หนุ่มโปรแกรมเมอร์ที่ทำงานหนักจนไม่ได้ทำอะไรที่อยากทำ ทำโอทีจนเส้นเลือดในสมองแตก ลืมตามาอีกครั้งก็พบว่าตัวเองได้ชีวิตใหม่ และครั้งนี้เขาจะไม่จบแบบเดิม แถมเขายังมาพร้อมกับระบบสูตรโกงจากเกมดังในชีวิตก่อน
แฟนตาซี,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,เกิดใหม่,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ท่ามกลางบรรยากาศอันเงียบสงบ ในบ้านเด็กกำพร้าเล็กๆ แห่งหนึ่งแถบชานเมือง คนในบ้านหลับใหลอยู่ในห้วงนิทรา
เด็กชายคนหนึ่งขยับตัวยุกยิกอย่างไม่สบายตัว เหงื่อผุดพรายขึ้นตามกรอบหน้าราวกับกำลังเผชิญหน้ากับฝันร้าย
เฮือก!
พีท ลืมตาขึ้นมาในความมืด สะดุ้งพรวดขึ้นมาพลางหอบหายใจ หัวใจเต้นเร็วแรงราวกับจะทะลุออกมา ด้วยความรู้สึกตกใจ หวั่นวิตก และอีกหลายๆ ความรู้สึกที่สับสนปนเป
เมื่อความตกใจเบาบางลง ความรู้สึกแรกที่แล่นเข้ามาหลังจากนั้น คือความมึนงง
เขารู้สึกว่าทั้งหัวหนักอึ้ง และร่างกายก็รู้สึกปวดเมื่อยเหนื่อยล้า เหมือนผ่านการวิ่งอย่างสุดชีวิต
เขามองไปรอบๆ ด้วยความประหลาดใจ... ความทรงจำสุดท้ายของเขาชัดเจนเหลือเกิน – เขาจำได้ว่ากำลังทำงานโอทีอย่างหนักในออฟฟิศ เขาซึ่งเป็นซีเนียร์โปรแกรมเมอร์ แต่รับงานตั้งแต่วางระบบไปจนถึงทดสอบ แก้บัคอย่างมึนงง ด้วยความที่บริษัทไม่มีงบพอจะจ้างคนเพิ่ม เลยมากดดันใช้งานตาลุงวัยกลางคนที่ไม่มีที่ไปอย่างเขาให้ทำงานหนัก เพื่อแลกเงินเดือนที่น้อยยิ่งกว่าเด็กจบใหม่
แต่สุดท้าย ร่างกายก็มีขีดจำกัดของมัน เขาเลือดกำเดาไหล ตาพร่ามัว และปวดหัวรุนแรง ก่อนล้มลงจากเก้าอี้... แล้วทุกอย่างก็ดับมืดไป...
ลืมตาขึ้นมาอีกทีเขาก็มาอยู่ในห้องที่ไม่คุ้นเคย เป็นห้องเล็กๆ ที่มีเพียงฟูกนอนที่มีผ้าห่มผืนบางกับหมอนเก่าๆ และมีโต๊ะญี่ปุ่นพับได้ กับตู้เสื้อผ้าแบบผ้าร่มวางอยู่มุมห้อง
ที่แปลกไปกว่านั้นคือมือของเขา ที่ทั้งนุ่มและเล็กลงราวกับเด็ก
เมื่อหันไปเห็นกระจกเล็กๆ ที่วางบนโต๊ะญี่ปุ่น เขาก็หยิบมันมาดูทันที และพบว่าไม่ใช่แค่ราวกับเด็ก นี่มันตัวเขาตอนเด็กชัดๆ
"เราตายแล้วหรือ?" พีทพึมพำออกมาอย่างเหม่อลอย สิ่งเดียวที่เขาหาคำอธิบายให้ตัวเองที่มาโผล่ในสถานที่ แปลกๆ แถมยังกลายเป็นเด็กได้
ในขณะที่กำลังคิดสาระตะว่านี่เป็นบททดสอบโลกหลังความตายหรืออะไรหรือเปล่า
ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นที่หน้าประตู
