เรื่องราวของเธอและเขา สองมาเฟีย สองตระกูล รู้จักกันทางธุรกิจ ความรักที่จู่ๆก็เกิดขึ้นท่ามกลางเรื่องราวต่างๆ ที่จะต้องเผชิญร่วมกัน
รัก,ชาย-หญิง,ดราม่า,อาชญากรรม,ยุคปัจจุบัน,มาเฟีย,ดราม่า,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Past eric
“ทำยังไง ทำยังไง ทำไงดี!”เสียงบ่นพึมพัมในห้องทำงานของตน
“นึกออกแล้ว ไอปาร์คเข้ามาในห้องหน่อย”อีริคกดปุ่มเรียกที่เชื่อมไปยังโต๊ะเลขาหน้าห้อง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ขออนุญาตครับนาย มีอะไรหลอครับ”ปาร์คเอ่ยขออนุญาตก่อนถามกลับ
“กูมีอะไรให้มึงทำ”อีริคเองก็ไม่รอช้าที่จะสั่งความ
“อะไรหลอครับ”ปาร์คถามอีริคเพราะหน้าดูเจ้าเล่ห์ชอบกล
“กูอยากซื้อถ่านหิน”
“ถ่านหิน?เอาไปทำไมครับ”
“เพราะเป็นถ่านหินที่มาจากคุณเอเรเน่ยังไงล่ะ”
“เอ่อ แต่นายครับ เราไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใช้นะครับ มันจะเกินไปแล้วนะครับ ซื้อไปก็ไม่ได้ใช้ เสียของเปล่าๆนะครับ”
“จิ๊ สั่งอะไรก็ทำๆไปเถอะน่ะ อยากพูดมาก!”อีริคเริ่มโมโหเพราะลูกน้องมือขวาอยากไอปาร์คขัดคำสั่ง
“แต่นายครับ เห้ยย ก็ได้ครับ”มือขวาอย่างปาร์คต้องจำยอมกับนิสัยใจป๋า เอาแต่ใจของนายของตน
“เร็วๆด้วยล่ะ”
“คร้าบครับ”หวังว่าคุณเอเรเน่จะปราบนายของเขาได้นะ
โลจิสติกส์เชื้อเพลิงซากาเพรนโต
Past erene
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ขออนุญาตครับนายหญิง”
“อือ มีอะไรหลอ”
“นี่รายการการสั่งซื้อถ่านหินของลูกค้าครับ”
“ห้ะ ใครมันสั่งเยอะขนาดนี้เนี่ย”ที่ตกใจเมื่อเห็นรายการการสั่งซื้อที่มากขนาดนั้นแล้ว โดยส่วยตัวแล้ว ไม่ได้กลัวหรือมีปัญหาใดๆ แต่เขาไม่เคยเห็นคนที่จะต้องใช้ถ่านหินเยอะขนาดนี้ก็เท่านั้นเอง ใครกันที่เป็นคนสั่ง ใครกันที่จำเป็นต้องใช้มากขนาดนี้
“เอ่อ คือ ไม่มีคนที่ต้องใช้เยอะขนาดนั้น แต่มีอยู่ไม่กี่คนที่ใจป๋า ตะแต่”เลนเองก็มัวแต่เอ่ยเกริ่นจนเรเน่หงุดหงิด
“แต่อะไร”
“แต่มีอยู่คนเดียวที่เรารู้จักว่าเขาเล่นใหญ่ ใจป๋า รวย”และเลนเองก็มัวแต่ให้คำใบ้แทนที่จะบอกมาตรงๆ
“หมายถึงใครกันแน่”
“กะก็ คุณณณ”และเลนเองก็ไม่ยอมบอกสักทีว่าเป็นใคร พึ่งรู้เหมือนกันว่าเลนก็น่ารำคาญเหมือนนน ติ๊ง
“อย่าบอกนะว่า..”
