สิ่งที่คิดบ่อยครั้งก็ไม่เป็นดังหวังสิ่งที่ปรารถนาบ่อยครั้งที่เกินจะเอื้อมถึงมันจะดีแค่ไหนหากเราได้ทุกสิ่งตามที่ใจต้องการ
ดราม่า,ชาย-ชาย,เกาหลี,ดาร์ค,รัก,กักขัง,Nc18+,Mpreg,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เพี๊ยะ!!! อย่ามาทำสะดีดสะดิ้ง ไม่งั้นจะส่งตำรวจซะ อีแทยังตบหน้าคนที่ตนพยายามขัดขืนปลดเปลื้องเสื้อผ้าอย่างเหลืออด แรงปะทะของฝ่ามือที่รุนแรงทำเอาคนโดนหน้าแเดงเลือดซิบที่มุมปาก นั่งนิ่งด้วยความจำยอม
"...โฮวพี่ ของดีนี่หว่า..." อีแทยังร้องขึ้นด้วยความตกตะลึง หากไม่ติดที่นิสัยแปลกๆ ชวนขนลุกนั่นนี่มันโอเมก้าที่สมบูรณ์แบบชัดๆ ใบหน้าน่ารัก รูปร่างเย้ายวนผิวกายเรียบเนียนชวนให้สัมผัสบวกกับเปื้อนแดงทั่วร่างยิ่งดูน่าหลงไหล ถึงแม้ว่าอีกสักพักมันจะกลายเป็นจ้ำเลือดเขียวซ้ำก็ตามที ไม่รอช้าอัลฟ่าหนุ่มที่กำลังเกิดอารมณ์ก็มุ่งตรงไปปลดกางเกงของคนที่กำลังนิ่งงัน สร้างความตกใจให้สต๊อกเกอร์อับโชคอีกครั้ง คิมพยอลดันถอยกรูดไม่ได้ยินยอมแต่โดยดี
"....อ๊าาาา ปล่อยผมเถอะ..." โอเมก้าที่ตัวเล็กกว่าถูกจับล็อคลงพื้นร้องลั่นอย่างหวาดกลัวกับท่าทางคุกคามของอีแทยัง มือที่ใหญ่หนาดึงสิ่งที่ปกปิดบั้นท้ายทรงเชอรี่ เผยให้ให้ก้นเนื้อเนียนนุ่มขาวอมชมพู คิมพยอลดันร้องไห้อย่างหวาดกลัว รู้สึกสิ้นหวังอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
"....เอาจริงดิ..." อีแทฮยองเห็นท่าทางของน้องชายฝาแฝดที่ดูจะเริ่มเลยเถิดก็เอ่ยร้องทัก เดิมทีแค่ตั้งใจจะสั่งสอนคนที่เป็นสต็อกเกอร์ ไม่คิดว่าจะลงมาจบในรูปแบบนี้
"....อ๊ะ อ๊าาา..." ร่างบางดีดดิ้นอย่างตกใจเมื่อนิ้วหยาบหนาเริ่มชำแรกช่องทางที่บอบบางอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย แต่เพราะไม่มีอารมณ์ร่วมไร้ซึ่งสารหล่อลื่นใดๆ ยิ่งสร้างความเจ็บปวดให้กับผู้ถูกกระทำ
"....พี่ดูท่าโอเมก้าของพี่ จะบริสุทธิ์ผุดผ่องขั้นสุดเลยนะ..." ว่าแล้วอีแทยังก็พยายามเค้นฟีโรโมนของตนเพื่อให้คนใต้ร่างอารมณ์ร่วม
"...หยุดนะ อ๊ะ..." คิมพยอลดันพยายามขัดขืนสุดชีวิต ใช้แรงเฮือกสุดท้ายสะบัดตัวออกจนหลุดจากร่างที่พยายามพันธนาการตน พร้อมถีบอกอย่างแรง
ปั๊ก!!! คนร่างหนาเสียหลักเล็กน้อยก่อนคว้าข้อเท้าคนที่พยายามลุกหนีเอาไว้ได้ เจ้าโอเมก้าดวงตกจึงพยายามต่อสู้อย่างสุดกำลัง
"...ปล่อยนะ บอกให้ปล่อยไง อั๊ก!!!..." เสียงลมออกจากลำคอของคนที่พยายามขัดขืน เมื่อหมัดใหญ่ซัดเข้าที่หน้าท้อง
พลั๊วะ!!! พลั๊ว!!! "...หุบปาก..."อีแทยังตะคอกเสียงดังอีกทั้งประเคนหมัดใส่เบ้าตาและมุมปากของคนในกำมืออย่างแรงจนทำให้โอเมก้าตรงหน้าเกิดอาการมึนกึงหลับกึ่งตื่น
"...แทยัง พอได้แล้ว..." อีแทฮยองร้องห้ามอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าน้องชายตนกำลังจะสาวอีกหมัด
"...เดี๋ยวก็ตายกันพอดี..."
