เรื่องราวของเธอและเขา สองมาเฟีย สองตระกูล รู้จักกันทางธุรกิจ ความรักที่จู่ๆก็เกิดขึ้นท่ามกลางเรื่องราวต่างๆ ที่จะต้องเผชิญร่วมกัน
รัก,ชาย-หญิง,ดราม่า,ยุคปัจจุบัน,ตะวันตก,เรื่องแรก,พล็อตสร้างกระแส,โรแมนติก ,โรมานซ์,มาเฟีย,ดราม่า,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
2 ปี ผ่านไป
ตอนนี้อีธานอายุได้ 3 ขวบเมื่อไม่นานมานี้ และก็ถึงเวลาที่จะต้องเข้าโรงเรียนอนุบาลได้แล้วโดยที่มีแด๊ดที่ดูโรงเรียนและจัดการทุกอย่างให้ด้วยความยินดี แต่คนที่ไม่ยินดีก็คงเป็นพ่อของลูกนี่แหละที่ทำตัวติดลูกอยู่ตลอดเวลา งอแงไม่อยากให้ลูกไปไหน
เช้าวันใหม่
เปิดเทอมวันแรก
"แต่งตัวเสร็จแล้วครับ"เสียงจากเอเรเน่ที่แต่งตัวให้กับลูกชายเสร็จแล้ว พร้อมออกเดินทาง
"หล่อไหมครับ"อีธานที่ถามคำถามจากแม่ของตัวเองอยู่ตลอดเวลาแต่งตัวให้เสร็จโดยที่ได้นิสัยหลงตัวเองจากใครบางคน
"หึ หล่อครับลูก ไปตามแด๊ดเร็ว"
"ครับ"
"แด๊ดดี้ครับ"อีริคที่กำลังทำกำลังบางอย่างอยู่ในห้องของ อีธาน สะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงจากผู้เป็นลูก
"คะ ครับลูก"อีริคหันมาตามก่อนจะซ่อนของบางอย่างไว้ข้างหลัง จนอีธานสงสัยแล้วเดินเข้ามาดู
"แด๊ดดี้ทำอะไรครับ"
"เอ่อ ป่าวครับ ไปข้างนอกกัน"เมื่ออีริคลุกขึ้นแล้วค่อยๆเดินออกจากห้องโดยที่มือทั้งสองข้างอยู่ข้างหลังภร้อมกันของอะไรบ้างอย่าง จากนั้นอีธานทนความสงสัยไม่ได้ก็เอื้อมมือไปดึงของชิ้นมีมาได้ จึงได้รู้ว่าสิ่งนั้นคือบัตรประจำตัวสำหรับอนุบาล ที่มีข้อมูลของเด็กและพ่อแม่หรือผู้ปกครอง และเมื่อหันไปมองที่เตียงตัวเองก็เห็นว่ามีกระเป๋าและของที่จะต้องอยู่ข้างในนั้นกระจัดกระจายออกมาอยู่ข้างนอก
"แด๊ดดี้ทำอะไรครับ"อีธานมองด้วยสาตายเชือดคงที่ได้จากผู้เป็นพ่อและแม่มาอย่างลงตัว
"เอ่อ แด๊ด มะไม่ได้ทำอะไรนะ แค่"
"ม๊ามี้!!"อีธานไม่รอฟังคำแก้ตัวจนตะโกนเสียงดังเรียกผู้เป็นแม่
"อีธานลูก อย่าเรียกสิ แด๊ดขอโ.."
"ขออะไรหลอ"เรเน่ที่อยู่ในห้องของตัวเองเพราะไปเอากระเป๋านั้น รีบเดินมาหาเมื่อได้ยินเสียงดังของลูกนั้นเรียก
"เอ่อ คือว่า"
"แด๊ดดี้ขอโมยบัตร และออกของออกจากกระเป๋าผมอีกแล้วครับม๊ามี้"และเมื่ออีธานเห็นแม่ปรากฏตัวขึ้นมาก็ทำการฟ้องโดยเร็ว และเมื่อเอเรเน่รู้แบบนั้นก็หันไปมองผู้เป็นสามีของตนทุนทีเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรก อีริคที่เห็นว่าภรรยาตนนั้นกำลังจัดกระเป๋าให้ลูกตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น หลังจากจัดเสร็จก็ออกไปดูความเรียบร้อยที่ครัวและขึ้นมาตอนพ่อลูกที่ห้องของเล่นแต่สายตาไปเห็นว่าห้องนอนอีธานนั้นเปิดอยู่จึงเดินไปดูแล้วเห็นว่าข้าวของทุกอย่างที่อยู่ในกระเป๋านั้นได้ออหมาอยู่ข้างทั้งหมดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และก็เป็นแบบนั้นมาตลอดช่วงเย็นจนถึงตอนนี้ นั่นจึงหาตัวคนทำได้ไม่ยากนัก
"นี่"
"คะครับเมีย"
"เก็บกระเป๋าให้เรียบร้อยเดี๋ยวนี้"
"เก็บกระเป๋าๆ ได้ๆ"เสียงพึบพัมกับตัวเองของอีริค จากนั้นก็เก็ยของทุกอย่างแต่แทนที่จะเก็บของเข้ากระเป๋าแตาเก็บใส่ตู่แทนซะงั้น
"ทำอะไร?"