ไม่นานประตูก็เปิดออก และเด็กผู้หญิงคนหนึ่งโผล่หน้าเข้ามา
"พี่พีท หนูฝันร้าย ฮึก!" เด็กหญิงตัวน้อย ร้องไห้สะอึกสะอื้น ทำให้พีทที่ยังจับต้นชนปลายไม่ถูกต้องรีบพาเธอเข้ามา แล้วปลอบโยน
"โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะ" พีทปลอบโยนเธอ แล้วลูบหัวเธอเบาๆ จนเธอหยุดร้องไห้และค่อยๆหลับลงไปอีกครั้ง
พีทเกลี่ยคราบน้ำตาออกจากใบหน้าของเด็กหญิงอย่างแผ่วเบา ในขณะเดียวกันนั้นเขาก็รู้สึกง่วงงุนอย่างห้ามไม่อยู่ จึงผล็อยหลับไปทั้งที่ยังไม่รู้อะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับสถานการณ์ในตอนนี้
จิ๊บๆๆ
"อือ..." พีทส่งเสียงในลำคอ เมื่อเขารู้สึกถึงความอุ่นร้อนของแสงแดดที่สาดลงใบหน้า พร้อมกับได้ยินเสียงนกร้องโหวกเหวกราวกับทะเลาะแย่งอาหารกัน
"พี่พีท ตื่นแล้วเหรอคะ?" เด็กหญิงพูดพร้อมรอยยิ้มสดใส เธอคือเด็กหญิงที่เดินร้องไห้มาหาเขาเมื่อคืนนี้
ตอนนั้นเอง สติของพีทค่อยๆ กลับมาและระลึกได้ว่า เขามาโผล่ในสถานที่แปลกๆ พร้อมกับสถานการณ์แปลกๆ อย่างการที่ลุงวัยสี่สิบกว่าอย่างเขา กลายเป็นเด็ก
พีทมองไปที่เด็กหญิงตัวน้อย แล้วขมวดคิ้ว
เด็กคนนี้คือใคร? และทำไมเธอถึงเรียกเขาว่า ‘พี่พีท’?
"นี่เรา...ฝันหรือว่าเกิดใหม่?" ความคิดแล่นผ่านหัวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะปวดหัวจี๊ด จนรู้สึกมึนไปหมด เด็กหญิงตัวน้อยเห็นพี่ชายของเธอทำท่าทางกุมหัวด้วยความเจ็บปวดก็ตกใจ วิ่งกรีดร้องเรียกคนช่วย
"พี่พีท ฮือออ คุณแม่ พี่พล พี่แพร ช่วยพี่พีทด้วย แงงง"
"เกิดอะไรขึ้น!" นั่นคือเสียงสุดท้ายที่เข้าหูพีทก่อนที่เขาจะหลับลงไปอีกครั้ง
.
.
เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง พีทก็เข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น
เรื่องของเรื่องคือเขาตาย จากการทำงานหนัก อันนี้เป็นข้อเท็จจริงที่แจ่มชัด
และเขาไม่ได้เพิ่งมาเกิดใหม่เมื่อคืน
เขามาเกิดใหม่เป็นเด็กกำพร้าใน 'บ้านสายรุ้ง' ตั้งแต่ 10 ปีก่อน และมีความทรงจำแบบเด็กธรรมดาทั่วไปมาตลอดจนกระทั่งเมื่อคืน...
ราวกับเขาระลึกชาติได้ เขาฝันเห็นชีวิตชาติก่อนและลืมตามาคิดว่าตัวเองคือ ลุงพีท ที่ทำงานจนตาย... แต่ตอนนี้เขาคือเด็กชายพีท เด็กกำพร้า อายุ 10 ขวบ ที่เพิ่งระลึกชาติได้ก็เท่านั้น...