"...ยุ่งยากชะมัด..." คนที่กำลังโมโหเอ่ยอย่างหัวเสียแล้วเริ่มโลมเลียร่างกายที่กำลังอ่อนแรงกลิ่นหอมอ่อนๆคล้ายน้ำตาลอ้อย กระจายอยู่ทั่วทุกอณูผิวของคนในอ้อมแขนชวนให้ขบกัดอย่างไม่อาจห้ามใจ เมื่อร่างกายโดนกระตุ้นช่องทางนั้นก็เริ่มหลั่งเมือกใสอย่างว่าง่าย อีแทยังจับให้อีกฝ่ายคว่ำตัวลงแล้วพยายามเบิกช่องทางด้านล่างอย่างชำนาญก่อนยัดแท่งที่แข็งขืนเข้าไปภายใน
กึด!!! อ๊า!!! เมื่อยัดเข้าไปไม่ถึงหนึ่งในสามก็เกิดเสียงคล้ายบางอย่างฉีกขาด ตามด้วยเสียงร้องลั่นของคนที่ถูกกดให้ก้มหน้า สะโพกสอบเริ่มพลักดันแก่นกายเข้าไปอย่างช้าๆ
"...อื้อ อือ หือ หือ ..."คิมพยอลดันร้องครางทั้งน้ำเขาทั้งเจ็บปวดและเวียนหัวเพราะร่างกายต่อต้านฟีโรโมนที่ไม่คุ้นเคย บริเวณที่ถูกสอดใส่บีบเกร็งเพราะเจ็บปวดและคัดค้านการกระทำของคนที่ไม่เคยรู้จัก ทำเอาคนที่พยายามรุกล้ำเสียวสะท้านเพราะถูกบีบอัดจากช่องทางที่ไม่เคยผ่านการใช้งาน
". อย่าเกร็งดิ เดี๋ยวก็ฉีกหมด เชี่ย โคตรแน่นเลย..." อีแทยังสบทไม่เป็นคำ แต่ก็ยังพยายามขยับสะโพกไม่หยุด
"...จะ...เจ็บ อื้อ อ๊ะ ไม่นะ..." ร่างที่ถูกยัดเยียดดุ้นเนื้อในช่องทางที่เริ่มชื้นแฉะร้องลั่นอย่างเจ็บปวดที่ถูกแท่งหนามุดเข้าไปภายในเป็นครั้งแรก มันพยายามยื้อ ยุด กับช่องทางที่ต่อต้านสิ่งแปลกปลอมที่อยากทะลุทะลวงเข้าไปอย่างเต็มที่ จนคนที่กำลังสนุกรู้สึกหงุดหงิด
"...แฉะขนาดนี้ยังเข้าไปได้ยากขนาดนี้เลย ครั้งแรกของนายใช่ไหมฮะ..." อีแทยังพยายามครอบงำฟีโรโมนใช่คนที่พึ่งเคยเจอกันครั้งแรก พร้อมถ่มน้ำลาย พยายามใช้นิ้วช่วยขยายเพิ่มหวังให้ช่องทางนั้นของเจ้าโอเมก้าสต็อกเกอร์ที่ตามติดพี่ชายฝาแฝดตนอ่อนนุ่มลงเพื่อที่จะแทรกแก่นเนื้อตนเข้าไปได้สะดวกมากขึ้น
".....อ๊า ช่วยด้วย อื้อ ปล่อยผมนะ..." คิมพยอลดันร้องลั่น ด้วยความเจ็บปวดและหวาดกลัว น้ำใสๆไหลเอ่อจากดวงตาราวกับกำลังที่รู้ตัวว่ากำลังจะตาย เขาส่งสายตาเว้าวอนขอความช่วยเหลือจากคนที่ยืนดูเขาด้วยความสิ้นหวัง การที่รุ่นพี่อีแทฮยอง มาเห็นเขาในสภาพนี้คงจะรู้สึกสมเพชเขาอย่างถึงที่สุด ร่างที่ถูกทารุณร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างน่าสงสาร
