ปอบไอ้เกรียง - บทที่ 2 ชีวิตของเกรียง โดย CokeAuttaphon @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ระทึกขวัญ,ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,ดราม่า

ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,สืบสวนสอบสวน,ผี,สยองขวัญ

สายสัมพันธ์แห่งสายเลือดและความรักที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง ทำให้ชีวิตของเกรียงต้องเปลี่ยนไปตลอดกาล ความทรมานนี้มันช่างเจ็บปวดชวนหิวตับเธอ...ซะเหลือเกิน!! นิยายผีไทย สืบสวนสอบสวน ทริลเลอร์ระทึกขวัญ สยองขวัญ

ผู้แต่ง

CokeAuttaphon

เรื่องย่อ

นิยายผีไทย สืบสวนสอบสวน ทริลเลอร์ระทึกขวัญ สยองขวัญ ที่มีรสชาติแปลกใหม่ที่คุณไม่ควรพลาด กับเรื่องราวของการสืบสวนสอบสวนผีปอบของสารวัตรวีรภาพ ที่จะนำคุณไปสู่ความหลอนและสยองขวัญของเกรียงจากการสืบทอดปอบจากบรรพบุรุษ ที่ทำให้ชีวิตของเขาไม่มีความสงบสุขเหมือนเดิมอีกต่อไป ไหนจะเรื่องความสัมพันธ์กับอิง และคนเกลียดปอบทั้งหลาย ที่ใครเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเรื่องนี้ชีวิตจะเปลี่ยนไปตลอดกาล

***หนึ่งในนิยายซีรีส์สืบสวน สยองขวัญที่ภูมิใจนำเสนอจักรวาลเดียวกับลิปแดง

E-Book 

Meb: http://bit.ly/3Ycc44g

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับนักอ่านที่มีอายุ 15 ปี ขึ้นไป อาจมีการบรรยายเกี่ยวกับสภาพศพภายในที่มีความน่ากลัวและพิสดาร ผิดธรรมชาติ ไม่แนะนำให้ปิดไฟอ่านในตอนกลางคืนเมื่อผ่านบททดลองอ่านไปแล้ว เพราะอาจขนหัวลุกเอาได้ในยามค่ำคืนที่ปอบออกล่า นักอ่านที่อายุต่ำกว่า 15 ปี ควรได้รับคำแนะนำ

ปอบไอ้เกรียง-บทที่ 1 ไอ้ดำ อีแดง,ปอบไอ้เกรียง-บทที่ 2 ชีวิตของเกรียง,ปอบไอ้เกรียง-บทที่ 3 แชตจากอิง,ปอบไอ้เกรียง-บทที่ 4 สายไหมของเกรียงและอิง,ปอบไอ้เกรียง-บทที่ 5 ทางกลับบ้าน

ชีวิตของเกรียงไม่ได้เริ่มต้นอย่างง่ายดายเหมือนกับหลาย ๆ คน พ่อของเขาทิ้งเขาไปตั้งแต่ยังเป็นเด็กเล็ก ๆ ด้วยเหตุผลที่เกรียงไม่เคยเข้าใจ แม่ของเขาเป็นคนที่ดูแลเขาอย่างดีที่สุด แต่ชีวิตกลับไม่ยุติธรรม แม่ของเกรียงป่วยเป็นโรคลูคีเมียหรือมะเร็งเม็ดเลือดขาว ซึ่งในสมัยนี้ยังไม่มีการรักษาที่ได้ผลดีพอ แม้เธอจะพยายามทุกทางเพื่อรักษาชีวิตของตัวเองเพื่ออยู่กับลูกชายของเธอ แต่ในที่สุด โรคร้ายก็ค่อย ๆ พรากชีวิตของเธอไป

ในวันที่แม่ของเขาจากไป เกรียงยังเป็นเด็กที่ไม่เข้าใจว่าเหตุใดโชคชะตาจึงโหดร้ายกับเขานัก น้ำตาที่ไหลอาบแก้มของเขาในวันนั้นยังคงเป็นภาพที่ค้างคาอยู่ในใจเสมอมา แม้ว่าเขาจะเติบโตขึ้นและเข้าใจโลกมากขึ้น แต่ความทรงจำของการสูญเสียยังคงเป็นบาดแผลที่ไม่เคยหายไปจากใจ

หลังจากแม่ของเขาเสียชีวิต เกรียงต้องอยู่กับยายของเขา ยายบัว หญิงชราเจ้าของบ้านหลังเก่าที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของเกรียงมากนัก ยายบัวเป็นคนเงียบขรึมและไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับใครในหมู่บ้าน แม้กระทั่งกับหลานชายของเธอเอง ยายบัวดูแลเกรียงตามที่ต้องทำ แต่เธอไม่เคยแสดงออกถึงความรักหรือความอบอุ่นที่แม่ของเขาเคยให้ เกรียงรู้สึกได้ว่ายายของเขาเป็นคนที่มีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ในใจ บางอย่างที่เกรียงไม่สามารถเข้าใจได้

