เวรกรรม !!
"แฟนเก่า" ในคราบ "เพื่อนร่วมงาน"
มันคงไม่วุ่นวายขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา
พยายามจะกินฉันให้ได้น่ะสิ !!!
ชเวฮัลวอล : เธอเสร็จฉันแน่ ยัยหมอแสบ
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,เกาหลี,ยุคปัจจุบัน,พล็อตสร้างกระแส,ดราม่า,รัก,รักดราม่า,รักดุเดือด,รักโรแมนซ์,คุณหมอ,ความรัก,อีโรติก,NC,มหาลัย,วัยทำงาน,คลั่งรัก,โบ้,ฟินแซบ,ผู้ใหญ่,โรมานซ์,ง้อแฟนเก่า,ครอบครัว,ท้อง,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เวรกรรม !!
"แฟนเก่า" ในคราบ "เพื่อนร่วมงาน"
มันคงไม่วุ่นวายขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา
พยายามจะกินฉันให้ได้น่ะสิ !!!
ชเวฮัลวอล : เธอเสร็จฉันแน่ ยัยหมอแสบ
ผู้แต่ง
LNari
เรื่องย่อ
ชเวฮัลวอล x คิมดายอน
“ ช่วงนี้คนไข้งดเหล้าด้วยนะคะ ”
“ งดไม่ได้ครับ ผมมีเรื่องเครียด…”
“ ตรวจเจอเอดส์หรอคะ ”
“ ปากแบบนี้ระวังโดนตบ ด้วยลิ้น นะครับหมอ ”
จากใจนักเขียน
นิยายเรื่องนี้ เป็นผลงานเขียนเรื่องแรกในชีวิตของไรท์ ซึ่งยังอยู่ในช่วงที่เรียกว่า “ มือใหม่ ” ลองผิด ลองถูก เรียนรู้สิ่งต่างๆในวงการนี้ ดังนั้น หากมีข้อผิดพลาด คำติ คำชม คำแนะนำใดๆ ไรท์ยินดีรับฟังเพื่อนำไปปรับปรุงแก้ไข พัฒนาตัวเองต่อไป
ทั้งนี้ ขอให้คุณผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน ช่วยส่งเสริมและเป็นกำลังให้ไรท์ตัวน้อยๆ คนนี้ด้วยนะคะ
คำเตือน !
นิยายเรื่องนี้ ถูกสร้างขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งหมด ทั้งตัวละคร พฤติกรรม เหตุการณ์และสถานที่ เป็นเรื่องสมมุติ มิได้มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดๆ ทั้งในเรื่องเพศ การใช้ความรุนแรง รวมถึงคำที่ไม่เหมาะสม นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป
ผู้เขียน : LNari
ภาพปก : LNari
นักวาดตัวละคร : Minnaree Panyapong
พิสูจน์อักษร : LNari
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามผู้ใดทำการคัดลอก เลียนแบบ หรือดัดแปลงเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดของงานเขียนนี้ รวมทั้งการจัดเก็บ ถ่ายทอด สแกน บันทึก ถ่ายภาพ ไม่ว่าในรูปแบบหรือวิธีการใดๆ ในกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น หากพบการฝ่าฝืนดังกล่าว จะดำเนินการทางกฎหมายอย่างถึงที่สุด
ฝากติดตาม Tik Tok และ Blusky ด้วยนะค้าาาา
ฉันตื่นขึ้นมาบนเตียงในห้องของตัวเอง เมื่อคืนจำได้ว่านั่งดูหนังอยู่นิ ฉันเผลอหลับแล้วฮัลวอลอุ้มฉันมาหรอ
ความคิดในด้านลบโผล่ขึ้นมาทันที ฉันรีบเปิดผ้าห่มเพื่อสำรวจตัวเอง เพราะกลัวว่าจะแอบโดนทำมิดีมิร้าย จากนั้นยกมือทาบอกโล่งใจที่เสื้อผ้ามันยังอยู่ครบ
วันนี้เป็นวันหยุดประจำสัปดาห์ของฉัน แต่แทนที่จะนอนในฉ่ำปอดก็ต้องดีดตัวจากเตียงลุกรวบผม เตรียมพร้อมสำหรับจ็อบงานหนัก ภาระกิจแม่บ้าน(ของฮัลวอล) ต่อแถวอีกเป็นสิบรายการ
ว่าแต่ฮัลวอลออกไปทำงานรึเปล่านะ ฉันต้องเข้าไปทำความสะอาดในห้องส่วนตัวของเขาซะด้วยสิ
ก๊อกๆๆ
แกร้ก~
ร่างสูงเด่น หัวฟู ใต้ตาบวมๆ และชุดนอนที่เปิดกระดุมเสื้อโชว์กล้ามอก เขามองฉันด้วยสีหน้าเรียบพลางเอ่ยปากถามถึงธุระ
“ว่า?”