"...เอาน่า เดี๋ยวนายก็ชินกับมันเอง..." อีแทยังส่งเสียงหวังปลอบใจคนเอาที่แต่ร้องไห้ร่างกายสั่นเทาแต่นั่นกลับทำให้คนที่เขาโอบกอดรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิม อัลฟ่าร่างยักษ์ขยับสะโพกอย่างบ้าคลั่งโดยไม่สนใจเลือดข้นที่ติดองคชาติออกมาแม้แต่น้อย
"...อื้อ อื้อ อึก..." ร่างที่รองรับอารมณ์โยกคลอนตามแรงกระแทกทั้งจุกเสียด เจ็บปวด และคลื่นไส้ในในเวลาเดียวกัน เสียงครางอันอ่อนหวานยิ่งปลุกเร้าอารมณ์คนด้านหลังอย่างถึงที่สุด
"...แน่นฉิบหายเลยเว้ย..."อีแทยังสบถถึงแม้เขาจะขยับขับเคลื่อนแท่งเนื้อของตนได้จนสุดแต่ภายในของสต็อกเกอร์บนพื้นเย็นนั้นกลับบีบรัดอย่างแน่นและร้อนผ่าวราวกับกำลังจะหลอมละลายแก่นกายตน
"...อ๊า อึก เจ็บ มันลึกเกินไป อ๊ะ เอามันออก..." คิมพยอลดันร้องโหยหวนใช้มือตีพื้นส่งสัญญาณขอให้หยุดแต่คนที่กำลังได้ที่กลับหาได้สนใจไม่
"...หืมเจ็บงั้นเหรอ นายไม่ได้รู้สึกเจ็บหรอก นายแค่รู้สึกดี..." อีแทยังเอ่ยพร้อมเหยียดยิ้มกว้างเขาล็อคตรึงไม่ให้คนที่กำลังประท้วงได้มีโอกาสขัดขืน ก่อนจะขยับแก่นกายด้วยความหรรษาเริงรมย์
อ๊า!!! คิมพยอลดันร้องลั่นแท่งเนื้อหนาที่แข็งขืนถูกยัดเยียดบดเบียดในช่องทางที่อ่อนนุ่มที่ขัดขืนการแทรกแซงจนปริแตกมันทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดราวกับกำลังถูกฉีกทำลาย
พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก! ร่างหนากระแทกผิวนิ่มเด้งเป็นจังหวะหลายต่อหลายครั้งปลดปลายน้ำข้นคลักเต็มภายในจังหวะที่รูดออกน้ำรักที่ทะลักออกมานั้นมีของเหลวสีแดงปะปนออกมาด้วย คนที่ถูกกระทำเสียวซ่านใจเต้นระส่ำน้ำตาคลอบนใบหน้าที่เริ่มปูดบวมมองไปยังคนที่ใจใฝ่หาที่กลับไปนั่งมองตนอยู่บนเก้าอี้ กลิ่นฟีโรโมนทั่งคู่ที่กำลังสัมผัสกันและกันสอดประสานจนเข้มข้น ทำเอาคนที่นั่งดูอยู่เกิดอารมณ์ตามไปด้วย
