เรื่องราวของเธอและเขา สองมาเฟีย สองตระกูล รู้จักกันทางธุรกิจ ความรักที่จู่ๆก็เกิดขึ้นท่ามกลางเรื่องราวต่างๆ ที่จะต้องเผชิญร่วมกัน
รัก,ชาย-หญิง,ดราม่า,ยุคปัจจุบัน,ตะวันตก,เรื่องแรก,พล็อตสร้างกระแส,โรแมนติก ,โรมานซ์,มาเฟีย,ดราม่า,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บนเครื่องบิน
Past Eric
ตอนนี้พวกผมกำลังเดินทางไปที่อิตาลีบ้านเกิดผมเอง อะ จะพาคุณเมียไปเจอหน้าพ่อผัวแม่ผัวสักหน่อยแค่นั้นเอง แต่ก็ยังไม่ได้บอกพวกท่านก่อนว่าจะไปหาแต่ผมรู้ว่าพวกท่านอยู่บ้าน โดยเฉพาะคุณหญิงท่านของบ้านนั้นแหละ ที่รู้นั้นผมเองก็มีสายที่บ้านนั่นแหละไม่มีไรยาก อืมมม เมื่อไหร่จะถึงวะเนี่ยเมื่อยหลังชิป
แกร็บบบ
“หืม”เสียงจากเอเรน่ที่นั่งอยู่ข้างๆ แต่ขนาดที่นั่งอยู่ที่เครื่องบินก็ยังทำงานในไอแพดตั่งแต่เครื่องยังไม่ออกเลย จะขยันไปไหนก็ไม่รู้
“เมื่อไหร่จะหยุดทำงานเนี่ย หืม ไม่ปวดหลังบ้างไง”จิ๊ แค่เห็นก็ปวดหลังรอแล้วเนี่ย
“ฉันไม่ใช่นายนะ ที่แค่นั่งเครื่องนอนเฉยๆก็ปวดหลังแล้วน่ะ”
“นี่ อย่ามาพูดแบบนี้นะ นั่งเครื่องนานก็ต้องปวเหลังกันบ้างสิ”
“แก่แล้วมากกว่า”
“นิ ผมไม่ได้แก่สักหน่อย เราห่างกันไม่กี่ปีเองเหอะ”
“แต่กี่ไม่กี่ปีก็จะเลขสามแล้วนะ”
“ชิ ใช่สิเดี๋ยวกี่ไม่กี่ปีแล้วนิ อีกเดี๋ยวคุณก็เบื่อผมแล้วนิ เดี๋ยวคุณก็ทิ้งผมไป ไม่ฟิตบั๊ง ผิวเหี่ยว ผิวคล้ำ ไม่แข็งแรง ไม่...”
“จุ๊บ”
“😳”หืมม
“อย่าพูดเลยอะ มโนเก่งจริงนะ นายเนี่ย”
“..เออ นี่”เมื่อกี้นี้ จุ จุ๊บผม หลอ จริงดิ อุ้ยยยย
“เห้ยย อย่าพึ่งใบ้ดิ”
“..เออ ก็ คุณโฉยโอกาสผมอ่าาาาาา”
“หึหึ”
“หัวเราะไรผมอะ ห้ะ มีความสุขไง ที่แกล้ง”
“ใช่”
“ชิ ฟอดดด”
“อืมมมม”
“เอาคืนไง หึหึ”
“หึ”
“อืมมม”แล้วผมก็พุ่งไปกอดจากด้านข้างตัวไว้ นี่ผมหลงจนไม่รู้ว่าจะหลงยังไงแล้วเนี่ย
Italy
ตอนนี้ก็มาถึงแล้วอิตาลี ปวดหลังมากครับ ผมคงแก่จริงๆแล้วสินะ เฮ้อออ ไปหาพ่อแม่เหอะ ไป
“แด๊ดดดดด ม๊าาาาาาาา”ผมตะโกนดังลั่นบ้านหลังจากที่เดินลงจากรถ
“ไอหมา มาตะโกนอะไรแถวนี้ห้ะ”คนที่พูดอยู่เนี่ยแด๊ดดี้ผมเอง เป็นทุกอย่างยกเว้นลูก
“อ้าวลูกชาย มาได้ไงเนี่ย ลมอะไรถึงหอบมาเนี่ย นึกว่าจะอยู่กับสาวที่ไหนซะอีก”ม๊ามี้ตอนแรกที่พูดมาก็ดีอยู่หรอก แต่ประโยคหลังเนี่ยสิ ไม่ใช่ล่ะ
“โถ่ม๊า นี่ลูกม๊านะ ลูกเองงง”
“หึๆๆๆ มาๆๆเข้ามาๆ”ม๊าหัวเราะขำๆก่อนจะพาเขัาบ้าน
“ม๊า”
“หืม มีอะไรอีก”ม๊าถามเหมือนจะหาเรื่องผมเลย!?
