เกิดใหม่มีพ่อเป็นพญาครุฑ มีแม่ เป็น พญานาค มีพี่ชายเป็นพญาครุฑ 2 ตัวร้อย ขยันสร้างความบันเทิงให้(ประชด) แต่ว่าเเม่ครับพี่มันจะเอาผมไปทำซาชิมิแล้วครับ;-;
ผู้แต่ง
wah_cherlyเรื่องย่อ
เกิดใหม่มีพ่อเป็นพญาครุฑ มีแม่ เป็น พญานาค มีพี่ชายเป็นพญาครุฑ 2 ตัวร้อย ขยันสร้างความบันเทิงให้(ประชด) แต่ว่าเเม่ครับพี่มันจะเอาผมไปทำซาชิมิแล้วครับ;-;
ชาย-ชาย,ตลก,แฟนตาซี,เกิดใหม่,ครอบครัว,พี่เถื่อน,หิมพานต์,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บันเทิงชีวิตใหม่ครอบครัวหิมพานต์หรรษา
เกิดใหม่มีพ่อเป็นพญาครุฑ มีแม่ เป็น พญานาค มีพี่ชายเป็นพญาครุฑ 2 ตัวร้อย ขยันสร้างความบันเทิงให้(ประชด) แต่ว่าเเม่ครับพี่มันจะเอาผมไปทำซาชิมิแล้วครับ;-;
เขาว่ากันว่าชีวิตคนเรานั้นแสนสั้น ไม่รู้จะตายวันตายพรุ่งไม่อาจคาดเดา เเต่ใครจะไปคิด ว่าวันตายของตัวเองจะมาตั้งเเต่ยังไม่ทันได้เข้ามหาลัย…ชีวิตในโรงเรียนใครว่าง่ายนั่นหมายความว่าพวกเขานั้นไม่เคยเจอการถูกบูลลี่และขั้นกว่าของการถูกบูลลี่ก็คือการโดนลากไปลุ่มประชาทัณฑ์ หลังคิดจะต่อต้านการบูลลี่
“อัก”
รู้งี้น่าจะอยู่เงียบๆ ไม่น่าลุกขึ้นสู้ตามที่พวกคอมมิคโลกสวยพวกนั้นบิ้วเลย…รู้ซึ้งเลยว่า ชีวิตมันยิ่งกว่าละครหรือการ์ตูน…เพราะผมนั้นมันไม่ใช่ตัวเอกอย่างไรล่ะ…
“อ้าวไม่ซ่าต่อล่ะมึง ไออ้วน”
จุกจนแทบกระดิกนิ้วไม่ได้เเล้วครับ เสียงที่ร้องออกมาด้วยความทรมานนั่นไร้เสียงเมื่อก้อนเลือดพากันมาจุกอยู่ที่คอหอย
“แค่กๆ”
“กูก็คิดว่าจะเเน่ ถุย”
ผมรู้สึกถึงของเหลวสกปรกที่ปะลงบนหน้า ที่ยามนี้หน้าผมก็คงอาบไปด้วยเลือดอยู่แล้ว
“แส่ไม่เข้าเรื่อง มึงก็โดนเเทนมันไปแล้วกัน โง่ชะมัด”
หนึ่งในกลุ่มคนที่รุมยำตีนผมดึงกระเป๋าเงินผมออกจากกระเป๋ากางเกง ในนั้นมีตังที่ผมเก็บออมไว้จากการเก็บขวดไปขายอยู่เล็กน้อย เเม้จะเสียดายเเต่ถ้าทำให้พวกมันยอมจากผมไปเร็วขึ้นสักสองนาทีก็คงดีไม่น้อย
“ถ้ามึงเอาเรื่องไปฟ้องใคร กูจะกลับมาเช็กบิลมึงอีกรอบเเน่”
ใบหน้าของผมถูกยกขึ้นด้วยปลายเท้าของหนึ่งในนั้น
“ถึงมึงฟ้องไปก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอยู่ดี ฮาฮาฮาฮา ”
ใช่ครับผมเคยเอาเรื่องพวกนี้ไปฟ้องทั้งคุณครูหรือตำรวจ เเต่ก็ไม่เคยได้รับความเป็นธรรม ราวกับคำที่ผมไปฟ้องโดนมนต์บังตา ไม่รู้ด้วยอำนาจเงินหรืออะไร เเต่ก็นั่นเเหละครับ พวกเขาไม่เคยโดนลงโทษอะไรทั้งที่ทั้งซ้อมผม รีดไถตังผม ผมเคยล่อพวกมันให้ไปรังแกผมหน้ากล้องวงจรปิดแล้วแต่ปรากฏว่ากล้องไม่เสียก็เบลอจนไม่เห็นอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