"ก็เก็บ กระเป๋า ไง"
"?คือเก็บใส่ตู้สินะ เฮ้ออ เอากระเป๋าออกมา จะสายแล้ว"
"เอาอะไรมาทำไมอะ"
"เอาออกมา เดี๋ยวนี้"
"ฮือ ครับ"
"จัดของดีๆด้วย"จากนั้นก็ของตามที่โดยสั่งด้วยความไม่เต็มใจ ทำให้โดนเอเรเน่นั้นบ่นอยู่ตลอดเวลา
"ม๊ามี้ผมหิวแล้ว"
"ครับ ไปกินข้าวกัน ห้ามลื้อของล่ะ"ประโยคแรกคุยกับอีธาน ส่วนประโยคหลังหันกลับมาสั่งกับอีริค
เมื่อรับประทานอาหารเช้ากันเสร็จแล้วนั้นก็ได้เวลาที่จะต้องไปส่งอีธานที่โรงเรียน อีธานนั้นดีใจมากเพราะจะได้เจอสังคมใหม่ๆ ที่ใหญ่ขึ้น รู้จักใครอื่นเยอะขึ้น ถึงแม้จะไม่ได้แสดงออกมาให้เห็นแต่เราสามารถรับรู้ได้จากการกระทำ การสังเกต การเตรียมความพร้อมจากตัวเด็ก
เมื่อมีคนพร้อมก็ต้องมีคนที่ไม่พร้อมนั้นก็คืออีริคที่ตอนนี้กำลังนั่งมองลูกด้วยน้ำตาที่คลอเต็มตาจากนั้นก็ไหลลงมาอาบแก้ม จะว่าสงสารไหมก็สงสารแต่ลูกก็ควรได้ออกไปเปิดโลกเหมือนกัน เราไม่ควรบังคับให้ลูกทำตามใจตนเองได้
"เห็นโรงเรียนแล้ว เลิกร้องได้แล้ว"
"ฮึก"
"โอ๋ๆแด๊ดดี้ของผม"อีธานที่เห็นพ่อของตัวเองร้องไห้ก็พุ่งไปกอดพร้อมกับลูปหลัง
"ฮืออ ไม่ไปได้ไหม"
"ไม่ได้"เป็นเสียงเอเรเน่ที่ตอบแทน
"หึ"อีริคทำเสียงฮึดฮัดแล้วขยับไปชิดประตูพร้อมกับกอดลูกน้องไว้ในอ้อมอก
"แด๊ดดี้"
"ไม่ไปได้ไหม"
"ทำไมละครับ"
"ก็ไม่อยากให้ไป"
"แต่ผมอยาก ม๊ามี้บอกว่าจะมีเพื่อนเยอะๆไว้เล่นแล้วววว จะมีของเล่นใหญ่"
"งั้นเดี๋ยวแด๊ดซื้อให้ใหม่ เอาไหม"
"แต่ว่า ม๊ามี้บอกว่าของเล่นต้องเล่นกับเพื่อนถึงจะสนุกครับ"
"เล่นกับแด๊ดไง เดี๋ยวแด๊ดเล่นเป็นเพื่อนหรือจะเล่นกับลุงเลนลุงปาร์คก็ได้นิ"
"...แด๊ดดี้คือแด๊ดดี้ ม๊ามี้คือม๊ามี้ ลุงคือลุง"อีธานที่ได้ยินแบบนั้นก็หันไปหาเอเรเน่แล้วหันมาตอบอีริค
"..เอ่อ"
"ผมอยากมีเพื่อนแบบลุงนิค ลุงโซ่ ลุงโจ ลุงเดย์ และลุงเลยแบบแด๊ดดี้กับม๊ามี้"
"..."เมื่อได้ยินแบบนั้นก็เงียบทั้งรถ อีธานเองเมื่อก่อนที่รู้ว่าตัวเองจะต้องไปโรงเรียนก็งอแงไม่อยากไป เอเรเน่ก็ต้องหาทางเกี่ยวกล่อมยอมไป เพราะการศึกษานั้นก็สำคัญ โดยสิ่งที่เด็กพูดมานั้นคือสิ่งที่เด็กเห็นและอยากจะเป็นแบบนั้น
"ผมอยากมีเพื่อนแบบลุงๆ ให้ผมไปได้ไหมครับแด๊กดี้"
"...เอ่อ อยากไปหลอครับ"
"ใช่ครับ"
