เรื่องราวของเธอและเขา สองมาเฟีย สองตระกูล รู้จักกันทางธุรกิจ ความรักที่จู่ๆก็เกิดขึ้นท่ามกลางเรื่องราวต่างๆ ที่จะต้องเผชิญร่วมกัน
รัก,ชาย-หญิง,ดราม่า,ยุคปัจจุบัน,ตะวันตก,เรื่องแรก,พล็อตสร้างกระแส,โรแมนติก ,โรมานซ์,มาเฟีย,ดราม่า,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Past Eric
“เฮ้ออออ”เสียงพ่นลมหายใจดังขึ้น
หลังจากที่อีริคไปร่วมงานตามคำสั่งของม๊าเขา โดยที่ในระหว่างงานนั้นก็ทำหน้าตาเบื่อหน่ายจนโดนม๊าบ่นอยู่ตลอด แต่ให้ทำไงได้ละก็คนอยากจะไปหา(ว่าที่)เมีย(ในอนาคต)แล้วนิ
“หืม เป็นอะไรครับนาย”ปาร์คเอ่ยถามหลังจากที่เห็นนายตัวเองพ่นลมหายใจแรงหลังจากกลับมาจากงานเลี้ยง
“คิดถึงเมียไง!ถามได้”อีริคเอ่ยด้วยเสียงที่ดังบ่งบอกว่าคงคิดถึงมาก
“คิดถึงก็ไปหาสิครับนาย”
“ก็ไปหาไง แล้วมึงจองตั๋วยัง”
“ยังครับ”
“มึงไปจองตั๋วเลยนะ ไม่ได้เรื่อง”
“เอ้า ผมผิดไรอะ”
“พูดมาก ไปจองตั๋วสิ มึงนี่แม่ง ช้าวะ”
“ไม่บอกตั้งแต่เมื่อวานเลยวะ”ปาร์คบ่มเสียงเบาๆ
“มึงพูดว่าไรนะไอปาร์ค”
“เปล่าครับนาย”
“มึงด่ากูใช่ไหม ห้ะ!”
“เปล่าครับนาย ผมไปจองตั๋วก่อนนะครับ”
“เออ ไปเลยนะ เร็วๆ”
หลังจากนั้นไม่นานปาร์คก็จองตั๋วแล้วเตรียมตัวออกเดินทางในรอบดึกในคืนนี้ กว่าจะไปถึงก็เช้ามืดพอดี แต่พวกเราไม่ได้จองที่พักเอาไว้หรอกนะ เพราะพวกเขามีที่พักที่ดีกว่านั้นมากๆ :)
Italy✈️ England 2 hour later
England
ผ่านมาเกือบ2ชั่วโมงกว่าๆตอนนี้ก็อยู่ที่อังกฤษ ลอนดอนแล้ว ตอนนี้คือง่วงมากเพราะมารอบดึก แต่ก็ได้พักสายตาบ้างตอนอยู่บนเครื่อง แต่ก็ยังง่วงอยู่เพราะ ร่างกายต้องพักให้ครบ(สิบ)แปดชั่วโมงไง แต่ตอนนี้ต้องรีบไปหาเมียดีกว่าแต่คงจะได้ไปหาที่บริษัทเพราะไม่รู้ว่าบ้านของที่รักเขาเนี่ย อยู่ที่ไหน
ตอนนี้พวกเราคือผมเนี่ยกับไอปาร์ค สองคน อยู่ที่หน้าบริษัทแล้ว กำลังไปถามพนักงานล็อบบี้
“ไอปาร์คไปถามไป”
“ครับนาย”
“สวัดดีครับ”ปาร์คเอ่ยกับพนักงานที่ล็อบบี้
“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ:)”พนักงานต้อนรับ
“ครับ คือผมมาหาคุณเอเรเน่ครับ เธออยู่ไหมครับ”
“เอ่อ นายยังไม่มาค่ะ มีอะไรหรือป่าวคะ?”