“เอ่อ นายไม่ไปทำงานหรอ”
“ฉันหยุด”
ฉันหลี่ตาลงมองเล็กน้อย เพราะรู้สึกว่าไอ้บ้านี่จะหยุดงานบ่อยเหลือเกิน แถมชอบบังเอิญหยุดตรงกับฉันด้วย
“ฉันจะขอเข้าห้องนายหน่อย ทำความสะอาดน่ะ”
“อืม”
ฮัลวอลตอบแล้วอ้าประตูให้ เขาเดินไปนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ ยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม
ฉันละสายตาจากเขาแอบสำรวจห้องนอนใหญ่ที่ตกแต่งด้วยโทนสีดำ เฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้น เตียงคิงไซส์ ตั้งกลางห้อง แอร์เย็นฉ่ำประหนึ่งกลัวเจ้าของห้องจะเน่า
“ทำความสะอาดแค่ห้องนี้ก็หมดครึ่งวันแล้วมั้ง”
ฉันแอบบ่นพึมพำเบาๆ ก่อนจะเริ่มปฏิบัติการอาชีพแม่บ้านทันที อันดับแรก เอาผ้าของฮัลวอลไปซักก่อนดีกว่า เอ่อ เดี๋ยวสิ …ซักผ้ายังไงล่ะ ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ฉันยังไม่เคยเห็นเครื่องซักผ้าเลยนิ
“ฮัลวอล ปกตินายซักผ้ายังไงหรอ”
“ส่งซัก”
“.......”
“ทำไม”
“…เอ่อ ขอซื้อเครื่องซักผ้าได้ไหม ฉันไม่อยากให้ใครซักชุดชั้นในของฉัน”
ฮัลวอลละสายตาจากจอคอมฯ หันมามองฉัน สายตาที่ราบเรียบไร้แววดุทำให้ฉันแอบประหม่าว่าขอเขามากเกินไปรึเปล่า ไร้เสียงติใดๆ เขาคว้ามือถือกดโทรหาใครสักคน
“ครับ… สั่งซื้อเครื่องซักผ้าอัตโนมัติ 15 กิโลกรัม พร้อมเครื่องอบด้วยครับ มาส่งที่คอนโด ……. เก็บเงินปลายทางครับ… ขอสินค้าวันนี้นะครับ ครับ ขอบคุณครับ”
หืม เดี๋ยว เดี๋ยวนะ นี่เขา ..โทรไปสั่งเครื่องซักผ้ากับเครื่องอบผ้าให้ฉันหรอ แล้ว… อะไรจะง่ายอย่างกับสั่งอาหารยะ!!
