เรื่องราวของเธอและเขา สองมาเฟีย สองตระกูล รู้จักกันทางธุรกิจ ความรักที่จู่ๆก็เกิดขึ้นท่ามกลางเรื่องราวต่างๆ ที่จะต้องเผชิญร่วมกัน
รัก,ชาย-หญิง,ดราม่า,ยุคปัจจุบัน,ตะวันตก,เรื่องแรก,พล็อตสร้างกระแส,โรแมนติก ,โรมานซ์,มาเฟีย,ดราม่า,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากที่รู้ว่ากำลังจะมีลูกน้อยๆ มาวิ่งเล่นในบ้าน ก็ผ่านมาเข้าสู่เดือนที่ 3 มาได้สักพักแล้ว
past Eric
"ที่รักครับ อยู่ไหนนนน"เสียงจากอีริคดังขึ้นกลางบ้านเมื่อเดินลงมาจากบ้านแล้วไม่เห็นเมียสุดที่รักของตัวเอง
"ตะโกนดังอะไรขนาดนั้นเนี่ย เจ้าเด็กคนนี้ บ้านก็มีอยู่แค่นี้"ตอบที่ได้รับตอบมาคือเสียงจากม๊ามี้ของเขาเอง ที่เดินออกมาตากครัวทางหลังบ้าน
"ม๊าาาา"อีริคที่เห็นม๊าเดินมาจึงทำเสียงออดอ้อนอยากเคยๆทำอยู่ตลอด
"อะไรอีก ทำเป็นเด็กไปได้ แก่แล้วนะ"ม๊าที่เห็นแบบนั้นจึงเอายแซวไม่ได้ด้วยความหมั่นไส้
"!!ม๊า ผมยังไม่แก่นะ ผมยังเด็กอยู่เลย ถ้าไม่เชื่อก็ดูหน้าหล่อๆของผมได้ ดูสิ เนี่ยย"คนเป็นลูกที่ไม่น้อยหน้าจึงเอ่ยกลับด้วยความมั่นใจ
"เฮ้ออ แล้วทำไมต้องตะโกนดังลั่นบ้านขนาดนั้นด้วย"ม๊าที่ไม่อยากเสวนาด้วยจึงตัดบทแล้วถามในสิ่งที่ต้องให้ตนนั้น มาอยู่ตรงนี้
"ใช่ จริงสิ ม๊าเห็นเมียผมไหม ผมตื่นมาก็เห็นเลย เธออยู่ไหน"เมื่ออีริคที่ได้ยินแบบนั้นจึงเอ่ยถามกลับในสิ่งที่อยากจะรู้ในตั้งแต่แรก
"อ้อ หนูเรเน่น่ะหลอ มีผัวใหม่ไปแล้ว"แต่ในเมื่อม๊ามี้ที่ยังคงหมั่นไส้นั้นจึงพูดในสิ่งที่จะทำให้หลังจากนี้กลับถึงต้องบิดหู
"ห้ะ!!ม๊ามี้ว่าไงนะ!ผัวใหม่หลอ ทำไมอะ ทำไมอะม๊า ทำไมถึงเป็นแบบนั้น ม่ายยยยยยยย"อีริคที่ตกใจในสิ่งที่ได้ยินนั้น ก็พูดตะโกนดังลั่นล้านอีกครั้งจากที่นั่กลงกับพื้นอย่างหมดแรง แล้วร้องไห้เสียงดัง อย่างกับเด็กที่อยากจะได้ขิงเล่นแล้วพ่อแม่ไม่ซื้อให้แล้วจึงลงไปนอนดิ้นอยู่ที่พื้น
"เฮ้อ ลูกฉันหลอเนี่ย น่าจะให้หนูเรเน่ไปหาผัวใหม่จริงๆ"ม๊ามี้เห็นแบบนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะอยากให้เป็นแบบนั้นซะจริงๆ เมื่อเห็นลูกชายคนเดียวของบ้านที่อายุใกล้จะเลขสามขึ้นทุกวัน แต่ความเป็นเด็กชั่งตรงกันข้ามกับอายุซะจริงๆ
"ฮืออออ ที่รักกก ทำไมมม ฮือออออ"
"เสียงดังอะไรกันคะ"เสียงมาจากทางหลังบ้านที่เป็นสวนและห้องครัว ห้องรับประทาน ดังขึ้นเรียกความสนใจให้คนที่อยู่นั้นเงียบลงได้ทันที และคนที่ร้องไห้อยู่นั้นเงียบลงแล้วหันไปหาต้นตอของเสียง จึงลุกขึ้นแล้วพุ่งเข้าไปกอดอย่างแนบแน่นเหมือนเด็กที่แม่มารับกลับบ้านจากโรงเรียนด้วยความคิดถึง
