เรื่องราวของเธอและเขา สองมาเฟีย สองตระกูล รู้จักกันทางธุรกิจ ความรักที่จู่ๆก็เกิดขึ้นท่ามกลางเรื่องราวต่างๆ ที่จะต้องเผชิญร่วมกัน
รัก,ชาย-หญิง,ดราม่า,ยุคปัจจุบัน,ตะวันตก,เรื่องแรก,พล็อตสร้างกระแส,โรแมนติก ,โรมานซ์,มาเฟีย,ดราม่า,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เรื่องราวของเธอและเขา สองมาเฟีย สองตระกูล รู้จักกันทางธุรกิจ ความรักที่จู่ๆก็เกิดขึ้นท่ามกลางเรื่องราวต่างๆ ที่จะต้องเผชิญร่วมกัน
ผู้แต่ง
krommatha
เรื่องย่อ
อีริค ควานโต
แก็งควานโตเร็ส ชาวอิตาลี อายุ 25 ปี
มาเฟียอันดับต้นๆของทวีป เป็นบุคคลสำคัญ เขานั้นทำงานทั้ง ขาว เทา และมืดผสมกันไป
เขานั้นมักมีร้อยยิ้มบนใบหน้าเสมอ เป็นคนยิ้มง่ายเพราะที่บ้านอบอุ่นมาก แต่เวลาโมโหก็จะโหดจนน่ากลัวใครก็เข้าหน้าไม่ติด
เอเรเน่ ซากาเพรนโตเซ่
แก็งซากาเพรนโตเซ่ ลูกครึ่งกรีก-อเมริกา อายุ 23 ปี
มาเฟียสาวหน้าใหม่ไฟแรงที่กำลังเทียบเท่าเป็นมาเฟียคนสำคัญคนนึงหรือมากกว่านั้นก็ได้ เธอนั้นทำงานทั้งเทาและมืดโดนมีงานขาวบังหน้า
เขานั้นมักมีใบหน้าสวยๆนิ่งๆตาเฉี่ยวที่ใครเห็นก็คิดว่าหยิ่งและใช่เธอเป็นแบบนั้นมาตั้งแต่เด็ก เป็นเพราะคนอื่นทำให้เธอเป็น
Past erene
ห้องทำงานในโกดัง
“ต้องการอะไร”เอเรเน่ถามกลับเมื่อเงียบไปนาน
“อะไร?”เดวิดถามกลับ
“นายไง ต้องการอะไรกันแน่”
“จู่ๆ ก็มาถามว่าต้องการอะไรเนี่ยนะ”
“ใช่”
“เธอต่างหากต้องการอะไร”
“ที่เป็นแบบนี้เพราะธุรกิจบ้าๆนั้นสินะ เอาสิฉันจะยกคืนให้”
“ห้ะ/ห้ะ/ห้ะ/ห้ะ”เลน เดวิด อีริคและเดฟ ตกใจพร้อมกัน
“เลน”
“ครับ”
“ไปเอาเอกสารนั่นมา”
“เอ่อ ครับ”
“ทำไมวะ”เดวิดถามด้วยความแปลกใจเพราะเรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่รุ่นปู่ของเขาแล้ว
“ก็ที่เราเป็นแบบนี้เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่หลอ”
“แล้ว”
“ก็ยกไง”
“ค้าอาวุธเนี่ยนะ”
“ใช่”
“รายได้หลักของเธอไม่ใช่หรือไง”
“ก็ใช่ แต่ก็ไม่ได้มีอย่างเดียวนิ”
“แน่ใจ”
“อืม ขอแค่เอาตัวคนของนายกลับไปไม่งั้นฉันจะจัดการเองซะ”
“..ป๊า”
“ได้ ถ้าเธอต้องการแบบนั้น แต่เธอก็อย่างมายุ่งเรื่องของพวกฉันเหมือนกัน”
“คุณเองก็เหมือนกัน คุณเดฟ”
“ฉันรักษาคำพูดอยู่แล้ว ไม่ต้องห่วง”
“ได้แล้วครับนาย แต่ว่า จะเอาจริงหลอครับ”เล
น
“อืม อะไรที่ไม่ใช่ของๆเรา หยุดท้ายมันก็ต้องจากเราไปอยู่ดี”
จากนั้นเอเรเน่ก็จัดการเอกสารยกธุรกิจการค้าอาวุธนั้นคืนเจ้าของตัวจริง ถ้าถามว่าทำไมถึงยกให้ง่ายๆแบบนี้ คงเพราะว่ารู้อยู่แล้วว่ายังไงถ้าเรายังไม่คืนให้อยู่แบบนี้ สุดท้ายก็ต้องมีการนองเลือดเกิดขึ้น และอาจจะส่งผลต่อลูก หลาน ในอนาคตด้วย ถึงเขาไม่ต้องการแบบนี้น อยากให้หยุดอยู่ที่เขาเป็นคนสุดท้าย
“นี่”เดวิด
“ว่า”เอเรเน่
“แล้วเรื่องราวที่ผ่านมา ใครจะเป็นคนรับผิดชอบ”
“..แล้วฉันต้องทำยังไง ต้องให้ฉันตายไปอีกคนงั้นหลอ”
“ไม่ต้อง”เดฟ
“...”