"...โฮว พี่แข็งแล้วนี่..." อีแทยังสังเกตุเห็นความต้องการของพี่ชายตน ก็อุ้มคนที่ตนกำลังเล่นสนุกไปไว้ใกล้ๆ เพราะเวลามีอะไรตั้งแต่เล็กจนโตสองพี่น้องฝาแฝดมักแบ่งปันกันอยู่เสมอ คิมพยอลดันถูกนำมาวางที่หว่างขาของอีแทฮยองเมื่อได้สัมผัสฟีโรโมนที่ต้องการร่างกายก็คลายความตึงเครียดลง อีแทยังโน้มตัวมาข้างหูของคนที่หันหลังให้พร้อมกระซิบด้วยเสียงอันแผ่วเบา
"...นี่ไอ้โอเมก้าจรจัด ชอบพี่มากไม่ใช่เหรอ ลองอมดูไหม..." อีแทยังพร้อมชี้ไปยังจุดที่นูนตั้งขึ้นมาของอีแทฮยอน สิ้นคำนิ้วเรียวบางก็สั่นสะท้านระคนดีใจใช้แขนค้ำยันหน้าตักของอีแทฮยอง ถกกางเกงให้สิ่งที่พยายามชูชันได้พบกับอิสระ สิ่งนั้นตั้งตระหง่านด้วยความอัดอั้น
มันทั้งใหญ่ทั้งยาว ทั้งเข้มข้นไปด้วยกลิ่นเหงื่อผสมฟีโรโมนกลิ่นนมอุ่นทำเอา คิมพยอลดันกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่เมื่อได้สัมผัสกับความมหัศจรรย์ที่ผสานกับกลิ่นฟีโรโมนที่ถวิลหาทุกค่ำคืน สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาคือความจริงไม่ใช่ความฝัน ริมฝีปากเล็กๆค่อยๆครอบโลมเลียขบเม้มท่อนเนื้อใหญ่อย่างไม่เป็นงาน แต่ด้วยสีหน้าและท่าทางที่คล้ายทรมาน เห็นดังนั้นก็ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของคนบนเก้าอี้เป็นทวีคูณ และเพราะแรงกระแทกอย่างดุดันจากด้านหลังยิ่งทำให้โอเมก้าที่สะบักสะบอมไม่สามารถสัมผัสคนตรงหน้าต่อไปได้ อีแทฮยองเลยจับศรีษะสต็อกเกอร์ของเขากระแทกกับสิ่งที่แข็งขืนของตนจนสุดยันลำคอ เข้าออกจนจนเจ้าของริมฝีปากตาเหลือกเจ็บไปทั่วโพรงปากยันลิ้นไก่
อืง อื้ง ฮือ~~~ คิมพยอนดันส่งเสียงประท้วงผ่านลำคอแต่ทั้งหน้าหลังกลับไม่สนใจกระแทกกระหน่ำกันปานว่าเขาไม่ใช่สิ่งมีชีวิต
โอเมก้าที่มักคุกคามผู้อื่นตอนนี้กลับไม่ต่างจากผู้ประสบภยันอันตรายร่างกระตุกเกร็งจนปัสสาวะราดเพราะเขาแทบจะขาดใจตายกับความทรมานที่แสนสุขสมที่ตนกำลังเผชิญ น้ำอุ่นๆที่ไหลเอ่อปะทะหัวเข่าช่วยเรียกสติของคนด้านหลังที่กำลังมัวเมาในกามอารมณ์
