เรื่องราวของเธอและเขา สองมาเฟีย สองตระกูล รู้จักกันทางธุรกิจ ความรักที่จู่ๆก็เกิดขึ้นท่ามกลางเรื่องราวต่างๆ ที่จะต้องเผชิญร่วมกัน
รัก,ชาย-หญิง,ดราม่า,อาชญากรรม,ยุคปัจจุบัน,โรแมนติก ,โรมานซ์,มาเฟีย,ดราม่า,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Past Eric
ในเช้าค่อนสายที่ท้องฟ้าสดใส หลังจากผ่านจากคืนเร่าร้อน แต่จะว่าไปวันนี้หรือในช่วงนี้เอง ก็ไม่ได้ฝันร้ายแบบนั้นเลย ซึ่งมันดีมาก แต่ก็ไม่รู้มาทำไมจู่ๆถึงไม่ได้ฝันอีก ทั้งๆที่ไปหาหมอเองต้องหลายๆรอบแต่ก็ไม่หายซักทีจนท้อไม่รักษาแล้ว
“อืออ”อีริคงัวเงียตื่นขึ้นมาหลังจากการหลับใหลเพราะแสงแดดส่องตาผ่านกระจกใสบานใหญ่ที่มีระเบียงที่เปิดเอาไว้อยู่ข้างเตียง
“อืออ คุณเอเรเน่~ทำอะไรอะ”สายตาที่ตัวเขาเห็นอยู่ในตอนนี้คือเห็นอีกฝ่ายยืนอยู่ริมระเบียงแต่ด้วยความพึ่งตื่น ถ้าเพ่งมองดูดีๆ นั้นคือจะเห็นว่าอีกฝ่ายนั้นก็สูบบุหรี่ เชี่ยโคตรเท่อะเมียผม
“ตื่นแล้ว”เอเรเน่ทักแรกในเช้าวันใหม่
“ครับ ฟอดด มอนิ่งคิสครับ”อีริคตอบรับแล้วเดินไปกอดแล้วหอมแก้มทันที
“นี่”
“ครับ หึ:)”
“ปวดหัวไหม”
“อืม แต่ผมสิที่ต้องถามคุณมากกว่านะ”
“ก็ไม่ปวดนะ”
“หือ ทำไมละ”
“ฉันไม่ได้คออ่อนเหมือนคุณนิ”
“หมายความว่าไง ผมไม่เข้าใจ”ตอนนี้ผมไงมากครับ ไม่ได้คออ่อนก็ต้องคอแข็ง
“...”
“..นี่อย่าบอกนะว่าคุณหลอกผมน่ะ”
“หึ”
“นี่!คุณหลอกผมมม ทำไมทำกันได้ลงคอเนี่ย ทำไมคุณต้องหลอกผมด้วย”อีริคเบะปาก ทำหน้างอนโกรธให้กับอีกฝ่ายที่กล้ามาหลอกเขาได้
“แล้วใครกันที่คิดจะมอมฉัน”
“อะเอ่อ”ใบ้แดกสิครับ มีคนรู้ทัน
“ฉันก็แค่อยากรู้ว่าจะทำยังไงต่อไปก็แค่นั้นเอง”
“อ้ออ แล้วคุณรู้รึยังว่าผมทำยังไงต่อ หืมม”
“นะ นี่”
“แต่คุณก็ยอมผมนิ ใช่ไหม”
“..ก็รู้แล้วนิ”ร่างบางที่ผมกอดอยู่นั้นเอ่ยตอบผมกลับแผ่วเบาแต่เพราะอยู่ใกล้กันผมจึงได้ยินอย่างชัดเจน
“แล้วทำไมถึงยอมละ”
“ไม่รู้สิ ใจมันไปเอง”
“หือ มันหมายความว่ายังไง”ใจมันไปเองหลอ?ไม่ใช่ว่ามีใจให้ผมหรอกนะ ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงดีสิ
“อืออ ปล่อยนะ”เอเรเน่ผลักร่างหนาออกแต่คนร่างหนากลับกอดแน่นขึ้นเพราะคิดว่าสิ่งที่ทำมาตลอดนั้นใกล้เป็นจริงแล้ว
“นี่ ปล่อยนะ กอดแน่นไปแล้ว”
“คุณโกรธผมไหม”
“หือ ทำไมต้องโกรธด้วย”
“ก็ เมื่อคืนเราาา”
“อ้อ ก็ ไม่นะ ฉันก็ไม่ได้เมาสักหน่อยนิ”เอเรเน่ตอบพร้อมหลบสายตาไปมองวิวด้านล่างแทน
“มองผมสิ”อีริคจับหน้าอีกฝ่ายให้เงยหน้าขึ้นมาสบตา
“อะไรเล่า อุ๊ป อืมมม”
“อืมมม”อีริคจูบหลังจากที่สบตากันโดยความอ่อนโยน อยู่สักพักก่อนที่จะผละออก
“ยังไงก็ ผมขอโทษนะ ไม่ว่ายังไงผมก็เป็นคนทำคุณนิ”
“นี่ เพี๊ยะ”
“โอ้ย ตีผมทำไมเนี่ย ผมเจ็บนะ”
“ใครกันแน่ที่เจ็บ”เอเรเน่พูดพึมพัมเสียงเบา แต่อีริคก็ได้ยินอยู่ดี
“นั้นสิ คุณเจ็บนี่เนอะ”อีริคพูดอย่างไม่อายปากจนคนที่กอดอยู่หน้าจะจมดินอยู่แล้ว
“ปล่อยเลย ฉันหิวข้าวแล้ว”
“นั้นสิ ไปกินข้าวกันครับเมีย”
“ห้ะ”
“หือ อะไรหลอ”
“คุณ เรียกฉันว่าอะไรนะ”
“อ้อ เมียไง ทำไมหลอครับ เขินหลอ เขินอะดี้ งุ้ยยย”
“งุ้ยบ้าอะไร”ด่าเสร็จก็เดินไปเข้าห้องน้ำทันที
“หึ โถ่เมีย ทำมาเป็นด่าไปได้”
Past erene
ร้านอาหาร
“อะนี่ ผมตัดให้”อีริคตักกับข้าวให้
“...”