“อืมม ผมของขึ้นไปรอบนห้องได้ไหมครับ”
“ได้นัดไว้หรือป่าวคะ”
“เอ่อ ไม่ครับ”
“ถ้าไม่ได้นัดไว้ก็เข้าไปไม่ได้นะคะ ต้องขออภัยด้วย”
“นายครับ เราเข้าไปไม่ได้ครับ”
หลังจากที่ถามเสร็จก็มารายงานให้นายขิงตัวเองฟัง
“กำลังว่ะ”
“เราต้องนัดคุณเอเรเน่ไว้ก่อนครับ”
“จิ๊ แล้วเราจะเข้าไปยังไงละคราวนี้”
“อืออ เราอาจจะต้องรอคุณเอเรเน่มาก่อนนะครับ แล้วค่อยเข้าไปด้วยกัน”
“แล้วต้องรอนานเท่าไหร่ละวะ เห้ยย ง่วงก็ง่วง”
Past erene
“อาหารเช้าค่ะ นายหญิง”
“ค่ะ”
หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จแล้วก็ตรงออกไปที่บริษัททันที
บริษัท
“ถึงแล้วครับ”เลนพูดพร้อมกับเปิดประตูให้นายหญิงของเขาลงจากรถ
“อืม”
“เอ่อ คุณเลนคะ”เสียงพนักงานต้อนรับที่ล็อบบี้ดังขึ้นเรียกเลนเอาไว้ พร้อมๆกับเรียกสายตาจากนายหญิงที่มองมาด้วยสายตาเรียบๆเช่นกัน
“นายหญิงขึ้นไปก่อนนะครับ เดี๋ยวผมตามไป”
“อือ”
เอเรเน่ขึ้นไปบนห้องทำงานพร้อมกับลูกน้องอีกสองคนพร้อมกัน ส่วนเลนนั้นก็เดินไปคุยกับพนักงานต้อนรับที่ล็อบบี้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ขออนุญาติครับนาย”
“อืม”หลังจากที่เลนหายไปสักพักก็กลับเข้ามา
“มีคนมาหาครับนายหญิง”
“วันนี้ไม่มีนัด”
“แขกคนพิเศษครับนาย”
“..ใคร”เอเรเน่นึกก่อนที่จะถามกลับ
“นี่ไงครับ”
พรึ่บ
“เมียยยยย”เป็นเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นแล้วก็พุ่งเข้ามาก่อนเอาไว้แน่น
“หืม คุณอีริค”
“ใช่ครับผมเอง คิดถึงไหม ผมน่ะคิดถึงคุณมากเลยนะครับ”
“คุณมาได้ยังไงคะ”
“ก็ผมรู้ไงว่านี่คือบริษัทคุณผมเลยมาหาที่นี่ ผมมาถึงตั้งแต่เช้าแล้วนะ มารอคุณตั้งนานนะ”
“คุณมาถึงตั้งแต่เช้าหลอคะ”
“ใช่ครับ ผมคิดถึงคุณจังอืมมม ฟอดดด”
จู่ๆอีริคก็เข้ามาหอมแก้มฟอดใหญ่
“เห้ยย นี่!”
“แหะ หอมจัง”
“นี่ คุณ...”
“อืมมม ง่วงจัง ผมง่วงจังเลยครับ ผมขอไปนอนกับคุณที่บ้านได้ไหม”
“แล้วห้องคุณละคะ”
“หืมม ไม่มีครับ”
“ไม่มี?”
“ครับผมไม่ได้จองไว้”
“แล้วทำไมถึง..อ้อ เห้ยย”
กำลังจะพูดแต่ก็พุ่งนึกได้ว่าเพราะอะไร
“อือออ (บิบ บิบ)”อีริคที่ยังกอดอยู่นั้น ก็ทำหน้าตาออดอ้อน กะพริบตา แต่ก็ น่ารักดีนะ เอ่อ
“ซะ โซฟาก็มี”
“ไม่ให้ผมไปนอนบ้านหรือคร้าบบ น้าา นะนะ”
“ทะทำอะไรของคุณคะ”
“ไม่รู้หลอครับ นะนะ”
“..เลน”เอเรเน่เงียบสักพักแล้วเอ่ยเรียกเลนที่ทำงานอยู่หน้าห้อง
แอ๊ดด
“ครับ”
“นายพาคุณอีริคกลับบ้านด้วยนะ”
“ครับ/ครับ!”อรีคกับปาร์คเอ่ยด้วยน้ำเสียงตกใจพร้อมกันแต่เหมือนคนที่พึ่งเข้ามาจะตกใจมากกว่าคนอื่น
“อืม ตามนั้น อย่าถาม”
“ครับผม งั้นคุณอีริคเชิญครับ”
“อืม ขอบคุณครับอืมมหมั่วว:)”อีริคเอ่ยตอบเลนก่อนที่จะขอบคุณคนที่เขากอดอยู่แล้วหอมแก้ม จากนั้นทั้งคู่ก็เดินออกไปจากห้อง
ตึก ตึก ตึก
18:00 น.
ตอนนี้เป็นเวลาเลิกงานแล้ว แล้วกำลังจะเดินทางกลับบ้าน ในช่วงค่ำพวกเพื่อนๆเขานั้นโทรมาชวนไปที่กาสิโน ที่ตั้งแต่ชั้นสามจะเป็นผับขนาดหย่อม หรือจะเรียกง่ายๆ คือกึ่งกาสิโนกึ่งผับ แต่ว่าข่าวคงเร็วมากที่จะทำให้อันเดย์รู้ว่าเขานั้นในเวลานี้ไม่ได้อยู่คนเดียวให้เอาอีกคนไปด้วย
บ้านเอเรเน่
“นี่คุณอีริค”
“ครับ:)"อีริคที่กำลังดูทีวีอยู่นั่งเล่นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกลับมาจากที่ทำงานแล้วก็ยิ้มแฉ่งมาให้
“คืนนี้ฉันไม่อยู่นะ”
“จะไปไหนครับ”
“กาสิโน”
“ไป! ไปด้วยสิ นะครับ”
“ไปทำไมคะ”
“ก็ผมอยากไปด้วยนิ นะ น้าาาา”
“หึ จะไปก็ไปสิคะ ก็จะชวนอยู่แล้ว”พูดจบก็เดินออกไปเลย
“อ้าว!?”ทำไมรู้สึกเหมือนโดยหลอกเลย อะไรวะ? อีริคนั่งตี คิดกับตัวเองในใจอยู่คนเดียว
"หึ"
