ชีวิตผมโคตรน่าสมเพช ทำอะไรก็ขาดทุน ลงทุนอะไรก็โดนโกง แต่ก็ไม่คิดว่าจะน่าสมเพชจนชาวต่างโลกมามอบระบบแปลกๆช่วยพลิกชีวิตน่าสมเพชของผม
แฟนตาซี,เกิดใหม่,ยุคปัจจุบัน,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
1 ชีวิตน่าสมเพชของผม
ในโลกที่ทุกอย่างเปลี่ยนเร็วกว่าแสง ความสำเร็จไม่รอคนที่เดินช้า ใครที่เก่งและมีเส้นทางย่อมรอดเสมอ ส่วนคนไม่เก่งก็ต้องดิ้นรนกระเสือกกระสนอย่างหนัก คนรวยยิ่งทวีความร่ำรวย คนจนกลับยิ่งจนลงจนเหมือนจมอยู่ใต้ก้นบึ้งของเหวลึกที่ไร้จุดจบ
ผมชื่อ เรวิน อารยะ อายุ 24 ปี ชีวิตผมก็แค่ธรรมดา เรียบง่าย และน่าสมเพชในแบบที่ทำให้ใครฟังก็ต้องส่ายหัว ไม่ได้มีพรสวรรค์พิเศษใด ๆ ตอนเรียนก็อยู่ในระดับกลาง ๆ เกรดนิยม—หมายถึงเกรดที่คนส่วนใหญ่มักจะได้ ไม่ใช่เกียรตินิยมแบบคนเรียนเก่ง แต่เป็นแค่ “เกาะกระแส” ไปกับฝูงชนเท่านั้น
สมัยเรียน ผมพยายามไม่ให้ตัวเองต้องไปติดแหง็กอยู่ในออฟฟิศไปตลอดชีวิตแบบคนอื่น เลยลองทำสารพัดอย่างเพื่อหาทางรวยเร็ว ตั้งแต่ทำพาร์ทไทม์เป็นเด็กเสิร์ฟในร้านอาหาร พยายามเขียนนิยายขายออนไลน์ หรือแม้แต่ลงทุนในตลาดหุ้นตามเทรนด์ แต่ทุกครั้งที่คิดว่าอะไร ๆ กำลังจะไปได้ดี มันก็พังทลายลงมาแบบไม่รู้ตัว
ยิ่งพยายามมากเท่าไหร่ ยิ่งเจ็บตัวเท่านั้น
- การขายของออนไลน์ ที่คิดว่าจะไปได้สวย กลับเจอพวกมิจฉาชีพโกง ผมจ่ายเงินซื้อล็อตของมาเพิ่ม แต่สุดท้ายทั้งของและเงินหายไปดื้อ ๆ
- การเทรดหุ้น ก็ดูเหมือนจะเป็นทางลัดสู่ความสำเร็จ ผมศึกษาเทคนิคทุกอย่าง อ่านกราฟจนแทบจะมองทะลุอนาคตได้ แต่ยิ่งลงทุนมากขึ้น ยิ่งเจอความผันผวน ขาดทุนยับจนแทบหมดตัว
- ทำ Dropship ที่ใคร ๆ บอกว่าไม่มีความเสี่ยง กลับเป็นฝันร้าย ร้านค้าที่ผมดีลไว้ดันไม่ยอมส่งของให้ลูกค้า ทำให้ต้องชดเชยเงินเอง โดนด่าเสียหายไปหมด
แม้แต่ แพลตฟอร์มเทรดไบนารี ที่โฆษณาว่าทำกำไรง่าย กลับกลายเป็นแพลตฟอร์มหลอกลวง กำไรที่เห็นในหน้าจอถอนไม่ได้สักบาท ชีวิตผมเหมือนติดกับคำสาป ทุกทางที่คิดจะเดินก็มีแต่หายนะ
ผมเริ่มหมดศรัทธาในชีวิตและตั้งคำถามว่า “หรือเราควรจะยอมแพ้ ใช้เงินเดือนชนเดือนไปวัน ๆ และรอวันตายให้มันจบ ๆ ไป?”
.
วันหนึ่งขณะเดินเตร็ดเตร่อย่างไร้จุดหมาย ท่ามกลางถนนที่คนเดินขวักไขว่ ผมก้มหน้ามองพื้นไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งเสียงชายคนหนึ่งทักขึ้นมาทำให้ต้องหยุดชะงัก
"ชีวิตนายบัดซบขนาดนี้ แล้วยังจะยอมแพ้อีกเหรอ?"
