“พี่น้ำมนต์ครับ ผมชอบที่ครับ ช่วยรับรักผม แล้วคบกับผม เถอะนะครับ ผมสัญญาว่า ผมจะดูแลพี่เป็นอย่างดี ทำให้ทุกอย่าง เป็นแม่บ้านแม่เรือน มดไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ผมชอบพี่มากจริงๆครับ”
ผู้แต่ง
VAYOYUเรื่องย่อ
“พี่น้ำมนต์ครับ ผมชอบที่ครับ ช่วยรับรักผม แล้วคบกับผม เถอะนะครับ ผมสัญญาว่า ผมจะดูแลพี่เป็นอย่างดี ทำให้ทุกอย่าง เป็นแม่บ้านแม่เรือน มดไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ผมชอบพี่มากจริงๆครับ”
รัก,ชาย-ชาย,ลึกลับ,วัยว้าวุ่น,ไทย,boylove/yaoi,boylove,ผี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
LOVE STRANGERS จีบเพราะหล่อ รักต่อเพราะแปลก
“พี่น้ำมนต์ครับ ผมชอบที่ครับ ช่วยรับรักผม แล้วคบกับผม เถอะนะครับ ผมสัญญาว่า ผมจะดูแลพี่เป็นอย่างดี ทำให้ทุกอย่าง เป็นแม่บ้านแม่เรือน มดไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ผมชอบพี่มากจริงๆครับ”
สายฝนที่โปรยปรายในช่วงต้นฤดูฝนซึ่งตรงกับช่วงเวลาเปิดเทอมใหม่ของบรรดานักนักศึกษาชั้นปีต่างๆแม้ว่าตอนนี้ยังเป็นเวลาเช้าอยู่ แต่ก็มีนักศึกษาจำนวนไม่น้อย อยู่บริเวณลานม้านั้ง ใต้อาคารเรียน รวมไปถึงลมหนาว ผู้ซึ่งไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้เพิ่งจะไปตะโกนสารภาพรักกลางลานจอดของคณะบริหารธุรกิจมา นั่งเอนหัวซบลงกับโต๊ะอย่างหมดเรี่ยวแรง
“เป็นอะไรลมหนาว ทำไมนอนเป็นขยะเปียกกองอยู่บนโต๊ะขนาดนี้”
หลิน เพื่อนสาวสุดห้าวร่วมเอกเอ่ยทักผม
“ฮือ หยาบคายที่สุด ยัยเพื่อนชั่ว เมื่อเช้ากูไปดักสารภาพรัก และขอเป็นแฟน พี่น้ำมนต์ที่คณะมา แล้วมึงรู้ไหมว่าเป็นไง”
“พี่เค้ารับรักและโอบกอดมึงไว้ในอ้อมแขนใช่รึเปล่า”
“โอบกอดกับผีน่ะสิ พี่เค้าเดินผ่านกูไปเหมือนกูเป็นสายลม เป็นอากาศ สิบเก้าปีที่ผ่านมากูไม่เคยรู้สึกว่าเป็นเพียงลมหนาวพัดผ่านเท่าวันนี้เลย แง มันเศร้า”
ลมหนาวพร่ำเพ้อครวญคราญ กับเพื่อนสาวที่ภาระกิจล้มเหลวไม่เป็นท่า แถมคุณรุ่นพี่รักแรกยังเมินประหนึ่งเป็นอากาศธาตุ
ณ ห้องเรียนรวมคณะบริหาร
“ไง ไอ่น้ำมนต์ เมื่อเช้าได้ข่าวว่ามีเด็กปีหนึ่งมาสารภาพรักอีกแล้วหรอวะ”
คิมหันต์ เพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียวของน้ำมนต์ที่คบกันมาตั้งแต่มัธยมปลายเอ่ยทักทันทีที่นั่งลงบนเก้าอี้ตัวติดกัน
“เออ อีกแล้ว น่ารำคาญ เหมือนพวกผีที่มาขอส่วนบุญเลย” น้ำมนต์กล่าว