"ที่รัก~~"อีริคที่ยืนกอดอยู่ก็อดไม่ได้ที่จะออดอ้อน เอเอาหัวถูกไหล่อีกฝ่ายเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆ
"อะไรคะ อ้อนอะไร"เอเรเน่ที่เห็นว่าอีกฝ่ายแปลกๆก็ถามขึ้นด้วยความแปลกใจ
"ก็ม๊ามี๊บอกว่าที่รักจะหาผัวใหม่นิ แล้วที่รักไปไหนมา"อีริคที่พยายามบีบน้ำตาเรียกร้องความสนใจอีกฝ่ายจนม๊ามี๊ที่เห็นแบบนั้นก็อดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้จริงๆ ที่ลูกตัวเองทำอะไรที่ไม่สมกับเป็นมาเฟียจริงๆ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยขัดอะไรเพราะอยากจะรู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป
"หืมม ไม่ได้จะหาใหม่สักหน่อย แค่ไปหาของกินที่ครัวเองนะ"เอเรเน่จะต้องบอกความจริงว่าตนไม่ได้คิดแบบนั้นทั้งๆที่ตนยังไม่ได้ทำอะไรเลย
"ไม่รู้ละ ที่รักผิด"ผิด?
"เอ๊ะ ผิดยังไงเนี่ยยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ เฮ้ออ ก็ได้ๆแล้วจะให้ทำยังไงถึงจะหายงอน หืมม"ในขณะนี้ต้องจำยอมเป็นแพะรับปาบไปโดยปริยาย
"ไปเที่ยวทะเล เขาอยากไปอีก"เที่ยวทะเลที่ว่าคือที่เดิมที่เคยพาไปตอนแรกที่มีบ้านพักส่วนตัว
"หือ ก็ได้ๆ แต่จะไปที่เดิมหลอ ไม่หาที่ใหม่ละ"เอเรเน่ที่สงสัยว่าทำไมต้องไปที่เดิมอีกในเมื่อพึ่งไปมาได้ไม่นานนี้เอง แต่ก็ยังไงสุดท้ายแล้วก็ตามใจอีกฝ่ายอยู่ดี
"ไม่ได้หลอครับบบ"อีริคที่ใช้ลูกอ้อนได้ตลอดเวลาในครั้งนี้จึงหยิบมาใช้อีกครั้ง เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ
"เปล่า ก็แค่ถามดูเฉยๆเองจะไปก็ไป"เอเรเน่ที่แพ้ลูกอ้อนลูกตื้อของอีกฝ่ายเป็นประจำก็ไม่ได้ขัดอะไรไม่
"เย่ งั้นไปเก็บกระเป๋ากันครับ เดี๋ยวเขาเก็บให้ที่รักกับลูกอยู่เฉยๆเลย"เมื่อพูดจบก็วิ่งขึ้นห้องไปเพื่อเสื้อผ้าสำหรับไปเที่ยวอีกครั้งแต่ที่เดิมโดยเร็ว
"ทำใจนะคะลูกสาว ที่ได้ลูกชายแม่ไป แม่เองก็ปวดหัวเหมือนกัน ไม่หยุดบ้าสักที"แม่ที่เฝ้าดูลูกชายอ้อนเมียอยู่นานก็พูดขึ้นเมื่อลูกชายตัวแสบขึ้นห้องหนีหายไปแล้ว
"อ้อ ค่ะ"เอเรเน่ที่ได้ยินแบบนั้นก็หลุดยิ้มหัวเราะหน่อยๆออกมา ของพฤติกรรมอีกฝ่ายจากคำพูดของคุณแม่
sea
