เพราะรักจึงตามตื้อเพียงแค่อยากเห็นหน้าอยากได้รักตอบ แต่ไม่เคยจะรู้เลยว่ามันทำให้อีกคนทั้งลำบากใจ ทั้งหงุดหงิดและไม่ชอบ
ชาย-ชาย,ดราม่า,ไทย,รัก,ยุคปัจจุบัน,พระเอกใจร้าย,พู่กัน,บ้านรวย,พระเอกหล่อ,รักตั้งแต่เด็ก,ไม่รัก,ท้องได้,นักเรียนแพทย์,เฮียเนม,ตามตื้อ,พระเอกเย็นชา,กุหลาบดิน,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เพราะรักจึงตามตื้อเพียงแค่อยากเห็นหน้าอยากได้รักตอบ แต่ไม่เคยจะรู้เลยว่ามันทำให้อีกคนทั้งลำบากใจ ทั้งหงุดหงิดและไม่ชอบ
ผู้แต่ง
กุหลาบดิน
เรื่องย่อ
เนม วรานนท์ ทายาทคนโตของบ้านโชติกุลวัฒนา ที่บ้านทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ จึงเลือกที่จะเรียนบริหารธุรกิจ
ตอนเด็กที่น้องคลอด “ลุงหมอครับน้องเนมของน้อยน้อยมาเป็นเจ้าสาวให้น้องเนมได้ไหมครับ”
พอโตมาโดนน้องบอกรักและตามตื้อ โคตรน่าหงุดหงิดรำคาญ
พู่กัน พนัชกร ทายาทคนโตของบ้านธีรวัฒนาวัฒน์ ที่บ้านเป็นเจ้าของโรงพยาบาลจึงเลือกที่จะเรียนแพทย์
ตกหลุมรักพี่ชายใจดี พอบอกรักและตามต้ือ กลับเป็นว่าสร้างความลำบากใจและหงุดหงิดรำคาญใจให้อีกคน
ร่างบางของพนัชกรขับรถกลับบ้านด้วยความเสียใจ น้ำตาที่กล้ันไว้ตั้งแต่อยู่ที่คอนโดของคนตัวโตค่อยๆไหลออกมาอย่างสุดจะกลั้นด้วยความน้อยใจในคำพูดของพี่เนมคนที่เขาแอบรักมาตั้งแต่เด็ก ตอนเด็กๆ วรานนท์ใจดีกับเขาคอยเอาใจเขามาตลอดทำให้พนัชกรทั้งรักและชื่นชมพี่ชายคนนี้มาก แต่พอโตขึ้นมาเมื่อเห็นมีสาวๆมาอยู่ใกล้พี่ชายทำให้พนัชกรรู้สึกไม่ชอบใจ รู้สึกหวงไม่อยากให้ใครเข้าใกล้ พอใจไปรึกษาเพื่อนรักอย่างโน้ตกับเนยและพร้ิมทุกคนลงความเห็นว่าเขานั้นรักวรานนท์เกินกว่าพี่น้อง ทุกคนเลยแนะนำให้เขาลองไปสารภาพรักกับวรานนท์เพราะในบรรดาเหล่าเพื่อนที่โตมาด้วยกันคนตัวสูงจะเอาใจพนัชกรมากกว่าพี่น้องคลานตามกันมาอย่างวรงกรณ์และวราภรณ์เสียอีก แต่สิ่งที่ได้ตอบแทนกลับมา กลับเป็นคำปฏิเสธแบบไม่ใยดีเพราะวรานนท์นั้นบอกว่าไม่ได้ชอบเขาและเห็นร่างบางเป็นน้องมาตลอด แต่พนัชกรซะอย่างเขาได้ประกาศก้องต่อหน้าวรานนท์ไว้ว่าเขาจะทำทุกอย่างให้วรานนท์รักเขาให้ได้ หลังจากนั้นเขาก็ตามตื้อร่างสูงมาตลอดแม้จะถูกอีกฝ่ายปฏิเสธแบบไม่ใยดีก็ตาม