“นี่ด้วยๆ กินเยอะนะ”ตักกับข้าวให้
“...”
“นี่ๆอันนี้อร่อย”ตักให้
“...”
“อันนี้ๆด้วย”และยังคงตักให้ จนกับข้าวเต็มจานข้าวจนพูนขึ้นมาเป็นภูเขาแล้ว
“นี่ ถามจริงนะ”
“ครับ อะไรหลอ”
“ตัดให้เยอะขนาดนี้ใครจะกินหมด ถามจริง”
“เอ่อ แหะๆ เต็มจานแล้ว ผมแค่อยากให้คุณกินเยอะๆไงใช้พลังงานไปตั้งเยอะนิ เนอะ”
“พลังงานอะไรของคุณเล่า”
“พลังงานเมื่อคืนไง”
“นี่ จิ๊ เอามานี่”พูดจบก็สลับจ้านข้าวของคู่ทั้งคู่
“ทำไรครับ?”
“หึ ใช้พลังงานเยอะนิ นั่น กินให้หมดล่ะ อย่างให้เหลือล่ะ”
“ห้ะ โถ่ ผมตักให้คุณนิ คุณต้องกินสิไม่ใช่ผม”
“กินไป”เอ่ยด้วยเสียงต่ำเมื่อเห็นอีกฝ่ายเริ่มงอแงเหมือนเด็ก
“ㅠ”
“หึ”
หลังจากนั้นสักพักเอเรเน่ก็ทานข้าวหมดแต่อีริคนี่สิที่ทานไม่หมด แต่ก็ถือว่าเก่งนะเพราะกินไปก็เกือบหมดเนี่ย ท้องทำด้วยอะไรก็ไม่รู้
บริษัท
Past Eric
“นี่ งานเยอะจังอะที่รัก”หลังจากที่เดินเข้ามาในห้องก็มองเห็นกองงานที่อยู่เต็ม มองเห็นแล้วก็ขึ้นเกียจขึ้นมาทันทีเลย
“ช่วงนี้มีปัญหานิดหน่อยน่ะ”
“อ้อ ให้ผมช่วยไหม”
“ไม่เป็นไรหรอก อยู่เฉยๆก็พอแล้ว”
“อ้าว โถ่ อุตส่าห์หวังดี ดันมาขัดกันซะงั้น”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา”
“ขออนุญาติครับนาย”
“อืม”
“เอ่อ..”
“ว่ามาเลย”
“ผมจะรายงานเรื่องหนอนบ่อนไส้ครับ”
“อืม”
“ตอนนี้มีคนในของเราขโมยยาที่เราใช้ในการแพทย์ครับ ผมคาดว่าน่าจะเป็นยาระงับประสาทครับที่โดนขโมยไปครับ”
“แล้วของตอนนี้ละ”
“โดยส่วนใหญ่แล้วจะเป็นประเภทที่เกี่ยวข้องกับสมองหรือประสาทครับ เพราะตอนนี้ของประเภทนี้ได้หายไปเกี่ยวหมดโกดังสำรองครับ”
“ฟู่วว”
“เอายังไงดีครับ ตอนนี้ยังไม่มีข่าวเกี่ยวกับยาเสพติดแต่ผมว่าอีกไม่นานคงมียาเสพติดระบาดแน่ครับ”
“ตอนนี้ก็ลดคนเข้าออกในส่วนที่ไม่จำเป็นก่อน แล้วก็ไม่สืบมาว่าเป็นใคร”
“ครับผม ขอตัวครับ”
ตอนนี้ในห้องตกอยู่ภายในความเงียบหลังจากที่เลนเข้ามารายงานข่าว
“ให้ผมช่วยไหม ผมช่วยได้นะ”
“อย่าเลยคะ นี่มันเป็นปัญหาของฉัน”
“ไม่ มันเป็นปัญหาของเรา เราเป็นผัวเมียกันแล้วนะอย่าลืมสิ”
“เรายังไม่แต่งงานกันซักหน่อย อย่ามั่วสิ”
“เป็นสิ พฤตินัยไง นิตินัยก็คงอีกไม่นานหรอกเนอะ จริงไหม”
“เงียบไปเลยนะ”
“ชิ”จากนั้นก็ก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์โดยที่ที่ตั้งใจเล่นเนี่ยคือกำลังคุยกับปาร์คและแด๊ดดี้ของเขาว่าจะช่วยเมียเขาได้ยังไงบ้าง ถึงแม้ว่าแด๊ดดี้จะเกษียณไปแล้วก็เถอะ แต่อำนาจ บารมี ก็ยังคงมีอยู่ดีและที่สำคัญคือมากกว่าประสบการณ์ ทั้งนั้น