บ้านของยายบัวเป็นบ้านไม้เก่าแก่ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางป่าที่ค่อนข้างหนาทึบ ใกล้กับหมู่บ้าน แต่ก็ห่างไกลพอที่จะทำให้มันดูโดดเดี่ยวและน่ากลัว บ้านหลังนี้เป็นที่ที่ยายบัวอาศัยอยู่มาตั้งแต่เกรียงยังจำความได้ เกรียงไม่เคยชอบที่จะเข้าไปในบ้านนั้น แม้ว่ามันจะเป็นที่ที่ยายของเขาอยู่ก็ตาม กลิ่นของไม้เก่าที่เริ่มผุพัง และบรรยากาศที่เงียบเหงาทำให้เกรียงรู้สึกอึดอัดทุกครั้งที่ต้องไปเยี่ยมยาย

แม่ของเกรียงรู้ดีว่ายายบัวไม่ใช่หญิงชราธรรมดา เธอรู้ว่ามีอะไรบางอย่างที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังความเงียบขรึมของยายบัว บางสิ่งที่เธอไม่ต้องการให้ลูกชายของเธอต้องเผชิญ นั่นเป็นเหตุผลที่แม่ของเกรียงตัดสินใจสร้างบ้านอีกหลังหนึ่งไว้ให้เขา บ้านหลังนี้ตั้งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของยาย แต่มีความสงบและปลอดภัยมากกว่า บ้านไม้และปูนที่ถูกสร้างขึ้นจากน้ำพักน้ำแรงของแม่ของเขานั้นเป็นที่พึ่งพิงทางใจของเกรียง เป็นที่ที่เขารู้สึกปลอดภัยและได้รับความอบอุ่นแม้แม่ของเขาจะจากไปแล้ว

เกรียงใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านของเขาเองหลังจากแม่เสียชีวิต โดยมียายบัวคอยดูแลอยู่ห่าง ๆ เขามักใช้เวลาว่างหลังจากทำงานเสร็จในการนั่งอยู่ริมทุ่งนา เปิดเพลงลูกทุ่งที่เขารักฟัง และปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ ท่ามกลางธรรมชาติที่สงบเงียบ แต่ในใจของเกรียงนั้น ความสงบที่เขาพยายามสร้างขึ้นมาไม่ได้หมายความว่าเขาลืมอดีต หากแต่เขาเลือกที่จะอยู่กับมัน และสร้างชีวิตใหม่ที่เต็มไปด้วยความหวังและความสุขเล็ก ๆ ที่เขาสร้างขึ้นมาเอง

“อีแดง เอ็งอย่าเดินไปไกลอีกนะ เดี๋ยวข้าต้องเดินไปตามอีก เมื่อยละนะ” เกรียงพูดขึ้นด้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นควายตัวหนึ่งเริ่มเดินออกนอกทางที่เขากำหนดไว้อีกครั้ง

ในช่วงเวลาที่เกรียงนั่งอยู่ริมทุ่งนา เขามักจะคิดถึงแม่ของเขา คิดถึงวันที่เขาได้ยินเสียงแม่เรียกชื่อเขาด้วยความรัก คิดถึงความอบอุ่นที่เขาเคยได้รับ แต่เมื่อคิดถึงบ้านของยายบัว ความรู้สึกของเขากลับเต็มไปด้วยความเย็นชาและความกลัวที่ไม่สามารถอธิบายได้ เขารู้ดีว่ายายบัวมีความลับบางอย่างที่เธอไม่เคยบอกเขา และนั่นทำให้เขาต้องการรักษาระยะห่างจากบ้านหลังนั้น

แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน เกรียงก็ไม่สามารถหนีจากความจริงที่ว่าเขาเป็นหลานชายของยายบัว ความรู้สึกกลัวและความสงสัยที่เกรียงมีต่อยายของเขานั้นเป็นสิ่งที่เขาพยายามเก็บไว้ลึก ๆ ในใจ ไม่ให้มันปรากฏออกมาในชีวิตประจำวันของเขา

แต่ในบางคืน เมื่อความมืดปกคลุมทุ่งนาและเสียงของแมลงกลางคืนดังก้องไปทั่วบริเวณ เกรียงรู้สึกถึงความกลัวที่ซ่อนอยู่ในใจของเขา ความกลัวที่เขาไม่สามารถอธิบายได้ มันเป็นความกลัวที่มาจากบ้านหลังนั้น บ้านที่ยายบัวอาศัยอยู่ ความเงียบเหงาและความมืดที่ปกคลุมบ้านหลังนั้นทำให้เกรียงรู้สึกว่าเขาไม่เคยปลอดภัยอย่างแท้จริง

และในเวลานั้นเอง เกรียงจะนึกถึงคำเตือนของแม่ คำเตือนที่เธอได้ฝากไว้ก่อนจากไป ว่า “อย่าไว้ใจใคร แม้กระทั่งคนในครอบครัว” คำพูดเหล่านั้นยังคงดังก้องในหัวของเกรียงเสมอ ราวกับเป็นคำเตือนที่ไม่มีวันหมดอายุ…