“เธอเจ็บปวดในสิ่งที่ไม่ได้ทำมามากพอแล้ว ไม่ต้องทำอะไรอีกแล้ว และต้องขอโทษด้วย”
“ป๊าครับ!”เดวิด
“แกเงียบไป เดวิด แกก็รู้แล้วนิ ว่าเอเรเน่ต้องเจออะไรบ้าง ยังจะปากดีไม่เลิก คนที่ไม่ผิดเลยคือเธอเอเรเน่ คนที่ผิดคือพ่อและตาของเธอ”เดฟต่อว่าลูกเองที่ผิด แล้วหันมาพูดกับเอเรเน่ต่อ
“คุณรู้”
“ใช่ ฉันรู้ ฉันเป็นเพื่อนกับเชอร์บิทพ่อของเธอนะ”
“...”
“เวลามันทำอะไรก็จะมาปรึกษากับฉันตลอดรวมถึงเรื่องนี้ด้วย”
“แล้วมาบอกฉันทำไม”
“ยังไงก็ขอบคุณนะที่ยืนธุรกิจให้ด้วยดี”
“...”
“แล้วก็ขอโทษแทนมันด้วยที่ทำอะไรแบบนั้น”
“คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษ คุณไม่ใช่เขา”
“แต่ฉันก็เป็นคนที่มันมาปรึกษาด้วยทุกอย่าง”
“...”
“บางทีฉันอาจจะให้คนปรึกษามันแบบผิดๆไปก็เอง มันถึงทำแบบนี้ ฉันอาจจะมีส่วนผิดด้วยก็ได้”
“แล้วยังไง จะให้ยกโทษงั้นหลอ”
“เปล่าหรอก คือ ฉันอยากให้เธอรู้ว่ายังมีฉันอยู่ข้างๆในฐานะเพื่อนของพ่อเธอ เธอมีอะไรก็สามารถมาปรึกษา มาระบาย หรือจะเห็นฉันเป็นครอบครัวก็ได้นะ”
“เหอะ คนที่พูดว่าตัวเองอาจมีส่วนฺผิด แต่อขงให้เป็นครอบครัวเนี่ยนะ”
“ฉันแค่ไม่อยากให้เธอยู่คนเดียวอีกแล้ว”
“ฉันอยู่คนเดียวมี20ปีแล้ว คุณมาต้องการอะไรตอนนี้ไม่ทราบ”
“หนู”
"ไม่คิดบางหลอว่ามันสายเกินไปแล้ว กับสิ่งที่พวกคุณสร้างฉันขึ้นมาให้เป็นแบบนี้"
“คุณกลับไปซะ กลับไปพร้อมกับธุรกิจของคุณและลูกคุณ”
“หนูลูกก”
“ป๊า เรากลับก่อนเถอะ”เดวิด
“แต่ป๊า”
“ป๊าครับ ต่อให้คุยกันยังไง ตอนนี้ก็ไม่มีผลหรอกป๊า กลับก่อนนะครับ”
“ก็ได้ แต่ลุงอยากให้หนูรู้เอาไว้ ว่าลุงเองก็เห็นหนูเป็นลูกในครอบครัวอีกคนนะ”เดฟและลูกเมื่อพูดจบก็เดินออกไปจากห้องทำงาน
Past eric
“ที่รัก”
พรึบ
หลังจากที่อีริคเอ่ยเอเรเน่ก็พุ่งเข้ามากอดทันที ตอนนี้คงเหมือนสิ่งเลวร้ายกลับมาอีกครั้งแล้วสาวร่างบางคนนี้ต้องการใครสักคน ที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างเขา
“ไหวไหม”
“...”เอเรเน่ส่ายหัว
“งั้น กลับบ้านกันนะ”
“...”เอเรเน่พยักหัว
“ไปครับ กลับบ้านกัน”
“..”
“เลน เตรียมรถ”
“ไปไหนครับ”
“กลับบ้านไง ถามได้”
“อ่าว ก็ไม่รู้ไงถึงต้องถาม”
“ไอเลน มึงนิ”
“ไปกันได้แล้ว เถียงกันอยู่นั่น”
“เอ่อ ครับนาย”
“หึ”
“หืม!”
“หืม!”
“ตีกันได้ทุกวัน”
บ้าน
“นอนๆๆๆๆ”
“หึ”
“ขำอะไร หือ”
“เปล่านิ”
“จริงหรือเปล่าหืมมม”อีริคพูดจบก็ขยับมาใกล้ๆแล้วคล่อมตัวเอาไว้
“นี่ ขยับออกไปเลยนะ”
“ขยับไปไหน แบบนี้หรือเปล่า หืออออ”ยิ่งพูดก็ยิ่งขยับใกล้เข้ามาเลื่อยๆ
“นี่”
“หึหึ จุ๊บ”
“อือ”
“กอดหน่อยยยย”
“อืออ”
“อืออ อุ่นนนจัง”
“...”
“นี่ ถ้าเรามีลูก ลูกจะเหมือนใครกันนะ”
“นี่! ถามอะไรของคุณเนี่ย”
“อ่าว ไม่ได้หลอครับ”
“...”
“เดี๋ยวเราก็ต้องแต่งงานกันแล้วไง”
“ใครจะแ
ต่งงานกับคุณกัน ห้ะ”
“คุณไง ที่รัก”
"ห้าวว ฉันง่วงแล้ว"
"อ้าวว เดี๋ยวสิ อย่าพึ่งนอน มาคุยกันก่อนนน"