"...เฮ้ออ อะไรครับ"อีริคตอบเสียงเบาแต่ภายในรถนั้นเงียบจึงได้ยินทุกคน
"ฟอดดด"อีธานเมื่อได้รับอนุญาตก็ทำการหอมแก้มอีริคด้วยความดีใจเป็นอย่างมาก
"มาครับมาติดบัตรก่อน สายแล้ว"
"ครับ"
"อย่าทำหายนะครับ"
"ครับ ฟอดดด"จากนั้นอีธานก็ลงจากรถแล้ววิ่งหายไปในโรงเรียนนานาชาติทันที โดยที่ไม่ลืมโบกมือลาคนที่อยู่ในรถด้วย
"ที่รัก"
"เลิกงอแงได้แล้ว ลูกไม่เป็นไรหรอกน่า"
"รู้แล้ว ฮึก"
"รู้แล้วก็เลิกร้อง ฮึบ"
"ฮึบ ฮึก"
"ผัวหรือลูกเนี่ย"เอเรเน่แซวเมื่ออีกฝ่ายทำตัวไม่ต่างเด็ก
"ผัวสิ นอนด้วยกันทุกคืน"
"หึ"
"หัวเราะอะไร หะ จุ๊บ หะ จุ๊บ หะ จุ๊บ"
"โอ้ยย พอเลย"
"หึๆ ว่าแต่ลูกเราเก่งได้ใครเนี่ย อืมม เหมือนจะเข.."
"ไม่ใช่นายแล้วกัน"
"อ้าว"
"หึๆ"
"ต้องใช่สิ"
"ลูกไม่ร้องเหมือนใครบางคนหรอก"ซะที่ไหนละ เมื่อรู้ว่าจะต้องไปโรงเรียนก็ร้องตั้งแต่วิแรกเลย
"ชิ ไม่ได้ร้องสักหน่อย"
"หลอ แล้วอยากร้องไหม"
"หืม ทำไมต้องอยากร้องด้วย"เมื่ออีริคถามแบบนั้นเอเรเน่จึงเอือมือไปยิบบางอย่างในกระเป๋าตัวเอง
"ที่รักจะยิงเขาหลอ"
"เฮ้ออ คิดอะไรเนี่ย อะ เอาไป"
"อะไรหลอ"แท่งสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดเล็กกว่าผ่ามือที่อยู่สองชิ้น ซึ่งทันสองชิ้นนั้นมีขีดสีแดงสองขีนทั้งคู่ อีริคพยายามนึกว่าเคยเห็นที่ไหนหรือเปล่า ด้วยความคุ้นๆ
"นึกออกหรือยัง"
"อืออ มันคุ้นๆ แป๊ปนะ"อีริคหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วค้นหาแบบรูปแบบ ถ่ายรูปสิ่งที่อยู่ในมือ ผลการค้นหาออกมาแล้ว อีริคถึงกลับน้ำตาไหลออกมาตามเอเรเน่พูดจริงๆ
"รู้แล้วรึยัง น้ำตาไหลเนี่ย"เอเรเน่ที่เห็นน้ำตาไหลออกมาจึงขยับมือไปเช็ดน้ำตาให้ถึงแม้ว่าจะไหลออกมาเรื่อยๆก็เถอะ
"รู้ รู้แล้ว"
"รู้ว่า.."
"รู้ว่าที่รักท้องไง ฮือออ"
"ฮ่าาาา ร้องใหญ่เลยคราวนี้ โถ่ ที่รัก"
"ดีใจด้วยนะครับนายใหญ่/ดีใจด้วยนะครับนายหญิง"เลนและปาร์คที่นั่งอยู่หน้ารถ ยิมด้วยดีใจที่จะมีนายน้องอีกคน จากนี้ก็รอลุ้นว่าจะเป็นคุณหนูหรือคุณชาย
"ขอบใจนะ"
"ฮืออ ลูกก"
"ฉันหวังว่าจะเป็นผู้หญิงนะคนนี้"
"ห้ะ ไม่ได้ ต้องผู้ชาย"
"มีชายแล้วก็ต้องมีหญิง โอเค"
"ไม่โอ ต้องผู้ชาย"
"หึ งั้นรอดู"
"อาเมน ขอลูกผู้ชายทีเถอะ ไม่งั้นเขาอยู่ไม่สุขแน่"
The End
❤️