หลังจากค่อยๆ ฟื้นตัวจากความมึนงง พีทก็ได้ปลอบโยนพี่น้อง และแม่บุญธรรมของเขา ว่าเขาเพียงแค่ปวดหัวเพราะนอนน้อยเท่านั้น ไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรง
บ้านสายรุ้ง เป็นบ้านอุปถัมภ์เล็กๆ ที่ดูแลเด็กกำพร้าไม่กี่คน ทั้งหมดอาศัยอยู่ภายใต้การดูแลของ แม่รุ้ง หญิงวัยกลางคนใจดีที่พยายามดูแลเด็กๆ ด้วยทรัพยากรอันจำกัด
คนอื่นๆ ที่นี่ก็มีเด็กหญิงตัวน้อยอย่าง พรีม น้องสาวคนเล็กของบ้าน อายุสี่ขวบ เด็กหญิงที่เข้ามาหาพีทเมื่อคืน อีกคนคือ พล เด็กชายวัยแปดขวบที่เป็นพี่คนรองของบ้าน แพร เด็กหญิงอายุแปดขวบเช่นกัน แต่อ่อนเดือนกว่าพล อีกสองคนเป็นฝาแฝดชาย ภูริ พาริ อายุหกขวบ
พีทถือเป็นพี่ใหญ่ของบ้าน และพีทฉลาดมาตั้งแต่ก่อนจะระลึกชาติได้ เขาจึงมักเป็นที่พึ่งพาของน้องๆ และช่วยแม่รุ้งทำงานหาเงินเสมอ แม้ว่าแม่รุ้งจะพยายามให้เขาใช้ชีวิตเป็นเด็กธรรมดาก็ตาม
พีทออกไปรับจ้างล้างจาน และทำอะไรหลายอย่างที่เด็กพอจะทำได้ นำเงินมาช่วยแม่รุ้งในการเลี้ยงน้องๆ
บ้านสายรุ้ง อยู่ชานเมือง และเป็นสถานที่เล็กๆ แทบไม่มีคนรู้จัก นานๆ ทีเงินช่วยเหลือจากรัฐ และผู้บริจาคจะมาถึงพวกเขา ทำให้แม่รุ้งต้องทำงานหนักในการเลี้ยงดูพวกเขาเช่นกัน
เด็กๆ ทั้ง 6 คนไปเรียนกับหลวงตาที่วัด เพราะไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมโรงเรียนดีๆ แต่แม่รุ้งก็อยากให้เด็กๆ มีความรู้ จึงพากันไปเรียนกับโรงเรียนวัด
เป้าหมายเดิมของพีทคือตั้งใจเรียน สอบชิงทุนเรียนฟรีโรงเรียนมัธยม และเอาวุฒิไปหางานที่ได้เงินมากขึ้นมาส่งเสียน้องๆ ให้ได้เรียนดีๆ
แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว เพราะวิญญาณของเขาคือตาลุงที่เคยเป็นโปรแกรมเมอร์ผู้เชี่ยวชาญ แน่นอนว่าเขามีความรู้พอจะหางานที่ดีได้ ริดแค่ว่าเขายังเป็นเด็กในตอนนี้...
พีทใช้เวลาหนึ่งวันเพื่อปรับตัวกับสิ่งรอบตัว เขาสังเกตเห็นว่าบ้านนี้กำลังลำบากมากกว่าที่ตัวเขาก่อนหน้านี้เข้าใจ ทั้งข้าวของเครื่องใช้เก่าชำรุดและค่าใช้จ่ายที่มากขึ้นเรื่อยๆ
"เราต้องช่วยพวกเขา" เขาคิด นั่นคือแรงผลักดันแรกที่เขารู้สึกหลังจากการเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่ความกลัวก็แวบเข้ามา – เขาไม่อยากกลับไปทำงานหนักจนสูญเสียเวลาในการใช้ชีวิตอีกครั้งเหมือนชาติก่อน
--ติ๊ด! ตรวจพบแรงปราถนาที่เข้ากันได้
ระบบซิมมูเลเตอร์ ติดตั้งสำเร็จ--
ขณะที่พีทกำลังคิดหาทางช่วยเหลือบ้านอุปถัมภ์ ก็มีบางอย่างเกิดขึ้น เสียงประหลาดดังขึ้นในหัว ทันใดนั้น หน้าต่างโปร่งใสเหมือนในเกมก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา พร้อมเสียงแจ้งเตือน
[ระบบซิมมูเลเตอร์เริ่มทำงาน]
ยินดีต้อนรับสู่ชีวิตใหม่ คุณมีภารกิจรออยู่!
