ชาย-ชาย,รัก,ตลก,ดราม่า,ไทย,คลั่งรัก,ครอบครัว,วัยรุ่น,เพื่อน,ธงเขียว,หล่อรวย,รุ่นพี่วิศวะ,น่ารัก,ชีวิตประจำวัน,ดราม่า,โรแมนติก ,รัก,มหาลัย,วาย,YAOI,BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บางครั้งความรักที่โหยหาก็มาในรูปแบบของคนอื่น หาใช่จากครอบครัวอย่างที่เคยปรารถนา
ปึก!
"อึก.. ปวดฉี่"
ผมว่าผมควรพอได้ละ กึ่ม ๆ มึน ๆ เมาแน่ครับพี่น้องงงง ติดใจรสชาติเบียร์เข้าให้แล้ว แต่ต้องวางแก้วแล้วลุกขึ้นไปเข้าห้องเสียหน่อย
ปรายตามองเพื่อนรักทั้งสองที่ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ หมดสภาพกันหมด กลับไงล่ะทีนี้... กลายเป็นเด็กขี้เมาไปแล้วเราสามคน ฮะ ฮะ แต่ก็สนุกดีอยู่นะ
เดินประคองสติไปตามทาง อิสระมันดีแบบนี้แหละ ไม่ดีอย่างเดียวคือเงินในกระเป๋า
นั่งกินกันสองชั่วโมงถึงไหม รู้สึกเหมือนนาน ลืมดูเวลา ปกติผับปิดกี่โมง เราคงไม่อยู่ถึงตอนนั้นหรอก อยากกลับห้องไปนอนแล้วจ้าาา
ห้องน้ำชายคนเยอะไม่แพ้ห้องน้ำหญิง ส่วนใหญ่มาจับกลุ่มสูบบุหรี่ ยืนออกันเต็มไปหมด ผมย่นจมูกพยายามฝ่าเข้าไป อื้อออ ปวดฉี่!!!
พรึ่บ!
"เหวออออ"
"โอเคหรือเปล่า"
มีคนช่วยดึงเข้าไปยืนหน้าโถฉี่ ผมถอนหายใจขมวดคิ้วเพราะไม่ชอบฉี่ตรงนี้ หยีตาเงยหน้าขึ้นมองคนดึง ตาพร่ามองค่อยชัด สะบัดหน้าไล่ความมึนพลางลืมตามองอีกครั้งก็ยังไม่ชัดอยู่ดี
"อะไร" เขาถามเสียงเข้ม
หน้าตาเป็นไงไม่รู้ รู้แค่ว่าตัวสูงชะมัด
"ไม่เอาตรงนี้" ผมบอกเสียงอแง พยายามจะเดินมุดไปตรงห้องน้ำ
"มันเต็ม" อีกฝ่ายก็พยายามห้ามไว้ ดึงแขนผมให้กลับมาที่เดิม
"ฮือออ ไม่เอา อายคนเนี่ยเห็นไหม"
"จะอายทำไม ผู้ชายด้วยกันทั้งนั้น"
"ก็อายไง อึก! อายยยย"
"เมาแล้วเถียงเก่ง"
"รู้จักกันหรือไงล่ะ"
นอกจากไม่ตอบแล้วยังจับให้เราหันหน้าเข้าโถ ไม่พอแค่นั้นยังจะถอดกางเกงให้ด้วย
"เฮ้ย! อย่า ๆ ช่วยด้วย ๆ ช่วยด้วยค้าบบบบบ"
"ฉิบ! จะร้องทำไมเนี่ย"
"อื้อ อื้อ อย่าาาาา ปล่อยสิ! เราทำเอง"
"รีบฉี่รีบเสร็จจะได้ออกไป เร็วสิ"
ผมทำหน้ายุ่งยาก สุดท้ายก็จำใจฉี่โดยมีคนคนนี้ยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง ไม่รู้จักแต่ช่วยเต็มที่มากครับ งงไปหมด
สัมคมนี้เขาเป็นแบบนี้กันนี่เองหรอกเหรอเ
"จะล้างมือ อึก!"
