เรื่องราวของเธอและเขา สองมาเฟีย สองตระกูล รู้จักกันทางธุรกิจ ความรักที่จู่ๆก็เกิดขึ้นท่ามกลางเรื่องราวต่างๆ ที่จะต้องเผชิญร่วมกัน
รัก,ชาย-หญิง,ดราม่า,ยุคปัจจุบัน,ตะวันตก,เรื่องแรก,พล็อตสร้างกระแส,โรแมนติก ,โรมานซ์,มาเฟีย,ดราม่า,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“PLEASE, DARLING WILL U MARRY ME”
“ได้โปรดที่รัก แต่งงานกับผมนะครับ”
อะไรกันเนี่ยแต่งงานอะไรกันไม่เข้าใจเลย ใครจะแต่งกับใครกันไม่เห็นรู้อะไรเลย
จึก จึก
"หือ"
"ที่รัก"เมื่อหันกลับไปก็เจอกับอีริคที่แต่งตัวใส่ชุดสูทเต็มยศเลยมีช่อดอกไม้ด้วย จากนั้นจึงยื่นดอกไม้ช่อนั้นมาตรงหน้าเป็นสัญญาณว่าให้ เรา?หลอ
"ทำอะไรของคุณคะ"
"แต่งงานกับผมนะครับที่รัก"
"ฉันหลอคะ?"
"ใช่สิ คุณไงจะให้เป็นใครละ"
"แต่ว่า.."
"ทำไมครับจะไม่แต่งหลอครับ"
"เออ คือฉันไม่เข้าใจน่ะคะ"
"ไม่เข้าใจอะไรหลอครับ"
"ก็ เวลาที่เราจะต้องแต่งงานกัน้ราจะต้องคบกันก่อนไม่ใช่หลอคะ"
"ก็ใช่ครับ ทำไมหลอ"
"แต่เรายังไม่คบกันเลยนะ จะแต่งกันได้ไง"
"เออ แต่ง แต่งได้ครับ แต่งได้"
"ทำไมละคะ"
"ก็สมัยนี้ก็เป็นแบบนี้กันหมดแล้วต่อจัให้เราจะยังไม่ได้คบกันเลยแต่ก็สามารถที่จะแต่งงานกันได้นะ"
"หลอคะ"
"ใช่ครับ"
"แล้วทำไมเราไม่คบกันแล้วแต่งล่ะคะ"
"เอออ คืออ คงอยากมีลูกเร็วๆมั้งครับ"
"แต่ฉันยังไม่อยากนิ ฉันอยากทำงานก่อน"
"...แล้ว สรุปจะแต่งไหมครับที่รัก"
"ไม่ค่ะ"
"!!เออ ทำไมละครับ"
"ก็เรายังไม่คบกันนิ"
"งั้นเราคบกันนะครับ ได้ไหม"
"..ค่ะ ได้"
"ตอนนี้เราคบกันแล้ว งั้นเราแต่งงานกันได้ไหม"
"ไม่ค่ะ"
"ทำไมละครับ เราคบกันแล้วเราก็แต่งงานกันได้สิ"
"เราก็ต้องคบกันแล้วผ่านไปสักพักก็ต้องค่อยแต่งสิ"
"สรุปคือยังไงก็คือไม่แต่งใช่ไหม"
"ค่ะ"
"ตอนนี้ก็ได้แค่คบกันใช่ไหม"
"ค่ะ"
"ฮืออออออออ ที่รักอ่าาาาา ทำไมทำแบบนี้ ทำไมถึงทำร้ายกันได้ลงคอ"
"ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"
"ทำคุณทำผม ผมเจ็บตรงนี้"แลัวก็เอามือไปชี้ที่อกข้างซ้ายตัวเองแช้วก็ลงไปชักดิ้นชักงอที่พื้นตัวตัวเหมืิอนเด็กงอแงที่อยากได้ของเล่นแล้วพ่อแม่ไม่ซื้อให้
"เออ ปาร์ค เลน อยู่ไหม ช่วยด้วย"
past Eric
ในเช้าวันใหม่ที่ท้องฟ้าแจ่มใสแต่ผมนี่สิไม่เลยย ฮืออ ผมวางแผนที่จะพาเธอมาเที่ยวกันสองคนเพื่อที่จะขอแต่งงานแต่สุดท้ายก็ล่ม ไม่ได้แต่ง ไม่แค่คบกันแค่นั้น อย่างน้อยก็ได้คบเป็นคำพูปลอบใจจากไอเลน ดีแค่ไหนแล้วที่ได้คบกันเป็นคำพูดจากไอปาร์ค ดีๆทั้งนั้นไอพวกนี้นิ แต่ดีนะที่ยังไม่ได้บอกใครเพื่อรอเซอร์ไพรส์ แต่เจอเซอร์ไพรส์กว่า ใครจะไปรู้ว่าคุณเอเรเน่ที่รักของเรานั้นจะหัวโบราณกับเขาด้วย แล้วดันมาหัวโบราณในเรื่องนี้ คงจริงสินะได้คบก็ดีแค่ไหนแล้ว แต่ถ้าได้แต่งจะดีมากกว่านี้
ตอนนี้ก็กลับบ้านมาแล้วที่ทะเลก็อยู่เล่นกัน สวีทกันต่อไม่กี่วันก็เดินทางกลับแล้วเดือนหน้าก็เป็นงานวันเกิดของเขาแล้ว ชีวิตใกล้เลขสามเข้ามาทุกวัน ยังไม่อยากให้ถึงวันนั้นเลยยังไม่อยากหมดหล่อเพราะเดี๋ยวที่รักไม่รัก อ้อแล้วถ้าที่รักตอบตกลงนะในวันเกิดเขานั้นก็จะเป็นวันงานแต่งงานของเขาด้วย แต่ก็นั้นแหละนะ
ในงานวันเกิดปี้นี้เราได้จัดขึ้นแบบคนกันเองมีแค่คนในครอบครัวแต่ในฉบับของคุณหญิงน่ะนะ ไม่ใช่ของผมแล้วจะรอดูว่าคนกันเองจะกี่คนกันแน่ และที่แน่ๆก็จะมีเพื่อนของผม เพื่อนของเธอเรเน่ เพื่อนของแดดดี้ เพื่อนของม๊ามี้ แค่นี้ก็เต็มแล้ว
งานวันเกิดคุณชายอีริค 26 ปี
อีริคก็แต่งตัวเรียบร้อยหมดแล้วแล้วตอนนี้ก็กำลังยืนดูป้ายที่แขวนติดไว้หน้าบ้านก่อนที่จะเข้าไปในตัวบ้าน คำแรกๆก็ดีอยู่หรอก แต่คำหลังนี้สิ ไม่ต้องมีก็ได้ไหม
"ไอปาร์คมึงมานี่นิ"อีริคเรียกปาร์คเมื่อเห็นอยู่แถวนั้นพอดี
"มีอะไรหลอครับนาย"
"ไอป้ายนี้วันคืออะไรวะ!"