พีทเบิกตาค้างมองหน้าต่างโปร่งแสงตรงหน้าอย่างตื่นตะลึง
หน้าต่างแสดงสถานะของเขา:
ชื่อ: พีท
อายุ: 10 ปี
สกิลพื้นฐาน:
การสื่อสาร 2/5
ทำความสะอาด 5/5
งานช่าง 1/5
การทำอาหาร 3/5
ตรรกะ 4/5
ความแข็งแรง 2/5
สกิลเพิ่มเติม:
การเขียนโปรแกรม (ล็อก)
ภาษาอังกฤษ (ล็อก)
เสน่ห์ 1/10
การเล่นเกม 3/10
การโต้วาที 3/10
การขาย 3/10
เงิน: 100
สูตรโกง: -
จากนั้น หน้าต่างใหม่ก็ปรากฏขึ้น
[ภารกิจแรก]
ช่วยแม่รุ้งซ่อมโต๊ะที่ชำรุด
รางวัล: +1 สกิลความถนัด
"ระบบ Simulator?" พีทขมวดคิ้ว ด้วยความงุนงง ตื่นเต้นและกังวลผสมปนเปกัน แต่ด้วยความอยากรู้อยากลองก็มีมากกว่า มือของเขายื่นไปกลางอากาศและกดลงที่คำว่า
[เริ่มภารกิจ]
.
.
วันรุ่งขึ้น พีทลงมือซ่อมโต๊ะตามภารกิจ เขาไม่เคยทำงานช่างมาก่อน ทำให้เขารู้สึกท้อแท้เล็กน้อย ขณะนั้นเอง ระบบมีหน้าต่างแนะนำวิธีขั้นตอนอย่างละเอียดขึ้นมา โดยขึ้นว่าเป็น Guide สำหรับมือใหม่ เหมือนกับโหมด tutorial
พีทค้นพบว่าระบบนี้แทบไม่ต่างกับเกม simulator เกมโปรดในชาติก่อนของเขา ในยุคที่เขายังสามารถมีเวลาพอเล่นเกมที่ชอบได้อยู่
มันมีโหมด build ที่เขาสามารถเรียกอุปกรณ์และวัสดุเพื่อคราฟต์ของได้ รางวัลเริ่มต้นจากระบบคืออุปกรณ์คราฟต์เริ่มต้น ทำให้เขาสามารถแยกชิ้นส่วนโต๊ะเดิม นำวัสดุที่ถูกแยกออกมารวมกันและคราฟต์เป็นโต๊ะใหม่ออกมาได้
[คุณได้รับโต๊ะไม้ ระดับต่ำ 1 ตัว]
หน้าต่างสถานะขึ้นแจ้งเตือนก่อนที่โต๊ะที่แข็งแรงกว่าเดิมจะปรากฏขึ้นมาตรงหน้าเขา พีทยิ้มอย่างพึงพอใจ
ทันทีที่คราฟต์โต๊ะเสร็จสิ้น หน้าต่างระบบก็เด้งขึ้นมาอีกครั้ง
[ภารกิจสำเร็จ!]
คุณได้รับ +1 Handiness Skill
"มันง่ายกว่าที่คิด" พีทยิ้ม เขารู้สึกว่าตัวเองสามารถหยิบจับชิ้นส่วนน็อตต่างๆ ได้คล่องมือขึ้น ทำให้เขาสามารถต่อโต๊ะแบบง่ายๆ ได้โดยไม่ผ่านระบบคราฟต์โดยไม่มึนงงกับคู่มือการต่อโต๊ะอีกต่อไป
"แค่ handiness เพิ่มเป็นระดับ 2 รู้สึกต่างเยอะขนาดนี้เลยแฮะ" พีทพึมพำเบาๆ
ก่อนที่เขาจะถามระบบขึ้นมา "สูตรโกงนี่คืออะไรกัน?"
[ตอบโฮสต์ สูตรโกง ก็เหมือนกับเกมซิมมูเลเตอร์ในหัวของโฮสต์ อย่างสูตรเพิ่มเงิน ลดความต้องการนอน เป็นต้น]
แน่นอนว่าคำตอบนั้นจากระบบทำให้พีทนิ่งค้างอย่างตกตะลึงไปอีกครั้ง ก่อนที่จะตั้งสติได้ แล้วถามเสียงตื่นเต้น และดวงตาเป็นประกาย
"ฉันจะได้สูตรพวกนั้นมาได้ยังไง?"