ตอนนี้ก็อยู่ที่ทะเลที่เดิมแล้ว อีริคที่เมื่อมาถึงก็ยิ้มหน้าระรื่น ชื่นใจกันเลยทีเดียวเมื่อได้มา ที่นี่ก็ยังคงเป็นที่ที่น่าเที่ยวเหมือนเคย ท้องฟ้าแจ่มใส น้ำทะเลก็ขาวใสไม่ขุ่น มีปลาเล็กปลาน้อยแหวกว่ายกันไปมากันอย่างสนุก ในโซนใกล้ๆก็มีผู้คนที่มาเที่ยวกันทั้งครอบครัว ทั้งเพื่อน คนรัก หรือกระทั่งคนที่มาคนเดียว ก็มาใช้เวลาผ่อนคลายความเครียดความเศร้าให้น้ำทะเลพัดพาสิ่งเหล่านั้นให้หายไปอย่างไปหวยคืนกลับมา
และในตอนนี้เองคู่รักอีกคู่ก็มาใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างส่วนตัวเดินชมต้นไม้ใหม่ที่ให้ร่มเงาและเย็นสบาย ชมดอกไม้นานาชนิดที่อยู่ริมทางเดินและสวนดอกไม้ที่ตั้งเลี้ยงปลูกมาอย่างยาวนานเหมือนเลี้ยงลูก เดิมเชิญชมความสวยงานและกลิ่นหอมของดอกไม้ที่อยู่ตรงหน้า โดยที่ข้างหลังเป็นทะเลสีฟ้าที่มีโขดหินยื่นออกไปทั้งสองฝั่งเหมือนแขนที่คอยโอบกอดลูกๆที่เป็นนักท่องเที่ยวไม่ให้มีการอันตรายใดใด จากด้านนอก
"ที่รัก~เขาขอไปเล่นน้ำได้ไหม"อีริคเอ่ยปากขอเพราะว่าตั้งใจเมื่อมาถึงจะเล่นน้ำให้สบายตัว
"หือ ตอนนี้น่ะหลอ"
"ใช่ ได้ไหม"
"แต่ว่าตอนนี้มันเที่ยงวันอยู่เลยนะ แดดก็แรง เดี๋ยวค่อยเล่นตอนช่วงบ่ายคล้อยเย็นได้ไหม เดี๋ยวเล่นไปเล่นมาจะหน้ามืดเอานะ"
"อือ ก็ได้ครับ เห็นเพราะเป็นห่วงน่ะเนี่ย"
"หึ ก็เป็นห่วงนั้นแหละ"
"พูดเก่งขึ้นนะเนี่ย จุ๊บ"
"หึหึ ถ้าจะเล่นก็ไปเล่นที่สระก็ได้ น้ำเย็นๆไม่ร้อน"
"ครับ แต่ว่าจะเล่นน้ำด้วยไหม"
"ไม่ได้ ท้องอ่อนอยู่ มันอันตราย เดี๋ยวนั่งเฝ้าก็ได้"
"หึ ก็ได้ แต่อยู่ใกล้ๆนะ"
"รู้แล้วๆ"
เอเรเน่ที่นั่งอยู่ขอบสระหย่อนขาลงสระ เฝ้านั่งมองอีกคนที่เล่นน้ำอย่างสนุก ว่ายไปว่ายมาเหมือนปลาอยู่ตรงหน้าเมื่ออีกฝ่ายว่ายมาถึงขอบสระที่หญิงสาวนั่งอยู่ก็มักจะพูดคุย หยอกล้อ แกล้งพ่นน้ำใส่เหมือนโลมาพ่นน้ำ จนอีกฝ่ายเปียกน้ำเต็มตัวโดยที่ไม่ได้เล่นน้ำสักนิด
จนเวลาผ่านไปถึงช่วงเย็นทั้งคู่ที่เล่นน้ำกันมายาวนานก็ท้องร้องขึ้นทันที จึงพากันไปอาบน้ำพร้อมกันโดยที่อีริคให้เหตุผลมาเป็นห่วงกลัวอันตรายมนห้องน้ำ อีริคที่อาบเสร็จก่อนก็มาเตรียมเสื้อผ้าอยู่นอกห้องในเอเรเน่
เมื่อเอเรเน่ออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวก็ไม่เห็นอีคนที่ออกมาก่อน แต่ที่เตียงนอนกลับมาเสื้อที่เตรียมเอาไว้เป็นชุดเดรสยาวจนถึงตาตุ่มสบายไม่รัดสีขาวเรียบๆ ตามสไตล์ เธอจึงใส่ชุดนั้นทันทีแล้วเดินออกมาหาอีกคนที่ออกมาก่อนแต่ก็ไม่เห็นจนไปสังเกตเห็นที่ริมชายหาดที่เหมือนจะมีงานอะไรบางอย่างจึงเดินไปดู