“โห ไอ่นี่ น้องเค้าอุตส่าห์มานำเสนอความรัก ไปรำคาญเค้า แล้วมึงทำไง”
“ก็ไม่ทำไง เดินผ่าน เหมือนเดินผ่านวิญญานแบบทุกวันแหละ มึงไม่ต้องมาใส่ใจเรื่องกูหรอก อาจารย์มาแล้ว เลิกถามได้แล้ว”
คิมหันต์ได้แต่ยิ้มและส่ายหน้าให้กับ นิสัยแปลกๆของเพื่อนรัก ซึ่งน้อยคนจะรับได้ แต่คิมหันต์รู้ดีว่าเป็นอย่างนี้เพราะอะไร
น้ำมนต์ มีความสามารถพิเศษ ที่เจ้าตัวไม่ได้ยินดีอยากจะมีเลยซักนิด นั่นคือการมองเห็นสิ่งที่คนทั่วไปไม่เห็น คือภูตผีวิญญาณ หรือเรียกง่ายๆว่าคนเห็นผีนั่นเอง เป็นความสามารถพิเศษที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด
และสิ่งไร้ชีวิตเหล่านั้นก็พยายามปรากฏตัวทุกที่ ทุกเวลา จนทำให้เพื่อนของเขารำคาญ บางดวงวิญญาณน่าสงสารและมีความสมเหตุสมผลก็จะช่วย แต่บางดวงวิญญาณที่งี่เง่านิสัยไม่ดี ก็จะถูกเมิน แต่ดีหน่อยที่ดวงวิญญาณเหล่านั้นไม่สามารถทำอันตรายใดๆกับน้ำมนต์ได้
อีกทั้งชายหนุ่มยังมีกุมารหนึ่งตนที่คุณปู่ยกให้ก่อนเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ ที่เปรียบเสมือนเพื่อนที่คนอื่นมองไม่เห็นอีกหนึ่งคน
นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้คนอื่นๆที่หมายปองชายหนุ่ม ร่วมทั้งเพื่อนคนอื่นๆในมหาวิยาลัย มักจะเห็นน้ำมนต์มีพฤติกรรมแปลกๆ รวมไปถึงมักจะคุยคนเดียวหรือไปในที่ที่คนปกติแทบไม่เดินเข้าไป ทำให้เกิดข่าวลือไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัยจนคนส่วนใหญ่หลีกตัวออกห่าง
ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ น้ำมนต์นับว่าเป็นสิ่งที่ดีสำหรับตน เพราะน้ำมนเป็นคนไม่ชอบความวุ่ยวาย ไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่าม และเหมือนเป็นการคัดกรองคนที่ไม่จริงใจ เข้าหาเขาเพราะฐานะทางบ้าน รูปร่างหน้าตา เพื่อหวังผลประโยชน์ ในสิ่งที่คิดว่าไม่ดียังมีสิ่งที่ดีๆอยู่ในนั้น
แต่หนึ่งในสิ่งไม่ดีที่แฝงมาคือทำให้ชายหนุ่ม ต้องผิดหวังกับความรักครั้งแรกที่ผ่านมาแม้การคบหาจะกินเวลากว่าสองปี
แต่เพราะความที่ต้องคอยช่วยดวงวิญญาณที่ผ่านมาทำให้มีปัญหา และก่อให้เกิดการทะเลาะกับพระพายบ่อยครั้ง ทั้งอยู่ดีๆน้ำมนต์ก็เงียบหายไปในบางวัน หรือเวลาที่พะพายต้องการน้ำมนต์ก็ไม่สามารถติดต่อหรือมาอยู่เคียงข้างได้
พระพายพยายามเข้าใจน้ำมนต์จนถึงที่สุด แต่สุดท้ายความที่พระพายเข้าใจ มันทำให้น้ำมนต์ละเลยความรู้สึกของแฟนไปโดยไม่รู้ตัวจนฟางเส้นสุดท้ายได้ขาดลง
