หลิวซือเย่ นางระบำในวังที่ถูกสลับตัวกับองค์หญิงรอง ถูกนำไปเป็นของบรรณาการให้เผ่าหานหยวน นางไม่รู้ว่าบุรุษหนุ่ม ที่กำลังคร่อมร่างนางอยู่คือใคร หลิวซือเย่ตกใจแทบสิ้นสติ ชายคนนั้นกำลังทำให้นางเป็นของเขา

นางเริงระบำ - บทที่ 10 โยกย้ายบนม้า โดย ฟ่งเฟิ่งเซวียน @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ย้อนยุค,จีน,องค์ชาย,จีนโบราณ,นางระบำ,อิโรติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

นางเริงระบำ

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ย้อนยุค,จีน

แท็คที่เกี่ยวข้อง

องค์ชาย,จีนโบราณ,นางระบำ,อิโรติก

รายละเอียด

หลิวซือเย่ นางระบำในวังที่ถูกสลับตัวกับองค์หญิงรอง ถูกนำไปเป็นของบรรณาการให้เผ่าหานหยวน นางไม่รู้ว่าบุรุษหนุ่ม ที่กำลังคร่อมร่างนางอยู่คือใคร หลิวซือเย่ตกใจแทบสิ้นสติ ชายคนนั้นกำลังทำให้นางเป็นของเขา

ผู้แต่ง

ฟ่งเฟิ่งเซวียน

เรื่องย่อ

เมื่อนางระบำอันดับหนึ่งถูกสลับตัวกับองค์หญิงที่ต้องไปแต่งงานเชื่อสัมพันธ์กับองค์รัชทายาทของเผ่าหานหยวน นางโดนวางยาไม่รู้สึกตัว ตื่นมาอีกทีก็อยู่ท่ามกลางขบวนเดินทางที่เต็มไปด้วยบุรุษแปลกหน้าเป็นสิบๆคนกลางทะเลทราย เเล้วนางจะหาทางหนีได้อย่างไหร่เล่า แถมยังโดนบุรุษปริศนากระทำชำเราทั้งคืนจนสลบ เเต่ปัญหาคือนางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบุรุษผู้นั้นคือใครกัน จะเป็นท่านเเม่ทัพ? ท่านหมอ? หรือใครกันนะ?




“อ๊ะ ยะ อย่า อ๊า!!..อะ.. ซื๊ดดดส์~” เหตุใดคำร้องห้ามของนางจึงกลายเป็นเสียงครางกระเส่าไปได้ หลิวซือเย่ได้สติอย่างเต็มที่ร่างการตื่นตัวทุกส่วน บัดนี้นางกำลังร่วมรักอยู่กับบุรุษแปลกหน้าเช่นนั้นหรือ!

บุรุษผู้นั้นคล้ายไม่ได้ยิน ยังคงโยกขยับตอกตึงท่อนเนื้อเข้าออก นางได้ยินเพียงเสียงลมหายใจและเสียงครางต่ำในลำคอ ความรู้สึกตีรวนอยู่ที่ช่องของน้อย หลิวซือเย่ไม่ได้รู้สึกเจ็บที่กลางร่างกาย อาจเป็นเพราะตอนนางสลบไปก็ถูกชายแปลกหน้าชำแรกเข้ามาแล้ว ยามนี้จึงสัมผัสได้แค่ความเสียดเสียว ทุกครั้งที่แท่งหยกแข็งอัดเข้ามานางขมิบเกร็งรูฉ่ำแบบไม่รู้ตัว




สารบัญ

นางเริงระบำ-บทที่ 1 บุรุษปริศนา,นางเริงระบำ-บทที่ 2 ใช่ท่านแม่ทัพหรือไม่,นางเริงระบำ-บทที่ 3 พบหมอ,นางเริงระบำ-บทที่ 4 วาบหวิวบนม้า,นางเริงระบำ-บทที่ 5 กระโจมสวาท,นางเริงระบำ-บทที่ 6 รัญจวนบนเกวียน,นางเริงระบำ-บทที่ 7 เสร็จสมบนเกวียน,นางเริงระบำ-บทที่ 8 ลอบโจมตี,นางเริงระบำ-บทที่ 9 องค์ชาย? ,นางเริงระบำ-บทที่ 10 โยกย้ายบนม้า,นางเริงระบำ-บทที่ 11 เข้าตำหนัก,นางเริงระบำ-บทที่ 12 ต้องการเพียวเจ้า