“นาย โทรสั่งซื้อหรอ”
“อื้ม”
“หืม ทำไมง่ายขนาดนั้นล่ะ”
“มีเงินก็ง่ายหมดแหละ”
“เอ่อ แล้วฉันต้องผ่อนจ่ายด้วยใช่ไหม” ฉันถามด้วยความกังวลเพราะกลัวมีหนี้เพิ่ม
“ไม่ต้อง ยังไงเธอก็ใช้ซักผ้าของฉันด้วยนิ”
“อื้ม ขอบคุณนะ”
ระหว่างรอเครื่องซักผ้ามาส่ง ฉันเก็บนั่น เรียงนี่ ทำงานอย่างอื่นแทน จนผ่านไปพักใหญ่ ฮัลวอลก็ยังนั่งจ้องอยู่ที่หน้าคอมฯ ฉันเริ่มเกิดอาการสงสัยจึงแอบย่องไปดูจอภาพที่ขึ้นเป็นเส้นสีแดง สีเขียว หยักขึ้นๆ ลงๆ ตัวเลขหมุนตลอดเวลาจนน่าปวดหัว รวมไปถึงยอดมูลค่าที่แสดงเป็นเงินดอลล่าร์
“กราฟ… หุ้นหรอ”
“อืม” เขาตอบโดยที่ตายังจรดที่ตัวเลข
“เก่งจัง เล่นตั้งแต่เมื่อไร”
“ตั้งแต่เรียนปีหนึ่งแล้ว”
“อ่อ นี่นายมีเงินใช้เพราะเล่นหุ้นหรอ”
“ก็มีส่วน...”
“สอนมั่งสิ”
“ขึ้นครูสิ แล้วจะสอน”
ไอ้หื่นฮัลวอลเงยหน้าขึ้น สายตาผสานรับกับฉันที่ก้มไปมองพอดี รอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยความคิดเจ้าเล่ห์...บักนี่มันทำตัวบ้ากามใส่ฉันอีกแล้ว
“!!!”
“หรือจะให้ครูขึ้นก็ไม่เกี่ยง”
“ฉันยอมจนต่อไปดีกว่าย่ะ”
“หึ” ฉันผละออกจากคนบ้ากาม แล้วหันไปทำงานหน้าที่ตัวเองต่อจนเสร็จ
ติ๊ง ต่อง
ไม่นานเสียงออดประตูคอนโดดังขึ้น สงสัยคนส่งของแฮะ ไวทันใช้จริงๆ
แกร้ก~
“สวัสดีครับ มาส่งเครื่องซักผ้าและเครื่องอบผ้าครับ”
“อ่อค่ะ เชิญค่ะ … ฮัลวอลลลลล”
หลังจัดแจงค่าใช้จ่ายเสร็จ พนักงานก็ติดตั้งเครื่องให้ฉันในห้องน้ำส่วนกลาง โชคดีที่คอนโดออกแบบห้องน้ำแยกโซนเปียก โซนแห้งและกว้างพอที่จะยัดเครื่องเจ้าปัญหานี้ได้สบายๆ
“อยากได้อะไรก็บอกนะ..”
“ค่าาาา คุณชายฮัลวอล”
ฉันตอบรับแบบประชด ก้มๆ เงยๆ กำลังตาวาวเห่อเครื่องซักผ้าเครื่องใหม่ตรงหน้า โดยไม่ได้ระวังตัวว่าคนที่ยืนซ้อนอยู่มันมือไวขนาดไหน
เพี้ยะ!!
“อ้ะ นี่นาย!!” ฉันสะดุ้งตัวหวีดเสียงแหลมเพราะถูกตีก้นอย่างแรง
“ถือว่าเป็นค่าเครื่องซักผ้านะ”
“ไอ้บ้านี่”
ฮัลวอลรีบลิ้นใส่ จากนั้นวิ่งหนีเข้าห้องนอนของเขาไป สองขาเล็กทำได้เพียงกระทืบเท้าตามหลัง กล่นด่าหยาบในใจ
..นี่ฉัน ปล่อยตัวให้เขาแตะมากไป หรือเปล่านะ
---------------------------------------------------------------------------------------
ชเวฮัลวอล said
ใบหน้าฉีกยิ้มจนแก้มหยีพร้อมกับหัวใจที่เต้นระรัว ผมยกมือขึ้นปิดปาก เพราะความสุขมันจะทะลักออกมาแล้ว