“ม๊า..”
“พายัยหนูเข้ามาสิ พึ่งเดินทางมาเหนื่อยๆ”แด๊ดผมนี่ ขัดหมูดจริงๆ
“อ้าว แล้วนั่นใครเนี่ย สวยเหมือนลูกครึ่งเลย”ม๊า
“ใช่ครับ นี่เอเรเน่ ซากาเพรนโต แก็งซากาเพรนโตเซ่ ลูกครึ่งกรีก-อังกฤษ สวยใช่ไหมละม๊าาา”
“มาๆๆเข้ามาก่อน ชื่อเอเรเน่ใช่ไหม เข้ามาก่อน”
“ค่ะ”แล้วทั้งสามคนก็เดินเข้าบ้านไป ปล่อยผมไว้หน้าบ้านอยู่คนเดียว นี่ผมใช่ลูกบ้านนี่ไหม
ในบ้าน
เข้ามาก็เห็นแด๊ดดี้นั่งอยู่กลางโซฟาหนังสีทองครีม ถัดมาก็เป็นม๊าแล้วก็เมียผมเองที่นั่งแข็งๆ เกร็งๆ อยู่ข้างๆก่อนผมจะเดินไปนั่งข้างๆ
“แล้วนี่ไปเจอยัยลูกแสบได้ยังไงเนี่ย แล้วตอนนี้เป็นอะไร อีริคไม่เคยพาใครเข้าบ้านเลยนะขนาดเพื่อนยังมาที่นี่นับครั้งได้เลย เข้าเรา...”
“ม๊าครับ ถามอะไรเยอะขนาดนั้นล่ะ กลัวไม่ได้ถามหรือไง”
“เอ๊ะ ไอลูกคนนี้นิ ดูพูดเข้า”
“ก็เรื่องจริงนิครับ ดูถามสิ เมียผมจะตอบยังไงละ”พูดจบก็พาเอเรเน่ขยับเข้ามาชิดใกล้ตัว
“หวงอะไรขนาดนั้น ไม่หายไปไหนหรอกน่ะ”
“ก็เมียผม ผมก็ต้องหวงสิ หรือม๊าไม่หวงแด๊ดล่ะ”
“ไอเด็กนี่ ลามปรามจริงนะ”เป็นแด๊ดดี้ที่ตอบแทนม๊า ก็จริงนิที่ผมพูด
“หึ ชิ”ยังไงผมก็ไม่สนหรอกนะ
“หนูเอเรเน่ ม๊ารู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้วแด็ดเขาเล่าให้ฟังคร่าวๆแล้ว มีปัญหาอะไรก็มาปรึกษาม๊าได้ ม๊าเชื่อว่าม๊าให้คำปรึกษาดีกว่าลูกชายม๊า”ม๊า
“หึ”เอเรเน่
“จิ๊ คุณไม่ต้องมาขำเลยนะ”ม๊าผมแม่ง ดูพูด
“หึ”แด็ดก็หมือนกัน
“หึ ไป ไปพักผ่อนกันก่อน พึ่งเดินทางมาเหนื่อยไปไปๆๆ”
จากนั้นทั้งผมและเอเรเน่ก็เข้าห้องมานอนพักผ่อนจนถึงช่วงบ่าย ผมตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นคนที่นอนอยู่ข้างๆแล้วหายไปไหนก็ไม่รู้ ผมก็เลยเดินไปดูข้างล่างเพราะอาจจะไปอยู่ม๊าผมก็ได้ เพราะดูม๊าแล้วดูจะชอบเอเรเน่มากๆเลยล่ะตอนที่นั่งอยู่ก็จับมือจับแขนไม่ปล่อยไปไหนเลย ผมเองก็หวงนะของของผมอะ
“แด็ด”
“อะไรของแก”