แต่วันนี้มันหนักเกินไปสำหรับใจบางๆของพนัชกรเกินกว่าจะรับไหว ปกติเมื่อก่อนทุกวันเกิดมาม๊าพรีนคนสวยจะทำเค้กวันเกิดเป็นของขวัญให้วรานนท์ตลอด แต่หลังจากที่พนัชกรได้สารภาพรักกับคนตัวโตแล้วเขาก็ขอให้มาม๊าเป็นคนสอนทำเค้กให้และนำไปให้วรานนท์คนที่ตัวเองรักที่บ้านเมื่อปีที่แล้วเหตุการณ์ก็ปกติทุกคนก็ชื่นชมเค้กที่เขาทำ แต่ปีนี้ร่างบางอยากจะให้พิเศษกว่าทุกวันเกิดที่ผ่านมา เลยตั้งใจที่จะเอาเค้กไปเซอร์ไพรส์ที่คอนโดหรูของวรานนท์ ซึ่งพอเข้ามหาวิทยาลัยวรานนท์ก็จะมาอยู่ที่นี่เป็นส่วนใหญ่ และเมื่อก่อนเขาสามารถเข้าออกห้องของวรานนท์ได้ตลอดพอๆกับเจ้าของห้อง แต่พอสารภาพรักไปเจ้าของห้องก็สั่งห้ามไม่ให้เขาไปหาถ้าเจ้าตัวไม่อนุญาต
ทั้งๆ ที่วันนี้ตั้งใจที่จะเป่าเทียนกับวรานนท์สองต่อสองอย่างโรแมนติก และทำให้เจ้าของห้องประทับใจและตั้งใจที่จะเป็นคนแรกที่ได้อวยพรวันเกิด แต่นึกไม่ถึงลืมเตรียมใจมาว่าจะโดนปฏิเสธแบบไร้เยื่อใยอย่างนี้ นอกจากที่เจ้าของห้องจะไม่พอใจที่เขาบุกรุกพื้นที่ส่วนตัวไม่พอเค้กที่ตั้งใจทำวรานนท์ยังเอากลับคืนมาให้เขาได้ถือกลับบ้านอีก กินไม่หมดก็ช่วยเอาเก็บไว้ในตู้เย็นไว้กินวันอื่นให้คนทำได้ดีใจหน่อยเถอะ
ร่างบางขับรถมาจอดที่บ้านได้อย่างไรโดยไม่รู้ตัว เขาขับรถกลับมาอย่างไม่มีสติ ขอบคุณพระเจ้าที่ให้เขารอดจากอุบัติเหตุมาได้ ก่อนที่ร่างบางจะก้าวลงจากรถแล้วถือกล่องเค้กเข้าไปในบ้านอย่างเศร้าๆ
“อ้าวกลับมาเร็วจังลูก ไหนบอกจะไปฉลองวันเกิดกับพี่เนมไงครับ”
พีรฉัตรถามลูกชายที่ถือกล่องเค้กเดินเข้ามาในบ้านด้วยใบหน้าเศร้าๆ คงโดนวรานนท์ปฏิเสธอีกแล้วแน่เลย แต่ไม่รู้ว่าครั้งนี้จะรุนแรงแค่ไหน ดูจากสีหน้าแล้วคงหนักเอาการ
“พี่เนมบอกจะพักผ่อนครับ พู่กันก็เลยกลับมาเร็ว” พนัชกรตอบมารดาไปด้วยท่าทีเศร้าๆ
“โธ่ ลูกชายของมาม๊า ไม่เป็นไรนะครับพรุ่งนี้ก็วันเกิดพี่เนมครอบครัวเราก็ต้องไปอยู่แล้ว ค่อยฉลองพร้อมกันพรุ่งนี้ก็ได้ลูก ไหนยิ้มซิครับ หน้าสวยๆของลูกชายมาม๊าหมองหมด ส่วนเค้กค่อยให้พรุ่งนี้ก็ได้นะครับ”
“ให้ไม่ได้แล้วครับมาม๊า พี่เนมทานแล้ว แต่ไม่หมดเลยเสียดายให้พู่กันเอากับมาทานต่อครับ”
“อ้าวเหรองั้นไม่เป็นไรลูก แล้วลูกทานข้าวมาหรือยังครับ ถ้ายังเดี๋ยวมาม๊าไปอุ่นกับข้าวให้”
“ไม่เป็นไรครับมาม๊า พู่กันทานมาแล้วเดี๋ยวพู่กันขึ้นห้องก่อนแล้วกันนะครับ มันดึกแล้วป่ะเดี๋ยวพู่กันไปส่งมาม๊าที่ห้อง ด้วยเลยดีกว่า ป่านนี้ปะป๊าคิดถึงแย่แล้ว”