"มาสิ"
เดินตามแรงดึงของอีกฝ่ายไปที่อ่างล้างมือ รู้สึกปลอดภัยเพราะคนตัวใหญ่ยืนคุมอยู่ไม่ห่าง
"อยากเช็ดมือ"
พูดแค่นั้นอีกคนก็ฉวยมือผมไปเช็ดกับเสื้อเจ้าตัว กระพริบตาไล่ความพร่ามัวค่อยชัดขึ้นมานิดหนึ่ง
"ไป"
ดึงรั้งพาผมออกจากห้องน้ำมายืนอยู่ข้างนอก
"อึก"
"เป็นเด็กเป็นเล็กหัดกินเหล้า" เขาบ่นราวกับรู้จักกัน เสียงดุชวนให้ผมขมวดคิ้วยุ่ง
"เบียร์ต่างหาก อึก" เถียงสู้ เรามันเก่งอยู่แล้ว ใครเขาถือคนบ้าว่าคนเมากันเล่า
"หึ! กลับได้แล้ว"
"ฮึบ! ขอดูหน่อย เราเห็นหน้าไม่ชัดเลย"
เขย่งเท้าขึ้นพลางเกาะไหล่เขาเอาไว้กันล้ม ยื่นหน้าไปมองเขาใกล้ ๆ อืมมม คุ้น ๆ นะนี่... ใครกันนะ
"จะทำอะไร" เขาถามเสียงดุพร้อมช่วยจับประคองเอวไว้
"เราเห็นหน้าคุณไม่ชัดอะ สงสัยดื่มเยอะไปหน่อย" หรี่ตามองเผื่อจะชัดขึ้น
"ใกล้เกิน" เขาว่าแต่ก็ยืนนิ่งไม่ขยับหนี
"เอาเป็นว่าเราขอขอบคุณนะครับ อึก ที่ช่วยเรา อืม ไปละ ดึกแล้วเราจะกลับบ้านนนน"
หันหลังเดินกลับเข้าไปในผับ เดินประคองสติกลับมาที่โต๊ะได้อย่างปลอดภัย เห็นเพื่อนสองคนนั่งหลับตาอาการหนัก ฝึกหัดเป็นขี้เมาได้สมจริงสุด ๆ
"จ่ายเงินแล้วกลับกันเหอะ" เอ่ยชวน
"หายปายไหนมาาาา อึก! อือ" หมีพูห์ถาม
"ห้องน้ำ กลับเหอะดึกมากแล้วเนี่ย"
"เค... แครอท! กลับกัน เอาตังค์มา"
"ในเป๋าาา หยิบเอา ฮืออ อยากนอน"
จ่ายเงินจากนั้นกอดคอกันกลับหอ โบกเรียกแท็กซี่ เรื่องดื่มนี่ต้องนาน ๆ ทีแล้วล่ะ สภาพแย่มากแต่ละคน
"ข่าวใหญ่จ้าาาาาา"
เรียนเสร็จแล้วครับแต่ภายในคลาสยังไม่มีใครออกจากห้องยกเว้นก็แต่มณีเพื่อนผู้หญิิงร่วมคลาสที่ถือของออกไปส่งอาจารย์ และไม่นานนักก็วิ่งกลับเข้ามาด้วยใบหน้าตื่นเต้น ร้องเสียงดังลั่นทำเอาทุกคนตกใจ
"มีอะไรเหรอแก ข่าวใหญ่อะไร" เพื่อนผู้หญิงอีกคนเอ่ยถาม
"รุ่นพี่เรียกรวมตัวใต้ตึก เรื่องค่ายอาสา รู้ไหมว่าปีนี้เขาจัดให้คณะเราไปกับคณะวิศวะด้วยล่ะ!!!"
ข่าวใหญ่จริงด้วย เรียกเสียงฮือฮาจากคนทั้งห้อง โดยเฉพาะเหล่าสาว ๆ จะตื่นเต้นกันเป็นพิเศษ แครอทหันไปกรี๊ดกร๊าดกับแก๊งเพื่อนผู้หญิงข้าง ๆ ส่วนหมีพูห์กับผมมองหน้ากันแล้วยักไหล่ ยังไงก็ได้...