“เห็นเมียผมไหม”
“ห่างกันไม่ได้เลยไง”
“จิ๊ แด็ด ทำไม ทำเหมือนแด็ดห่างกับม๊าไดงั้นแหละ”
“บ้านใครบ้านมันดิวะ อย่ามาพาลให้บ้านไฟไหม้”
“เหอะ แล้วสรุปเมียผมอยู่ไหนเนี่ย ม๊าก็ไม่เห็น”
“ไปห้างกับม๊าแกนั่นแหละ”
“อ้าว ไปตั้งแต่ตอนไหนเมื่อไหร่จะกลับ”
“เออ เดี๋ยวสักพักก็กลับแล้ว รอหน่อยเถอะ”
“ม๊านะม๊า แด๊ดเองก็รู้จักห้ามม๊าให้อยู่ไกลเมียผมบ้างเหอะ”
“เป็นหนักนะ”
“เป็นเหมือนแด็ดไง”
“เห้ออออออ ลูกหรืออะไรเนี่ย”
"ไม่รู้อาจจะเป็นลูกข้างบ้านก็ได้นะแด๊ด"
"อ้าวๆลูกคนนี้นิ เป็นลูกกูดีๆก็ดีอยู่ละ อยากจะเป็นลูกคนอื่นอีก"
"ทำไมอะไม่ได้หลอแด๊ดดี๊"
"ตอนแกเกิดฉันน่าจะเอาแกยัดหมกส้วมสะก็ดีถ้าโตมาแล้วเป็นบ้าเป็นบ้อแบบนี้"
"อะไรกันพ่อลูกคู่นี้ตีอะไรกันเนี่ย ฉันไม่อยู่แบบเดียวเองนะ"
"คุณก็ดูลูกคุณสิ เถียงพ่ออย่างกับไม่ใช่พ่อ"
"ดูพูดเข้า"
"ใข่ครับม๊า ผมลูกข้างบ้านไม่ใช่ลูกแด๊กดี๊หรอก"
"โอ๊ยยม๊า ตีผมทำไมเนี่ย"
"ก็ดูพูดสิ พูดอะไรก็ไม่รู้ ทั้งพ่อทั้งลูกเลย"
"โถ่ม๊า ทีม๊าขโมยเมียผม ผมยังไม่พูดเลยนะ"
"ขโมยอะไรกัน เขาเรียกว่ายืมต่างห่างละ"
"ยืมอะไรกันเป็นชั่วโมง เขาเรียกว่าขโมยต่างห่างละ"หลังจากที่พูดจบก็ล่างตัวเอเรเน่ขึ้นไปบนห้องทันที ไม่เปิดโอกาสให้ที่เขาได้เถียงกลับ
"อะไรเนี่ย"
"คิดถึงนิ หายไปตั้งหลายชั่วโมง"
"แป๊ปเดียวเองนะ"
"แป๊ปเดียวอะไรกัน ไปตั้งนาน ชิ ม๊านะม๊ามาขโมยคนของคนอื่นไปได้ยังไงกัน คนของตัวเองก็มี"
"หืมม"
"อะ อะไรหลอ"
"ทำไมหน้าแดงอะ เป็นไข้หรือเปล่า ตัวก็ไม่ร้อนนิ หืม"
"เปล่าา ไม่ได้เป็นอะไร"
"ไม่ได้เป็นไร แล้วทำไมหน้าแดงละ อืมม หรือว่าา"
"ว่าา"
"คุณเขินผมหลอ ใช่ไหมๆ"
"เขินอะไรกันเล่า ไม่ได้เขินสักหน่อย"
"หึๆ ฟอดเ น่ารักจัง เมียใครเนี่ย หืมมม"
"ไม่
รู้สินะ"
"ไม่รู้อะไรกันเมียผม อย่างนี้ต้องโดนลงโทษ มานี่เลย"ว่าจบก็อุ้มขึ้นบ่าแล้วเดินไปที่เตียง
"ว๊ายปล่อยนะอีริคคค"