สองแม่ลูกหน้าตารูปร่างผิวพรรณถอดแบบมายังกับโคลนนิ่ง ลูกชายโอบเอวผู้เป็นมารดาพาไปส่งที่ห้องก่อนจะแวะเข้าห้องตัวเอง
พอเข้ามาอยู่คนเดียวเพียงลำพังในห้องตัวเองความเศร้าก็เริ่มมาเยือนทำให้ใบหน้าสวยเศร้าหมองอีกครั้ง ยิ่งมองเห็นกล่องเค้กที่ถือมาด้วยยิ่งอยากจะร้องไห้อุตส่าห์อดทนหลังขดหลังแข็งทำกลับต้องมากินเอง พนัชกรเดินไปหยิบช้อนมาตักเค้กที่ตัวเองทำขึ้นมาเข้าปากกินแทนข้าวประทังความหิวเพราะยังไม่ได้ทานข้าวเย็นเลย แต่ไม่อยากให้มาม๊าเป็นห่วงเลยจำเป็นต้องโกหกไปยังดีนะที่อย่างน้อยก็ยังมีคนที่บ้านเป็นห่วงล่ะ
ขณะที่กินเค้กอยู่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นสายจากแฝดน้องเพื่อนรักโทรเข้ามา
“ว่ายังไงหญิง โทรมาทำไมดึกดื่นยะ” พนัชกรถามวราภรณ์เพื่อนสาว
“ก็โทรมาถามข่าวคาว อุ๊ยไม่ใช่ข่าวคราวไงเพื่อนรัก ตกลงแกได้สวีทหวานกับเฮียเนมหรือเปล่าพู่กัน”
“สวีทกะผีอะไร พี่เนมเปิดห้องเข้ามาเห็นพู่กันอยู่ในห้องก็โดนด่าแล้ว ดีนะไม่โดนแจ้งความจับข้อหาบุกรุก”
“โห! แกก็ เฮียคงไม่ใจร้ายกับพู่กันคนสวยขนาดนั้นหรอก ว่าแต่เฮียเค้าชอบเค้กแกป่ะ”
“ชอบมากมั้งกินไปคำเดียว ส่งคืนให้พู่กันเอากับมากินเองไม่งั้นจะทิ้งขยะ ดูซิเนยพี่ชายเนยอ่ะปากร้ายมาก ใจร้ายกับพู่กันมากเลย”
“เฮียนี่ยังไง ทีเมื่อก่อนอะไรๆ ก็น้องพู่กันต้องมาก่อน จนเนยกับโน้ตแทบจะตกกระป๋อง”
“ก็ตั้งแต่พู่กันบอกรักพี่เนมไปครั้งโน้นแหละ กลายเป็นพู่กันตกกระป๋องแทนไง ไม่เคยคุยด้วยดีๆเลย บางทีพู่กันก็เสียใจอ่ะ”
“โถๆๆ เพื่อนรักอย่าเพิ่งถอดใจ พนัชกรซะอย่าง สู้ๆ นะเพื่อนรัก เพื่อความรักของพู่กัน เอาให้เฮียเนมคุกเข่าอ้อนวอนขอความรักพูู่กันแทนเลยนะ”
“มันจะมีวันนั้นไหมวะเนย แต่ยังไงเราก็จะสู้ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกใช่มะ ”
“ถูกต้องเพื่อน งั้นนอนเถอะเพื่อนรัก เดี๋ยวพรุ่งนี้วันเกิดเฮียหลังเลิกเรียนแล้วเจอกันนะ ฝันดีพี่สะใภ้”
“โอเค ฝันดีน้องสามี”
พนัชกรยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับคำเรียกขานจากเพื่อนสาวว่าพี่สะใภ้ รู้สึกเขินยังไงไม่รู้ ถ้าได้เป็นก็ดีซิ คอยดูนะพี่เนมพู่กันคนนี้แหละจะคอยตื้อจนพี่เนมใจอ่อนมารับรักของพู่กัน พนัชกร คนนี้ให้ได้คอยดู ถ้าถึงเวลานั้นพนัชกรคนสวยอาจจะเล่นตัวสักหน่อยแล้วอย่ามาว่ากันแล้วกัน