ลงมารวมตัวใต้ตึกก่อนกลับบ้าน ได้ยินว่าคหกรรมออกค่ายอาสาทุกปี ตะเวนไปตามโรงเรียนห่างไกล ทำอาหารอร่อย ๆ เลี้ยงเด็ก ๆ กับคนในหมู่บ้าน ช่วยซ่อมแซมโรงเรียน มอบทุนแล้วก็อุปกรณ์การเรียนต่าง ๆ ให้
ฟังแล้วน่าสนุกมากเลยครับ
ปีนี้พิเศษเพราะได้คณะวิศวะมาเข้าร่วมด้วย ไปห้าวันสี่คืน คนหางบประมาณคือพี่ ๆ ปีสามกับปีสี่ช่วยกันทำอาหารขาย หาเงินให้น้อง ๆ เอาไปออกค่าย
"ยังไงก็เตรียมพร้อมกันตั้งแต่เนิ่น ๆ นะคะ อย่าให้ขาดหรือลืมอะไร ที่ที่เราจะไปห่างจากตัวเมืองพอสมควร"
"ครับ/ค่าาา"
ออกเดินทางเดือนหน้า มีเวลาอีกเยอะในการเตรียมตัวเตรียมของ ประชุมเสร็จก็แยกย้าย เราสามคนตกลงกันว่าจะไปหาอะไรกินที่ห้าง
"ขอเสนอชิกเก้นเอฟซีค่ะมื้อนี้ อยากกินข้าวไก่กรอบเขียวหวานจะแย่" แครอทเสนอคนแรก
"ไม่จ้ะ พี่อยากกินสเต็กกิลแอนด์ชีส เขามีโปรโมชั่นบุฟเฟ่ต์สปาเก็ตตี้ด้วยนะ" ตามมาด้วยหมีพูห์
"งั้นให้ปลาวาฬเลือก"
"ดีเหมือนกัน เลือกมาเลยเพื่อนรัก สัญญาจะไม่งอแง"
ภาระตกมาอยู่ที่ผมอย่างช่วยไม่ได้
"ถ้าเราไม่อยากกินทั้งสองอย่างเลยอะ"
"แล้วเพื่อนรักอยากกินอะไรล่ะครับ" หมีพูห์ขยับมากอดคอผม จ้องหน้ากดดัน ไม่ต่างจากแครอทที่จ้องใกล้แทบสิงร่าง
"กิลแอนด์ชีสแล้วกัน เราจะกินบุฟเฟ่ต์"
"เย่! เยี่ยมไปเลยเพื่อนจ๋า ไก่กรอบของน้องหนูรอไปก่อนนะจ๊ะ" หันไปเยาะเย้ยแครอทที่หน้าบูดไม่ถูกใจ
สรุปมื้อเย็นเรามาจบกันที่ร้านสเต็กครับ เป็นสเต็กราคานักศึกษา(บ้านรวย) ที่ไม่ได้ขายแค่สเต็ก ยังมีสปาเก็ตตี้ และอื่น ๆ อีกหลายอย่าง
"อุ๊ย! แก๊งหนุ่มหล่อ" แครอทตาไว
"พวกพี่แพกซ์นี่ไปไหนมาไหนเป็นที่สนใจตลอด" หมีพูห์ว่า
นั่นสิ ก็เหมือนอย่างพวกเราเนี่ยที่ไปไหนก็มักจะเจอพวกพี่เขาไง สนใจแค่แป๊บเดียวแหละครับจากนั้นก็สั่งสเต็กคนละจานส่วนสปาเก็ตตี้เป็นแบบบริการตัวเอง ตักเท่าไรก็ได้ขอแค่กินให้หมด
"คาโบนาร่าเท่านั้น!" หมีพูห์ร้อง ถือจานมาพร้อม
"เหมือนกัน!" ผมเองก็ด้วย
"หืม? ทำไมน่ารักล่ะ เพื่อนรักทำไมน่ารักอย่างนี้"
"อื้อ!! มันจะหกนะลูกหมี"
ชอบทำแบบนี้ครับ ชอบกระโดดกอดเรา แล้วมาวอแวอยู่กับแก้ม เดี๋ยวบีบเดี๋ยวลูบ สิวจะขึ้นสักวันคอยดูเถอะ
"คิกคิก ก็อยากน่ารักทำไมล่ะ"
"พอ ๆ รำคาญ ออกไปห่าง ๆ กัน"
แครอทมาทีหลังถือจานมาแทรกกลางเราสองคน ตักคาโบนาร่าเต็มจานก่อนใคร
"คอยดูถ้ากินไม่หมดนะ โดนปรับจะสมน้ำหน้าให้" หมีพูห์ว่า
"มีเงินจ่ายย่ะ!"
"อะจ้า ๆ เชิญตามสบาย"
ตอนทำความรู้จักกันตอนแรกก็ดูจะญาติดีกันนะฮะ ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นคู่กัดกันซะงั้น ผมส่ายหน้าเพราะต้องกลายมาเป็นกรรมการห้ามมวย
Tbc.