ผมหันไปมองชายคนนั้น ดูแล้วอายุไม่น่าต่างจากผมเท่าไหร่ ใบหน้าเจือรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ท่าทีไม่คุ้นเคยแต่น่าประหลาดใจ
"นายเป็นใคร?" ผมถามเสียงแข็งอย่างระแวง
ชายปริศนาหัวเราะเบา ๆ "ฉันน่ะเหรอ? แค่คนผ่านมาที่รู้เรื่องของนายมากกว่าที่นายคิดซะอีก"
เขาเริ่มร่ายยาวเกี่ยวกับผมราวกับเป็นเพื่อนสนิทที่ติดตามชีวิตทุกย่างก้าว
"เรวิน อารยะ อายุ 24 ใกล้จะ 25 จบคณะไอทีจากมหาวิทยาลัยดัง ทำงานบริษัทเงินเดือนดี แต่ใช้เงินหมดไปกับการพยายามพลิกชีวิต ทั้งลงทุน เขียนนิยาย ขายของ แต่กลับไม่สำเร็จสักอย่าง เอาเงินไปละลายกับความล้มเหลวแทบหมด…"
ผมถอยหลังไปสองสามก้าว "นายเป็นใครกันแน่? ทำไมรู้เรื่องของฉันละเอียดขนาดนี้?" ขนาดครอบครัวยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชีวิตผมพังขนาดไหน
"ฉันชื่อ อลาวดี้" เขาตอบ "แน่นอนว่าชื่อจริงของฉัน นายคงออกเสียงไม่ได้ ฉันเลยใช้ชื่อเล่นจากการ์ตูนโปรดของโลกนี้"
ผมได้แต่ยืนงง แต่ยังไม่ทันถามอะไรต่อ เขากลับหัวเราะและพูดต่อ
"ฟังให้ดี เรวิน ชีวิตนายมันบัดซบจริง ๆ แต่ฉันจะให้โอกาสนายแก้ตัว... ใช้ให้ดีล่ะ"
ว่าแล้วเขาก็ยื่นมือมาบีบหัวผมเบา ๆ ความร้อนวาบแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ก่อนที่อาการปวดหัวอย่างรุนแรงจะโจมตีจนผมต้องทรุดลงไปนอนกองกับพื้น
เสียงสุดท้ายที่ได้ยินคือ "โชคดี... เรวิน"
จากนั้น ทุกอย่างก็มืดสนิท
.
.
ผมรู้สึกตัวอีกทีพร้อมกับกลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์ของโรงพยาบาล เสียงเครื่องวัดชีพจรและเสียงฝีเท้าของพยาบาลดังแว่วเข้ามา
"คนไข้ฟื้นแล้ว รู้สึกยังไงบ้างคะ?" พยาบาลถามอย่างสุภาพ
"มึน ๆ ครับ แต่ไม่มีอะไรเจ็บเป็นพิเศษ"
เธอยิ้ม "ดีแล้วค่ะ ก่อนหน้านี้มีคนพบคุณหมดสติอยู่ข้างถนน เราเลยรีบพาคุณมาที่นี่ ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว พรุ่งนี้คุณน่าจะออกจากโรงพยาบาลได้"
หลังจากพูดคุยเล็กน้อย พยาบาลก็เดินออกไป ทิ้งผมไว้กับความสงสัยและความรู้สึกแปลก ๆ ในหัว
.
ในขณะที่ผมกำลังคิดว่าเรื่องราวทั้งหมดเป็นเพียงฝันร้าย อยู่ดี ๆ ก็มีหน้าต่างใส ๆ ปรากฏขึ้นตรงหน้าเหมือนในเกมออนไลน์ มันแสดงข้อมูลของผมพร้อมรายละเอียดที่ทำให้ผมต้องขยี้ตาซ้ำหลายรอบ
---
ข้อมูลผู้ใช้ระบบ
- ชื่อ: เรวิน อารยะ
- อายุ: 24
- STAT
- STR (ความแข็งแรง): 20
- INT (ความรู้): 60
- LUX (โชค): -10
- AGI (ความคล่องตัว): 30
- เสน่ห์: 10
---
ภารกิจแรก: อ่านหน้าต่างระบบจนครบ
รางวัล: 100 แต้มโบนัส
กาชาประจำวัน: สุ่มฟรี 1 ครั้ง
---
"นี่ฉันฝันไปหรือเปล่า?" ผมพึมพำกับตัวเอง แต่ทุกอย่างชัดเจนเกินกว่าจะเป็นแค่ความฝัน
หน้าต่างระบบที่ลอยอยู่ตรงหน้าดูเหมือนจะเป็นความจริง และมันกำลังบอกให้ผมเริ่มต้นภารกิจบางอย่าง...
"ภารกิจแรกงั้นเหรอ?" ผมยิ้มมุมปากอย่างไม่เชื่อสายตา นี่อาจจะเป็นโอกาสเดียวในชีวิตที่ผมจะได้เปลี่ยนแปลงทุกอย่างก็ได้
(จบตอนที่ 1)