“มีอยู่คนเดียวจริงๆครับ”
“จิ๊ คิดจะทำอะไรเนี่ย”คิดจะทำอะไรกันนะถึงสั่งเยอะขนาดนี้ ธุรกิจตัวเองก็ไม่ได้จำเป็นต้องใช้ซักหน่อย
“จะเอายังดีครับนาย”
“ไม่ต้องสั่ง ยกเลิกไป”
“ครับ”
ตูดด ตูดด ตูดด
รอสายไม่นาน อีกฝ่ายก็รับทันที
“นี่ นายคิดจะทำอะไรเนี่ย ถึงสั่งเยอะแบบนั้นห้ะ ฉันเพื่อนเล่นนายหลอ นายจะทำอะไรก็ทำ แต่อย่ามียุ่งกับงานของฉันแบบนี้อีก หวังว่าจะเข้าใจนะ”เมื่ออีกฝ่ายนั้นรับสาย เรเน่ก็ไม่เปิดโอกาสให้พูด ก่อนที่จะสวนอีกฝ่ายแล้ววางสายไป
กริ๊งง กริ๊งง กริ๊งง กริ๊ง
“เห้ย”เรเน่ถอนหายใจก่อนที่จะกดรับสาย
“ฮะ ฮัลโหล ฮัลโหลครับ คะคุณเอเรเน่”
“…”
“เอ่อ คือ ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะยุ่งกับงานของคุณแบบนี้นะครับ”
“…”เรเน่ยังคงเงียบเป็นคำตอบ อีกฝ่ายจึงพูดต่อ
“คือ เอ่อ ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ ไม่โกรธผมนะ นะครับ”
“..เห้ย”
“คุณครับ โกรธผมหลอ ผมไม่ได้ตั้งใจนะ จริงๆนะ”
“..นี่คุณอีริค”
“คะครับ”อีริคเอ่ยรับด้วยน้ำเสียงที่เบาเอามากๆ
“ฉันไม่ได้ว่านะถ้าคุณจะสั่งซื้อกับทางเรา แต่นี้อะไรคุณสั่งเป็นจำนวนมากทั้งๆที่คุณไม่มีความจำเป็นต้องสั่งหรือต้องใช้นี่ ฉันรู้ รู้ว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงของคุณคืออะไร เพราะนั้นถ้าคุณจะมาหาฉัน ฉันไม่ว่านะ แต่อย่ามาทำแบบนี้”
“เอ่อ ผะผมขอโทษครับ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว ไม่โกรธผมนะ”
“…”ยังเงียบเป็นคำตอบเหมือนเดิม
“นี่ คุณเอเรเน่ อย่าเงียบสิ ผมกลัวนะ มะเมื่อกี้นี้คุณบอกว่าไปหาคุณได้ใช้ไหม งั้นผมไปหาคุณนะ ตอนนี้เลย รอเดี๋ยวนะจะไปตอนนี้แหละ”เมื่ออีริคพูดจบ ก็วางสายไปทันที ถ้าให้เดานะตอนนี้คงอยู่บนรถเรียบร้อยแล้ว
ผ่านไปสักพัก
Past eric
ตอนนี้ผมมายืนทำใจอยู่หน้าห้องทำงานของคุณเอเรเน่แล้ว ความจริงผมมาถึงสักพักแล้วละ แต่กำลังทำใจให้กล้าเข้าไปอยู่เพราะจู่ๆขาก็ไม่ขยับสะงั้น ขาผมเป็นอะไรก็ไม่รู้ ฮืออออ คุณเอเรเน่คงไม่โกรธผมจริงๆหรอกเนอะ คงไม่น่ากลัวเหมือนข่าวลือด้วย หมับ อ๊ากกกกก
“โอ้ยยย คุณอีริคครับ จะเสียงดังทำไมเนี่ยย หูจะแตก แต๋วแตกเชียวนะ ขวัญอ่อนอะไรขนาดนั้นครับ”
“เอ้าา ผมก็นึกว่าใคร เลนหรอกหลอ ฟู่ว”
“ใช่ครับ แล้วนี่เป็นอะไรครับ ทำไมไม่เข้าไป มายืนอะไรตรงนี้ครับ”
“รู้แล้วน่าไม่ต้องมาสั่ง!”เมื่อเอ่ยเสียทรงหมดเลยเมื่อกี้
“รู้แล้วก็เข้าไปสิครับ รู้อะไรไหมครับ”
“อะไร!”
“ก็ เมื้อกี้คุณทำให้นายหญิงผมโกรธมากๆอยู่ แล้วอีกอย่างนะตอนนายหญิงโกรธนะน่ากลัวมากๆเลยละ ไม่มีใครฉุดเขาอยู่เลยน่ะ”
“…”แม่งเอ่ยย พูดบิ๊วทำไมเนี่ยย ความรู้สึกเหมือนอยู่ในหนังสยองขวัญอยู่เลย
“เอ่อ คุณอีริคครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมหน้าซีดอย่างนั้นละ ไม่สบายหรือป่าวครับ”
“เอ่อ ไม่ ไม่ครับ ไม่เป็นอะไร ไม่”อีริคพูดด้วยน้ำเสียงลอยๆ สติคงไม่อยู่กับตัสแน่ๆเลยย
“คุณอีริค คุณได้ยินผมไหมครับ คุณอีริคครับ”
“ไม่ ไม่รอดแน่เลยกู กูตายแน่เลยเลน ฮือออ”จู่ๆก็ปล่อยโฮเสียงดังสะงั้น รอดป่าววะ
ตุบ
ในระหว่างนั้นก็มีเสียงดังเล็ดรอดออกมาจากห้องตรงหน้าที่ยืนอยู่ ซึ่งเป็นห้องของคุณเอเรเน่ อึก ชีวิตผมตอนนี้อยู่เส้นด้ายยิ่งกว่าชีวิตมาเฟียซะอีก นี่ยังไม่ได้เป็นเมียนะเนี่ย
“ผะผมว่าคุณอีริครีบเข้าไปเถอะครับ เดี๋ยวยากนะครับ”
“เลน!”