สุดท้ายผมก็ยอมเเพ้…และไม่พยายามขัดขืน เพื่อให้เจ็บตัวน้อยที่สุด…เเต่วันนี้ผมยอมไม่ได้จริงๆ…เจ้าพวกนั้นกำลังรังแกเจ้าแมวน้อยไร้ทางสู้ถึงขนาดจะเอาบุหรี่จี้ตัวมัน…ผมเคยโดนเเล้วมันทรมานมาก ๆ เลย
“อ่า…ไม่เป็นไรนะเจ้าเหมียว”
ผมพลิกตัว ดึงเจ้าแมวออกมาอย่างยากลำบาก
แมะ
อุ้ยฝนตกเหรอนี่ หยดน้ำหยดหนึ่งไหลกระทบกับขนที่ชุ่มด้วยเลือด
ไม่สิ..นี่มันน้ำตาผมตั้งหาก
…ผิวหนังของเจ้าแมวเย็นยะเยือก…ไปเสียแล้ว…ให้ตายถ้าผมออกตัวเร็วกว่านี้…ถ้าผมยอมให้โดนอัดแทน เจ้าแมวตัวน้อยนิดนี่ก็อาจจะรอดไปแล้ว…
ก็เเค่ยอมโดนให้อัดมากกว่าเดิมนิดหน่อย ถ้าผมไม่นิ่งเฉยตอนที่เห็นว่าพวกมันกำลังเริ่มอัดเจ้าแมว เจ้าเเมวก็ไม่ต้องตาย …บางทีผมน่ะก็อาจไม่ต่างจากคนที่นิ่งเฉยที่เห็นผมถูกรังแกพวกนั้นเลย…อึก
ผมรวบกอดร่างที่เย็นชืดของเจ้าแมวที่ผมเป็นต้นเหตุให้มันตาย…
“ขอโทษ อึก ขอโทษนะ”
ให้ตายสิน้ำตาผมมันดูจะไม่หยุดไหลเลย
” ถ้าผมเเข็งแกร่งมากกว่านี้ก็คงดี ..ถ้าผมมีอำนาจมากกว่านี้ละก็ หึ จะเอาพวกเขามาก้มกราบขอโทษคุณแมวอย่างเเน่นอน…แต่ผมนี่มันช่างไร้ค่าจริง ๆ ฮึก ขอโทษ ขอโทษจริง ๆ ”
ฟุบ
ผมหงายหลังทิ้งตัวลงกับพื้นที่เต็มไปด้วยคราบสกปรกของน้ำขยะที่ไหลออกจากกองขยะ
“ถึงคุณพ่อคุณแม่ ที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร…ผมเหนื่อยจังเลยครับ..ขออนุญาตพักได้หรือเปล่าครับ…ไม่ไหวเเล้ว”
ผมหลับตาลงเมื่อฝนหยดหนึ่งร่วงหล่นจากฟ้าที่อยู่ๆ ก็เริ่มมืดครึ้ม ฝนในเดือดเก้าคงเป็นฝนสุดท้ายของฤดูฝนนี้แล้วล่ะมั้ง…
ดีจัง…ผมน่ะชอบน้ำกับสายฝนที่สุดเลย…เพราะจะเป็นวันที่ผมสามารถรองน้ำฝนมาแช่น้ำเล่นได้ ไม่ต้อง ลงไปตักที่ท่าน้ำ ผมว่ายน้ำไม่ค่อยแข็งจะลงไปเล่นในแม่น้ำลำคลองก็กลัวจะจมหายไปกับสายน้ำ…เห็นเขาว่ากันว่าคนที่จมน้ำตายน่ะติดหนึ่งในห้าสาเหตุการตายที่ทรมานที่สุดเลยนะ
แมะ แมะ
ฝนห่าใหญ่พากันซัดสาดลงมาเมื่อทักทายด้วยเม็ดเล็กๆ น้อย ๆ แล้วถึงอย่างนั้นผมก็ลุกขึ้นหนีมันไม่ไหวจริงๆ แผลที่โดนน้ำเจ็บแสบจนเริ่มชินชา พร้อมกับสติของผมที่ดูจะเลื่อนลอยขึ้น
เสียงรอบด้านเริ่มอื้ออึง เเต่ผมได้ยินเหมือนเสียงของฝีเท้าหลายคู่ที่กระทบกันเข้ามาในซอยอีกครั้ง
“ลูกพี่! มันเป็นไรหรือเปล่าว่ะ เชี่ยแล้วไง”
“ตายหรือเปล่าว่ะ”
“เชี่ยแล้วพี่ เหมือนมันจะตายจริงว่ะ เอาไงดีว่ะ”
“บัดซบเอ้ย…ถ้ามีคนรู้ว่าเราทำมนุษย์ตาย เราซวยเเน่”
“หุบปาก เอามันไปโยนทิ้งน้ำ เดี๋ยวกูร่ายมนตร์ถ่วงไว้ใต้น้ำ อย่างไงเด็กนี่เเม่งก็ไม่มีใครสนใจมันอยู่แล้ว จะมีใครรู้หรือเปล่าเถอะว่ามันหายไป พวกมึงก็เงียบปากไว้”
….