เนื้อหา

บทที่ 10 โยกย้ายบนม้า

ระหว่างการเดินทางมีการพักค้างแรมกันหนึ่งคืน เมื่อยามฟ้าสางจึงเริ่มเดินทางกันอีกครั้ง โดยองค์ชายสี่ควบม้านำหน้าขบวน โดยวันนี้เขาพาหลิวซือเย่นั่งมาด้วยกันด้วย เมื่อวานนางขี่ม้ามาทั้งวัน ยามค่ำคืนก็แทบไม่ได้นอนเพราะเขาเล่นกับดรือนร่างของนางไม่ว่างเว้น แล้วจะเอาแรงที่ไหนควบม้ากัน

 “องค์ชาย…ข้าว่าแบบนี้มัน” ไม่ถูกต้อง! ใครเขาขี่ม้าหันหน้าชนกันเช่นนี้เล่า ร่างกายของนางทุกส่วนแนบสนิทกับคนด้านหลัง ทั้งหน้าอกและส่วนนั้นสัมผัสได้ถึงความร้อนจากอีกคน

 “ทำไมหรือ?” เขาตอบหน้าตาย ก็อยากให้นางนั่งแบบนี้ เวลาม้าเดินมีความโยกเยก ลำท่อนของเขาจึงเสียดสีกับร่างกายของนาง ถูไถไปมาเริ่มเสียวจึงควบม้าทิ้งห่างเพื่อทำเรื่องตื่นเต้น

 “มัน เอ่อ อุ๊ย!”

 ยังไม่ทันได้อธิบาย มือหนาขององค์ชายเคลื่อนมาที่เป้ากางเกงสีดำสนิท แล้วฉีกมันออกด้วยมือเดียว ข้อนิ้วแข็งจุ่มลงบนกลีบเนื้อละเลงคว้านสร้างความเสียว เมื่อคืนนางแทบไม่ได้หลับ แล้วตอนนี้ทั้งคู่อยู่บนม้า จวงอ๋องแข็งแรงเกินไปแล้ว!

 องค์ชายสี่กระตุ้นกำหนัดของนาง ด้วยการถูไถที่ตุ่มนูนแดงกลางกาย หลิวซือเย่ไม่ต่อต้านซ้ำยังซบลงบนอกแกร่ง สองแขนโอดรัดเอวไว้แน่น ส่งเสียงร้องครางกระเส่า จวงอ๋องชอบความระทึกใจยังไม่เคยเล่นรักบนหลังม้ามาก่อน แต่คิดลำเนื้อก็โป่งพองแล้ว

 บุรุษหนุ่มควักเอ็นร้อนออกมารูดชัก แล้วจับยัดเข้าไปในรูนุ่มที่เคลือบน้ำ หลิวซือเย่ให้ความร่วมมือด้วยการขยับแอ่นเปิดทางให้ความใหญ่โตของเขาเข้ามาในร่างกาย

 “อูยย ท่านใหญ่มากเหลือเกิน” หลิวซือเย่เสียวกระสันแอ่นโคกเนื้อรับกับการเสียดสี ทั้งตื่นเต้นและตื่นกลัว นางอยู่บนหลังม้าอาจพลาดตกลงไปได้ ทว่าความเสียวที่เกิดขึ้นทำให้นางอยากลอง

“เจ้าแน่นเกินไปต่างหาก ซี้ดด”

จวงอ๋องจับท่อนเนื้ออวบแทงเข้าไปในรูฉ่ำจนสุดโคน พวงไข่กระทบกับหน้าขาเกิดเสียงดังตับ เขากดแช่หมุนควงสะโพกบดเบียดลำกายครูดอยู่ในโพรงคับ เขากับนางร่วมสวาทกันนับครั้งไม่ถ้วน แต่ภายในรูฉ่ำก็ยังคับแน่นมาก

