เมื้อฉันได้รับระบบจากผู้สร้าง [2] ภาคการกำเนิดใหม่ - ตอนที่ 37 ต้องทำให้ได้ โดย Nyx Stellarion @Plotteller

"เปิดประตูมิติลับ! เผชิญหน้าดาร์คเอลฟ์กระหายเลือด! การต่อสู้ระหว่างผู้สร้างและผู้ถูกสร้าง ใครคือผู้รอด?"

เมื้อฉันได้รับระบบจากผู้สร้าง [2] ภาคการกำเนิดใหม่ - ตอนที่ 37 ต้องทำให้ได้ โดย Nyx Stellarion @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ผจญภัย,ไซไฟ,ชาย-หญิง,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,ระบบ,ระบบเกม,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

Nyx Stellarion

เรื่องย่อ

ในโลกที่ความตายเป็นเรื่องธรรมดา การสังหารราชาแห่งความตายกลับกลายเป็นจุดเริ่มต้นของหายนะครั้งใหญ่ ดาร์คเอลฟ์ผู้โกรธแค้นได้ก่อการสังหารโหดเหี้ยมนี้ขึ้น ด้วยความเชื่อมั่นว่าราชาแห่งความตายเป็นต้นเหตุของความทุกข์ทรมานทั้งหมดที่เขาและเผ่าพันธุ์ของเขาต้องเผชิญ

ทิม, โรส และลุคส์ สามวีรบุรุษผู้มีอดีตที่ซับซ้อน ต้องเข้ามาพัวพันกับเหตุการณ์นี้ พวกเขาถูกตามล่าโดยดาร์คเอลฟ์ที่ต้องการล้างบางโลกใบนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บอล ผู้สร้างโลกที่ดาร์คเอลฟ์เชื่อว่าเป็นต้นเหตุของหายนะทุกอย่าง

เมื่อบอลปรากฏตัวขึ้น การต่อสู้ระหว่างผู้สร้างและผู้ถูกสร้างก็ปะทุขึ้นอย่างรุนแรง ณ รอยแยกมิติที่เปิดออก พวกเขาต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่ซ่อนเร้นและความลับดำมืดที่ถูกปกปิดมานาน

สารบัญ

เนื้อหา

ตอนที่ 37 ต้องทำให้ได้

ภายในห้องคอนโดหรูหรา บรรยากาศตึงเครียดราวกับจะขาดออกเป็นเสี่ยงๆ ทิมผู้เป็นพ่อจ้องมองลูกชายด้วยแววตาจริงจัง ก่อนจะเอ่ยปากขึ้นมาว่า "เร็น พ่อมีเรื่องสำคัญจะบอกลูก" เร็นเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย รู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง

"พ่อจะยกกิลย์ ผู้ออกแบบระบบทั้งหมดให้ลูก และต้องการให้ลูกสานต่อธุรกิจของพ่อและพ่อจะทำการส่งมอบพลังของพ่อให้กับลูกโดยการที่พ่อนั้นจะคัดลอกพลังของพ่อนั้นให้กับลูก" คำพูดของทิมทำเอาเร็นอ้าปากค้าง เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าพ่อจะพูดเช่นนี้ "พ่อหมายความว่ายังไงครับ?" เร็นถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

ทิมพยักหน้าช้าๆ "พ่อรู้ว่าลูกอาจจะตกใจ แต่พ่อเชื่อมั่นในตัวลูกมาโดยตลอด" เขาหยุดชั่วคราวก่อนจะพูดต่อ "นี่คือเหตุผลที่พ่อส่งคนไปรับลูกจากมหาวิทยาลัย เพราะพ่อต้องการให้ลูกเข้ามาดูแลธุรกิจของครอบครัวโดยเร็ว"

เร็นกัดริมฝีปากล่าง เขารู้สึกเหมือนถูกโลกทั้งใบหันหลังให้ "แล้วแม่ล่ะครับ? แม่รู้เรื่องนี้หรือเปล่า"

ทิมถอนหายใจ "แม่ของลูกกำลังช่วยเหลือประเทศญี่ปุ่นอยู่ในตอนนี้ เพราะที่นั่นเกิดเหตุการณ์ร้ายแรงที่เรียกว่า 'Nexus Level' ขึ้น" เร็นขมวดคิ้ว เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับ "Nexus Level" มาก่อน