"...เชี้ย แม่ง มันมีความสุขจนต้องปล่อยแบบนี้เลยเหรอ โสโครกเป็นบ้า..."อีแทยังผละออกอย่างหัวเสีย รีบไปล้างเนื้อล้างตัวเพื่อขจัดสิ่งสกปรก ด้านแทฮยองเองก็ปลดปล่อยจนเต็มปากแม้สติจะเริ่มพร่าเลือนแล้วก็ตาม แต่คิมพยอลดันก็ยังกลืนมันลงไปทั้งหมด
ฮึก ~
"...อ่า นี่มันบ้าจริงๆสินะ..." เขาพึมพำประคองร่างของโอเมก้าสต๊อกเกอร์ที่หมดสติมานอนราบบนเก้าอี้ไม้เมื่อพิจารณาสภาพของคนตรงหน้าเขาก็จัดหาน้ำอุ่นและผ้าสะอาดมาแล้วค่อยๆทำความสะอาดส่วนต่างๆอย่างเบามือ อีแทยังออกมาเห็นก็รู้สึกตลกเล็กน้อย
"...พี่ทำอะไรล่ะนั่น..." ใจดีพร่ำเพรื่อจนคนน่ารักกลายเป็นสต๊อกเกอร์แบบนี้ ฟื้นขึ้นมาคงบังคับให้พี่แต่งงานด้วยแน่ ร่างหนาเอ่ยหยอกพี่ชายตน เขารู้สึกเสียดายเล็กน้อย เพราะถ้าเขามีโอกาสได้รู้จักคนที่สลบบนเก้าไม้นั่นก่อน เขาคงขอเป็นแฟนดูแลอย่างดี ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายกลายเป็นบ้าขนาดนี้
" . แล้วนายจะปล่อยเขาไว้เฉยๆรึไง ดูสิปล่อยข้างในเต็มที่ขนาดนี้ท้องขึ้นมาทำไง..." อีแทฮยองพยายามกวาดน้ำรักผสมเลือดที่ไหลออกมาไม่หยุด
"...เอาจริงๆถ้าต้องแต่งผมไม่ติดนะ หน้าตาน่ารักขนาดนี้แต่คงต้องเอาไปไกลๆไม่งั้นคงติดพี่แจ ใครเห็นคงคิดว่าเป็นโอเมก้าของพี่แน่ๆ..." อีแทยังนึกภาพอนาคตอย่างขำๆก่อนบอกลา
"...ผมไปล่ะพี่ก็เอาไปทิ้งที่โรงแรมล่ะกันฟื้นมาคงหาทางกลับบ้านเองแหละ..."
"...อืม.." ผู้เป็นพี่ชายส่งเสียงขานรับ หลังจากทำความสะอาดให้เรียบร้อยก็เอาไปพักที่โรงแรมของครอบครัวแล้วจากไป ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหนแต่เมื่อฟื้นขึ้นมาเจ้าโอเมก้าที่โดนทารุณก็ชาไปทั้งร่างขยับตัวแทบไม่ได้ เขานอนเหม่อมองพนังไม่ไหวติงอยู่สักพักก่อนจะรวบรวมแรงกายลุกขึ้นยืน แข้งขาสั่นและอ่อนแรงปวดตึงไปทั้งตัวคิมพยอมลดันลากร่างที่เขียวช้ำกับใบหน้าที่ปูดบวมกลับที่พัก ระหว่างทางก็ทำให้ผู้คนล้วนตกใจกับสภาพที่ราวกับผ่านความเป็นความตายมาแม้จะมีคนใจดีมาถามไถ่ให้ความช่วยเหลือ แต่เจ้าโอเมก้าผู้โดดเดี่ยวก็ปฏิเสธสิ้น เมื่อถึงอพาร์ทเม้นเขาล้มตัวนอนลงบนเตียงเปื่อย แล้วหลับไหลไปอย่างไม่ได้สติทั้งอย่างนั้น