พระพายจึงขอจบความสัมพันธ์ในฐานะแฟนมาเป็นเพียงแค่เพื่อนร่วมมหาลัยเดียวกันเท่านั้น น้ำมนต์เสียใจมากนับจากวันนั้นมา ก็กลายเป็นคนที่เงียบลงกว่าเก่า และเลือกที่จะช่วยดวงวิญญานเพียงบางดวง และเมินเฉยต่อวิญญาณอีกหลายต่อหลายดวง
+++++++++
ย้อยกลับไปเมื่อ 4 ปีก่อน
“เฮ้ย! น้อง ระวัง"
เสียงเรียกด้วยความตกใจ และสัมผัสจากฝ่ามืออุ่นที่คว้าไหล่ทั้งสองข้างของลมหนาวให้เซ ไปข้างหลัง ลมหนาวหลับตาปี๋ คิดว่าล้มแน่ก้นน้อยๆของเค้าต้องกระแทกพื้นแน่ๆ
แต่เสียววินาทีมือที่จับบ่าข้างนึงนั้น กับคว้าเข้าที่เอว และประคองไว้ไม่ให้ล้ม ทันทีที่ลมหนาวสัมผัสถึงความปลอดภัยและไออุ่นที่ได้รับ จึงค่อยๆลืมตาขึ้นมามอง
สิ่งแรกที่ปรากฏตรงหน้า คือหน้าหล่อ คิวเข้ม ดวงตาสีนิลสนิท ที่มองเข้าไปสร้างความอบอุ่นในใจ ถึงแม้ใบหน้าที่เห็นจะเรียบนิ่ง ไร้การแสดงอารมณ์ใดๆทางสีหน้า แต่ดวงตาและเครื่องหน้านั้นกลับทำให้ลมหนาวใจวาบหวิบ ความรู้สึกเหมือนผีเสื้อเป็นล้านตัวบินอยู่ในท้องมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
เขาตกหลุมรักชายหนุ่มที่ดึงเขาที่เกือบจะถูกรถชนเข้ามาในอ้อมอกนั้น
พรหมลิขิตชัดๆ ฉากรักโรแมนติกในนิยายที่ชอบอ่าน แบบเป๊ะๆ
“เฮ้อ ย้อนคิดแล้วเศร้าใจ ทำไมก่อนหน้านี้กูถึงไม่มีความกล้าพอนะ”
หลินที่ถือจานอาหารกลางวันส่งให้เพื่อนแล้วก็ได้แต่เอ่ยให้กำลังใจ
“ก็ก่อนหน้านี้เป็นช่วงที่มึงรวบรวมความกล้า และกำลังลอกคราบเป็นลมหนาวเวอร์ชั่นสมบูรณ์แบบไง เอาน่าพยายามมาตั้งขนาดนี่ สี่ปีเลยนะที่มึงแอบรักพี่เค้า”
“ขอบใจนะ แต่กูเป็นคนน่ารัก ไม่ใช่ดักแด้ จะมาลอกครงลอกคราบอะไร”
“เอ๊ะ! หรือว่าพี่เค้าจะมีแฟนแล้ว ถึงเมินกู งั้นที่พยายามมาทั้งหมดก็สูญเปล่านะสิ”
“เดี๋ยว! เดี๋ยว! เดี๋ยว! ก่อนที่มึงจะคิดไปใกลและตีโพยตีพาย กินข้าวก่อนเนอะ บ่ายมีเรียนเนอะเพื่อน บ้าผู้ชายได้ก็ต้องเรียนได้ด้วยนะคะคุณเพื่อน”
หลังจากนั้นเพื่อนซี้ทั้งสองก็ต้องรีบกินข้าว และวิ่งเข้าห้องเรียนแทบไม่ทันเพราะเนื่องจากเป็นนักศึกษาใหม่ยังไม่คุ้นเคยกับตึกและห้องเรียนมากนัก
ลมหนาวคิดว่าพอเรียนคาบบ่ายเสร็จแล้ว จะรีบไปดักเอาคำตอบจากน้ำมนต์ อีกรอบ มาถึงขั้นนี้แล้ว พยายามขนาดนี้แล้วจะไม่ปล่อยโอกาส และพี่น้ำมนต์ให้หลุดมือไปอีก
พอคิดได้ดังนั้นแล้วก็เรียนไป ยิ้มไป จนเพื่อนที่นั่งข้างๆ ส่ายหัวอย่างระอา
มาแล้วจ้า นิยายรักแรกพบ แอบรักมานานของ
น้้ำมนต์&ลมหนาว โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