ผมรู้ว่าวันนี้เป็นวันหยุดของเธอ ด้วยความอยากอยู่ด้วย ก็เลยโทรไปลาธุระแต่เช้า และตามแผน เธอมาเคาะห้องผมเพื่อขอทำความสะอาด ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์ตื่นมารอเธอ
…เหมือนเมื่อก่อนเลยแฮะ
เวลาเธอแวะมาคอนโดผม เธอชอบมาบ่นๆๆๆ แล้วก็ทำความสะอาดห้องให้ เก็บนั่น พับนี่ ไปๆ มาๆ ก็เหมือนคู่ผัวเมียเลย
ผมนั่งอมยิ้มอยู่หน้าพอร์ทกราฟ แอบมองเธอเป็นระยะ ในหัวคิดวางแผนสารพัดร้อยแปดจะง้อยังไง ทำอะไรให้ประทับใจ หรือหนูอยู่ในกรงเสือแล้วจะรวบหัวรวบหางไปเลยดี สุดท้ายก็เลือกประนีประนอมดีกว่า
“เสร็จหมดแล้วหรอ”
“แล้ว”
“ไปข้างนอกกัน”
“ไปไม”
“เที่ยว”
“อาบน้ำแป๊บ”
เธอตอบรับอย่างง่ายๆ ถึงท่าทางจะดูเหนื่อยแต่ก็ไม่ขัดใจผม แถมไม่ถามสักคำว่าจะไปไหน หลังแยกย้ายกันไปจัดแจงเราก็มาที่ศูนย์การค้าใหญ่
“อยากดูหนังไหม”
“ไม่ค่อยอ่ะ”
“งั้นไปดู”
“แล้วจะถามเพื่อ”
ผมยักไหล่ใส่ เธอยกมือทำท่าจะตีผม ได้โอกาสล่ะ ..ผมคว้ามือเล็กๆ ของเธอมากุมไว้ แล้วเดินเข้าโรงหนังไปด้วยกัน จนดูจบก็พาเธอไปเอาใจเล็กๆ น้อยๆ ต่อ
“อยากได้กระเป๋าไหม”
“ไม่”
“งั้นไปดูที่ช็อปกัน”
“นายกวนประสาทฉันอยู่หรอ”
“เปล่า ก็อยากซื้อของสวยๆ ให้เธอบ้าง”
“ฮัลวอล นายต้องการอะไรกันแน่” เธอถามด้วยสีหน้าจริงจัง
“ก็… พยายามเป็นคนดีในสายตาเธอเฉยๆ”
“นี่นาย กำลังจะง้อฉันหรอ”
กรรม เธอรู้ทันซะงั้น แผนทุกอย่างถูกแบไต๋ ผมเลือกที่จะเงียบ เพราะถ้าพูดไปตรงๆ เธอคงถอยห่างจากผมมากกว่าเดิม
“...”
“ฮัลวอล ฉันขอบคุณจริงๆ ที่นายช่วยเหลือฉัน แต่พอเถอะนะ บางอย่างมันมากไปฉันก็อึดอัด”
“...”
“อีกอย่าง… เรื่องของเรา มันคงมาได้ไกลสุดคือเป็นเพื่อนกัน”
“..ฉันไม่ได้อยากเป็นเพื่อนเธอซะหน่อย”
เสียงแผ่วตอบออกไป ผมก้มใบหน้าลงต่ำไม่กล้าสบสู้ มันไม่ใช่ว่าผมยอมแพ้ แต่ผมกลัวว่ายิ่งมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเกลียดของเธอ ผมจะยิ่งเจ็บ
ความหวังของผม มันแค่ลิบหลี่สินะ
เธอดึงมือออกจากผม เดินนำหน้าไปช้าๆ ผมยืนอยู่ที่เดิม ในท่วงท่าเดิม ความรู้สึกจุกอกเหมือนโดนปฏิเสธยังไงไม่รู้ แบบนี้เรียก อกหัก ใช่ไหม
แผ่นหลังเล็กค่อยๆ ไกลออกไป ยิ่งห่างจากสายตาความเจ็บแปล๊บที่อกข้างซ้ายยิ่งชัดเจน มันเป็นภาพที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน เธอไม่เคยทิ้งผมไว้ข้างหลัง ดายอนของผม เธอจะเดินข้างกายผมตลอด
…นี่ผม เป็นฝ่ายวิ่งตามเธอแล้วสินะ การวิ่งตามของผม จะมีทางสิ้นสุดแบบไหนกัน