“อ๊า ข้า…” ดุ้นของเขาใหญ่เกินไป แต่นางรับไว้ได้ทั้งหมด ยามเขาบดเบียดหมุนควงอยู่ภายใน ส่วนหัวบานของเขากดถูกจุดรวมความเสียวในร่างกาย ซ่านสยิวจนต้องขมิบเกร็ง

“ซี้ดด รูเจ้าคับแคบนัก ดูดข้าจนดึงไม่ออกแล้ว”

องค์ชายสี่ซูดปากขบกรามแน่น รูรักของหลิวซือเย่ทั้งดูดทั้งตอด ให้ความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมมาก เอ็นยักษ์ของเขาแทบแตกระเบิดจึงบดเบียดหมุนวนอยู่ในโพรงฉ่ำเพื่อให้มันปรับสภาพ จนกระทั่งรู้สึกถึงความพร้อมจึงเริ่มขยับเข้าออก ตามจังหวะการเดินของม้า มันเนิบนาบแต่เน้นหนัก

“อ๊ะ อ๊า” เสียวกระสันเพราะลำท่อนของชายหนุ่ม กดเข้ามาลึกจนถึงจุดรวมความเสียวภายในที่อยู่แถวท้องน้อย เขาไม่ได้รีบร้อน เสียดสีช้าๆ อย่างอ้อยอิ่ง มาเดินซ้ายนำเนื้อก็แยงซ้าย พอม้าเปลี่ยนก้าวก็แยงเข้ามาอีกข้าง ไม่ได้ดึงออกลึกแต่การบดเบียดกันเช่นนี้ก็ทำให้เสียวแทบขาดใจ

มู่ชิวหยางกระตุ้นความร่านสวาท ด้วยการยกสะโพกนางขึ้นเล็กน้อย เพราะเขาต้องบังคับม้ายังประคองด้วยมือเดียว เพื่อนำพาให้นางเป็นฝ่ายกดอัดลงมา หลิวซือเย่หัวไวเขาพยุงอยู่สองสามครั้งนางก็ทำเองได้ ในโพรงคับแน่นของนางตอดขมิบลำเนื้อไม่หยุด ร่างกายของทั้งคู่เข้ากันได้ดีจนองค์ชายสี่แทบขาดใจตาย

“เอามันเหลือเกิน รูเจ้าตอดหนักนัก” ตอกตรึงลำเนื้อเข้าไปอย่างเน้นหนัก เมื่อนางเริ่มขยับเองแล้ว จังหวะการโยกก็เร็วขึ้น

“ข้าชอบให้ท่านรุนแรงกับข้า อ๊า”

นางตอบสนองเขาในทุกรูปแบบ ยามยกสะโพกขึ้นแล้วกดอัดลงไป ทำให้เสียวซ่านไปจนถึงปลายเท้า นางแสดงความร่านร้อนออกมาอย่างไม่อาย ยามนี้รู้สึกเพียงความกำหนัดที่พุ่งพล่านอยู่ในเลือด เคลื่อนมือมาคล้องคอเขาไว้ เกี่ยวขาไว้ที่สะโพกหนาแล้วเริ่มโยกขยับเร็วขึ้น

“อื้มมม เสียวหัว ซี้ดดด” ยามขยับเข้าออกลำกายครูดไปกับผนังอ่อนนุ่ม กอดรัดชักเนื้อหยุ่นเสียวกระสันจนแทบแตก น้ำในโพรงรักชุ่มฉ่ำแต่ยังไม่พอใจ ชายหนุ่มต้องการปรนเปรอให้หลิวซือเย่ซ่านสยิวยิ่งกว่านี้ จึงกดนิ้วลงบนตุ่มไตแดงขณะที่นางกดกระแทกลงมา

“อ๊า อูยยย นะ นิ้วท่าน…” นางระบำคนงามดีดดิ้นเหมือนปลาขาดน้ำ กระสันเสียวแทบขาดใจเมื่อถูกในรูรักมีดุ้นร้อนในขณะที่ข้อนิ้วของเขาเสียดสีกับตุ่มนูนแดงไม่หยุด

“เสียวดีไหม ทั้งเอ็นข้าทั้งนิ้ว เจ้าชอบหรือไม่”

