[อ่านฟรี]IRA&The six gem ไอร่ากับอัญมณีทั้งหก - บทที่1 คลายผนึก โดย Mi&Mi @Plotteller

เด็กสาวผู้เป็นความหวัง มีเพียงเธอที่จะสังหารจักรพรรดิปีศาจทรราชผู้ชั่วร้ายลงได้ ทว่าด้วยพลังอำนาจที่ยังไม่เพียงพอเธอจึงถูกผนึกเพื่อบ่มเพาะพลังอยู่หลายพันปี ณ ตอนนี้ได้เวลาแล้วที่เธอจะได้ลืมตาตื่น!

[อ่านฟรี]IRA&The six gem ไอร่ากับอัญมณีทั้งหก - บทที่1 คลายผนึก โดย Mi&Mi @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ยุคกลาง,รั้วโรงเรียน,สงคราม,รัก,เอลฟ์,ปีศาจ,เทพ ,สงคราม,โรมานซ์แฟนตาซี,โรงเรียน,โรงเรียนเวทมนตร์,ผจญภัย,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

สารบัญ

เนื้อหา

บทที่1 คลายผนึก

บทที่1

คลายผนึก

ห้าพันปีต่อมา

คณะสำรวจกลุ่มหนึ่งได้เดินทางมายังป่าหมอกแห่งมายาลวงตา ป่าที่มีเรื่องเล่าขานต่อกันมาเนิ่นนานแล้วว่าหากใครเข้ามาก็จะกลับออกไปไม่ได้อีกตลอดกาล

และผู้นำของเหล่าคณะสำรวจนั้นก็คือ เซน อาควินล่า

ชายหนุ่มผู้มีผมสีน้ำตาลเข้มและดวงตาสีแดง ผู้ที่ได้รับตำแหน่งยิ่งใหญ่อย่างการเป็นดยุคด้วยอายุเพิ่งยี่สิบต้น ๆ เท่านั้น

การเข้ามายังป่าแห่งนี้อาจฟังดูเหมือนว่าเขากำลังทำเรื่องบ้าบอ แต่เพราะมันเป็นเช่นนั้นอย่างไรเล่าเขาจึงได้ทำมัน

ชายหนุ่มชอบความท้าทายและสิ่งลึกลับของป่านี้ที่สุด และอาจเป็นเพราะตัวเขาคือสมาชิกคนสุดท้ายของตระกูลเขาจึงคิดว่าไม่มีอะไรต้องเสียหากเขาจะหายไป อย่างไรเสียก็ไม่มีใครรอเขาอยู่ที่คฤหาสน์อยู่แล้วนอกเสียจากเหล่าผู้อาวุโสของตระกูลย่อยที่คาดหวังว่าจะได้ยินข่าวการตายของเขาในเร็ววันและได้ยึดครองตระกูลอาควินล่าเสียที

แต่เมื่อเริ่มที่จะเข้าป่ามาลึกขึ้น เหล่าผู้คนในคณะสำรวจต่างพากันหวาดกลัวและถอดใจ เซนไม่คิดจะรั้งคนเหล่านั้นไว้เพราะมีแต่จะถ่วงแข้งถ่วงขา สุดท้ายกลายเป็นว่าเขาต้องมาเหลือตัวคนเดียวเข้าจริง ๆ กลางป่าใหญ่ที่ไม่ว่าจะมองไปทิศใดก็มีแต่หมอกเท่านั้น

“ดูท่าครั้งนี้เหล่าผู้อาวุโสอาจจะได้สมหวังกันแล้วก็ได้นะ”

เซนเอ่ยกับตัวเองด้วยคำพูดตลกร้ายที่ตัวเขาเองก็ขำไม่ออก

ทว่าขณะที่เดินลึกเข้ามาในป่ามากขึ้นเขาก็พบเจอเข้ากับถ้ำแห่งหนึ่งที่ดูเหมือนภายในจะค่อนข้างลึกอยู่ไม่ใช่น้อย เซนนึกสงสัยใคร่รู้อยากจะลองเข้าไปสำรวจด้านใน

แต่อีกใจก็คิดว่าอาจไม่ใช่การดีนัก เพราะหากมีสัตว์อันตรายอยู่ข้างในก็ไม่แน่ใจว่าตัวคนเดียวจะสามารถเอาตัวรอดออกมาได้

ในตอนที่คิดจะยอมแพ้แล้วนั้นแสงบางอย่างก็ทอประกายออกมาจากด้านในถ้ำชวนให้ดยุคหนุ่มสะดุดตากับมัน และกว่าจะรู้ตัวอีกทีตัวเขาก็เข้ามาตามแสงประกายเล็ก ๆ นั้นเสียแล้ว

ปรากฎว่าภายในถ้ำไม่มีสัตว์ใด ๆ เลยแม้แต่ตัวเดียว มีเพียงแท่นหินโบราณกับน้ำแข็งหนาก้อนใหญ่จนดูแทบไม่ออกว่ามีอะไรอยู่ภายในนั้น

ดยุคหนุ่มไม่รอช้าที่จะเข้าไปสำรวจ และเมื่อเดินเข้าไปใกล้พอก็ได้ทราบว่าภายในน้ำแข็งหนาที่ไม่มีทีท่าจะละลายนั้นมีสิ่งใดอยู่ข้างใน

นั่นก็คือร่างน้อย ๆ ของทารกที่นอนหลับอยู่ ซึ่งชายหนุ่มไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่าเด็กน้อยยังมีชีวิตอยู่หรือไม่