"แล้วพ่อจะทำอะไรต่อไปครับ?" เร็นถามด้วยความกังวล

"พ่อจะไปเป็นประธานสมาคมฮันเตอร์" ทิมตอบอย่างมั่นใจ "พ่อต้องการให้ลูกดูแลธุรกิจส่วนตัวของเรา และสืบทอดเจตนารมณ์ของตระกูลต่อไป"

"ในวันต่อมา การฝึกฝนประจำวันของเร็นก็เริ่มต้นขึ้น อาจารย์ได้นำมอนสเตอร์จำลองชนิดใหม่มาให้ทดสอบ นั่นคือ 'กิงก้าไฟ' มอนสเตอร์ยักษ์ที่มีพลังทำลายล้างสูง แต่ถูกปรับแต่งให้มีความปลอดภัยเพื่อใช้ในการฝึกฝน "ไม่ต้องกังวลไปนะ เจ้านี่เป็นแค่แบบจำลอง" อาจารย์กล่าวปลอบประโลมนักเรียนทุกคน

อีเลีย เพื่อนสนิทของเร็นเดินมาเคาะไหล่เขาเบาๆ พร้อมกับถามด้วยความเป็นห่วง "เร็นนายจะจัดการกับมันยังไงดี" เร็นตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "จะพยายามใช้พลังน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้"

เมื่อเริ่มการฝึก เร็นได้เข้าประจำการตรงหน้ากิงก้าไฟ เขาตั้งสมาธิและเตรียมพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความท้าทายนี้ ทันใดนั้นเอง เขาก็ออกอาวุธด้วยความรวดเร็วและแม่นยำ เพียงแค่การเตะเบาๆ กิงก้าไฟก็แตกสลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ทำให้ทั้งห้องเรียนตกตะลึงกับพลังอันมหาศาลของเร็น

เร็นเองก็รู้สึกประหลาดใจกับพลังของตัวเองเช่นกัน เขาแสดงสีหน้าตกใจเล็กน้อยขณะที่นักเรียนคนอื่นๆ ต่างพากันอ้าปากค้าง อาจารย์ผู้สอนก็แสดงความประหลาดใจไม่แพ้กัน "เร็น...พลังของนายมัน..." ก่อนที่อาจารย์จะพูดจบ เร็นก็นึกถึงคำพูดของพ่อที่เคยบอกไว้ว่า "ที่ๆ นายจะพัฒนาฝีมือได้ดีที่สุดคือดันเจี้ยน ไม่ใช่ห้องเรียน"

คำพูดของพ่อทำให้เร็นตระหนักว่าการฝึกฝนในห้องเรียนอาจไม่เพียงพอสำหรับเขาอีกต่อไป การผจญภัยในดันเจี้ยนอันตรายต่างหากที่จะช่วยให้เขาค้นพบศักยภาพที่แท้จริงของตนเอง"

"ทันทีที่เสียงระฆังเลิกเรียนดังขึ้น เร็นรีบเก็บของใส่กระเป๋าแล้วตรงไปยังหน้าต่างบานใหญ่ในห้องพักทันที ดวงตาคู่คมกวาดมองออกไปยังทิวทัศน์อันคุ้นเคย ก่อนจะสะดุดเข้ากับแสงวาบประหลาดที่ปรากฏขึ้นบนกระจกหน้าต่าง เมื่อเข้าใกล้เพื่อสังเกตให้ชัดเจนยิ่งขึ้น หน้าจอโปร่งใสก็ปรากฏขึ้นพร้อมข้อความเตือนใจถึงรอยแยกระหว่างมิติที่เพิ่งเกิดขึ้น ใจกลางป่าหลังมหาวิทยาลัย

เร็นยืนนิ่งราวกับรูปปั้น ความตื่นเต้นและความอยากรู้อยากเห็นปะทะกันในใจ เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะได้พบเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้ รอยยิ้มบางๆ เลื่อนขึ้นมาแตะที่ริมฝีปาก "นี่สินะที่เขาเรียกว่าโชคชตา" เขาพึมพำเบาๆ ก่อนจะตัดสินใจเดินออกจากห้องไปยังจุดที่รอยแยกระหว่างมิติปรากฏขึ้น "นี่จะเป็นครั้งแรกที่ฉันจะได้สัมผัสประสบการณ์ที่เหนือความคาดหมาย"
to be continued....