่ได้เสร็จสมและความเจ็บปวดจากการถูกกระแทกซ้ำแล้วซ้ำอีก
“คราง รีบๆ ครางออกมา รีบ!!คราง!!สิวะ!!”
“อื้ออ เจ็บ กูเจ็บ”
“กูบอกให้ครางเร็วๆ”
“ฮือออ โรสกูเจ็บ ขอละ หยุดก่อน กูไม่ไหวแล้ว”
โรสชะงักนิ่งไปชั่วขณะเมื่อได้ยินคนตรงหน้าเรียกชื่อเขา ร่างบางหยุดการกระทำลงปล่อยให้อลันนอนหอบหายใจด้วยความเหนื่อยล้า แววตาเหม่อลอยไร้จุดหมายเหมือนได้ขึ้นจากนรก แม้จะเป็นช่วงสั้น
“ตามสัญญา กูจะให้มึงแตก”
“เดี๋ยวๆ กูขอพักก่อน อื้อออ อ้าส์”
ร่างบางเริ่มซอยเข้าออกช่องทางด้านหลังอีกครั้ง แต่ไม่ได้รุนแรงเหมือนอย่างที่ผ่านมาแม้ว่าโรสจะซอยเข้าออกด้วยความเร็วเท่าเดิม แต่มันกลับอ่อนโยนกว่าครั้งที่ผ่านมา เขารู้สึกผ่อนคลาย ไม่ได้รู้สึกว่าช่วงล่างกำลังจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆ
“โรส โรส กูอยากแตกแล้ว แก้เชือกให้ที”
“อ้อนกูก่อน ขอให้กูอนุญาตให้มึงแตก”
“.....” อลันมองหน้าโรสด้วยความขุ่นเคือง แววตาแข็งกร้าวไม่เชื่อคำพูดของร่างเล็กแม้แต่คำเดียวหลังจากที่โดนผิดสัญญามาสองครั้ง
“อะไร!! ไม่เชื่อกูเหรอ ถ้าไม่อยากแตกก็ไม่ต้องพูด”
“ก็ได้ ก็ได้ พูดแล้ว” อลันตาลีตาเหลือกรีบขอร้อง หลังจากที่เล็กทำท่าว่าจะเอาแก่นกายออกไป”
“พูดสิ”
“ขอร้อง ให้กูแตกนะ” อลันก้มหน้าตอบเสียงเบา
“ไม่เอา พูดชัดๆ ดังๆ ไม่งั้นก็ไม่ได้แตก”
“ขอร้องให้กูแตกนะ กูยอมทำทุกอย่างเลย” อลันพูดตอบเสียงดังฟังชัด ด้วยใบหน้าแดงก่ำ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ได้กูอนุญาต แตกได้” โรสยิ้มเยาะอย่างพอใจ ก่อนที่มืออ่อนนุ่มเอื้อมไปจับปลายเชือก
“อื้อออ อื้อออออ” ร่างสูงเม้นปากครางเสียวในขณะที่ร่างบางซอยเข้าออกช่องทางด้านหลังช้าๆ
นิ้วมือนุ่มกระตุกคลายปมเชือกปลดปล่อยน้ำกามสีขาวให้พุ่งทะลักขึ้นจากแก่นกายสรชมพูที่ตั้งตระหง่านอยู่เหมือนน้ำพุ อลันหลับตาปี๋เม้มปากด้วยความเสียว กล้ามท้องหดเกร็งปลดปล่อยกามอารมณ์ที่ถูกกักเก็บเอาไว้
“อื้ออ อ้าส์ แตกแล้ว กูแตกแล้ว” ร่างเล็กเกร็งร่างกายปลดปล่อยน้ำกามจนเต็มท้องอลัน
โรสก้มลงมองอลันที่นอนหอบอย่างเหนื่อยอ่อนอยู่บนเตียงด้วยแววตาสะใจกับชัยชนะ มันเหมือนกับเขาได้พิชิตคนที่กลั่นแกล้งเขามาตลอดหลายเดือน ช่างเป็นความรู้สึกที่มีความสุขจริงๆ
“อย่าพึ่งสลบไป คิดว่าแค่รอบเดียวเหรอ”
“มะ ไม่เอาแล้ว พอเถอะ กูเหนื่อยแล้ว” อลันตาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว ร่างกายสั่นเทาขยับหนีร่างเล็กที่เริ่มจ่อท่อนลำของตัวเองเข้ามาอีกครั้ง
“กูพึ่งจะเสร็จเองนะ ขอพักหน่อย”
“ไม่เอากูจะทำอีก” ร่างเล็กยัดแก่นกายเข้าไปอีกครั้ง เริ่มต้นกิจกรรมแห่งรักที่แสนทรมานให้กับอลัน และเสียงครางแห่งความสุขสมกับเสียงโหยหวนแห่งความเจ็บปวดก็ดังขึ้นตลอดทั้งคืน