เขาจ้องมองเด็กน้อยอย่างหลงใหล รู้สึกถึงสายใยบางอย่างที่อยากจะช่วยเหลือเธอ

ทั้งที่ไม่รู้จักกัน…

ทั้งที่เพิ่งพบกันเป็นครั้งแรก…

ขณะที่จ้องมองทานกน้อย แท่นหินที่อยู่ใกล้ ๆ กันนั้นก็ได้เรืองแสงขึ้นจนภายเบื้องหน้าพล่ามัว

และเมื่อแสงสว่างดับลง เซนก็ได้พบกับร่างของหญิงสาวที่งดงามที่สุดเท่าที่เขาเคยพบเจอมาในชีวิต

ร่างนั้นมีเรือนผมสีน้ำตาลยาวและเป็นประกายราวกับมีผงทองคำประดับประดา ใบหน้าที่งดงามอย่างไร้ที่ติมาพร้อมกับดวงตาสีไพลินและรอยยิ้มที่แม้จะดูอ่อนโยนแต่ก็สง่างามในเวลาเดียวกัน เธอสวมใส่ชุดโบราณสีขาวทองที่ดูเข้ากันกับเธออย่างถึงที่สุดและที่ด้านหลังของร่างนั้นก็มีปีกสีขาวบริสุทธิ์ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของเผ่าพันธุ์เทพ

แต่เมื่อพินิจให้ดีเซนก็พบว่าสาวงามผู้นี้มีร่างที่โปร่งแสงอยู่ อันเป็นผลมาจากเวทมนตร์ นั่นก็หมายความว่าตรงหน้าเขาเป็นเพียงร่างจำแลงจากเวทมนตร์เท่านั้นหาใช่ร่างที่แท้จริงของเจ้าตัว

คงไม่ต้องคาดเดาให้มากความ เธอผู้นี้จะต้องมีความเกี่ยวข้องกับทารกน้อยอย่างแน่นอน

“ท่านผู้มาเยือน เรามีนามว่าเคนโนช่า ดาร์เลเน่ ขอขอบคุณการมาของท่าน” หญิงงามเอ่ยก่อนจะโค้งตัวให้ชายหนุ่มด้วยท่าทีแสนสง่าและนอบน้อม เขารู้ได้ในทันทีที่ได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของเธอ

ท่านผู้นี้ก็คือผู้นำของเหล่าเทพองค์ปัจจุบัน พระจักรพรรดินีของดินแดนเทพ

เซนรีบคุกเข่าลงทำท่าทีเคารพหญิงสาวตรงหน้าด้วยท่าทีร้อนรน

“กระหม่อมเพียงแค่บังเอิญหลงเข้ามาเพียงเท่านั้น ไม่ได้ทำอะไรที่พระองค์ต้องขอบคุณเลยแม้แต่น้อย” เขาตอบกลับไป ทว่าเทพสาวกลับส่ายหน้าน้อย ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

“เรื่องที่ท่านจะมานั้นหาใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นโชคชะตาที่ลิขิตเอาไว้แล้ว...”

เคนโนช่าเอ่ยเช่นนั้น ราวกับคาดการณ์ได้ว่าสถานการณ์ตรงหน้าจะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

“เวลาที่ผ่านมาแสนเนิ่นนาน หลายพันปีที่ต้องรอคอยได้จบลงแล้ว... และมันกำลังจะเริ่มขึ้น”

“มันคืออะไรหรือพะยะค่ะ?”

“หายนะครั้งยิ่งใหญ่กำลังจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง และนางจะเป็นผู้ที่กำจัดหายนะในครั้งนี้”

หญิงสาวยังคงเอ่ยต่อแล้วมองไปที่ร่างของเด็กน้อยในผลึก

“นางจะกลายเป็นวีรสตรีที่จะจบทุกอย่างลง ด้วยพลังของนางที่มี โลกนี้จะไม่ถึงจุดจบที่แสนเลวร้ายอย่างแน่นอน”

และเทพสาวก็หันมาสบตากับชายหนุ่มอีกครั้งก่อนจะโค้งให้ดยุคหนุ่ม เซนเริ่มมีท่าทีลนลานที่ผู้ยิ่งใหญ่เช่นนี้กำลังก้มหัวให้เขา

“นี่อาจเป็นการขอร้องที่มากเกินไปแต่ว่า... ขอโปรดช่วยดูแลนางแทนเราด้วย”

“ดะ...ได้ ได้ครับ ผมจะดูแลเธอให้ ได้โปรดเงยหน้าขึ้นเถอะ”

เทพสาวทำตามที่ขุนนางหนุ่มขอก่อนจะเอ่ยขอบคุณด้วยความดีใจ

“เราขอขอบคุณท่าน”

เทพสาวก็หันไปหาผลึกน้ำแข็งอีกครั้งและร่ายมนตร์บางอย่าง ผลึกน้ำแข็งที่ไม่มีทีท่าว่าจะละลายเมื่อครู่นั้นก็พลันละลายลงอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงเข้าไปอุ้มร่างน้อยมาไว้ในอ้อมแขน เทพสาวที่เห็นดังนั้นจึงยิ้มขึ้นอย่างอ่อนโยนและร่างนั้นก็สลายหายไปโดยมีคำพูดสุดท้ายทิ้งเอาไว้

“ นามของนางคือ ไอร่า เทพธิดาแห่งท้องฟ้า... ”