“ครั๊บ”
“เข้าไปกับกู เร็ว”
“ห้ะ จะบ้าหลอครับ ผมจะเข้าไปให้ชีวิตผมขาดทำไมเล่าละคร้าบบ”
“เข้าไปด้วยกันสิคร้าบบ นะ”
“ไม่ต้องมาอ้อนครับ ใช้ไม่ได้ผล”
“อึก นะ ไม่สงสารผมหลอ ไม่อยากได้นายใหญ่หลอ”
“เห้ยย คุณก็ อยากสิครับ”
“งั้นเข้าไปด้วยกันนะๆ”
“งั้นคุณมายืนหน้าผมครับ”
“ผะผมหลอ”
“เร็วครับ”
“ก็ได้ครับ”
หลังจากนั้นที่อีริคยืนอยู่ตรงข้างหน้าของเลนแล้วก็ได้ทำการรวบรวมความกล้าอีกครั้งแล้วเปิดประตูห้อง ขาค่อยๆเข้าไปในห้องอย่างช้าๆ จนหัวสามารถนำเข้าไปได้ เมื่อเลนเห็นแบบนั้นจึงเอื่อมมือไปจับลูกบิดประตูเปิดให้กว้างอีกเพื่อให้ตัวคนเข้าไปได้ และจากนั้นก็ทำการ ผลักหลังอีริคเข้าไปข้างในแล้วปิดประตูบวกกับดึงประตูไว้เพื่อไม่ให้อีริคเปิดออกมาในตอนนี้อย่างรวดเร็ว ถ้าถามว่าทำไมไม่ล็อกประตูก็เพราะ เจ้าของห้องซึ่งอยู่ข้างในนั้น ใครบ้างอยากคอขาดถามจริ๊งงงง
“เห้ย ไอเลน ไอทรยศ เปิดประตูสิวาาาา”พอโวยวายเสร็จก็หันไปหาเจ้าของห้องที่นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ
“เห้ย”ถอนหายใจอีกแล้ว ทำไมช่วงนี้ได้ยินบ่อยจังวะ
“เอ่ออ คุณเอเรเน่ครับ”ก่อนที่จะตัดสินใจเดินเข้าไปแล้วนั่งที่เก้าอี้ตัวตรงข้าม
“…”เอเรเน่ไม่ได้พูดแต่ผลายตามองมาแล้วก้มหน้าทำงานต่อ
“คุณค้าบบ ยังไม่หายโกรธผมหลอ ผมขอโทษ ผมขอโทษจริงๆนะ หายโกรธผมนะ นะนะครับ น้าาา”
“คนทำผิดทำยังไงถึงจะหายผิด”
“อืมม ง้อไง”
“…”เงียบแบบนี้ไม่ใช่สินะ
“เอ่อ แก้ไข”
“…”เงียบ
“ไถ่โทษ”ไม่ใช่
“ขอโทษ”ไม่ใช่
“ยอมรับผิด”ยังไม่ใช่
“เอ่อ..”
“ลงโทษ”หลังจากนั่งเงียบให้อีกฝ่ายพูดคนมานาน นี่คือคำพูดที่รู้สึกว่าทะแม่งๆชอบกล
“ลง โทษ หลอครับ”
“ค่ะ”
“ยังไง ครับ”
“ตอนนี้ฉันต้องไปทำงานอีกที่คุณรอฉันที่นี่ก่อนแล้วกันนะคะ”
“ผมไปด้วยย”
“ไม่ได้ค่ะ”
“ทำไมครับ”
“รอฉันอยู่นี่เดี๋ยวมา”แทนที่จะบอกเหตุผลแต่กับเอ่ยคำเดิมแล้วรีบออกตากห้องไปเลย แล้วปล่อยให้ผมอยู่คนเดียว ไม่ชอบเลยบรรยากาศแบบนี้น่ะ หรือว่านี่เป็นการลงโทษของผมกันนะ ทำไมที่รัก?ผมดุจัง ต่อไปจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว ฮือออ รีบกลับมานะครับที่รักผัวคิดถึงแล้ว