"ก็ป้ายงานวันเกิดไงครับ'งานวันเกิดคุณชายอีริค 26 ปี'"
"แล้วทำไมต้อง26ด้วยวะห้ะ"
"อ้าวว นายอายุ26ไม่ใช่หลอครับ หรือว่าไม่ใช่? 27 28 29 หรือว่า30ปีครับนาย แต่นายก็เกิดปีเดียวกันกับผมนี่ เอ๊ะ"
"แม่ง มีแต่เลขขึ้น ไม่ลงบ้างวะ ซัก20ก็ไม่ได้ ชิ"พูดจบก็เดินหนีเข้าบ้านไป
"...อ้ออ ผมรู้แล้วว่านายหมายถึงอะไร แก่แล้วนี้เอง"
ภายในงาน
"เดินหน้าบูดมาเลยนะไอลูกชาย นี้วันเกิดนะทำหน้าให้มันดีๆหน่อย"แดดดี้
"แด๊ด"
"อืม"
"ผมแก่ไหม"
"อืม ฉันนึกว่าแกอายุ40แล้วนะเนี่ย"
"!!แด๊ด จริงใช่ไหม แม่งง"
"หึ หน้าบูดเพราะเรื่องนี้"
"ชิ แด๊ดก็แก่เหอะ"
"เห้ยย อย่าลามปาม ยังไม่แก่เว้ย ฉันยังหล่อเหมือนเดิม"
"ไม่นะแด๊ด ตีนกาขึ้นตั้งเยอะ"
"!!..หลอวะ"
"ครับ"
"..แกเองก็มีนะ"
"!!..หลอครับ"
"อืม"
"แด๊ด"
"หืม"
"ไปหาหมอกันไหม เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง"
"อืมมม ก็ดีเหมือนกัน"
"จะไปไหนกันหลอครับพ่อลูกคู่นี้"เป็นเสียงจากโดมินิคที่ทักขึ้นมา ตามมาด้วยเอนโซ่ซึ่งอยู่ด้านหลังและลูกน้องคนสนิท
"ไอนิค อะไรของมึง ยุ่งน่า"
"อ้าวว ถามดีๆแล้วครับคุณชาย26ปี"
"ไอนิค ไอเวร"
"มึงอย่าจี้จุดมันดิวะไอนิค"เอนโซ่
"มึงอยู่เงียบๆของมึงไปเลยนะไอโซ่"
"หึ"
"เออแล้วเมียมึงกุบเมียแด๊ดไปไหนแล้วละ"โดมินิค
"แต่งตัวอยู่เดี๋ยวก็ลงมาแล้วมั้ง ไม่รู้งานใครกันแน่แล้วเนี่ย"พูดจบก็มองไปที่บรรไดบ้านที่ตอนนี้มีหญิงสาวต่างวัยสองคนกำลังเดินลงมาซึ่งก็เรียกสายตาจากแขกในงานมากเลยทีเดียว โดยที่หญิงสาวที่อายุมากกว่านั้นแต่งตัวด้วยชุดกระโปรงเดรสเรียบๆสีขาวมีลายดอกบ้างเล็กน้อยดูสวยงามวัย และหญิงสาวอายุน้อยที่แต่งด้วยกระโปรงเดรสยาวเรียบๆสีครีมผ้าลื่นเงาไม่มีลวยลายเหมือนอีกคนแต่ก็ดูสวยสมวัยไม่แผ้กัน
"เช็ดน้ำลายหน่อยครับคุณแด๊ดคุณเพื่อน"โดมินิคแววเมื่อเห็นพ่อลูกกำลังจ้องสาวสวยตาไม่กระพริบปากไม่หุบ ถ้ามีศัตรูเห็นเข้า คงพากันขำท้องแข็งเป็นแน่ที่เจ้าตัวไม่เคยแพ้ให้ใครแต่กลับแพ้ให้สาวตรงหน้าที่แค่อยู่เฉยก็ตาลอยแล้ว
"เป็นไงคะคุณฉันสวยไหม"ม๊ามี้
"คุณสวยอยู่แล้ว"แดดดี้
"เป็นไงบ้าง"เอเรเน่
"เออ.."
"มันแปลกๆอะเดี๋ยวฉันขอไปเปลี่ยนนะ"
"เห้ยไม่ต้อง จะเปลี่ยนทำไมละ แบบนี้ก็สวยออก ไม่เคยเห็นคุณแต่งแบบนี้เลย ไม่ชิน"
"ให้ไปเปลี่ยนไหม"
"ไม่ต้องๆ แบบนี้ก็สวย"
"โห่หหหห/ฮี๊วววว/โดนเมียตกแล้วววว"แล้วก็เสียงเอ่ยแซวจากบรรดาเพื่อนๆและคนรู้จักสนิทสนม
"เงียบไปเลยพวกมึงอะ"