ตูม!
ความหนาวเย็นโอบล้อมรอบตัวผม จนอดที่จะเบ้หน้าด้วยความทรมานไม่ได้…นี่เจ้าพวกนั้นมันโยนผมลงน้ำจริงๆ หรือนี่…ให้ตายสิ…หวังว่าศพผมจะไม่ทำให้พี่กู้ภัยลำบาก อย่างน้อยแม้การจะโดนจับทิ้งลงน้ำไม่ได้ทำให้ผมทรมานอย่างที่คิด ออกจะอึดอัดเสียมากกว่า
ผมขดตัวเข้ามากันเมื่อรู้สึกถึงความหนาว…เเต่ไม่รู้ว่าล่วงมาใต้น้ำเเล้วหรือเปล่ามันถึงได้อบอุ่นขึ้นหลังขยับคดตัวเป็นวงกลม…
ที่นี่ ทำไมถึงรู้สึก สงบ เเละ สบายอย่างนี้กันนะ ถึงจะมืดมิดมากก็เถอะ…เเต่มันรู้สึกดีจริงๆ
ผมไม่รู้ว่าผมอยู่ที่นี่มานานเท่าไหร่แล้ว…รอบด้านราวกับถูกโอบอุ้มด้วยน้ำ พอมีสติผมก็จะได้ยินเสียงไหวของสายน้ำ ฟังเพลินมาก จนหลับไปหลายตื่น
“อ้ะ อ่า”
วันดีคืนดีก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนของใครบางคน
ฉับๆ
หรือไม่ก็เสียงน้ำที่ไหวกระเพื่อม…ราวกับพายุเข้า
….
..
“อ้ะ พี่ธานิล ไม่เอาร่างนี้ กูตายได้นะ”
เอ้ะเเต่วันนี้มาแปลกฮะ มาเป็นคำพูดเลย ทำเอาผมหูตั้งทันที เสียงใครกัน หรือ มีคนโดนโยนถ่วงน้ำลงมาเป็นผีเฝ้าก้นแม่น้ำเหมือนผมหรือเปล่านะ
“อ่า! ไอเหี้ย ของคุณมึงใหญ่ไปแล้ว!”
อะไรใหญ่อะ ผมกะพริบตาที่มองไม่เห็นอะไรเเต่รู้สึกได้ว่ามีอวัยวะส่วนนี้ ปริบๆ นอนฟังบทสนทนาเพื่อจะจับใจความอะไรได้ ผมก็อยากพูดทักนะเเต่ผมพูดทั้งที่อยู่ในน้ำก็กลัวจะสำลักน้ำเข้าปากอะ เคยอ้าปากแล้วนะเเต่มันก็ไม่มีเสียงพูดออกไปเพราะโดยปกติก็พูดในน้ำไม่ได้ อยู่แล้ว เนอะ
“พูดให้มันเพราะๆ นาวี อยากให้ลูกพูดเพราะเธอก็ต้องพูดเพราะๆ ด้วย”
“อ้ะ เจ้าพวกสองตัวนั้น อยู่กับเพื่อนก็ไม่เหลือเหมือนกันเเหละ หรือ คุณพี่มึงไม่เป็น อะโด้เถียงไม่ออก”
“เธอนี่มัน…”
“อ้ะ อ่า โอ้!!!”
ดูเหมือนเขาจะทรมานมากๆ เลย เสียงของคลื่นน้ำก็ดูจะซัดสาดรุนเเรงมาก จนผมรู้สึกตัวเองไหวกระเพื่อมเลย
ปัก!