ภาพตรงหน้านั้นคือมีไม้ที่ทำเป็นเสาตั้งตรงสี่มุม มีโต๊ะไม้และเก้าอี้ไม้เข้าคู่ มีผ้าสีขาวและสีครีมประดับที่เสา โต๊ะ และเก้าอี้ มีดวงไฟห้อยลงมาจากเศษสู่พื้นแล้วลากให้เป็นทางเดินเพื่อบอกให้รู้ว่าควรเดินเข้ามาตรงไหน บนโต๊ะนั้นมีดอกกุหลาบสีขาวที่สื่อถึงความรักที่บริสุทธิ์ และมีอาหารสไตล์อิตาเลียนวางไว้บนโต๊ะ
เมื่อเอเรเน่เห็นแบบนั้นก็เดินเข้าไปโดยที่มีป้ายเขียนใส่ไม้ว่าเอเรเน่ภาษาอังกฤษที่อยู่ในหัวใจโดยใหญ่อีกที เธอจึงเดินไปตามทางที่มีดวงไฟประดับ เมื่อเดิมมาถึงโต๊ะก็โดนสวมกอดจากด้านหลังโดยที่ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเป็นใคร
"ที่รักครับ"เสียงทุ้มหวานบวกกับกลิ่นน้ำหอมประจำตัวเอ่ยขึ้น
"คะ"เอเรเน่ก็ไม่น้อยหน้า ก็เอ่ยด้วยเสียงหวานที่ไม่ค่อยจะได้ยินบ่อยนัก
"รู้ใช่ไหมว่าหลังจากนี้ผมจะทำอะไรต่อ"
"อือ รู้"
"แล้วคำตอบล่ะ"เมื่อเอเรเน่ได้ยินแบบนั้นก็หันหน้ามาเผชิญ
"หึ ขอใหม่ก่อนสิ"
"ได้สิ แต่ครั้งนี้คนอยู่เยอะนะ"อีริคที่กลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่ตกลงก็เอ่ยบอกเป็นนัยๆว่าตัวเขานั้นไม่หน้าแตกต่อคนที่เป็นสักขีพยาน ต่อนั้นอีริคก็คุกเข่าลงกับพื้นทรายละเอียดแล้วหยิบกล่องสี่เหลี่ยมสีแดงขนาดเท่าฝ่ามือออกมาปล้วเปิดออกโชว์แหวน
"ที่รัก แต่งงานกันนะครับ"
"วู้วววว"เสียงที่ดังออกมาจากหลังพุ่มไม้ ถามตำไม่ผิดน่าจะเป็นเสียงของนิคเพื่อนว่าที่เจ้าบ่าว
"เห็น ไอนิคยังเว้ย อีกฝ่ายยังไม่ตอบเลย"เอนโซ่ที่เป็นคนโว้ยออกมาหันจากที่เพื่อนตัวดีผิดคิว
"แม่งเอ่ยย"อีิรคที่เห็นแบบนั้นก็สบทออกมาเพราะกลัวว่าจะเสรยแผนจริงๆก็ตอนนี้แหละ
"หึหึ"เสียงหัวเราะในลำคอของเอเรเน่
"แล้วสรุปว่าไงครับ"อีริคที่กลัวว่าจะเสียไปมากกว่านี้ก็รีบเร่งรัดเอาคำตอบ
"หึ ค่ะ ตกลง"เมื่ออีริคที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบสวมแหวนแล้วพุ่งมากอดทันที
"วู้วววว/วู้วววว/เพื่อนกูจะมีเมียแล้วโว้ยยยย/เพื่อนกูไม่ขี้นคลานแล้ววว"
"หือ นี่ ร้องไห้หลออีริค"
"5555/5555/ทำไมเพื่อนกูขี้อายว่ะ/ดีใจจนร้องไห้เลยหลอเพื่อน/เสียชื่อหมดไอลูกชาย/555"เป็นเสียงที่แสดงความยินดีทั้งฝ่ายครอบครัวและกลุ่มเพื่อนทั้งสองฝ่ายและเสียงหัวเราะกับภาพน่ารักๆตรงหน้า
"แต่งงานกันแล้วนะ"
"หืม หมายความว่าไง"
"ก็ มะไม่ได้ขอแต่งแต่แต่งเลยไง"
"นี่รีบหรือไง เจ้าเล่ห์นักนะ"
"แฮะๆ จุ๊บ จุ๊บ นี่ๆๆแหวนอีกวง สวมให้เขาหน่อย"
ถึงแม้จะเจ้าเล่ห์ยังไงสุดท้ายเธอก็ยอมทำตามที่อีกฝ่ายขอ ถึงแม้ว่าจะเป็นงานแต่งไม่ใช่งาน(ขอ)แต่งงาน ตามที่เข้าใจก็เถอะนะ