“อ๊ะ อ๊า ข้าจะ…ท่านหยุดทำไม” ความกำหนัดกำลังพุ่งถึงขีดสุด แต่อยู่ๆ จวงอ๋องก็หยุดทำดื้อๆ ขัดอารมณ์จนต้องเอ่ยถาม

“เพราะข้าไม่อยากให้เจ้ารีบ” ยังคงกดแช่ลำเนื้อไว้ มองใบหน้างามที่ยุ่งเหยิงเพราะโดนขัดอารมณ์

“แกล้งข้ารึ”

“หึ ข้าอยากอยู่ในตัวเจ้านานๆ”

จวงอ๋องกระตุกยิ้ม เขาไม่ยอมหยุดหรอกเพียงแค่อยากร่วมรักกับนางไปตลอดทาง เพื่อให้หลิวซือเย่ได้รับรสสวาทแบบอิ่มเอม ทั้งที่เขาเองก็ปวดหนึบมาก นางระบำคนงามยังคงขย่มโยกไม่หยุด ทว่าเขายึดเอวนางไว้ด้วยมือข้างเดียว แล้วกดหมุนวนควงลำเนื้อในรูฉ่ำ

“อ๊ะ อูยยย ดีเหลือเกิน”

หลิวซือเย่จุกเล็กน้อยเพราะดุ้นของเขาใหญ่มาก ร่างกายเชื่อมประสานกันไม่มีเอ็นร้อนโผล่มาให้เห็น ทั้งหมดถูกดันเข้าไปอยู่ในโพรงนุ่ม หัวยักษ์ที่อยู่ภายในการกดกระทุ้งกับจุดรวมความรู้สึก เสียวซ่านไม่ปฏิเสธเลยว่าชอบเอ็นของเขามากเหลือเกิน

ต่างคนต่างอารมณ์พุ่งพล่าน มู่ชิวหยางไม่เคยต้องข่มอารมณ์เช่นนี้มาก่อน รูรักของหลิวซือเย่เอามันกว่าสตรีทั้งหมดที่เคยได้โรมรันมา หลงใหลนางระบำคนงามอย่างถอนตัวไม่ขึ้น ใจอยากพานางลงจากม้าแล้วกดกระแทกท่ามกลางผืนทราย ความเป็นจริงไม่อาจทำเช่นนั้นได้เพราะด้านหลังมีขบวนผู้ติดตาม

“องค์ชาย อ๊า ข้าไม่ไหว” ถูกถูไถแรงๆ มาเกือบครึ่งชั่วโมง นางเสียวกระสันจนอยากแตกระเบิด ลำยาวใหญ่ของเขาไม่ได้อัดกระแทกรุนแรงเหมือนที่ผ่านมา เพียงแค่เสียดสีอยู่ภายในสาวเข้าออกเพียงน้อย ทว่าก็ทำให้กำหนัดของนางพลุ่นพล่านจนฉุดไม่อยู่

“ปลดปล่อยมันออกมา ซี้ดด”

“อ๊ะ อ๊ายย ซี้ด อุ๊บ…”

หลิวซือเย่เสียวสยิวจนขึ้นขีดสุด ปล่อยน้ำรักหวานฉ่ำออกมาจนชุ่มลำเนื้อที่ยังกดเบียดเสียดสีอยู่ภายใน ร่างนางกระตุกเกร็งภายในตอดขมิบรัดท่อนยาว จวงอ๋องเสียวมากก้มลงประกบปากแลกลิ้นกับนางระบำคนสวยอย่างดูดดื่ม

“เจ้าหวานไปทั้งตัว อูยย ข้าแตกแล้ว”

จับบังคับให้นางเป็นฝ่ายอัดแทงกระแทกถี่รัว จนกระทั่งน้ำขาวขุ่นพ่นกระฉูดเข้าไปในโพรงรัก กอดร่างน้อยไว้แน่น เขาเองสุขสมมากเหลือเกิน ร่างกายของคนทั้งคู่เข้ากันได้ดี หลิวซือเย่ร้อนแรงกระตุ้นความกำหนัดของเขาให้พุ่งพล่าน แม้กระทั่งตอนนี้ลำกายก็ยังไม่หยุดพองขยาย