เเอ้ก!
อ้ากกก ผมที่กำลังหูผึ่งว่าเขาคุยอะไรกัน รู้สึกโลกหมุนติ้วๆ ตีลังกาหมุนสามร้อยหกสิบองศา รู้สึกอยากจะอ้วกเเต่ไม่มีอะไรให้อ้วก
“เอ้ะ?!”
“มีอะไร?”
“แปปนะ พี่ธานิล เมื่อกี้เหมือนส่วนหางไปสะบัดโดนอะไร”
ปัก!
แอ็ก
ตัวผมเหมือนแนบกลับไปอีกฝั่งและหมุนติ้วๆ กลับอีกด้าน ประหนึ่งกลัวจะหมุนได้รอบไม่เท่าเทียมกันกับด้านเมื่อกี้
ตาของผมตอนนี้ถ้าวาดออกมาคงเป็นหมุนเป็นขดวงกลมไล่จากเล็กไปใหญ่ มีดาวระยิบระยับประกอบ
“มีจริงๆ ด้วย ผมขอมุดไปดูก่อน ”
พึบ
“คุณพี่มึง! ผมเจอไข่!”
“ไข่? เธอออกไข่เหรอ”
เพี้ย!
ผมได้ยินเสียงเหมือนคนโดนตี หัวที่เวียนจากการหมุนติ้ว ๆ ก่อนหน้าเริ่มกับเข้ารูปเข้ารอย
“ผมเป็นนาคา ออกไข่ไม่ได้ อย่าพึ่งกวนตีน ผมซีเรียสอยู่ เจ้าไข่นี่มันมาได้ไงก่อน”
“เธออาจจะเบ่งออกมาไม่รู้ตัวหรือเปล่า เราก็เอากันในนี้บ่อยอยู่ แถมในร่างจริงเธอด้วย”
ผลั่ว!!!
ระดับความเเรงของเสียงกระทบดูจะเพิ่มระดับขึ้น
“ผมเป็นนาคา! เป็นบุรุษ เป็นตัวผู้เหมือนคุณมึงครับ อย่าประสาทตอนนี้พี่ธานิล นี่ซีเรียส! “
“เเล้วจะเอาไง เอาต่อไหม”
“พี่ยังจะเงี่ยนอยู่อีกเหรอ!? ถามจริง”
“เธอเเตกไปสองนาวี ส่วนพี่ยัง”
“ชิ งั้นผมใช้ปากให้แล้วกัน ไปตรงฝั่งเอาเจ้าไข่นี่ไปวางไว้ก่อน”
“….”
พอได้มาฟังใกล้เเล้วดูเหมือนผมจะรับรู้ความจริงอะไรหลายๆ อย่างเลยครับ…ผมจะข้ามไปหลายข้อที่คิดว่าไม่ต้องพูดจะดีกว่าเพื่อลดความกระอักอ่วนในจิตใจ
ดูเหมือนตอนนี้..ผมจะเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ที่อยู่ในไข่ครับ...ตกอยู่ในสระน้ำที่ไหนสักทีของคู่รักที่ดูจะไม่ใช่มนุษย์…และ ผมก็ไม่ใช่มนุษย์ด้วยเช่นกัน….เพราะมนุษย์ไม่อยู่ในไข่เเน่ ๆ
อ่าดูเหมือนชีวิตผมมันจะโหดร้ายไม่พอสินะครับ..ต่อเเต่นี่ไปอิโมจินี้คงเป็นอิโมจิประจำตัวผม….;-;
“อึก แค่ก แค่ก ใครบอกให้กดหัว! แค่ก อย่าเอามาตีปากดิมันเจ็บนะ “
อ่าอย่างน้อย เจ้าเปลือกไข่ใบนี้ก็ทึบเเสงผมจึงไม่เห็นอะไรที่มันไม่ดีไม่งาม…ว่าเเล้วก็ขดตัวเป็นก้อนกลมให้เเน่น รู้สึกหดหู่ชีวิตยิ่งนัก
ตูม
เสียงน้ำตูมตาม ดูเหมือนพวกเขาจะพากันไปต่อกันอีกยกเสียเเล้ว
….หวังว่าพวกเขาจะไม่ลืมว่าวางผมไว้บนฝั่ง
…ใช่ไหม?…
และหวังว่าระหว่างนั้นจะไม่มีตัวอะไรคาบผมไปกิน….ชีวิตผมดูจะบันเทิงไม่น้อยเลยถ้าเป็นงั้นจริง ;-;